دستور اول: با چند نفر دوست و هم فکر یا خانواده خود، دور یک میز چوبی سه پایه بنشیند و کف دست های خود را با انگشت ها از یکدیگر باز کنید؛ بدون تکیه و فشار روی میز طوری بگذارید که انگشت کوچک دست راست شما با انگشت کوچک
ص:182
دست چپ شخص دیگر (کسی که در طرف راست شما نشسته) مماس گردد. همچنین انگشت کوچک دست چپ شما انگشت کوچک دست راست دوست شما (از طرف چپ) را لمس کند و مانند این ارتباط بین دست های سایر افراد دور میز باشد؛ سپس همه متوجه حضور یک روح باشید و فاتحه بخوانید و عامل (از بین جالسین دور میز، یکی که باصفاتر و باسابقه تر است عامل و طرف صحبت با روح شود) از روح بخواهد که تا وقت حاضر شد، حضور خود را با حرکت دادن میز اعلام کند. ظرف پانزده دقیقه اگر اعلام کرد؛ بعد از سپاس گزاری از او بخواهید روح یکی از دوستان یا اقوام از دنیا رفته ی شما را پای میز دعوت کند. همین که روح منظور، حضور یافت، با قرائت حروف تهجی با روح مکالمه کنید و طبق آن جواب سؤال خود را بگیرید؛ مثلاً عامل، حروف تهجی و ترجیحاً ابجد هوز را با صدای گرم و واضح بخواند و از روح بخواهد که به هر حرفی از حروف جواب که در یکی از قطعات ابجد بود و قرائت شد یک یا دو پایه میز از زمین بلند کند (برای نویسنده تمام میز از زمین بلند شد و به سقف اتاق رسید که در جزوه ی حکایات شرح آن را نوشتم و شاید برای کمتر کسی چنین شده باشد) همین طور، یکی یکی حروف منظور را یادداشت کنید (اگر صفحه ی میز گرد و گردنده است صفحه ی اول را بچرخاند)؛ سپس حروف مقطعه را پهلوی یکدیگر بنویسید تا جواب سؤالتان را بگیرید. اوایل امر ممکن است جواب مبهم و حروف نامرتب باشد، ولی به تدریج بهتر خواهد شد.