نمایش نتایج: از شماره 1 تا 1 , از مجموع 1

موضوع: تهمت‏هاى دشمنان به پيامبران‏

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    7751
    نوشته
    3,153
    صلوات
    358
    دلنوشته
    4
    صلوات بر محمد وآل محمد و اقا امام زمان (عج)
    تشکر
    897
    مورد تشکر
    1,488 در 556
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض تهمت‏هاى دشمنان به پيامبران‏


    تهمت‏هاى دشمنان به پيامبران‏

    دشمنان پيامبران در طول تاريخ هرگز نتوانستند آن بزرگواران را به فساد مالى يا آدم‏كشى و مانند آن متهم سازند، زيرا زمينه زندگى آنها به گونه‏اى بود كه اين تهمت‏ها را مردم نمى‏پذيرفتند، از اين جهت آنان را به يك رشته امور روحى و روانى كه نفى و اثبات آنها مشكل بود متّهم مى‏كردند، مانند تهمت به سحر و كهانت و جنون.


    1 و 2- تهمت به جنون و سحر:
    كذلك ما اتى الّذين من قبلهم من رسول الّا قالوا ساحر او مجنون. (ذاريات 52)
    3- تهمت به دروغگويى:
    قوم هود به پيامبرشان گفتند: و انّا لنظنّك من الكاذبين. (اعراف 66)
    4- تهمت به فساد در زمين:
    فرعون به قومش گفت: من مى‏ترسم. حضرت موسى دين شما را تغيير دهد يا در زمين فساد به پا كند.
    انّى اخاف ان يبدّل دينكم او ان يظهر فى الارض الفساد. (غافر 26)
    5- تهمت به جدال:
    قوم نوح به پيامبرشان گفتند: تو با ما زياد مجادله كردى، اگر از راستگويان هستى آنچه را از عذاب خدا به ما وعده مى‏دهى براى ما بياور:
    يا نوح قد جادلتنا فأكثرت جدالنا فأتنا بما تعدنا ان كنت من الصادقين.
    (هود 32)
    6- تهمت به افسانه بودن محتواى دعوت:
    كفار درباره قرآن مى‏گفتند: اين كتاب چيزى جز افسانه پيشينيان نيست:
    يقول الذين كفروا ان هذا الّا اساطير الاولين. (انعام 25)

    عكس‏العمل مخالفان پيامبران‏
    مخالفان پيامبران در برابر دعوت حق رفتارهاى زشت و ناپسندى داشتند.
    مجموعه عكس‏العمل‏هاى آنان عبارت است از:
    1- تمسخر و استهزاء:
    و ما يأتيهم من رسول الّا كانوا به يستهزءون. (حجر 11)
    و هيچ پيامبرى برايشان نيامد جز آنكه او را به مسخره مى‏گرفتند.
    و يصنع الفلك و كلّما مرّ عليه ملأ من قومه سخروا منه. (هود 38)
    و نوح كشتى را مى‏ساخت و هربار كه اشرافى از قومش بر او مى‏گذشتند او را مسخره مى‏كردند.
    2- فرار از شنيدن تبليغ:
    و انّى كلّما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصابعهم فى اذانهم و استغشوا ثيابهم و اصرّوا واستكبروا استكباراً. (نوح 7)
    و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى انگشتانشان را در گوش‏هايشان كردند و رداى خويشتن را بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هرچه بيشتر بر كبر خود افزودند.
    3- تهديد به تبعيد:
    قال الملأ الذين استكبروا من قومه لنخرجنّك يا شعيب و الذين امنوا معك من قريتنا. (اعراف 88)
    سران قومش كه تكبّر مى‏ورزيدند گفتند اى شعيب يا تو و كسانى را كه با تو ايمان آورده‏اند از شهر خودمان بيرون خواهيم كرد يا به كيش ما برگرديد.
    4- تصميم بر قتل:
    و اذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او يقتلوك او يخرجوك و يمكرون و يمكر اللَّه و اللَّه خير الماكرين. (انفال 30)
    و ياد كن هنگامى را كه كافران درباره تو نيرنگ مى‏كردند تا تو را به بند كشند يا بكشند يا از مكه اخراج كنند و نيرنگ مى‏زدند و خدا تدبير مى‏كرد و خدا بهترين تدبير كنندگان است.
    و قالوا حرّقوه وانصروا الهتكم ان كنتم فاعلين. (انبيا 68)
    گفتند اگر كارى مى‏كنيد او را بسوزانيد و خدايانتان را يارى دهيد.
    امضاء




  2. تشكر

    مدير اجرايي (20-04-2020)

  3.  

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi