در آیه 37 سوره سبأ میخوانیم:
وَ ما أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنا زُلْفی إِلاّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا وَ هُمْ فِی الْغُرُفاتِ آمِنُونَ
و اموال و فرزندانتان آن گونه(فضیلتی) نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند، مگر کسانی که ایمان آورده و کار شایسته انجام دادهاند. پس آنانند که برایشان دو برابر آن چه عمل کردند، پاداش است و آنانند که در غرفهها و طبقات(بهشتی) آسوده خاطرند.
استاد قرائتی در تفسیر این آیه میگوید:
خداوند، ایمان، عمل صالح، انفاق و اخلاص را وسیله قرب به خود قرار داده ولی گروهی مال و فرزند و نژاد را عامل قرب و سعادت میپندارند.
به تبلیغات و تفکرات غلط دشمنان پاسخ دهید.
قرب به خدا، همیشه برای انسان یک هدف بوده اما گاهی انسان برای رسیدن به آن راهها و وسایل نادرستی را انتخاب کرده است نظیر بت پرستی.
داشتن مال و فرزند و سایر امکانات، نشانه رشد و کمال نیست بلکه بهره گیری صحیح از آنها کمال است.