نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 10

موضوع: متن عربی خطبه حضرت زینب (س)

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    roooz متن عربی خطبه حضرت زینب (س)

    متن عربی خطبه حضرت زینب (س) در شام (که در لهوف آمده است) چنین است:



    «فقامت زینب بنت علی ـ علیه السّلام ـ و قالت: الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آله اجمعین. صدق الله کذلک یقول: «ثم کان عاقبه الذین اساءا السوی ان کذبوا بآیات الله و کانوا بها یستهزؤون» (سوره روم، آیه 10). اظننت یا یزید ـ حیث اخذت علینا اقطار الارض و آفاق السماء فاصبحنا نساق کما تساق الاماء ـ ان بناء علی الله هواناً و بک علیه کرامه!! و ان ربک لعظیم خطرک عنده!! فشمغت بانفک و نظرت فی عطفک، جذلا مسرورا، حین رایت الدنیا لک مستوسقه، و الامور متسقه و حین صفالک ملکنا سلطاننا، فمهلا مهلا، انیست قول الله عزوجل: «و لا یحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما و لهم عذاب مهین» (سوره ‌آل عمران، آیه 178).
    امن العدل یابن الطلقاء تخدیرک اماء ک و نساءک و سوقک بنات رسول الله سبایا؟! قد هتکت ستورهن، و ابدیت وجوهَهُنَّ، تحدوبهن الاعداء من بلد الی بلد، و یستشرفهن اهل المنازل و المناهل، و یتصفح وجوههن القریب و البعید، و الدنی و الشریف، لیس معهن من رجالهن ولی، و لا من هماتهن حمی، و کیف ترتجی مراقبه من لفظ فوه اکباد الاذکیاء، و نبت لحمد بدماء الشهداء؟! و کیف یستظل فی ظللنا اهل البیت من نظر الینا بالشنف و الشنآن و الإحن و الاضغان؟! ثم تقول غیر متاثم و لامستعظم: فاهلوا استهلوا فرحا. ثم قالوا: یا یزید لا تشل.
    منتحیاً علی ثنایا ابی عبدالله ـ علیه السّلام ـ سید شباب اهل الجنه تنکتها بمخصرتک. و کیف لا تقول ذلک، و قد نکات القرحه، و استاصلت الشافه، باداقتک دماء ذریه محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ و نجوم الارض من ‌آل عبدالمطلب؟! و تهتفُّ باشیاخک، زعمت انک تنادیهم! فلترون و شیکاً موردهم، و لتودن انک شللت و بکمت و لم تکن قلت ما قلت و فعلت ما فعلت. اللهم خذ بحقناه و انتقم ممن ظلمنا، و احلل غضبک بمن سفک دماءنا و قتل حماتنا. فوالله مافریت الاجلدک و لا حززت الا لحمک، و لتردن علی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ بما تحملت من سفک دماء ذریته و انتهکت من حرمته فی عترته و لحمته و حیث یجمع الله شملهم ویلم شعشهم و یاخذ بحقهم «و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» و حسبک بالله حاکماً، و بمحمد خصیماً و بجبرئیل ظهیراً، وسیعلم من سول لک و مکنک من رقاب المسلمین، بئس للظالمین بدلا و ایکم شر مکاناً و اضغف جنداً. و لئن جرت علی الدواهی مخاطبتک، انی لاستصغر و قدرک، و استعظم تقریعک و اسثتکثر توبیخک، لکن العیون عبری، و الصدور حری. الا فالعجب کل العجب لقتل حزب الله النجباء بحزب الشیطان الطلقاء، فهذه الایدی تنصح من دمائنا، و الافواه تتحلب من لحومنا، و تلک الجثث الطواهر الزواکی تتاهبها العواسل و تعفوها امهات الفواعل، و لئن اتخذتنا مغنماً لبقدنا و شیکا مغرما، حین لا تجد الا ما قدمت یداک، و ماربک بظلام للعبید، فالی الله المشتکی. و علیه المعول فکذکیدک، واسع سعیک، و ناصب جهدک فوالله لا تمعون ذکرنا، و لا تمیت وحینا، و لا تددک امرنا، و لا ترحض عنک عارها، و هل رایک الافندا و ایامک الاعددا، و جمعک الا بددا، یوم ینادی المناد، الا لعنه الله علی الظالمین، فالحمد لله الذی ختم لاولنا بالسعاده و المغفره، و الاخرنا بالشهاده و الرحمه. و نسال اللدان یکمل لهم الثواب و یوجب لهم المزید، و یحسن علینا الخلافه، انه رحیم و دود. و حسبنا الله و نعم الوکیل(ابن طاووس، علی بن موسی بن جعفر، الملهوف علی قتلی الطفوف، تهران، درالاسوه، چ دوم، 75، ص 215.(





    در اینجا, ترجمه فراز فوق را به نقل از روایت شیخ صدوق می آوریم:



    وی از بزرگان بنى هاشم و دیگران روایت مى کند:



    چون امام سجاد علیه السلام و اهل بیت بر یزید وارد شدند و سر امام حسین علیه السلام را آورده ، جلو یزید در تشتى گذاشتند، با چوبى که در دست داشت ، شروع کرد به زدن بر دندانهاى آن حضرت و این اشعار را مى خواند: (لعبت هاشم بالملک ...)
    بنى هاشم با حکومت بازى کردند، نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شه است .
    کاش اجدادم که در بدر شاهد بودند که قوم خزرج از فرود آمدن تیغهاى تیز مى نالیدند، از خوشحالى چهره افروخته مى شدند و گفتند: اى یزید! دستانت شل مباد!
    کیفر بدر را دادیم و بدرى دیگر آفریدیم و حساب ، برابر شد.
    از خندف نیستم اگر از فرزندان احمد، انتقام کارهایشان را نگیرم !
    چون زینب آن صحنه را دید، گریبان چاک زد و با صدایى سوزناک صدا زد: یا حسین ! اى حبیب پیامبر! اى فرزند مکه و منا! اى زاده فاطمه زهرا! اى پسر محمد مصطفى!... همه را گریاند.
    یزید ساکت بود.
    حضرت زینب سپس به پا ایستاد و نگاهى به مجلس افکند و شروع به خطابه کرد و در آغاز، کمالات پیامبر را اظهار کرد و اعلام نمود که : ما به رضاى الهى صابریم ، نه از روى بیم و وحشت .

    https://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg


    امضاء



  2. تشكر


  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    آنگاه چنین خطبه خواند:


    حمد براى پروردگار جهانیان .

    درود بر جدم سرور انبیا. راست فرمود خداى سبحان که :


    (سرانجام آنان که بد کردند، آن شد که آیات الهى را تکذیب کردند و به مسخره گرفتند. اى یزید! آیا همین که زمین و آسمان را بر ما تنگ گرفتى و ما را همچون اسیران به زنجیر کشیدى و بر ما مسلط گشتى ، پنداشتى که این مایه خوارى ما در پیشگاه خدا و کرامت و منت خداوند بر رتوست و تو را نزد خدا احترام و منزلتى است ؟ از این رو باد به دماغ افکندى و مغرورانه به ما نگاه انداختى و شادمانه و غافلانه بر مسند نشستى ، چون دیدى که دنیا به کام تو و کارها برایت سامان یافته است و حکومتى را که از آن ماست براى تو فراهم گشت ! آرامتر! این قدر جاهلانه متاز! آیا سخن خدا را فراموش کردى که فرمود: (کافران مپندارند که چون مهلتشان دادیم ، براى آنان نیک است ، بلکه تا بر گناهشان بیفزایند، و براى آنان عذابى خوار کننده است .




    اى فرزند آزادشدگان ! آیا از عدالت است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده ها جا داده اى و دختران پیامبر را به اسیرى گرفته مى گردانى ، پرده هاى حرمتشان را دریده و چهره هاشان را آشکار ساخته اى و دشمنان ، آنان ر شهر به شهر مى گردانند و مردم بیابانى و کوهستانى به آنان مى نگرند و دور و نزدیک و غایب و حاضر و شریف و پست به چهره آنان چشم مى دوزند؛ نه از مردانشان سرپرستى دارند و نه از حامیانشان کسى هست . این همه از روى طغیان تو بر خدا و انکارت نسبت به پیامبر و دین خداست ، و از تو شگفت نیست .



    چگونه مى توان به مراقبت و دلسوزى کسى امید داشت که دهانش ، جگر شهیدان را دندان زده و دور افکنده و گوشتش از خون سعادتمندان روییده و پیوسته در ستیز با سرور رسولان ، لشکر آراسته و به جنگ برخاسته و به روى رسول خدا صلى الله علیه و آله شمشیر کشیده است ؛ کسانى که در انکار حق و پیامبر سر سخت تر و در دشمنى آشکارتر و نسبت به پروردگار، سر کشترند! اینها نتیجه کفر و کینه اى است که از کشتگان بدر در دل داشته اند. پس در دشمنى با ما خاندان درنگ نمى کند کسى که نگاهش به ما دشمنانه و کین توزانه است و کفر خود را به پیامبر آشکار مى سازد و بر زبان مى آورد و از روى خوشحالى نسبت به کشتن فرزندان پیامبر و اسیر کردن فرزندان او، گستاخانه و بى شرم ، پدران خود را صدا مى زند که شادى کنند و به او دست مریزاد گویند! بر دندانهاى ابا عبدالله که بوسه گاه پیامبر بود، چوب مى زند و شادى در چهره اش آشکار است . به جانم سوگند اى یزید!



    با ریختن خون سرور جوانان بهشت ، بر زخم دیرین نیشتر زدى و ریشه ما را بر آوردى و پدرانت را صدا زده با ریختن خون وى به نیاکان مشرکت تقرب جستى و پدرانت را صدا زدى به گمان آنکه صدایت را مى شنوند و بزودى آرزو خواهى کرد که کاش دستانت شل و قطع مى شد و مادرت تو را نمى زایید، وقتى که ببینى به سوى خشم الهى مى روى و دشمنت رسول خدا صلى الله علیه و آله است .




    امضاء



  5. تشكر


  6. Top | #3

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    خدایا! حق ما را بستان و انتقام ما را از ظالمان بر ما بگیر و خشم خود را بر آنان ببار که خون ما را ریختند و آبروى ما را ریختند و حامیان را ما کشتند و حرمت ما را شکستند. اى یزید! کار خود را کردى ، ولى جز پوست خود را ندریدى و جز گوشت خود را نبریدى . بزودى با همین گناه که از کشتن فرزندان پیامبر بر دوش دارى و حرمتشان را شکسته و خون عترتش را ریخته اى به حضور پیامبر خدا وارد خواهى شد؛ آنگاه که خداوند همه را جمع مى کند و پراکندگى هاشان را سامان مى بخشد و از ظلم کنندگان به ایشان انتقام مى گیرد در حقشان را از دشمنانشان مى ستاند. پس با کشتن آنان شادمان مباش (و مپندار آنان که در راه خدا کشته شدند و مرده اند، بلکه نزد پروردگارشان زنده اند و روز مى خورند و به پاداشى که خداوند از فضل خود به آنان داده است شادمانند خدا براى تو بس است که ولى و حاکم باشد و پیامبر خدا دشمنت باشد و جبرئیل ، پشتیبان . زود است که تو را بر گرده مسلمانان مسلط ساخت ، بداند که پاداش بدى ابرى ظالمان است و کدام یک از شما جایگاهش بدتر و گمراهتر است . اینکه از قدر تو مى کاهم و سرزشت را بزرگ مى شمارم نه از آن روست که خطاب درباره تو سودمند است ، پس از آنکه چشمهاى مسلمانان را گریان و دلهایشان را داغدار ساختى . آن دلها که دارید سخت شده و جانها طغیان کرده و بدنها آکنده از خشم خدا و لعنت پیامبر است و شیطان در آنها لانه کرده و جوجه پرورده است .



    شگفت آنکه پایان و پیامبرزادگان و نسل اوصیا به دست آزاد شدگان پلید و دودمان تبهکار فاسد کشته مى شوند؛ به دست آنان که خون ما از پنجه هایشان مى چکد و دندان در گوشتهاى ما فرو برده اند. آن شهیدان پاک جسدهایشان طعمه گرگهاى درنده گشته و در زیر چنگال کفتارها به خاک آلوده شده است . اگر امروز ما را غنیمتى براى خویش مى شمارى ، خواهى دید که مایه زیان و خسران توایم ؛ آن روز که جز عملهاى خویش چیزى نخواهى یافت و خداوند نیز به بندگان هیچ ستمى نمى کند.



