قدوم نورسیده آفتاب را ملائک بیشمار،
به تبریک آمده اند و بر بام خانه دختر خورشید، بال میافشانند.
از بهشتِ دامان بتول، بهاری سرزده است و خانه علی و زهرا،
امروز، خانه تمام شادیها و دست افشانی هاست.
خدا، لبخند میزند این روز شگفت را و مرد تنهای نخلستانها،
به نسل سبز این کودک میاندیشد.
به نور ممتدی که سینه به سینه، تا قیامت خواهد رفت؛
«وَلَو کَرِهَ الْکافِرُون».
عاشورا متولد شد
اتفاق کمی نیست... بگذار تمام کائنات بدانند آغاز تو را!
دو دریای آبی، به هم آمیختند و در پیوند خدایی و زبانزدشان،
اقیانوسی پدید آمد که تاریخ را دیگرگونه خواهد کرد.
بگذار از امروز، همه شمشیرها، خود را مهیا کنند!
بگذار لبها برای تشنگی، آبدیده شوند!
بگذار کفر، از هماکنون، دست به کارِ تیز کردن تیغ کینه باشد
و ایمان، کوه صبرش را به شانههای تو تکیه دهد!
تاریخ، در راه است تا با خون معصوم تو، خود را رقم زند.
حادثه ها در راهند.
آب های متلاطم و دستهای جفاپیشهای که سدِّ سیراب شدناند،
توفان خونخواهی حق و رسوایی باطل، خطبههای بلیغِ روسیاهی کفر،
قرآن فصیح بر منبر نیزهها و خدایی که دلشدگانِ زخم خورده را
خود به پرسش و مرهم میآید؛ همه در راهند.
تو، مولود عشق، امروز، در آغوشِ مادر،
مهیّای فردای خونخواهی و «هل من ناصر» باش!
لبخند بزن، تا خون در رگهای طبیعت جاری شود!
لبخند بزن، تا خدا به یمن آمدن تو، اهالی روزگار را امان دهد!
لبخند بزن، تا همه بدانند «عاشورا» متولد شد... .
نقل قول
