.
دو فیلسوف بزرگ «بیلر پاسگال» و «رنه دکارت» می گفتند:
بین روح و جسد فرق بسیاری است، زیرا هیچ کدام از صفات مادی به نفس منسوب نمی شود، همان طور که هیچ یک از صفات جسد، به روح انسان شبیه نیست و می افزایند: انسان اعجوبه ای است که با پیدایش خود، همه قوانین را به هم زده و به همه موجودات حکم می راند. آیا بینش تدبیر، جسد است یا روح؟
دو فیلسوف علم طبیعی و کلیه مراجع روحی، به طور اجماع به این مسئله معتقدند که برای هر جسم سخت، دو جزء وجود دارد که یکی مادی و دیگری اثیری می باشد.
«جمیس جینر» و «راسل» از دانشمندان و متفکران انگلیسی، ثابت کرده اند که عقل ما مستقیماً به واسطه امواج مخصوص خود در ماده اثر می کند و گفته اند در پشت سر هر ماده عقل است که به طور دائم با پرتون ها و الکترون های خود در ماده اثر می کند.
باز هم در اکتشافات خواب مغناطیسی و نتایجی که از آن ناشی می شود، نشان داد که فکر و اندیشه می تواند جدا از زمان و مکان به طور مستقل عمل کنند و این کشف حاکی از این مسئله بود که احساس بدون استفاده از آلات مادی مستقلاً عمل می کند.
این کشف ها مهم ترین مقدمات برای اثبات ادامه حیات بعد از مرگ جسد مادی است و یک حقیقت علمی و مسلّم می باشد.
علمای فن علم روح می گویند:
قانع کردن فلاسفه و دانشمندان مشکل نیست، بلکه مشکل اصلی قانع کردن انسانی است که فقط به موضوعاتی اعتماد دارد که در حدود درک و حواس اوست و چون حقایق روحی بالاتر از درک و احساسات اوست، به آن ها اعتماد زیادی ندارد.
پرفسور «سر آلفرد راسل والاس» دانشمند بزرگ بیولوژی، درباره کشفیات علم روحی جدید گفته است:
عده ای از علما در گذشته اکتشافات روحی را غیر معقول توصیف می کردند؛ اما امروز این غیر معقول نه فقط به مرحله معقول رسیده، مورد قبول بیشتر علما و منکرین روح هم می باشد.
«افلاطون» حکیم معروف یونان، نظریه معروف خود را موسوم به «تصور» یا «وهم» از عقیده ایرانی اقتباس کرده است. وی می گوید:
هر چیز دارای دو موجودیت است: اول موجودیت وهمی و دوم موجودیت ذاتی محسوس. هر چیزی قبل از این که به وجود بیاید، در وهم وجود داشته و بعد دارای موجودیت محسوس و مشهود شده است.
«بروس» دانشمند، متفکر و منجّم علوم مخفی، اهل بابل و از روحانیون وقت، تاریخ وطن خود را به زبان یونانی از کتاب های ما قبل تاریخ نوشت و چون قادر بود خط میخی بابلی را بخواند، از کتاب های موجود آن زمان استفاده کرده و از کتاب های معبد بابل برای نوشتن تاریخ، انتقادهای فراوانی کرد.
متأسفانه بیشتر این کتاب که از گران بهاترین کتاب های عقایدی نجومی و روحی بود، از بین رفت و جز چند قطعه رساله که جمعی از مورخان و فلاسفه برای تحقیق حفظ کردند، در دسترس نیست.