    شکایت نزد خدا مى برم و تکیه ام بر اوست و امید و آرزویم خدا ست . پس ‍ هر چه نیرنگ دارى به کار بند و هر چه مى توانى بکوش . سوگند به خدایى که با وحى و قرآن شرافتمان بخشیده و با نبوت و برگزیدگى ما را گرامى داشته است ، نام و یاد ما هرگز محو نابود نمى شود و ننگ کشتن ما نیز از دامان تو شسته نمى گردد و مگر جز آن است که اندیشه ات باطل و دوران حکومتت محدود و اجتماعت پراکنده است ؛ آن روز که منادى ندا مى دهد: هلا! لعنت خدا بر ستمگر تجاوز کار!



    خدا را سپاس که براى دوستان خود سعادت را رقم زد و فرجام برگزیدگانش ‍ را شهادت قرار داد؛ به وسیله رسیدن به آنچه اراده اش بود، آنان را به رحمت و رضوان ، و آمرزش خویش منتقل ساخت و با کشتن آنان کسى جز تو بد بخت نشد و کسى جز تو به آنان آزموده نگشت . از خدا مى خواهیم که پاداشمان را کامل و ثواب و ذخیره آخرتمان را سرشار سازد. از او مى خواهیم که جانشینى خوب و بازگشتى شایسته برایمان مقرر دارد که او مهربان و با محبت است .https://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg


    امضاء



  7. تشكر


  8. Top | #4

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض








    همگان در مسجد جمع شده بودند که یزید به خطیب دستور داد بالای منبر برود و درباره حسین بن علی و پدرش علی بن ابیطالب بد بگوید .خطیب بالای منبر رفت و هر چه توانست نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بد گفت و یزید و پدرش معاویه را به خوبی یاد کرد.



    امام سجاد(ع) بر او فریاد زد و فرمود:



    مرگ بر تو باد ای خطیب که خوشنودی مخلوق را با خشم خالق به دست آوردی پس جایگاه خود را پر از آتش بکن. امام سجاد(ع) پس از آن رو به یزید کرد و فرمود: آیا اجازه می دهی بالای این تخته ها بروم و سخنانی بگویم که رضای خدا در آنهاست و برای حاضران پاداش دارد. یزید جواب رد داد ولی حاضران در آن اجتماع اصرار کردند که امام سجاد(ع) سخنرانی بکند. یزید در پی پافشاری حاضران اجازه داد تا امام سجاد(ع) سخنرانی بکند.




    امام سخنرانی کردند و مردم به گریه افتادند. برخی از سخنان آن حضرت در آن اجتماع چنین است:






    «ایها الناس! اعطینا ستا و فضلنا بسبع. اعطینا العلم والحلم والسماحه والفصاحه والشجاعه والمحبه فی قلوب المؤمنین و فضلنا بأن منا النبی المختار محمد و منا الصدیق و منا الطیار و منا اسد الله و اسد الرسول و منا سیده نساء العالمین فاطمه البتول و منا سبطا هذه الامه و سید اشباب اهل الجنه. فمن عرفنی فقد عرفنی و من لم یعرفنی أنبأته بحسبی و نسبی. أنا ابن مکه و منی، أنا ابن زمزم والصفاء، انا ابن من حمل الزکاه بأطراف الرداء، أنا ابن خیر من ائتزر وارتدی، أنا ابن من انتعل واحتفی، أنا ابن خیر من طاف و سعی، أنا ابن خیر من حج و لبی، أنا ابن من حمل علی البراق فی الهوا، أنا ابن من أسری به من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی، فسبحان من أسری، انا ابن من بلغ به جبرئیل الی سدره المنتهی،‌ أنا ابن من دنی فتدلی فکان قاب قوسین او‌ أدنی، أنا ابن من صلی بملائکه السماء، أنا ابن من أوحی الیه الجلیل ما أوحی، أنا ابن محمد المصطفی، أنا ابن علی المرتضی، أنا بن من ضرب خراطیم الخلق حتی قالوا لا اله الا الله، أنا ابن من ضرب بین یدی رسول الله بسیفین و طعن برمحین و هاجر الهجرتین و بایع البیعتین و صلی القبلتین و قاتل ببدر و حنین و لم یکفر بالله طرفه عین،‌ أنا ابن صالح المؤمنین، و وارث النبیین و قاطع الملحدین و یعسوب المسلمین و نور المجاهدین، و زین العابدین و تاج البکائین، و اصبر الصابرین و افضل القائمین من آل یاسین و رسول رب العالمین. أنا ابن المؤید بجبرئیل، المنصور بمیکائیل، أنا ابن المحامی عن حرم المسلمین و قاتل الناکثین و القاسطین و المارقین و المجاهد اعدائه الناصبین و افخر من مشی من قریش اجمعین و اول من اجاب و استجاب لله من المؤمنین و اقدم السابقین و قاصم المعتدین و مبیر المشرکین و سهم من مرامی الله علی المنافقین و لسان حکمه العابدین، ناصر دین الله و ولی امر الله و بستان حکمه الله و عیبه علم الله، سمح، سخی، بهلول‚ زکی، ابطحی، رضی، مرضی، مقدام، همام، صابر، صوام، مهذب، قوام، شجاع، قمقام، قاطع الأصلاب و مفرق الاحزاب، اربطهم جنانا و اطلقهم عنانا و اجرئهم لسانا و امضاهم عزیمه و اشدهم شکیمه، اسد، باسل، و غیث هاطل بطحنهم فی الحروب و یذرهم ذروالریح الهشیم، لیث الحجاز و صاحب الاعجاز، ‌و کبش العراق، الامام بالنص و الاستحقاق، مکی، مدنی،‌ ابطحی، تهامی، خیفی،‌ عقبی، بدری، احدی و شجری، مهاجری، من العرب سیدها و من الوغی لیثها، وارث المشعرین و ابوالسبطین الحسن و الحسین، مظهر العجائب و مفرق الکتائب و الشهاب الثاقب و النور العاقب، اسدالله الغالب، مطلوب کل طالب، غالب کل غالب، ذاک جدی علی بن ابی طالب، أنا ابن فاطمه الزهرا، أنا ابن سیده النساء، أنا ابن طهر البتول،‌ أنا ابن بضعه الرسول، أنا بن المزمل بالدماء، أنا ابن ذبیح کربلا، أنا ابن من بکی علیه الجن من الظلماء، و ناحت علیه الطیر فی الهواء». مردم به گریه افتادند و یزید به مؤذن گفت: «اذان بگو» و هدف این بود که با اذان، سخنان امام سجاد(ع) تمام بشود. مؤذن شروع کرد به اذان. وقتی که مؤذن «الله اکبر» گفت امام سجاد(ع) گفت: «کبرت تکبیرا لایقاس و لایدرک بالحواس، لا شیء اکبر من الله». وقتی مؤذن گفت: «اشهد ان لا اله الا الله» امام سجاد(ع) فرمود:‌ «شهد بها شعری و بشری و لحمی و دمی و مخی و عظمی». وقتی مؤذن گفت:‌ «اشهد ان محمدا رسول الله» امام سجاد(ع) رو به یزید کرد و فرمود: «یا یزید! محمد هذا، جدی ام جدک! فان زعمت انه جدک فقد کذبت و ان قلت انه جدی فلم قتلت عترته (حیاه الامام زین العابدین، باقر شریف قرشی، دار الکتاب الاسلامی، ص 174 و بحار الانوار، ج 45، ص 138، س 5) آن چه در بحار الانوار آمده مانند همین متن است و تفاوت بین این دو بسیار کم است.


    امضاء



  9. تشكر


  10. Top | #5

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    ترجمه خطبه فوق:


    اى مردم !

    خداوند به ما شش خصلت عطا فرموده و ما را به هفت ویژگى بر دیگران فضیلت بخشیده است :به ما ارزانى داشت علم ، بردبارى ، سخاوت فصاحت ، شجاعت و محبت در قلوب مومنین را و ما را بر دیگران برترى داد به اینکه پیامبر بزرگ اسلام ، صدیق (امیر المومنین على علیه السلام)، جعفر طیار ، شیر خدا و شیر رسول خدا صلى الله علیه و آله (حمزه) و امام حسین و امم حسین علیه السلام دو فرزند بزرگوار رسول اکرم صلى الله علیه و آله را از ما قرار داد.



    هر کس مرا شناخت که شناخت و براى آنان که مرا نشناختند با معرفى پدران و خاندانم خود را به آنان مى شناسام.




    اى مردم ! من فرزند مکه و منایم ، من فرزند زمزم و صفایم ، من فرزند کسى هستم که حجر الاسود را با رداى خود حمل و در جاى خود نصب فرمود ، من فرزند بهترین طواف و سعى کنندگانم ، من فرزند بهترین حج کنندگان و تلبیه گویان هستم ، من فرزند آنم که بر براق سوار شد ، من فرزند پیامبرى هستم که در یک شب از مسجد الحرام به مسجد الاقصى سیر کرد.




    من فرزند آنم که جبرئیل او را به سدره المنتهى برد و به مقام ربوبى و نزدیکترین جایگاه مقام بارى تعالى رسید ، من فرزندآنم که با ملائکه آسمان نماز گزارد ، من فرزند آن پیامبرم که پروردگار بزرگ به او وحى کرد، من فرزند محمد مصطفى و على مرتضایم ، من فرزند کسى هستم که بینى گردنکشان را به خاک مالید تا به کلمه توحید اقرار کردند.



    من پسر آن کسى هستم که برابر پیامبر با دو شمشیر و با دو نیزه مى رزمید و دو بار هجرت و دو بار بیعت کرد و در بدر و حنین با کافران جنگید و به اندازه چشم بر هم زدنى به خدا کفر نورزید من فرزند صالح مومنان و وارث انبیا و از بین برنده مشرکان و امیر مسلمانان و فروغ جهادگران و زینت عبادت کنندگان و افتخار گریه کنندگانم ، من فرزند بردبارترین بردباران و افضل نمازگزاران از اهل بیت پیامبر هستم ، من پسر آنم که جبرئیل او را تایید و میکائیل او را یارى کرد ، من فرزند آنم که از حرم مسلمانان حمایت فرمود و با مارقین و ناکثین و قاسطین جنگید و با دشمنانش مبارزه کرد ، من فرزند بهترین قریشم ، من پسر اولین کسى هستم از مومنین که دعوت خدا و پیامبر را پذیرفت ، من پسر اول سبقت گیرنده اى در ایمان و شکننده کمر متجاوزان و از میان برنده مشرکانم ، من فرزند آنم که به مثابه تیرى از تیرهاى خدا براى منافقان و زبان حکمت عباد خداوند و یارى کننده دین خدا و ولى امر او و بوستان حکمت خدا و حامل علم الهى بود.



    او جوانمرد، سخاوتمند، نیکو چهره ، جامع خیر ها، سید ، بزرگوار، ابطحى ، راضى به خواست خدا، پیشگام در مشکلات ، شکیبا ، دائما روزه دار، پاکیزه از هر آلودگى و بسیار نماز گزار بود.




    او رشته اصلاب دشمنان خود را از هم گسیخت و شیرازه احزاب کفر را از هم پاشید.




    او داراى قلبى ثابت و قوى و اراده محکم و استوار و عزمى راسخ بود و همانند شیرى شجاع که وقتى نیزه ها در جنگ به هم در مى آمیخت آنها را همانند آسیا خرد و نرم و بستان باد آنها را پراکنده مى ساخت.




    او شیر حجاز و آقا و بزرگ عراق است که مکى و مدنى و خیفى و عقبى و بدرى و احدى و شجرى و مهاجرى است که در همه این صحنه ها حضور داشت. او سید عرب است و شیر میدان نبرد و وارث دو مشعر و پدر دو فرزند : حسن و حسین علیهم السلام.


    امضاء



  11. Top | #6

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    آرى او ، همان او (که این صفات و ویژگیهاى ارزنده مختص اوست) جدم على بن ابیطالب علیه السلام است.




    آنگاه گفت : من فرزند فاطمه زهرا بانوى بانوان جهانم. و آنقدر به این حماسه مفاخره آمیز ادامه داد که شیون مردم به گریه بلند شد ! یزید بیمناک شد و براى آنکه مبادا انقلابى صورت پذیرد به موذن دستور داد تا اذان گوید تا بلکه امام سجاد علیه السلام را به این نیرنگ ساکت کند.




    موذن برخاست و اذان را آغاز کرد، همین که گفت : الله اکبر، امام سجاد علیه السلام فرمود :




    چیزى بزرگتر از خداوند وجود ندارد. و چون گفت : اشهد ان لا اله الا الله ، امام علیه السلام فرمود:




    موى و پوست و گوشت و خونم به یکتائى خدا گواهى مى دهد.




