در آیه 22 سوره روم میخوانید:
وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْعالِمِینَ
و از نشانههای الهی، آفرینش آسمانها و زمین و تفاوت زبانها و رنگهای شماست؛ همانا در این امر برای دانشمندان نشانههایی قطعی است.
استاد قرائتی در تفسیر این آیه میگوید:
آفرینش آسمانها و زمین از نشانههای قدرت بی پایان الهی است.
تفاوت نژادها و زبان ها، راهی برای خداشناسی است.
هر زبانی برای خود ارزش و اصالت دارد و تغییر آن نه کمال است و نه لازم. هیچ کس حق ندارد نژادها و زبانهای دیگر را تحقیر کند.
یکسان بودن شکل و رنگ همه انسانها با ابتکار و نوآوری و بدیع بودن خداوند سازگار نیست.
انسان عالم و فهمیده، از اختلاف رنگها و زبانها به معرفت الهی میرسد، ولی جاهل، رنگ و زبان را وسیله تحقیر و تفاخر قرار میدهد.