می خواهد پرواز یادت بدهد
درباره بعضى از پرندگان نوشتهاند كه وقتى بچهاش پر و بال در مىآورد، براى آنكه پرواز كردن را به او ياد بدهد او را از آشيانه بيرون مىآورد و بر اوج فضا بالا مىبرد و در وسط آسمان رها مىسازد؛ بچه حيوان قهراً به تلاش مىافتد و حركتهاى نامنظّم كرده پر و بال مىزند تا وقتى كه خسته مىشود و نزديك است سقوط كند، در اين وقت مادر مهربان، او را مىگيرد و روى بال خود نگه مىدارد تا خستگيش رفع شود؛ همين كه اندكى آسايش يافت، بار ديگر او را در فضا رها مىكند و به تلاش وادار مىنمايد، تا وقتى كه خسته مىشود و او را مىگيرد. اين عمل را آنقدر تكرار مىكند تا بچهاش پرواز كردن را ياد گيرد.
می خواهد پرواز یادت بدهد
از اين رو است كه وقتى خدا نسبت به بندهاى از بندگانش لطف مخصوصى دارد او را گرفتار سختيها مىكند. جمله معروف «البلاء للولاء» مبيّن همين اصل است.
در حديثى از امام باقر (ع) آمده است كه:
انّ اللّه عزّ و جلّ ليتعاهد المؤمن بالبلاء كما يتعاهد الرّجل اهله بالهديّة من الغيبة.
«خدا از بنده مؤمنش تفقّد مىكند و براى او بلاها را اهداء مىنمايد همانطورى كه مرد در سفر براى خانواده خودش هديهاى مىفرستد.»
در حديث ديگر از حضرت امام صادق (ع) آمده است:
انّ اللّه اذا احبّ عبدا غتّه بالبلاء غتّا.
«خدا زمانى كه بندهاى را دوست بدارد او را در درياى شدائد غوطهور مىسازد».
يعنى همچون مربّى شنا كه شاگرد تازه كار خود را وارد آب مىكند تا تلاش كند و دست و پا بزند و در نتيجه ورزيده شود و شناگرى را ياد بگيرد؛ خدا هم بندگانى را كهدوست مىدارد و مىخواهد به كمال برساند، در بلاها غوطهور مىسازد. انسان اگر يك عمر درباره شنا كتاب بخواند، تا در آب نرود شناگر نمىشود؛ زمانى شناگرى را مىآموزد كه عملًا در آب قرار گيرد و مبارزه با غرق شدن را تمرين كند و احياناً خود را با خطر غرق شدن در صورت دير جنبيدن مواجه ببيند. انسان بايد در دنيا شدائد ببيند تا خروج از شدائد را ياد بگيرد، بايد سختيها ببيند تا پخته و كامل گردد.
مجموعه آثاراستادشهيدمطهرى، ج۱، ص: ۱۷۹.
نقل قول