    و هنگامى که گفت : اشهد ان محمدا رسول الله ، امام علیه السلام به جانب یزید روى کرد و فرمود:
    این محمد که نامش برده شد، آیا جد من است یا جد تو ؟ اگر ادعا کنى که جد توست پس ‍ دروغ گفتى و کافر شدى و اگر جد من است چرا خاندان او را کشتى و آنان را از دم شمشیر گذراندى ؟
    سپس موذن بقیه اذان را گفت و یزید پیش آمد و نماز ظهر را گزارد.




    در نقل دیگرى آمده است که : چون موذن گفت : اشهد ان محمدا رسول الله ، امام سجاد علیه السلام عمامه خویش از سر برگرفت و به موذن گفت :




    تو را بحق این محمد که لحظه اى درنگ کن ، آنگاه روى به یزید کرد و گفت :




    اى یزید! این پیغمبر صلى الله علیه و آله ، جد من است و یا جد تو ؟




    اگر گویى جد من است ، همه مى دانند که دروغ و اگر جد من است پس چرا پدر مرا از روى ستم کشتى و مال او را تاراج کردى و اهل بیت او را به اسارت گرفتى ؟ این جملات را گفت و دست برد و گریبان چاک زد و گریست و گفت : بخدا سوگند اگر در جهان کسى باشد که جدش رسول خداست ، آن منم ، پس چرا این مرد ، پدرم را کشت و ما را مانند رومیان اسیر کرد ؟




    آنگاه فرمود: اى یزید! این جنایت را مرتکب شدى و باز مى گویى : محمد صلى الله علیه و آله رسول خداست ؟ و روى به قبله مى ایستى ؟ واى بر تو ! در روز قیامت جد و پدر من در آن روز دشمن تو هستند. پس یزید فریاد زد که موذن اقامه بگوید !




    در میان مردم هیاهویى برخاست ، بعضى نماز گزاردند و گروهى نماز نخوانده پراکنده شدند.
    و در نقل دیگر آمده است که امام سجاد علیه السلام فرمود :
    انا ابن الحسین القتیل بکربلا، انا ابن على المرتضى ، انا ابن محمد المصطفى ، انا ابن فاطمه الزهرا، انا ابن خدیجه الکبرى ، انا ابن سدره المنتهى ، انا ابن شجره طوبى انا ابن المرمل بالدما، انا ابن من بکى علیه الجن فى الظلماء، انا ابن من ناح علیه الطیور فى الهواء






    من فرزند حسین شهید کربلایم ، من فرزند على مرتضى و فرزند محمد مصطفى و پسر فاطمه زهرایم و فرزند خدیجه کبرایم ، من فرزند سدره المنتهى و شجره طوبایم ، من فرزند آنم که در خون آغشته شد و پسر آنم که پریان در ماتم او گریستند و من فرزند آنم که پرندگان در ماتم او شیون کردند.



    پس از خطبه غراى عقیله بنى هاشم حضرت زینب کبرى علیهاالسلام و خطبه حضرت سید الساجدین امام زین العابدین علیه السلام ، مردم ماهیت یزید کافر ستمکار را شناختند و شروع کردند به لعن و طعن یزید.



    یزید خود را بیچاره دید و فهمید که منفور جامعه است ، با کمال بى شرمى و ندامت تمام این جنایات را به گردن امراى لشگر انداخت تا خود را تبرئه کند ولى این ننگ تا قیامت پاک شدنى نبود.
    برای کسب اطلاعات بیشتر و منابع مطالب فوق می توانید به این کتاب ها مراجعه فرمایید:





    1- چهره درخشان حسین بن علی


    2-بلاغات النساء



    3- الملهوف على قتل الطفوف



    4- اعیان الشیعه, ج14
    5- الاحتجاج, ج2 6- زینب قهرمان دختر على


    امضاء



  12. Top | #7

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    نقش حضرت زینب(س) در ابلاغ پیام عاشورا
    جعفر کامکار
    89/9/21

    زینب كبری (س) در مقاطع زمانی و مكانی مختلف با خطابه‌های آتشین و خارق‌العاده خود آنچنان در راستای ابلاغ پیام عاشورا گام نهاد كه همگان را به حیرت وا داشته است.

    سخنان این بانوی با عظمت در مواجهه با عبیدالله ابن زیاد و یزید ابن معاویه و در دفاع از حرم رسول خدا كم نظیر و بلكه در نوع خود بی‌نظیر است.

    این بانوی برگزیده اسلام توانست با ابزارها و شیوه‌های گوناگون و علم و شناخت بی‌كران خود به بهترین نحو از حركت برادر خود امام حسین (ع) دفاع كند، تا آنجا كه حضرت سجاد(ع) زبان به مدح عقیله بنی هاشم گشوده و می‌فرماید: «انت بحمد الله عالمه غیر معلمه، فهمه غیر مفهمه.........» «ای عمه تو به حمد الهی دانشمندی هستی كه نزد كسی تعلیم ندیده‌ای و دانایی هستی كه نزد كسی نیاموختی» 1

    ابزارهای تبلیغ

    حال با این اوصاف به بررسی ابزارهای تبلیغاتی زینب كبری(س) در این نهضت بزرگ می‌پردازیم.

    - خطابه یا سخنرانی
    مهم‌ترین سخنرانی‌های حضرت زینب (س) در كوفه و در شام با حضور عبیدالله ابن زیاد یزید ابن معاویه ایراد شده فصاحت و بلاغت ازجمله القاب آن حضرت «الفصیحه و البلیغه» بوده است.

    از بشیر بن خذیم اسدی در كتاب لهوف درباره خطبه زینب كبری (س) در كوفه نقل شده است: «نظرت الی زینب بنت علی .. كانها تفرغ من لسان امیرالمؤمنین...» «در آن روز به زینب دختر علی(ع) نگریستم، زیرا هرگز زنی را سخنگوتر و زبان‌آورتر و ناطق‌تر از او ندیدم، گویا به زبان پدرش امیرمؤمنان سخن می‌گفت همانا او همراه با اشاره دست به مردم فرمود: ساكت شوید! ناگاه نفس‌ها در سینه حبس شد و زنگ‌های كاروان از حركت ایستادند...» 2

    سخنان زینب (س) به قدری محكم و بلیغ و شیوا بوده كه تعجب همه حاضران را برانگیخته است، لذا در روایت آمده هنگامیكه مردم از استماع سخنان آن حضرت منقلب شده بودند، پیرمردی را دیدند كه گریه می‌كرد و مكرر می‌گفت: «پدر و مادرم به فدایتان، پیران شما بهترین سالخوردگان و بانوان شما بهترین زنان هستند.» 3

    از همین رو بسیاری از علما و بزرگان، كلام زینب كبری(س) را شبیه‌ترین سخنان به منطق علی (ع) می‌دانند و این در حالی است كه امیرمؤمنان علی (ع) خود فرمود: «انّا لامراء الكلام.» «ما اهل بیت(ع) امیران سخن و گفتار هستیم.» 4

    كلام اعجازانگیز و سراسر فصاحت و بلاغت زینب كبری (س) نشان از عظمت این بانوی بزرگ اسلام دارد و در حقیقت كلام وی همچون كلام دیگر معصومین(ع) در جان‌ها اثر می‌كرد و دل‌ها را شیفته خود می‌ساخت، همچنانكه سخنان حماسی حضرت زینب (س) در حضور ابن زیاد وی را چنان به خشم آورد كه گفت: «این زن سجع‌گوی و شاعر است و پدرش هم شاعر و سجع‌باف بود. زینب (س) فرمود: ای پسر زیاد! زن را با شعر و سجع چه كار است، من از این كار رویگردانم ولی این سخن از سینه پر آشوبم برخاست.» 5

    - تبیین مظلومیت امام حسین(ع) و یاران

    زینب كبری (س) در بسیاری از سخنان خود با بیان روشن و واضح مظلومیت اهل بیت (ع) را در واقعه كربلا بازگو كرد.

    حضرت در جمع مردم كوفه اینگونه می‌فرماید: «وای بر شما ای مردم كوفه! آیا می‌دانید چه دلی از رسول خدا خراشیدید و چه جگری از او شكافتید و كدام پرده‌نشینان عصمت را از پرده بیرون افكندید؟ آیا می‌دانید چه خونی از پیامبر(ص) بر زمین ریختید و چه حرمتی از او هتك كردید؟» 6

    و در جای دیگر می‌فرماید: «چگونه لكه ننگ ریخته شدن خون پسر خاتم پیامبران و معدن رسالت و سید جوانان اهل بهشت را پاك خواهید كرد.» 7

    این سخنان حضرت در حقیقت دارای دو جنبه است، ابتدا اینكه شایستگی و جایگاه آل‌الله را در میان مسلمین یادآوری می‌كند و این تأكید و یادآوری است كه در جنبه‌ای دیگر می‌تواند ابعاد ظلم و ستمی كه بر آنان وارد شده را مشخص سازد.

    این بانوی نمونه در ابتدای خطابه خود در بین مردم كوفه نیز می‌فرماید: «ای مردم كوفه! ای اهل فریب و خدعه، آیا بر ما می‌گریید؟ هنور چشم‌های ما گریان است و ناله‌های ما خاموش نشده است..... شما با این گناه عظیم عهد و پیمانتان را با پیامبر از بین بردید.» 8

    در مجلس یزید حضرت باز هم به این مسأله می‌پردازد و به یزید ملعون چنین خطاب می‌كند: «ای پسر آزادشدگان! آیا از عدل است كه زنان و كنیزان خود را پشت پرده جای دهی ولی دختران رسول خدا (ص) را اسیر كرده و حرمت آنها را از بین ببری؟» 9

    - افشای ماهیت حكومت بنی امیه

    يكی دیگر از موضوعاتی كه در سخنان حضرت زینب (س) به خوبی مشاهده می‌شود، افشای فساد و اعمال ستمكارانه و استبداد حكومت یزید و دستگاه خلافت است.

    حضرت دراین راستا خطاب به یزید می‌فرماید: «ای یزید،آرام باش! مگر فراموش كرده‌ای كه خداوند می‌فرماید: آنان كه به راه كفر رفتند، گمان نكنند مهلتی به آنان دهیم به حال آنها بهتر خواهد بود، بلكه مهلت برای امتحال است تا به سركشی خود بیفزایند و آنان را عذابی خواركننده است.» 10

    حضرت با استناد به این آیه قرآن حركت در جهت كفر را مسیر اصلی حكومت بنی امیه ذكر كرده است، همانگونه كه تاریخ نشان می‌دهد بنی امیه و به ویژه یزید بن معاویه به صورت علنی احكام اسلام را زیر پا می‌نهادند و به راحتی ظلم و ستم می‌كردند.

    زینب (س) در ادامه سخنانش بدین شكل یزید را مورد خطاب قرار می‌دهد: «شگفتا كه حزب خدا و بزرگان دین به دست حزب شیطان و آزادشدگان كشته شوند و دست نحس آنان به خون پاك ما آلوده شود.» 11

    این كلام حضرت نیز روشن كننده جایگاه و شأن بنی امیه در نظر گاه اهل بیت(ع) است، آنچنانكه در این بخش از خطبه دستگاه حكومت یزید حزب شیطان نامیده شده است. علاوه بر این، استنادهای زینب كبری (س) در اثنای سخنرانی و خطابه، طعنه‌های هنرمندانه و عالمانه‌ای بر حكومت می‌زند، آنچنانكه ابتدا به آیه‌ای استناد كرده و سپس با شیوه‌ای زیبا دستگاه حاكمیت را در زمره مصادیق آیات می‌آورد كه نمونه ‌آن ذكر شد.

    افشاگری و معرفی ماهیت حقیقی حكمرانان دستگاه اموی، تنها شخص یزید را در برنمی‌گیرد، بلكه ابن زیاد نیز هنگامیكه به حضرت می‌گوید خداوند شما را رسوا كرد و دروغتان را آشكار كرد، این گونه پاسخ می‌شود كه: «انما یفتضح الفاسق و یكذب الفاجر و هو غیرنا ؛جز این نیست كه فاسق و زشتكار رسوا می‌شود و نابكار و فاجر دروغ می‌گوید و او غیر از ماست.» 12

    بنابراین علاوه بر استفاده از قرآن، سخنان خود حضرت نیز در آشكار سازی چهره واقعی حكومت نقشی مهم داشت.

    - استناد به قرآن

    همان طور كه گفته شد بهره‌گیری از آیات قرآن یكی از روش‌های تبلیغاتی زینب كبری (س) است كه در ضمن خطبه‌های خود از آن استفاده می‌كند.

