.•*´¨`*•مجموعه اشعارشاعر بسيجي ،مرحوم ابوالفضل سپهر .•*´¨`*•.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بسم رب الشهداء والصديقين

اتل متل يه بابا
كه اون قديم قديما
حسرتشو مي خورن
تمامي بچه ها
اتل متل يه دختر
دردونه باباش بود
بابا هر جا كه مي رفت
دخترش هم باهاش بود
¤
اون عاشق بابا بود
بابا عاشق اون بود
به گفته بچه ها
بابا چه مهربون بود
¤
يه روز آفتابي
بابا تنها گذاشتش
عازم جبهه ها شد
دخترو جا گذاشتش
¤
چه روزاي سختي بود
اون روزاي جدايي
چه سال هاي بدي بود
ايام بي بابايي
¤
چه لحظه سختي بود
اون لحظه رفتنش
ولي بدتر ازاون بود
لحظه برگشتنش
¤
هنوز يادش نرفته
نشون به او نشونه
اون كه خودش رفته بود
آوردنش به خونه
¤
زهرا به او سلام كرد
بابا فقط نگاش كرد
اداي احترام كرد
بابا فقط نگاش كرد
¤
خاك كفش بابا را
سرمه توچشاش كرد
بابا جونو بغل زد
بابا فقط نگاش كرد
¤
زهرا براش زبون ريخت
دو صد دفعه صداش كرد
پيش چشاش ضجه زد
بابا فقط نگاش كرد
¤
اتل متل يه بابا
يه مرد بي ادعا
براش دل مي سوزنن
تمامي بچه ها
¤
زهرا به فكر باباست
بابا تو فكر زهرا
گاهي به فكر ديروز
گاهي به فكر فردا
¤
يه روز مي گفت كه خيلي
براش آرزو داره
ولي حالادخترش
زيرش، لگن مي ذاره
¤
يه روز مي گفت: دوست دارم
عروسيتو ببينم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنگام جنگ دادیم صدها هزار دارا
شد کوچه های ایران مشکین ز اشک سارا

سارا لباس پوشید ، با جبه ها اجین شد
در فکه و شلمچه ، دارا به روی مین شد

چندین هزار دارا ، بسته به سر سربند
یا تکه تکه گشتند یا که اسیر و در بند

سارای دیگری در مهران شده شهیده
دارا کجاست ؟ او در ، اروند آرمیده

دوخته هزار سارا چشمی به حلقه ی در
از یک طرف و دیگر چشمی ز خون دل ، تر

سارا سوال می کرد ، دارا کجاست اکنون؟
دیدن شعله ها را در سنگرش به مجنون

خون گلوی دارا آب حیات دین است
روحش به عرش جسمش ، مفقود در زمین است

در آن زمانه رفتند صد ها هزار دارا
در این زمانه گشتند ده ها هزار «دارا»

هنگام جنگ دارا گشته اسیر و در بند
دارای این زمان با بنزش رود به دربند

دارای آن زمانه بی سر درون کرخه
سارای این زمانه در کوچه با دوچرخه

در آن زمانه سارا با جبه ها اجین شد
در این زمانه ناگه ، چادر« لباس جین» شد

با چفیه ای که گلگون از خون صد چو داراست
سارا ، خود از برای ، جلب نظر بیاراست

آن مقنعه ور افتاد جایش فوکل در آمد
سارا به قول دشمن از املی در آمد

دارا و گوشواره ، حقا که شرم دارد !
در دست هایش امروز او بند چرم دارد

با خون و چنگ و دندان دشمن زخانه راندیم
اما به ماهواره تا خانه اش کشاندیم

یا رب تو شاهدی بر اعمالمان یکایک
بدم المظلوم یا الله ، عجل فرجه ولیک

جای شهید اسم خواننده روی دیوار
آن ها به جبهه رفتند ، اینها شدند طلبکار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم گرفته است از همه كس از همه چيز

از تمام کساني که کلاهشان براي سرشان گشاد است

از تمام کساني که لباسشان بارکدشان است

از هويت هاي ميز نشان

از بله هاي از سر اجبار

از طلبه هايي که طالب علم نيستند

از دانشجوياني که دانش جو نيستند

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از تمام کرهايي که سمعکهايشان مارک مصلحت خورده

از اندامهاي به مزايده گذاشته شده

از انسانهاي ارزان قيمت

از اعتقادهاي حراجي

از حرفهاي مفت

از وعده هاي سر خرمن

از ناديدني هاي ديدني!

