ویژگی های اصحاب امام زمان (عج) در عصر ظهور بدین شرح است.
1- ویژگی های ظاهری
امام محمد باقر(ع) می فرماید:
أَصْحَابُ اَلْمَهْدِی شَبَابٌ لاَ کهُولَ فِیهِمْ إِلاَّ مِثْلَ کحْلِ اَلْعَینِ وَ اَلْمِلْحِ فِی اَلزَّادِ وَ أَقَلُّ اَلزَّادِ اَلْمِلْحُ
اصحاب حضرت مهدی(ع) همگی جوان هستند و پیر در میانشان نیست، مگر به اندازه سرمه چشم و به اندازه نمک زاد و توشه، و کمترین زاد و توشه سفر آنان، نمک است.( الغیبه شیخ طوسی، ص۴۷۶)
امام علی(ع) در روایتی می فرماید:
کاَنِّی اَنظُرُ اِلَیهِم وَ الزِّیُّ واحِدٌ، وَ القَدُّ وَاحِدٌ، وَالجَمَالُ وَاحِدٌ، وَ اللِّبَاسُ وَاحِدٌ
گویا آنان را می نگرم که همگی زی و شکل و هیأت یکسان دارند و دارای قد و قامت برابر در جمال و برازندگی و دارای لباس یکسانند.( الملاحم و الفتن ابن طاووس، ص۱۲۲)
امام محمد باقر(ع) می فرماید:
وَ اَللَّهِ ثَلاَثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً فِیهِمْ خَمْسُونَ اِمْرَأَةً یجْتَمِعُونَ بِمَکةَ عَلَی غَیرِ مِیعَادٍ قَزَعَاً کقَزَعِ اَلْخَرِیفِ یتْبَعُ بَعْضُهُمْ بَعْضَاً
سوگند به خدا! سیصد و اندی مرد می آیند، که در میانشان پنجاه نفر زن هستند، در مکه اجتماع می کنند، بی آنکه قبلاً وعده داده باشند، آمدنشان مانند ابرهای پاییزی است که پشت سر هم می آیند.( بحارالانوار مجلسی، ج۵۲، ص۲۲۲)
2- معرفت و باورمندی اصحاب:
یاوران امام زمان(عج) از شناخت عمیق درباره ی خداوند و امام خود، برخوردارند و با آگاهی کامل در میدان حق، حضور یافته اند.
امام صادق(ع) می فرماید:
رِجَالٌ کأَنَّ قُلُوبَهُمْ زُبَرُ اَلْحَدِیدِ لاَ یشُوبُهَا شَک فِی ذَاتِ اَللَّهِ
آنان مردانی هستند که دل هایشان مانند پاره های آهن است و هیچ تردیدی نسبت به ذات مقدس خداوند ندارند.
هُمْ أَطْوَعُ لَهُ مِنَ اَلْأَمَةِ لِسَیدِهَا
مردانی که در میان امت، اطاعت پذیر ترین و مطیع ترین آنان نسبت به مولای خود هستند.( بحارالانوار مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۷)
امام علی(ع) در می فرماید:
رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ عَرَفُوا اَللَّهَ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ وَ هُمْ أَنْصَارُ اَلْمَهْدِی فِی آخِرِ اَلزَّمَانِ
مردان مومنی که خدا را چنان که شایسته است، شناخته اند و آنها یاوران حضرت مهدی(ع) در آخرالزمان هستند.( بحارالانوار مجلسی، ج۵۷، ص۲۲۹)
3- جان نثاری و شهادت طلبی:
معرفت عمیق یاران، نسبت به امام زمان(عج)، دل های آن ها را مملوّ از عشق به امام(ع) می کند.
بنابراین در میدان رزم او را، چون نگینی در میان می گیرند و جان خود را سپر بلای او می کنند.
امام صادق(ع) فرمود:
رِجَالٌ یحُفُّونَ بِهِ یقُونَهُ بِأَنْفُسِهِمْ فِی اَلْحُرُوبِ وَ یکفُونَهُ مَا یرِیدُ فِیهِمْ وَ یدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ
یاران امام زمان(عج) در میدان رزم در اطراف او را می گیرند و با جان خود از گزند حوادث محافظت می کنند، و او هر چه بخواهد آن را کفایت می کنند و خواستار شهادت در راه خدا هستند.( بحارالأنوار مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۸)
امام صادق(ع) در روایتی دیگر می فرماید:
[رِجَالٌ] یدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ وَ یتَمَنَّوْنَ أَنْ یقْتَلُوا فِی سَبِیلِ اَللَّهِ شِعَارُهُمْ یا لَثَارَاتِ اَلْحُسَینِ(ع)
آنان برای شهادت دعا می کنند و آرزومند کشته شدن در راه خدایند و شعارشان یا لثارات الحسین(ع) است.( بحارالأنوار مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۷)