    این روش در سیره حضرت سجاد علیه اسلام نیز به خوبی مشاهده می شود، زیرا آن حضرت نیز در مقاطع مختلف حقایق آیات قرآن را تبیین می كرد و از‌ آن در راستای تبلیغ اهداف نهضت امام حسین (ع) بهره می‌گرفت.

    حضرت زینب (س) در مجلس یزید پس از حمد و ثنای الهی سخن خود را با آیه ای از قرآن آغاز می كند كه ناظر بر همین مسأله است و به واقع با اشاره به این آیه اوج زشتی و وقاحت این رفتار بنی امیه با فرزندان رسول خدا را نشان می دهد.

    حضرت به این آیه اشاره می‌كند: «ثم كان عاقبه الذین أساؤا السؤی أن كذبوا بآیات الله و كانو بها یستهزؤن» «عاقبت آنان كه كار زشت كردند این بود كه آیات خدا را تكذیب نمودند و آن را به مسخره گرفتند» 13

    مقام و جایگاه شهدای قیام عاشورا نیز با اشاره به آیه 10 سوره روم به وسیله زینب (س) معرفی می‌شود، آنجا كه به این آیه استناد می‌كند: «هرگز مپندارید آنان كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده‌اند، بلكه زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند» 14


    امضاء



  13. Top | #8

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    تحقیر دشمن و حفظ كرامت اهل بیت(ع)

    از جمله روش های زینب كبری (س) در نهضت عاشورا حفظ كرامت نفس در برابر دشمن به ظاهر پیروز و كوچك شمردن و تحقیر دشمنان اهل بیت(ع) در پیشگاه مردم است.

    حضرت در مجلس یزید در اثنای خطبه ای مفصل خطاب به یزید می‌فرماید: «انی لاستصغر قدرك و استعظم تقریعك» «من تو را كوچك می‌شمارم و بسیار سرزنش و توبیخ می‌كنم» 15

    حضرت بار دیگر یزید را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد: «أمن العدل یابن الطلقاء تحذیرك إماءك و نسائك و سوقك بنات رسول الله سبایا ؛ای پسر آزاد شدگان آیا از عدل است كه زنان و كنیزان خود را پشت پرده جای دهی ولی دختران رسول خدا را اسیر نموده و آبرو و حرمت آنها را از بین ببری » 16
    اصطلاح «یابن الطلقاء» در اینجا اشاره دارد به ماجرای فتح مكه،در این واقعه پس از اینكه معاویه و دیگران به خانه ابوسفیان پناه بردند، رسول خدا فرمود: اینها را آزاد كنید اینها برده هایی اند كه ما آزاد كردیم.

    بنابراین حضرت می خواهد یزید را متوجه این مسأله كند كه پدر و پدر بزرگ و خاندان یزید آزاد شده دست رسول خدا هستند و جایگاه آنان با شأل والای فرزندان رسول خدا قابل مقایسه نیست.

    به خاطر همین ماجرای مكه بود كه ابوسفیان و خاندانش «طلقاء» به معنی آزاد شدگان نام گرفتند و حضرت زینب با این كلام حقارت دشمن را نشان می دهد چرا كه این موضوع در كلام حضرت امیر المومنین نیز سابقه داشته است. 17

    سراسر خطبه های زینب (س) پس از واقعه كربلا كرامت و بزرگواری است و این حفظ كرامت است كه به رسوایی دشمن می انجامد.

    همچنان كه حضرت انتظار دلسوزی و رحمت از فرزند مادری ناپاك را بیهوده می داند و می فرماید: «چگونه می توان به دلسوزی و مهربانی كسی كه مادرش جگر پاكان را دریده و گوشتش از خون شهیدان روییده است، چشم امید داشت.» 18

    صبر و استقامت در مسیر الهی

    استقامت و صبر همواره یكی از راه‌های نیل به اهداف بزرگ بوده است و درآیات و روایات مختلف این مسأله یادآوری شده است.

    صبر بر سختی‌ها و پیش آمدها در مسیر یك هدف الهی تضمین كننده تحقق اهداف متعالی است و انبیاء و اولیای الهی برای ادای رسالت خود از این ابزار به خوبی بهره جسته اند.

    در حدیثی آمده است كه امام صادق علیه اسلام فرمود: «هر مومنی كه گرفتار گردد و صبر كند بر آن، برای او مانند اجر هزار شهید است.» 19

    و در جایی دیگر از رسول خدا نقل شده است كه فرمودند: «صبر 3 دسته است: صبر بر مصیبت، صبر بر طاعت و صبر در برابر گناه كردن. » 20

    قرآن مجید نیز استقامت در راه خدا را شایسته بشارت فرشتگان خدا دانسته و می فرماید: « ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكه.....؛آنان كه گفتند پروردگار ما الله است و در این راه استقامت كردند فرشتگان بر آنان نازل می شوند كه نترسید و غمگین نباشید و بشارت باد بر شما آن بهشتی كه به شما وعده داده شده است» 21

    و یا اینكه می‌فرماید: «استعینوا بالصبر و الصلوه ...؛از صبر و نماز یاری جویید...»22

    بنابراین صبر پیشه كردن و استقامت ورزیدن عبادتی ارزشمند و موجب پیروزی انسان در ابتلائات و مصایب و امتحانات است.
    حضرت زینب كبری (س) نیز در زمره بزرگ‌ترین صابران به شمار می رودو با بهره گیری از این فضیلت اخلاقی توانست در آزمون‌های الهی پیروز و موفق باشد.

    صبر در برابر مصیبت های وارد شده بر امام حسین (ع) و یارانش در روز عاشورا و پس از آن استقامت كردن در برابر ظلم و جور دشمن و تحمل اسارت و اتفاقاتی كه در كوفه و شام رخ داد از جمله ویژگی های بارز این بانوی نمونه خاندان عصمت و طهارت است.

    از همین روست كه زینب (س) را شریك برادر در جمیع مصایب دانسته اند و از قول آن بانوی صابره گفته اند: «سأصبر حتی یعجز الصبّر عن صبری ؛تا آنجا صبر می‌كنم كه خود صبر نیز از نوع صبر من عاجز بماند.» 23

    در حقیقت صبر در برابر ناملایمات و مصایب را شاید بتوان بارزترین ویژگی حضرت زینب (س) در قیام حسینی دانست كه همگان بر آن اقرار كرده اند و نگاهی بر اتفاقات رخ داده گویای این مطلب است.


    امضاء



  14. Top | #9

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    عواطف انسانی

    در طول تاریخ و بعد از واقعه عاشورا، یكی از مهم‌ترین ابزارهای موجود برای ابلاغ پیام‌های این نهضت استفاده از عواطف انسانی و عزادارای و سوگواری در مصیبت‌های سالار شهیدان بوده است، به گونه ای كه معارف و آموزه‌های بلند دینی از مجرای این سوگواری‌ها در عمق جان مردم نفود كرده است و شیوه ای متعالی برای زنده نگه داشتن یاد و نام و آرمان های نهضت حسینی بوده است.

    تأكید ائمه معصومین بر سوگواری و گریه بر سید الشهدا (ع) نیز گواهی بر این مدعاست و به واقع گریه و ماتم برای حسین (ع) فریاد مظلومیت حق و عدالت است.

    همچنان كه بسیاری از انقلاب ها و نهضت های دینی نیز از دل همین عزاداری ها شكل گرفته است.
    در حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است: « هر جزع و گریه ای مكروه است مگر جزع و اشك ریختن بر حسین (ع)» 24

    حضرت در حدیث دیگری می فرمایند: « گریه نكند بر حسین مگر اینكه خدا رحمت كند او را پیش از آنكه اشك از چشم او جاری گردد» 25

    «باكیه» به معنی بسیار گریه كننده یكی از القاب زینب كبری (س) است. گریه ها و ندبه های زینب (س) علاوه بر اینكه امری عاطفی بوده است، در جایگاهی بالاتر ماهیت سیاسی داشته و بدین وسیله است كه در جایگاه‌های متعدد یاد و نام حسین (ع) و مكتب الهی اش را زنده می كند.

    به طور كلی معصومین (ع) بر این مسأله اهتمام داشته‌اند و حزن و اندوه خود را در ماتم سید و سالار شهیدان به طرق مختلف نشان می‌دادند.

    بینش سیاسی آن حضرت در مسأله سوگواری بر سیدالشهدا(ع) آن جا مشخص می‌شود كه زینب(س) در آستانه ورود به مدینه دستور می‌دهد: «محمل‌ها را سیاه پوش كنید تا مردم بدانند ما در مصیبت و عزاداری فرزندان فاطمه زهرا (س) به سر می بریم» 26

    همین كار باعث می‌شود اهل مدینه مراسم سوگواری پر سوز و گدازی در هنگام ورود اهل بیت به این شهر برگزار كنند كه در تاریخ از آن یاد شده است. هنگامیكه در بازار كوفه سر بریده ابا عبدالله الحسین (ع) را بر روی نیزه می گردانند حضرت در برابر این حركت وحشیانه از شدت مصیب سر بر چوبه محمل می كوبد به حدی كه خون از پیشانی مباركشان جاری می‌شود. 27

    ناله‌های جان گداز زینب كبری (س) در قتلگاه نیز در تاریخ به عنوان فریاد مظلومیت اهل بیت ثبت شده است و دل هر انسانی را به درد می آورد.

    محدث قمی در نفس المهموم می گوید: «زینب (س) از یزید اجازه گرفت تا برای حسین ( ع) مجلس ماتم بر ا كنند، اهل بیت (ع) در منزلی به نام دارالحجاره هفت روز مجلس سوگواری بر پا كردند و هر روز جمع بی شماری از زن های شام با آن ها در سوگواری شركت می كردند و ( آثار این عزاداری ها چنان بود كه)‌مردم قصد می كردند به قصر یزید هجوم برند و او را بكشند و مروان از این قصد آگاه شد و به یزید گفت: مصلحت تو نیست كه اهل بیت حسین (ع) را در شام نگهداری،‌آن ها را به حجاز بفرست و از همین رو یزید و سایل سفر آن ها را آماده كرد و آنان را به مدینه فرستاد.» 28

    سند تاریخی مذكور نشان از تأثیر این سوگواری ها در جامعه آن روز دارد و در نگاهی كلی می توان ادعا كرد اثرات و نتایج قیام عاشورا ریشه در ابلاغ پیام ها و احیای صحیح این نهضت از سوی زینب كبری (س) و دیگر اهل بیت (ع) دارد، چرا كه اگر این تبلیغ ها و یادآوری ها نبود حقایق عاشورا در سرزمین كربلا باقی می‌ماند و پیغام‌‌های الهی و معنوی آن در دل مكر و فریب و نیرنگ بنی امیه دفن می شد.

    بخش عظیمی از تاریخ نهضت امام حسین (ع) از طریق اهل بیت (ع) حفظ و ثبت شده و اگر تلاش و فداكاری َآنان نبود خون شهدای كربلا ثمر نمی‌داد.

    زینب كبری (س) در مكتب عاشورا به تاریخ بشریت درس فداكاری، صبر، استقامت، شهامت، شجاعت و معرفت داد و محكم و استوار از آرمان‌های امام حسین (ع) كه همان آرمان‌های پیامبر (ص) و اسلام بود، دفاع كرد و در این راه همه سختی‌ها را بر جان خرید.

    شجاعت زینب (س) بود كه دشمنان را به زانو در آورد و كلام رسا و اشك‌های پر معرفت او كشتی نهضت حسینی را به ساحل مقصود نشاند.
    جایگاه زینب كبری (س) را چگونه می‌توان شناخت، او كه در عظمت وبزرگواریش ائمه معصومین و جانشینان خداوند بر روی زمین زبان به سخن گشودند و هرگاه یادی از حسین ( ع) شده نام او نیز درخشیده است.

    زینب (س) پیام‌آور بزرگ عاشورا بود و آنچه امروز از حسین ( ع) در قلب‌های انسان‌ها ثبت شده، حاصل تحمل رنج‌ها و مصایب و مبارزات این بانوی بزرگوار اسلام است.
    امضاء



  15. Top | #10

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    متن عربی خطبه حضرت زینب (س) در شام (که در لهوف آمده است) چنین است:



    «فقامت زینب بنت علی ـ علیه السّلام ـ و قالت: الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آله اجمعین. صدق الله کذلک یقول: «ثم کان عاقبه الذین اساءا السوی ان کذبوا بآیات الله و کانوا بها یستهزؤون» (سوره روم، آیه 10). اظننت یا یزید ـ حیث اخذت علینا اقطار الارض و آفاق السماء فاصبحنا نساق کما تساق الاماء ـ ان بناء علی الله هواناً و بک علیه کرامه!! و ان ربک لعظیم خطرک عنده!! فشمغت بانفک و نظرت فی عطفک، جذلا مسرورا، حین رایت الدنیا لک مستوسقه، و الامور متسقه و حین صفالک ملکنا سلطاننا، فمهلا مهلا، انیست قول الله عزوجل: «و لا یحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما و لهم عذاب مهین» (سوره ‌آل عمران، آیه 178).
    امن العدل یابن الطلقاء تخدیرک اماء ک و نساءک و سوقک بنات رسول الله سبایا؟! قد هتکت ستورهن، و ابدیت وجوهَهُنَّ، تحدوبهن الاعداء من بلد الی بلد، و یستشرفهن اهل المنازل و المناهل، و یتصفح وجوههن القریب و البعید، و الدنی و الشریف، لیس معهن من رجالهن ولی، و لا من هماتهن حمی، و کیف ترتجی مراقبه من لفظ فوه اکباد الاذکیاء، و نبت لحمد بدماء الشهداء؟! و کیف یستظل فی ظللنا اهل البیت من نظر الینا بالشنف و الشنآن و الإحن و الاضغان؟! ثم تقول غیر متاثم و لامستعظم: فاهلوا استهلوا فرحا. ثم قالوا: یا یزید لا تشل.
    منتحیاً علی ثنایا ابی عبدالله ـ علیه السّلام ـ سید شباب اهل الجنه تنکتها بمخصرتک. و کیف لا تقول ذلک، و قد نکات القرحه، و استاصلت الشافه، باداقتک دماء ذریه محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ و نجوم الارض من ‌آل عبدالمطلب؟! و تهتفُّ باشیاخک، زعمت انک تنادیهم! فلترون و شیکاً موردهم، و لتودن انک شللت و بکمت و لم تکن قلت ما قلت و فعلت ما فعلت. اللهم خذ بحقناه و انتقم ممن ظلمنا، و احلل غضبک بمن سفک دماءنا و قتل حماتنا. فوالله مافریت الاجلدک و لا حززت الا لحمک، و لتردن علی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ بما تحملت من سفک دماء ذریته و انتهکت من حرمته فی عترته و لحمته و حیث یجمع الله شملهم ویلم شعشهم و یاخذ بحقهم «و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» و حسبک بالله حاکماً، و بمحمد خصیماً و بجبرئیل ظهیراً، وسیعلم من سول لک و مکنک من رقاب المسلمین، بئس للظالمین بدلا و ایکم شر مکاناً و اضغف جنداً. و لئن جرت علی الدواهی مخاطبتک، انی لاستصغر و قدرک، و استعظم تقریعک و اسثتکثر توبیخک، لکن العیون عبری، و الصدور حری. الا فالعجب کل العجب لقتل حزب الله النجباء بحزب الشیطان الطلقاء، فهذه الایدی تنصح من دمائنا، و الافواه تتحلب من لحومنا، و تلک الجثث الطواهر الزواکی تتاهبها العواسل و تعفوها امهات الفواعل، و لئن اتخذتنا مغنماً لبقدنا و شیکا مغرما، حین لا تجد الا ما قدمت یداک، و ماربک بظلام للعبید، فالی الله المشتکی. و علیه المعول فکذکیدک، واسع سعیک، و ناصب جهدک فوالله لا تمعون ذکرنا، و لا تمیت وحینا، و لا تددک امرنا، و لا ترحض عنک عارها، و هل رایک الافندا و ایامک الاعددا، و جمعک الا بددا، یوم ینادی المناد، الا لعنه الله علی الظالمین، فالحمد لله الذی ختم لاولنا بالسعاده و المغفره، و الاخرنا بالشهاده و الرحمه. و نسال اللدان یکمل لهم الثواب و یوجب لهم المزید، و یحسن علینا الخلافه، انه رحیم و دود. و حسبنا الله و نعم الوکیل(ابن طاووس، علی بن موسی بن جعفر، الملهوف علی قتلی الطفوف، تهران، درالاسوه، چ دوم، 75، ص 215.(





    در اینجا, ترجمه فراز فوق را به نقل از روایت شیخ صدوق می آوریم:



    وی از بزرگان بنى هاشم و دیگران روایت مى کند:



    چون امام سجاد علیه السلام و اهل بیت بر یزید وارد شدند و سر امام حسین علیه السلام را آورده ، جلو یزید در تشتى گذاشتند، با چوبى که در دست داشت ، شروع کرد به زدن بر دندانهاى آن حضرت و این اشعار را مى خواند: (لعبت هاشم بالملک ...)
    بنى هاشم با حکومت بازى کردند، نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شه است .
    کاش اجدادم که در بدر شاهد بودند که قوم خزرج از فرود آمدن تیغهاى تیز مى نالیدند، از خوشحالى چهره افروخته مى شدند و گفتند: اى یزید! دستانت شل مباد!
    کیفر بدر را دادیم و بدرى دیگر آفریدیم و حساب ، برابر شد.
    از خندف نیستم اگر از فرزندان احمد، انتقام کارهایشان را نگیرم !
    چون زینب آن صحنه را دید، گریبان چاک زد و با صدایى سوزناک صدا زد: یا حسین ! اى حبیب پیامبر! اى فرزند مکه و منا! اى زاده فاطمه زهرا! اى پسر محمد مصطفى!... همه را گریاند.
    یزید ساکت بود.
    حضرت زینب سپس به پا ایستاد و نگاهى به مجلس افکند و شروع به خطابه کرد و در آغاز، کمالات پیامبر را اظهار کرد و اعلام نمود که : ما به رضاى الهى صابریم ، نه از روى بیم و وحشت .
    https://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg










    آنگاه چنین خطبه خواند:


    حمد براى پروردگار جهانیان .

    درود بر جدم سرور انبیا. راست فرمود خداى سبحان که :


    (سرانجام آنان که بد کردند، آن شد که آیات الهى را تکذیب کردند و به مسخره گرفتند. اى یزید! آیا همین که زمین و آسمان را بر ما تنگ گرفتى و ما را همچون اسیران به زنجیر کشیدى و بر ما مسلط گشتى ، پنداشتى که این مایه خوارى ما در پیشگاه خدا و کرامت و منت خداوند بر رتوست و تو را نزد خدا احترام و منزلتى است ؟ از این رو باد به دماغ افکندى و مغرورانه به ما نگاه انداختى و شادمانه و غافلانه بر مسند نشستى ، چون دیدى که دنیا به کام تو و کارها برایت سامان یافته است و حکومتى را که از آن ماست براى تو فراهم گشت ! آرامتر! این قدر جاهلانه متاز! آیا سخن خدا را فراموش کردى که فرمود: (کافران مپندارند که چون مهلتشان دادیم ، براى آنان نیک است ، بلکه تا بر گناهشان بیفزایند، و براى آنان عذابى خوار کننده است .




    اى فرزند آزادشدگان ! آیا از عدالت است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده ها جا داده اى و دختران پیامبر را به اسیرى گرفته مى گردانى ، پرده هاى حرمتشان را دریده و چهره هاشان را آشکار ساخته اى و دشمنان ، آنان ر شهر به شهر مى گردانند و مردم بیابانى و کوهستانى به آنان مى نگرند و دور و نزدیک و غایب و حاضر و شریف و پست به چهره آنان چشم مى دوزند؛ نه از مردانشان سرپرستى دارند و نه از حامیانشان کسى هست . این همه از روى طغیان تو بر خدا و انکارت نسبت به پیامبر و دین خداست ، و از تو شگفت نیست .



    چگونه مى توان به مراقبت و دلسوزى کسى امید داشت که دهانش ، جگر شهیدان را دندان زده و دور افکنده و گوشتش از خون سعادتمندان روییده و پیوسته در ستیز با سرور رسولان ، لشکر آراسته و به جنگ برخاسته و به روى رسول خدا صلى الله علیه و آله شمشیر کشیده است ؛ کسانى که در انکار حق و پیامبر سر سخت تر و در دشمنى آشکارتر و نسبت به پروردگار، سر کشترند! اینها نتیجه کفر و کینه اى است که از کشتگان بدر در دل داشته اند. پس در دشمنى با ما خاندان درنگ نمى کند کسى که نگاهش به ما دشمنانه و کین توزانه است و کفر خود را به پیامبر آشکار مى سازد و بر زبان مى آورد و از روى خوشحالى نسبت به کشتن فرزندان پیامبر و اسیر کردن فرزندان او، گستاخانه و بى شرم ، پدران خود را صدا مى زند که شادى کنند و به او دست مریزاد گویند! بر دندانهاى ابا عبدالله که بوسه گاه پیامبر بود، چوب مى زند و شادى در چهره اش آشکار است . به جانم سوگند اى یزید!



    با ریختن خون سرور جوانان بهشت ، بر زخم دیرین نیشتر زدى و ریشه ما را بر آوردى و پدرانت را صدا زده با ریختن خون وى به نیاکان مشرکت تقرب جستى و پدرانت را صدا زدى به گمان آنکه صدایت را مى شنوند و بزودى آرزو خواهى کرد که کاش دستانت شل و قطع مى شد و مادرت تو را نمى زایید، وقتى که ببینى به سوى خشم الهى مى روى و دشمنت رسول خدا صلى الله علیه و آله است .








    خدایا! حق ما را بستان و انتقام ما را از ظالمان بر ما بگیر و خشم خود را بر آنان ببار که خون ما را ریختند و آبروى ما را ریختند و حامیان را ما کشتند و حرمت ما را شکستند. اى یزید! کار خود را کردى ، ولى جز پوست خود را ندریدى و جز گوشت خود را نبریدى . بزودى با همین گناه که از کشتن فرزندان پیامبر بر دوش دارى و حرمتشان را شکسته و خون عترتش را ریخته اى به حضور پیامبر خدا وارد خواهى شد؛ آنگاه که خداوند همه را جمع مى کند و پراکندگى هاشان را سامان مى بخشد و از ظلم کنندگان به ایشان انتقام مى گیرد در حقشان را از دشمنانشان مى ستاند. پس با کشتن آنان شادمان مباش (و مپندار آنان که در راه خدا کشته شدند و مرده اند، بلکه نزد پروردگارشان زنده اند و روز مى خورند و به پاداشى که خداوند از فضل خود به آنان داده است شادمانند خدا براى تو بس است که ولى و حاکم باشد و پیامبر خدا دشمنت باشد و جبرئیل ، پشتیبان . زود است که تو را بر گرده مسلمانان مسلط ساخت ، بداند که پاداش بدى ابرى ظالمان است و کدام یک از شما جایگاهش بدتر و گمراهتر است . اینکه از قدر تو مى کاهم و سرزشت را بزرگ مى شمارم نه از آن روست که خطاب درباره تو سودمند است ، پس از آنکه چشمهاى مسلمانان را گریان و دلهایشان را داغدار ساختى . آن دلها که دارید سخت شده و جانها طغیان کرده و بدنها آکنده از خشم خدا و لعنت پیامبر است و شیطان در آنها لانه کرده و جوجه پرورده است .



    شگفت آنکه پایان و پیامبرزادگان و نسل اوصیا به دست آزاد شدگان پلید و دودمان تبهکار فاسد کشته مى شوند؛ به دست آنان که خون ما از پنجه هایشان مى چکد و دندان در گوشتهاى ما فرو برده اند. آن شهیدان پاک جسدهایشان طعمه گرگهاى درنده گشته و در زیر چنگال کفتارها به خاک آلوده شده است . اگر امروز ما را غنیمتى براى خویش مى شمارى ، خواهى دید که مایه زیان و خسران توایم ؛ آن روز که جز عملهاى خویش چیزى نخواهى یافت و خداوند نیز به بندگان هیچ ستمى نمى کند.



    شکایت نزد خدا مى برم و تکیه ام بر اوست و امید و آرزویم خدا ست . پس ‍ هر چه نیرنگ دارى به کار بند و هر چه مى توانى بکوش . سوگند به خدایى که با وحى و قرآن شرافتمان بخشیده و با نبوت و برگزیدگى ما را گرامى داشته است ، نام و یاد ما هرگز محو نابود نمى شود و ننگ کشتن ما نیز از دامان تو شسته نمى گردد و مگر جز آن است که اندیشه ات باطل و دوران حکومتت محدود و اجتماعت پراکنده است ؛ آن روز که منادى ندا مى دهد: هلا! لعنت خدا بر ستمگر تجاوز کار!