از صورتهايي که بوم نقاشي اند

از متهماني که شاکي اند

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از تمام کساني که رسالت خون را تنها

در رساندن اکسيژن به سلولها مي دانند

از تمام خونهايي که رنگين ترند

از آنان که آزادگي را در اسارت

بي بند و باري به بند مي کشند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از آنان که عشق را به بهاي love سه طلاقه کرده اند

از تمام کساني که در لغت نامه هاي ذهنشان

بين مظلوم و تو سري خور علامت تساوي است

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از ولايت ناشناسان ذوب در ولايت

از کوفياني که دم به ساعت مي گويند

( اين الطالب به دم المقتول به کربلا)

از کوفياني که اهل کوفه نيستند

از کوفياني که براي مهدي(عج) نامه مي نويسند

از تمام آنان که فکر مي کنند کوفيان شاخ داشتند

از تمام آنان که فکر مي کنند طلحه يا زبير يا

عمرعاص شاخ يا دم داشتند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از سياستمداران بي دين

از متدينين بي سياست

از تمام آنان که دين و سياست را از هم جدا مي دانند

از آنان که شهدا را در موزه گذارده اند

از آنان که در هر ميداني دم از استقلال و پيروزي مي زنند

الا ميدان جنگ

از عروسکهاي بالماسکه

از وطن دوستان وطن گريز

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از زنان مرد صفت

از مردان زن صفت

از همه آنان که شهدا را براي تيراژ مي خواهند

از همه آنان که« نون والقلم و ما يسطرون» را

نان تفسير مي کنند

از راي هاي ممتنع

از تمام آناني که بين نماز و نرمش تفاوتي قائل نيستند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم از دست همه گرفته


از همه چيز داران بي همه چيز


از امانت داران خائن


از کفهاي روي آب


از ناموس داران بي ناموس


از زنگارهاي روي آينه


از مسلمانان مسلمان کش


از پشتهايي که هميشه رودر روي خصم اند


آري ديگر دلم از دست همه گرفته


از تمام آنان که به تقاضاي مشروع مظلومگان

« قبلت» نا مشروع مي گويند


از آناني که بي حجابند


از آنان که خود حجابند


از بلاهايي که از دماغ فيل نازل شده اند


آري ديگر دلم از دست همه گرفته


از آنان که تاسوعا و عاشورا را


تنها در تقويم جستجومي کنند


و کربلا و کوفه و شام را تنها در نقشه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از آنان که ديروز را ديدند

و امروز را در حسرت ديروز

به ديروزي تبديل مي کنند

که فردا حسرتش را خواهند خورد

از آنان که چشم به فردا دوخته اند

و امروز را فراموش کرده اند

از آنان که پرچمند اما بيرق و علم نيستند

از آنان که کلفتي گردن خود را

بيش از تيزي ذوالفقار ميدانند

از آنان که باده ناب را

با ده درصد الکل بالا مي دانند

از چشمهايي که در صفين

تنها قرآن سر نيزه را ديدند

و در کربلا و کوفه و شام

تنها قرآن سر نيزه را نديدند

از آنان که در صفين

تنها قرآن سر نيزه را باور کردند

و در کربلاوکوفه و شام

تنها قرآن سر نيزه را باور نکردند

از تمام آنان که بين قرآن سر نيزه

و قرآن سر نيزه را نمي دانند

واز تمام آنان که قرآن را بر نيزه کردند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از من که منم، از تو که تويي


من و تو که ما نيستيم


و ما که فناي در او نيستيم


از خنجرهايي که بر پشت مي نشيند


از آنان که ني را به گيتار مي فروشند


از آنان که مي را به مسکر


از آنان که با شنيدن نام « خردل»

به ياد چاشني غذا مي افتند


از آنان که با شنيدن نام « موج»


تنها به ياد جزاير هاوايي مي افتند


از آنان که با شنيدن نام « توپ»


مارادونا در خاطرشان زنده مي شود


نه شهيد حاجي پور


از آنان که نمي بينند و مي گذرند


و از آنان که مي بينند و مي گذرند


از آنان که از آب زلال آب مي خورند


و از آب گل آلود نان


از تمام مجذوبين باغهاي سبز


که هيچ گاه توي باغ نيستند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم از دست همه گرفته


از سگهاي بي وفا


از اسبهاي نانجيب


از خروسهاي بي دم


از مورچه هاي تنبل و بي کار


از زنبوراني که همه چيز دارند الا عسل


از کلاغهاي بي حيا


از قلندراني که از قلندر بودن


تنها سر تراشيدنش را بلدند


از اشتراني که از شتر بودن


تنها کينه ورزيدنش را ياد گرفته اند


از خرسهايي که از خرس بودن


تنها بخل ورزيدنش را فرا گرفته اند


از گاوهايي که هيچ ندارند الا دو شاخ


از شتر مرغها که نه مي برند و نه مي پرند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

از آنان که درد دلشان را به درد شکمشان فروخته اند

از آنان که منتظرند محرم گردد

يک مو زسر و از ياد برده اند

کل يوم عاشورا و کل ارض کربلا

از آنان که چوبه محمل و سر زينب را ديدند

و منبر و منطق او را نه

از آنان که غنايم جنگي را

در زمان صلح از شهدا مي گيرند

از آنان که حضور همه کس را حس مي کنند

جز خدا

از آنان که از همه شرم مي کنند

جز خدا

از تمام شهوتراناني که عجوزه سه طلاقه امير المومنين را

تنگ در آغوش گرفته اند

از آنان که بازي مي دهند

از آنان که بازي مي خورند

از بازي ها! از بازي ها! از بازي ها!

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

آري ديگر دلم از دست همه گرفته

آري ديگر دلم از دست همه گرفته...