ویژه نامه ماه مبارک رمضان *فصل عاشقی *

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

شب رفت و نسیم سحر آهسته روان شد
«از خواب گران خیز»، که گلبانگ اذان شد

با خویش جهاد آورم،المنت و الله
یاران خدا،ماه شریف رمضان شد

در ماه شریفم،به خدا ،از خودم آزاد
از چون و چرا رسته و از درد و غم آزاد

چندیست، که در فکر دل خود شده ام من
دور از همه هنگامه ز فکر شکم آزاد

این نفس خداداد بود سنجش ایمان
هان، تا نکنی یک سر مو لغزش ایمان

گر پنج خواس من و تو روزه نگیرد
یک روزه ی تن نیز بود کاهش ایمان

ای آنکه نهان روزه و ایمان بشکستی
یک لحظه به چشم دل خود بین که که هستی؟

تو مست خودی، مست خدا نه، چه بگویم
در جام دلت باده مهرش نپرستی

آن روز مبادا نشناسیم خدا را
آن روز مبادا، که شریعت‌زده باشیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حتی اگر نبخشد این چشم تر می‎ارزد
این دور همنشینی وقت سحر می‎ارزد

جای گدا نشستن در خانه ی کرم نیست
هر وقت می‎نشینم در پشت در می‎ارزد

گریه‎ام گرفت و دیدم دست مرا گرفتند
پیش کریم خیلی خون جگر می‎ارزد

من که توقع قرب از هیچ‎کس ندارم
اصلا همین که هستم این دوروبر می‎ارزد

چون طفل خانه برگشت اورا بغل بگیرید
پس گم شدن برای مهر پدر می‎ارزد

فرموده اند روزه یعنی علی یقینا
کار علی ست مردم روزه اگر می‎ارزد

چون سنگ ریزه ما را بین نجف بیانداز
ریگ نجف به قدر صد کوزه زر می‎ارزد

یک یا علی به جای العفو پاکمان کرد
این یا علی برای ما آن‎قدر می‎ارزد

هر چه خراب کردم دیدم درست کردی
ویرانه بودن من از این نظر می‎ارزد

گر تو نمی‎پسندی تغییر ده قضا را
از کوی نیکنامان یک آن گذر می‎ارزد

حداقل به کار حسین که می‎آییم
این بار را ضرر کن گاهی ضرر می‎ارزد

شب‎های جمعه بی‎تاب پایین پای ارباب
با چشم تر قسم به جان پسر می‎ارزد

دیدند مصطفی شد آقای کربلا شد
پس این چنین برایش داغ جگر می‎ارزد

وقتی پسر تو باشی نور بصر تو باشی
والله اگر درآید جان پدر می‎ارزد

دیدم میان بازار نامرد داد می‎زد
این سر، سر جوان است صد کیسه زر می‎ارزد

انگشت را بریدند چادر ز سر کشیدند
یک گوشوار خونین بگو چقدر می‎ارزد

با نیزه ریز کردند میراث مرتضی را
چون کشتنش به قدر صدها نفر می‎ارزد

عمّه فقط کنار سرنیزه‎ی علی بود
در زیر سایه‎ی او طِی سفر می‎ارزد

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
هلال عید به دور قدح اشارت کرد


ثواب روزه و حج قبول آن کس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد


مقام اصلى ما گوشه خرابات است
خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد


بهاى باده چون لعل چیست جوهر عقل
بیا که سود کسى برد کاین تجارت کرد


نماز در خم آن ابروان محرابى
کسى کند که به خون جگر طهارت کرد


فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروز
نظر به دردکشان از سر حقارت کرد


به روى یار نظر کن ز دیده منت دار
که کار دیده نظر از سر بصارت کرد

حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گویی در این ماه می توان بر روی ابرها ایستاد و بر تمام شاخه های آسمان،
نام های مقدس تو را آویخت و پیوسته در صبح و شب، تو را تسبیح گفت.

می توان به تمام افق ها چشم دوخت و تمام گناهان روح را پاک کرد!
می توان عطر ماه رمضان را از تمام هستی حس کرد.

می توان به ریسمان مهربانی خدا چنگ زد
و فرصتی برای بازگشت دوباره به خود داد.

می توان قصیده ای محکم ساخت
در ستایش بخشش های بی شمار خدا.

می توان شب ها را غرق در لحظه های عارفانه
راز و نیاز شد و عاشقانه تا سپیده از تو خواند.

می توان شکوفه های دعا را در لحظات افطار
بر لب ها نشانید و قنوتی به رنگ استجابت گرفت.

می توان با ربناها عروج گرفت،
و عطر بهشت را استشمام کرد.

می توان در جاده های گذشته، غبار روزگاران را به جا گذاشت
و با بارانی از اشک، به عفو و بخشش پروردگار، امید و چشم دوخت.

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
هلال عید به دور قدح اشارت کرد

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد

مقام اصلى ما گوشه خرابات است
خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد

بهاى باده چون لعل چیست جوهر عقل
بیا که سود کسى برد کاین تجارت کرد

نماز در خم آن ابروان محرابى
کسى کند که به خون جگر طهارت کرد

فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروز
نظر به دردکشان از سر حقارت کرد

به روى یار نظر کن ز دیده منت دار
که کار دیده نظر از سر بصارت کرد

حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خداوندا! ای خالق رمضان که قرآن را در این ماه نازل کرده ای و روزه گرفتن
را بر بندگانت واجب ساخته ای! بر محمد و آل محمد(ص) درود فرست
و به حرمت قرآن، گناهان مرا ببخش.

خدایا! رمضان ماهی است که تو او را بزرگ داشته ای و تقدیس کرده ای
و اگر نبود این همه تکریم تو، هرگز آن چنان که شایسته است، او را نمی شناختیم.

ای که با آفریدن رمضان و با نزول قرآن، بر سر ما منّت نهاده ای، دیگربار منّتی
بیشتر بر ما بگذار و از سر تقصیراتمان بگذر و آتش جهنم را بر ما حرام کن.
پروردگار من! چه نیکو نام نهاده ای این ماه را... رَمَضان یعنی سوزان و گدازان...؛

در رمضان، دل ها از آتش اشتیاق تو می سوزد و لب ها از گرسنگی و تشنگی
در آتشند و روح مؤمنان را شعله های آرزوی قرب تو می گدازد.

پس این همه سوزندگی را با وصل خویش و با عنایت و اجابت خویش
مرهم گذار و سوزندگی جهنم را به یمن این اشتیاق، نابود کن.