    خدا را سپاس که براى دوستان خود سعادت را رقم زد و فرجام برگزیدگانش ‍ را شهادت قرار داد؛ به وسیله رسیدن به آنچه اراده اش بود، آنان را به رحمت و رضوان ، و آمرزش خویش منتقل ساخت و با کشتن آنان کسى جز تو بد بخت نشد و کسى جز تو به آنان آزموده نگشت . از خدا مى خواهیم که پاداشمان را کامل و ثواب و ذخیره آخرتمان را سرشار سازد. از او مى خواهیم که جانشینى خوب و بازگشتى شایسته برایمان مقرر دارد که او مهربان و با محبت است .https://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg










    همگان در مسجد جمع شده بودند که یزید به خطیب دستور داد بالای منبر برود و درباره حسین بن علی و پدرش علی بن ابیطالب بد بگوید .خطیب بالای منبر رفت و هر چه توانست نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بد گفت و یزید و پدرش معاویه را به خوبی یاد کرد.



    امام سجاد(ع) بر او فریاد زد و فرمود:



    مرگ بر تو باد ای خطیب که خوشنودی مخلوق را با خشم خالق به دست آوردی پس جایگاه خود را پر از آتش بکن. امام سجاد(ع) پس از آن رو به یزید کرد و فرمود: آیا اجازه می دهی بالای این تخته ها بروم و سخنانی بگویم که رضای خدا در آنهاست و برای حاضران پاداش دارد. یزید جواب رد داد ولی حاضران در آن اجتماع اصرار کردند که امام سجاد(ع) سخنرانی بکند. یزید در پی پافشاری حاضران اجازه داد تا امام سجاد(ع) سخنرانی بکند.




    امام سخنرانی کردند و مردم به گریه افتادند. برخی از سخنان آن حضرت در آن اجتماع چنین است:






    «ایها الناس! اعطینا ستا و فضلنا بسبع. اعطینا العلم والحلم والسماحه والفصاحه والشجاعه والمحبه فی قلوب المؤمنین و فضلنا بأن منا النبی المختار محمد و منا الصدیق و منا الطیار و منا اسد الله و اسد الرسول و منا سیده نساء العالمین فاطمه البتول و منا سبطا هذه الامه و سید اشباب اهل الجنه. فمن عرفنی فقد عرفنی و من لم یعرفنی أنبأته بحسبی و نسبی. أنا ابن مکه و منی، أنا ابن زمزم والصفاء، انا ابن من حمل الزکاه بأطراف الرداء، أنا ابن خیر من ائتزر وارتدی، أنا ابن من انتعل واحتفی، أنا ابن خیر من طاف و سعی، أنا ابن خیر من حج و لبی، أنا ابن من حمل علی البراق فی الهوا، أنا ابن من أسری به من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی، فسبحان من أسری، انا ابن من بلغ به جبرئیل الی سدره المنتهی،‌ أنا ابن من دنی فتدلی فکان قاب قوسین او‌ أدنی، أنا ابن من صلی بملائکه السماء، أنا ابن من أوحی الیه الجلیل ما أوحی، أنا ابن محمد المصطفی، أنا ابن علی المرتضی، أنا بن من ضرب خراطیم الخلق حتی قالوا لا اله الا الله، أنا ابن من ضرب بین یدی رسول الله بسیفین و طعن برمحین و هاجر الهجرتین و بایع البیعتین و صلی القبلتین و قاتل ببدر و حنین و لم یکفر بالله طرفه عین،‌ أنا ابن صالح المؤمنین، و وارث النبیین و قاطع الملحدین و یعسوب المسلمین و نور المجاهدین، و زین العابدین و تاج البکائین، و اصبر الصابرین و افضل القائمین من آل یاسین و رسول رب العالمین. أنا ابن المؤید بجبرئیل، المنصور بمیکائیل، أنا ابن المحامی عن حرم المسلمین و قاتل الناکثین و القاسطین و المارقین و المجاهد اعدائه الناصبین و افخر من مشی من قریش اجمعین و اول من اجاب و استجاب لله من المؤمنین و اقدم السابقین و قاصم المعتدین و مبیر المشرکین و سهم من مرامی الله علی المنافقین و لسان حکمه العابدین، ناصر دین الله و ولی امر الله و بستان حکمه الله و عیبه علم الله، سمح، سخی، بهلول‚ زکی، ابطحی، رضی، مرضی، مقدام، همام، صابر، صوام، مهذب، قوام، شجاع، قمقام، قاطع الأصلاب و مفرق الاحزاب، اربطهم جنانا و اطلقهم عنانا و اجرئهم لسانا و امضاهم عزیمه و اشدهم شکیمه، اسد، باسل، و غیث هاطل بطحنهم فی الحروب و یذرهم ذروالریح الهشیم، لیث الحجاز و صاحب الاعجاز، ‌و کبش العراق، الامام بالنص و الاستحقاق، مکی، مدنی،‌ ابطحی، تهامی، خیفی،‌ عقبی، بدری، احدی و شجری، مهاجری، من العرب سیدها و من الوغی لیثها، وارث المشعرین و ابوالسبطین الحسن و الحسین، مظهر العجائب و مفرق الکتائب و الشهاب الثاقب و النور العاقب، اسدالله الغالب، مطلوب کل طالب، غالب کل غالب، ذاک جدی علی بن ابی طالب، أنا ابن فاطمه الزهرا، أنا ابن سیده النساء، أنا ابن طهر البتول،‌ أنا ابن بضعه الرسول، أنا بن المزمل بالدماء، أنا ابن ذبیح کربلا، أنا ابن من بکی علیه الجن من الظلماء، و ناحت علیه الطیر فی الهواء». مردم به گریه افتادند و یزید به مؤذن گفت: «اذان بگو» و هدف این بود که با اذان، سخنان امام سجاد(ع) تمام بشود. مؤذن شروع کرد به اذان. وقتی که مؤذن «الله اکبر» گفت امام سجاد(ع) گفت: «کبرت تکبیرا لایقاس و لایدرک بالحواس، لا شیء اکبر من الله». وقتی مؤذن گفت: «اشهد ان لا اله الا الله» امام سجاد(ع) فرمود:‌ «شهد بها شعری و بشری و لحمی و دمی و مخی و عظمی». وقتی مؤذن گفت:‌ «اشهد ان محمدا رسول الله» امام سجاد(ع) رو به یزید کرد و فرمود: «یا یزید! محمد هذا، جدی ام جدک! فان زعمت انه جدک فقد کذبت و ان قلت انه جدی فلم قتلت عترته (حیاه الامام زین العابدین، باقر شریف قرشی، دار الکتاب الاسلامی، ص 174 و بحار الانوار، ج 45، ص 138، س 5) آن چه در بحار الانوار آمده مانند همین متن است و تفاوت بین این دو بسیار کم است.




    ترجمه خطبه فوق:


    اى مردم !

    خداوند به ما شش خصلت عطا فرموده و ما را به هفت ویژگى بر دیگران فضیلت بخشیده است :به ما ارزانى داشت علم ، بردبارى ، سخاوت فصاحت ، شجاعت و محبت در قلوب مومنین را و ما را بر دیگران برترى داد به اینکه پیامبر بزرگ اسلام ، صدیق (امیر المومنین على علیه السلام)، جعفر طیار ، شیر خدا و شیر رسول خدا صلى الله علیه و آله (حمزه) و امام حسین و امم حسین علیه السلام دو فرزند بزرگوار رسول اکرم صلى الله علیه و آله را از ما قرار داد.



    هر کس مرا شناخت که شناخت و براى آنان که مرا نشناختند با معرفى پدران و خاندانم خود را به آنان مى شناسام.




    اى مردم ! من فرزند مکه و منایم ، من فرزند زمزم و صفایم ، من فرزند کسى هستم که حجر الاسود را با رداى خود حمل و در جاى خود نصب فرمود ، من فرزند بهترین طواف و سعى کنندگانم ، من فرزند بهترین حج کنندگان و تلبیه گویان هستم ، من فرزند آنم که بر براق سوار شد ، من فرزند پیامبرى هستم که در یک شب از مسجد الحرام به مسجد الاقصى سیر کرد.




    من فرزند آنم که جبرئیل او را به سدره المنتهى برد و به مقام ربوبى و نزدیکترین جایگاه مقام بارى تعالى رسید ، من فرزندآنم که با ملائکه آسمان نماز گزارد ، من فرزند آن پیامبرم که پروردگار بزرگ به او وحى کرد، من فرزند محمد مصطفى و على مرتضایم ، من فرزند کسى هستم که بینى گردنکشان را به خاک مالید تا به کلمه توحید اقرار کردند.



    من پسر آن کسى هستم که برابر پیامبر با دو شمشیر و با دو نیزه مى رزمید و دو بار هجرت و دو بار بیعت کرد و در بدر و حنین با کافران جنگید و به اندازه چشم بر هم زدنى به خدا کفر نورزید من فرزند صالح مومنان و وارث انبیا و از بین برنده مشرکان و امیر مسلمانان و فروغ جهادگران و زینت عبادت کنندگان و افتخار گریه کنندگانم ، من فرزند بردبارترین بردباران و افضل نمازگزاران از اهل بیت پیامبر هستم ، من پسر آنم که جبرئیل او را تایید و میکائیل او را یارى کرد ، من فرزند آنم که از حرم مسلمانان حمایت فرمود و با مارقین و ناکثین و قاسطین جنگید و با دشمنانش مبارزه کرد ، من فرزند بهترین قریشم ، من پسر اولین کسى هستم از مومنین که دعوت خدا و پیامبر را پذیرفت ، من پسر اول سبقت گیرنده اى در ایمان و شکننده کمر متجاوزان و از میان برنده مشرکانم ، من فرزند آنم که به مثابه تیرى از تیرهاى خدا براى منافقان و زبان حکمت عباد خداوند و یارى کننده دین خدا و ولى امر او و بوستان حکمت خدا و حامل علم الهى بود.



    او جوانمرد، سخاوتمند، نیکو چهره ، جامع خیر ها، سید ، بزرگوار، ابطحى ، راضى به خواست خدا، پیشگام در مشکلات ، شکیبا ، دائما روزه دار، پاکیزه از هر آلودگى و بسیار نماز گزار بود.




    او رشته اصلاب دشمنان خود را از هم گسیخت و شیرازه احزاب کفر را از هم پاشید.




    او داراى قلبى ثابت و قوى و اراده محکم و استوار و عزمى راسخ بود و همانند شیرى شجاع که وقتى نیزه ها در جنگ به هم در مى آمیخت آنها را همانند آسیا خرد و نرم و بستان باد آنها را پراکنده مى ساخت.




    او شیر حجاز و آقا و بزرگ عراق است که مکى و مدنى و خیفى و عقبى و بدرى و احدى و شجرى و مهاجرى است که در همه این صحنه ها حضور داشت. او سید عرب است و شیر میدان نبرد و وارث دو مشعر و پدر دو فرزند : حسن و حسین علیهم السلام.






    آرى او ، همان او (که این صفات و ویژگیهاى ارزنده مختص اوست) جدم على بن ابیطالب علیه السلام است.




    آنگاه گفت : من فرزند فاطمه زهرا بانوى بانوان جهانم. و آنقدر به این حماسه مفاخره آمیز ادامه داد که شیون مردم به گریه بلند شد ! یزید بیمناک شد و براى آنکه مبادا انقلابى صورت پذیرد به موذن دستور داد تا اذان گوید تا بلکه امام سجاد علیه السلام را به این نیرنگ ساکت کند.




    موذن برخاست و اذان را آغاز کرد، همین که گفت : الله اکبر، امام سجاد علیه السلام فرمود :




    چیزى بزرگتر از خداوند وجود ندارد. و چون گفت : اشهد ان لا اله الا الله ، امام علیه السلام فرمود:




    موى و پوست و گوشت و خونم به یکتائى خدا گواهى مى دهد.




    و هنگامى که گفت : اشهد ان محمدا رسول الله ، امام علیه السلام به جانب یزید روى کرد و فرمود:
    این محمد که نامش برده شد، آیا جد من است یا جد تو ؟ اگر ادعا کنى که جد توست پس ‍ دروغ گفتى و کافر شدى و اگر جد من است چرا خاندان او را کشتى و آنان را از دم شمشیر گذراندى ؟
    سپس موذن بقیه اذان را گفت و یزید پیش آمد و نماز ظهر را گزارد.




    در نقل دیگرى آمده است که : چون موذن گفت : اشهد ان محمدا رسول الله ، امام سجاد علیه السلام عمامه خویش از سر برگرفت و به موذن گفت :




    تو را بحق این محمد که لحظه اى درنگ کن ، آنگاه روى به یزید کرد و گفت :




    اى یزید! این پیغمبر صلى الله علیه و آله ، جد من است و یا جد تو ؟




    اگر گویى جد من است ، همه مى دانند که دروغ و اگر جد من است پس چرا پدر مرا از روى ستم کشتى و مال او را تاراج کردى و اهل بیت او را به اسارت گرفتى ؟ این جملات را گفت و دست برد و گریبان چاک زد و گریست و گفت : بخدا سوگند اگر در جهان کسى باشد که جدش رسول خداست ، آن منم ، پس چرا این مرد ، پدرم را کشت و ما را مانند رومیان اسیر کرد ؟




    آنگاه فرمود: اى یزید! این جنایت را مرتکب شدى و باز مى گویى : محمد صلى الله علیه و آله رسول خداست ؟ و روى به قبله مى ایستى ؟ واى بر تو ! در روز قیامت جد و پدر من در آن روز دشمن تو هستند. پس یزید فریاد زد که موذن اقامه بگوید !




    در میان مردم هیاهویى برخاست ، بعضى نماز گزاردند و گروهى نماز نخوانده پراکنده شدند.
    و در نقل دیگر آمده است که امام سجاد علیه السلام فرمود :
    انا ابن الحسین القتیل بکربلا، انا ابن على المرتضى ، انا ابن محمد المصطفى ، انا ابن فاطمه الزهرا، انا ابن خدیجه الکبرى ، انا ابن سدره المنتهى ، انا ابن شجره طوبى انا ابن المرمل بالدما، انا ابن من بکى علیه الجن فى الظلماء، انا ابن من ناح علیه الطیور فى الهواء






    من فرزند حسین شهید کربلایم ، من فرزند على مرتضى و فرزند محمد مصطفى و پسر فاطمه زهرایم و فرزند خدیجه کبرایم ، من فرزند سدره المنتهى و شجره طوبایم ، من فرزند آنم که در خون آغشته شد و پسر آنم که پریان در ماتم او گریستند و من فرزند آنم که پرندگان در ماتم او شیون کردند.



    پس از خطبه غراى عقیله بنى هاشم حضرت زینب کبرى علیهاالسلام و خطبه حضرت سید الساجدین امام زین العابدین علیه السلام ، مردم ماهیت یزید کافر ستمکار را شناختند و شروع کردند به لعن و طعن یزید.



    یزید خود را بیچاره دید و فهمید که منفور جامعه است ، با کمال بى شرمى و ندامت تمام این جنایات را به گردن امراى لشگر انداخت تا خود را تبرئه کند ولى این ننگ تا قیامت پاک شدنى نبود.
    برای کسب اطلاعات بیشتر و منابع مطالب فوق می توانید به این کتاب ها مراجعه فرمایید:





    1- چهره درخشان حسین بن علی


    2-بلاغات النساء



    3- الملهوف على قتل الطفوف



    4- اعیان الشیعه, ج14
    5- الاحتجاج, ج2 6- زینب قهرمان دختر على






    نقش حضرت زینب(س) در ابلاغ پیام عاشورا
    جعفر کامکار
    89/9/21

    زینب كبری (س) در مقاطع زمانی و مكانی مختلف با خطابه‌های آتشین و خارق‌العاده خود آنچنان در راستای ابلاغ پیام عاشورا گام نهاد كه همگان را به حیرت وا داشته است.

    سخنان این بانوی با عظمت در مواجهه با عبیدالله ابن زیاد و یزید ابن معاویه و در دفاع از حرم رسول خدا كم نظیر و بلكه در نوع خود بی‌نظیر است.

    این بانوی برگزیده اسلام توانست با ابزارها و شیوه‌های گوناگون و علم و شناخت بی‌كران خود به بهترین نحو از حركت برادر خود امام حسین (ع) دفاع كند، تا آنجا كه حضرت سجاد(ع) زبان به مدح عقیله بنی هاشم گشوده و می‌فرماید: «انت بحمد الله عالمه غیر معلمه، فهمه غیر مفهمه.........» «ای عمه تو به حمد الهی دانشمندی هستی كه نزد كسی تعلیم ندیده‌ای و دانایی هستی كه نزد كسی نیاموختی» 1

    ابزارهای تبلیغ

    حال با این اوصاف به بررسی ابزارهای تبلیغاتی زینب كبری(س) در این نهضت بزرگ می‌پردازیم.

    - خطابه یا سخنرانی
    مهم‌ترین سخنرانی‌های حضرت زینب (س) در كوفه و در شام با حضور عبیدالله ابن زیاد یزید ابن معاویه ایراد شده فصاحت و بلاغت ازجمله القاب آن حضرت «الفصیحه و البلیغه» بوده است.

    از بشیر بن خذیم اسدی در كتاب لهوف درباره خطبه زینب كبری (س) در كوفه نقل شده است: «نظرت الی زینب بنت علی .. كانها تفرغ من لسان امیرالمؤمنین...» «در آن روز به زینب دختر علی(ع) نگریستم، زیرا هرگز زنی را سخنگوتر و زبان‌آورتر و ناطق‌تر از او ندیدم، گویا به زبان پدرش امیرمؤمنان سخن می‌گفت همانا او همراه با اشاره دست به مردم فرمود: ساكت شوید! ناگاه نفس‌ها در سینه حبس شد و زنگ‌های كاروان از حركت ایستادند...» 2

    سخنان زینب (س) به قدری محكم و بلیغ و شیوا بوده كه تعجب همه حاضران را برانگیخته است، لذا در روایت آمده هنگامیكه مردم از استماع سخنان آن حضرت منقلب شده بودند، پیرمردی را دیدند كه گریه می‌كرد و مكرر می‌گفت: «پدر و مادرم به فدایتان، پیران شما بهترین سالخوردگان و بانوان شما بهترین زنان هستند.» 3

    از همین رو بسیاری از علما و بزرگان، كلام زینب كبری(س) را شبیه‌ترین سخنان به منطق علی (ع) می‌دانند و این در حالی است كه امیرمؤمنان علی (ع) خود فرمود: «انّا لامراء الكلام.» «ما اهل بیت(ع) امیران سخن و گفتار هستیم.» 4

    كلام اعجازانگیز و سراسر فصاحت و بلاغت زینب كبری (س) نشان از عظمت این بانوی بزرگ اسلام دارد و در حقیقت كلام وی همچون كلام دیگر معصومین(ع) در جان‌ها اثر می‌كرد و دل‌ها را شیفته خود می‌ساخت، همچنانكه سخنان حماسی حضرت زینب (س) در حضور ابن زیاد وی را چنان به خشم آورد كه گفت: «این زن سجع‌گوی و شاعر است و پدرش هم شاعر و سجع‌باف بود. زینب (س) فرمود: ای پسر زیاد! زن را با شعر و سجع چه كار است، من از این كار رویگردانم ولی این سخن از سینه پر آشوبم برخاست.» 5

    - تبیین مظلومیت امام حسین(ع) و یاران

    زینب كبری (س) در بسیاری از سخنان خود با بیان روشن و واضح مظلومیت اهل بیت (ع) را در واقعه كربلا بازگو كرد.

    حضرت در جمع مردم كوفه اینگونه می‌فرماید: «وای بر شما ای مردم كوفه! آیا می‌دانید چه دلی از رسول خدا خراشیدید و چه جگری از او شكافتید و كدام پرده‌نشینان عصمت را از پرده بیرون افكندید؟ آیا می‌دانید چه خونی از پیامبر(ص) بر زمین ریختید و چه حرمتی از او هتك كردید؟» 6

    و در جای دیگر می‌فرماید: «چگونه لكه ننگ ریخته شدن خون پسر خاتم پیامبران و معدن رسالت و سید جوانان اهل بهشت را پاك خواهید كرد.» 7

    این سخنان حضرت در حقیقت دارای دو جنبه است، ابتدا اینكه شایستگی و جایگاه آل‌الله را در میان مسلمین یادآوری می‌كند و این تأكید و یادآوری است كه در جنبه‌ای دیگر می‌تواند ابعاد ظلم و ستمی كه بر آنان وارد شده را مشخص سازد.

    این بانوی نمونه در ابتدای خطابه خود در بین مردم كوفه نیز می‌فرماید: «ای مردم كوفه! ای اهل فریب و خدعه، آیا بر ما می‌گریید؟ هنور چشم‌های ما گریان است و ناله‌های ما خاموش نشده است..... شما با این گناه عظیم عهد و پیمانتان را با پیامبر از بین بردید.» 8

    در مجلس یزید حضرت باز هم به این مسأله می‌پردازد و به یزید ملعون چنین خطاب می‌كند: «ای پسر آزادشدگان! آیا از عدل است كه زنان و كنیزان خود را پشت پرده جای دهی ولی دختران رسول خدا (ص) را اسیر كرده و حرمت آنها را از بین ببری؟» 9

    - افشای ماهیت حكومت بنی امیه

    يكی دیگر از موضوعاتی كه در سخنان حضرت زینب (س) به خوبی مشاهده می‌شود، افشای فساد و اعمال ستمكارانه و استبداد حكومت یزید و دستگاه خلافت است.

    حضرت دراین راستا خطاب به یزید می‌فرماید: «ای یزید،آرام باش! مگر فراموش كرده‌ای كه خداوند می‌فرماید: آنان كه به راه كفر رفتند، گمان نكنند مهلتی به آنان دهیم به حال آنها بهتر خواهد بود، بلكه مهلت برای امتحال است تا به سركشی خود بیفزایند و آنان را عذابی خواركننده است.» 10

    حضرت با استناد به این آیه قرآن حركت در جهت كفر را مسیر اصلی حكومت بنی امیه ذكر كرده است، همانگونه كه تاریخ نشان می‌دهد بنی امیه و به ویژه یزید بن معاویه به صورت علنی احكام اسلام را زیر پا می‌نهادند و به راحتی ظلم و ستم می‌كردند.

    زینب (س) در ادامه سخنانش بدین شكل یزید را مورد خطاب قرار می‌دهد: «شگفتا كه حزب خدا و بزرگان دین به دست حزب شیطان و آزادشدگان كشته شوند و دست نحس آنان به خون پاك ما آلوده شود.» 11

    این كلام حضرت نیز روشن كننده جایگاه و شأن بنی امیه در نظر گاه اهل بیت(ع) است، آنچنانكه در این بخش از خطبه دستگاه حكومت یزید حزب شیطان نامیده شده است. علاوه بر این، استنادهای زینب كبری (س) در اثنای سخنرانی و خطابه، طعنه‌های هنرمندانه و عالمانه‌ای بر حكومت می‌زند، آنچنانكه ابتدا به آیه‌ای استناد كرده و سپس با شیوه‌ای زیبا دستگاه حاكمیت را در زمره مصادیق آیات می‌آورد كه نمونه ‌آن ذكر شد.

    افشاگری و معرفی ماهیت حقیقی حكمرانان دستگاه اموی، تنها شخص یزید را در برنمی‌گیرد، بلكه ابن زیاد نیز هنگامیكه به حضرت می‌گوید خداوند شما را رسوا كرد و دروغتان را آشكار كرد، این گونه پاسخ می‌شود كه: «انما یفتضح الفاسق و یكذب الفاجر و هو غیرنا ؛جز این نیست كه فاسق و زشتكار رسوا می‌شود و نابكار و فاجر دروغ می‌گوید و او غیر از ماست.» 12

    بنابراین علاوه بر استفاده از قرآن، سخنان خود حضرت نیز در آشكار سازی چهره واقعی حكومت نقشی مهم داشت.

    - استناد به قرآن

    همان طور كه گفته شد بهره‌گیری از آیات قرآن یكی از روش‌های تبلیغاتی زینب كبری (س) است كه در ضمن خطبه‌های خود از آن استفاده می‌كند.

    این روش در سیره حضرت سجاد علیه اسلام نیز به خوبی مشاهده می شود، زیرا آن حضرت نیز در مقاطع مختلف حقایق آیات قرآن را تبیین می كرد و از‌ آن در راستای تبلیغ اهداف نهضت امام حسین (ع) بهره می‌گرفت.

    حضرت زینب (س) در مجلس یزید پس از حمد و ثنای الهی سخن خود را با آیه ای از قرآن آغاز می كند كه ناظر بر همین مسأله است و به واقع با اشاره به این آیه اوج زشتی و وقاحت این رفتار بنی امیه با فرزندان رسول خدا را نشان می دهد.

    حضرت به این آیه اشاره می‌كند: «ثم كان عاقبه الذین أساؤا السؤی أن كذبوا بآیات الله و كانو بها یستهزؤن» «عاقبت آنان كه كار زشت كردند این بود كه آیات خدا را تكذیب نمودند و آن را به مسخره گرفتند» 13

    مقام و جایگاه شهدای قیام عاشورا نیز با اشاره به آیه 10 سوره روم به وسیله زینب (س) معرفی می‌شود، آنجا كه به این آیه استناد می‌كند: «هرگز مپندارید آنان كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده‌اند، بلكه زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند» 14





    تحقیر دشمن و حفظ كرامت اهل بیت(ع)

    از جمله روش های زینب كبری (س) در نهضت عاشورا حفظ كرامت نفس در برابر دشمن به ظاهر پیروز و كوچك شمردن و تحقیر دشمنان اهل بیت(ع) در پیشگاه مردم است.

    حضرت در مجلس یزید در اثنای خطبه ای مفصل خطاب به یزید می‌فرماید: «انی لاستصغر قدرك و استعظم تقریعك» «من تو را كوچك می‌شمارم و بسیار سرزنش و توبیخ می‌كنم» 15

    حضرت بار دیگر یزید را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد: «أمن العدل یابن الطلقاء تحذیرك إماءك و نسائك و سوقك بنات رسول الله سبایا ؛ای پسر آزاد شدگان آیا از عدل است كه زنان و كنیزان خود را پشت پرده جای دهی ولی دختران رسول خدا را اسیر نموده و آبرو و حرمت آنها را از بین ببری » 16
    اصطلاح «یابن الطلقاء» در اینجا اشاره دارد به ماجرای فتح مكه،در این واقعه پس از اینكه معاویه و دیگران به خانه ابوسفیان پناه بردند، رسول خدا فرمود: اینها را آزاد كنید اینها برده هایی اند كه ما آزاد كردیم.

    بنابراین حضرت می خواهد یزید را متوجه این مسأله كند كه پدر و پدر بزرگ و خاندان یزید آزاد شده دست رسول خدا هستند و جایگاه آنان با شأل والای فرزندان رسول خدا قابل مقایسه نیست.

    به خاطر همین ماجرای مكه بود كه ابوسفیان و خاندانش «طلقاء» به معنی آزاد شدگان نام گرفتند و حضرت زینب با این كلام حقارت دشمن را نشان می دهد چرا كه این موضوع در كلام حضرت امیر المومنین نیز سابقه داشته است. 17

    سراسر خطبه های زینب (س) پس از واقعه كربلا كرامت و بزرگواری است و این حفظ كرامت است كه به رسوایی دشمن می انجامد.

    همچنان كه حضرت انتظار دلسوزی و رحمت از فرزند مادری ناپاك را بیهوده می داند و می فرماید: «چگونه می توان به دلسوزی و مهربانی كسی كه مادرش جگر پاكان را دریده و گوشتش از خون شهیدان روییده است، چشم امید داشت.» 18

    صبر و استقامت در مسیر الهی

    استقامت و صبر همواره یكی از راه‌های نیل به اهداف بزرگ بوده است و درآیات و روایات مختلف این مسأله یادآوری شده است.

    صبر بر سختی‌ها و پیش آمدها در مسیر یك هدف الهی تضمین كننده تحقق اهداف متعالی است و انبیاء و اولیای الهی برای ادای رسالت خود از این ابزار به خوبی بهره جسته اند.

    در حدیثی آمده است كه امام صادق علیه اسلام فرمود: «هر مومنی كه گرفتار گردد و صبر كند بر آن، برای او مانند اجر هزار شهید است.» 19

    و در جایی دیگر از رسول خدا نقل شده است كه فرمودند: «صبر 3 دسته است: صبر بر مصیبت، صبر بر طاعت و صبر در برابر گناه كردن. » 20

    قرآن مجید نیز استقامت در راه خدا را شایسته بشارت فرشتگان خدا دانسته و می فرماید: « ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكه.....؛آنان كه گفتند پروردگار ما الله است و در این راه استقامت كردند فرشتگان بر آنان نازل می شوند كه نترسید و غمگین نباشید و بشارت باد بر شما آن بهشتی كه به شما وعده داده شده است» 21

    و یا اینكه می‌فرماید: «استعینوا بالصبر و الصلوه ...؛از صبر و نماز یاری جویید...»22

    بنابراین صبر پیشه كردن و استقامت ورزیدن عبادتی ارزشمند و موجب پیروزی انسان در ابتلائات و مصایب و امتحانات است.
    حضرت زینب كبری (س) نیز در زمره بزرگ‌ترین صابران به شمار می رودو با بهره گیری از این فضیلت اخلاقی توانست در آزمون‌های الهی پیروز و موفق باشد.

    صبر در برابر مصیبت های وارد شده بر امام حسین (ع) و یارانش در روز عاشورا و پس از آن استقامت كردن در برابر ظلم و جور دشمن و تحمل اسارت و اتفاقاتی كه در كوفه و شام رخ داد از جمله ویژگی های بارز این بانوی نمونه خاندان عصمت و طهارت است.

    از همین روست كه زینب (س) را شریك برادر در جمیع مصایب دانسته اند و از قول آن بانوی صابره گفته اند: «سأصبر حتی یعجز الصبّر عن صبری ؛تا آنجا صبر می‌كنم كه خود صبر نیز از نوع صبر من عاجز بماند.» 23

    در حقیقت صبر در برابر ناملایمات و مصایب را شاید بتوان بارزترین ویژگی حضرت زینب (س) در قیام حسینی دانست كه همگان بر آن اقرار كرده اند و نگاهی بر اتفاقات رخ داده گویای این مطلب است.





    عواطف انسانی

    در طول تاریخ و بعد از واقعه عاشورا، یكی از مهم‌ترین ابزارهای موجود برای ابلاغ پیام‌های این نهضت استفاده از عواطف انسانی و عزادارای و سوگواری در مصیبت‌های سالار شهیدان بوده است، به گونه ای كه معارف و آموزه‌های بلند دینی از مجرای این سوگواری‌ها در عمق جان مردم نفود كرده است و شیوه ای متعالی برای زنده نگه داشتن یاد و نام و آرمان های نهضت حسینی بوده است.

    تأكید ائمه معصومین بر سوگواری و گریه بر سید الشهدا (ع) نیز گواهی بر این مدعاست و به واقع گریه و ماتم برای حسین (ع) فریاد مظلومیت حق و عدالت است.

    همچنان كه بسیاری از انقلاب ها و نهضت های دینی نیز از دل همین عزاداری ها شكل گرفته است.
    در حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است: « هر جزع و گریه ای مكروه است مگر جزع و اشك ریختن بر حسین (ع)» 24

    حضرت در حدیث دیگری می فرمایند: « گریه نكند بر حسین مگر اینكه خدا رحمت كند او را پیش از آنكه اشك از چشم او جاری گردد» 25

    «باكیه» به معنی بسیار گریه كننده یكی از القاب زینب كبری (س) است. گریه ها و ندبه های زینب (س) علاوه بر اینكه امری عاطفی بوده است، در جایگاهی بالاتر ماهیت سیاسی داشته و بدین وسیله است كه در جایگاه‌های متعدد یاد و نام حسین (ع) و مكتب الهی اش را زنده می كند.

    به طور كلی معصومین (ع) بر این مسأله اهتمام داشته‌اند و حزن و اندوه خود را در ماتم سید و سالار شهیدان به طرق مختلف نشان می‌دادند.

    بینش سیاسی آن حضرت در مسأله سوگواری بر سیدالشهدا(ع) آن جا مشخص می‌شود كه زینب(س) در آستانه ورود به مدینه دستور می‌دهد: «محمل‌ها را سیاه پوش كنید تا مردم بدانند ما در مصیبت و عزاداری فرزندان فاطمه زهرا (س) به سر می بریم» 26

    همین كار باعث می‌شود اهل مدینه مراسم سوگواری پر سوز و گدازی در هنگام ورود اهل بیت به این شهر برگزار كنند كه در تاریخ از آن یاد شده است. هنگامیكه در بازار كوفه سر بریده ابا عبدالله الحسین (ع) را بر روی نیزه می گردانند حضرت در برابر این حركت وحشیانه از شدت مصیب سر بر چوبه محمل می كوبد به حدی كه خون از پیشانی مباركشان جاری می‌شود. 27

    ناله‌های جان گداز زینب كبری (س) در قتلگاه نیز در تاریخ به عنوان فریاد مظلومیت اهل بیت ثبت شده است و دل هر انسانی را به درد می آورد.

    محدث قمی در نفس المهموم می گوید: «زینب (س) از یزید اجازه گرفت تا برای حسین ( ع) مجلس ماتم بر ا كنند، اهل بیت (ع) در منزلی به نام دارالحجاره هفت روز مجلس سوگواری بر پا كردند و هر روز جمع بی شماری از زن های شام با آن ها در سوگواری شركت می كردند و ( آثار این عزاداری ها چنان بود كه)‌مردم قصد می كردند به قصر یزید هجوم برند و او را بكشند و مروان از این قصد آگاه شد و به یزید گفت: مصلحت تو نیست كه اهل بیت حسین (ع) را در شام نگهداری،‌آن ها را به حجاز بفرست و از همین رو یزید و سایل سفر آن ها را آماده كرد و آنان را به مدینه فرستاد.» 28

    سند تاریخی مذكور نشان از تأثیر این سوگواری ها در جامعه آن روز دارد و در نگاهی كلی می توان ادعا كرد اثرات و نتایج قیام عاشورا ریشه در ابلاغ پیام ها و احیای صحیح این نهضت از سوی زینب كبری (س) و دیگر اهل بیت (ع) دارد، چرا كه اگر این تبلیغ ها و یادآوری ها نبود حقایق عاشورا در سرزمین كربلا باقی می‌ماند و پیغام‌‌های الهی و معنوی آن در دل مكر و فریب و نیرنگ بنی امیه دفن می شد.

    بخش عظیمی از تاریخ نهضت امام حسین (ع) از طریق اهل بیت (ع) حفظ و ثبت شده و اگر تلاش و فداكاری َآنان نبود خون شهدای كربلا ثمر نمی‌داد.

    زینب كبری (س) در مكتب عاشورا به تاریخ بشریت درس فداكاری، صبر، استقامت، شهامت، شجاعت و معرفت داد و محكم و استوار از آرمان‌های امام حسین (ع) كه همان آرمان‌های پیامبر (ص) و اسلام بود، دفاع كرد و در این راه همه سختی‌ها را بر جان خرید.

    شجاعت زینب (س) بود كه دشمنان را به زانو در آورد و كلام رسا و اشك‌های پر معرفت او كشتی نهضت حسینی را به ساحل مقصود نشاند.
    جایگاه زینب كبری (س) را چگونه می‌توان شناخت، او كه در عظمت وبزرگواریش ائمه معصومین و جانشینان خداوند بر روی زمین زبان به سخن گشودند و هرگاه یادی از حسین ( ع) شده نام او نیز درخشیده است.

    زینب (س) پیام‌آور بزرگ عاشورا بود و آنچه امروز از حسین ( ع) در قلب‌های انسان‌ها ثبت شده، حاصل تحمل رنج‌ها و مصایب و مبارزات این بانوی بزرگوار اسلام است.


    منابع :

    1-خصائص زینبیه، سید نور الدین جزایری ، ص79، احتجاج، طبرسی، ص166
    2-اللهوف علی قتلی الطفوف، سید بن طاووسَ، ترجمه علیرضا رجالی تهرانی، ص 194
    3-خصائص زینبیه، ص 113
    4-نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدیَ، خطبه 233
    5-الارشاد ، شیخ مفید، ترجمه محمد باقر ساعدی خراسانی، ص473
    6-لهوف، ص196
    7-همان ص1968-
    8-همان ص 194
    9-همان ص 236
    10-همان ص 236 ،آل عمران‌، آیه 178
    11-همان ص 240
    12-همان ص210
    13-همان ص 236 ، روم ، آیه 10
    14- همان ص 238‌،
    15-همان ص 240
    16-همان ص236
    17-نهج البلاغه، نامه 28
    18-نفس المهموم، شیخ عباس قمی ، ترجمه محمد باقر كمره ای، ص 403
    19-اصول كافی، ترجمه محمد باقر كمره ای ، ص 280
    20-همان ص 278
    21-سوره فصلت، آیه 30
    22-سوره بقره، آیه 45
    23-خصائص زینبیه، ص 246
    24-البكاءللحسین، ص 51‌، امالی شیخ طوسی ص 161
    25-البكاء للحسین ص 86، كامل الزیارات ، ابن قولویه ص101
    26-خصائص زینبیه،ص210
    27-بحار الانوار، ج 45، ص 114
    28-نفس المهموم، ص 41







    امضاء



اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi