آخرالزمان؛ شرایط ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

معنی آماده‌شدن زمانه از نکات بسیار ظریف و عمیقی است که تحت عنوان «انتظار فرج» باید مورد توجه قرار گیرد و از شخص منتظر، انسان حکیمی می‌سازد که بداند در چه زمانی باید چه اقدامی انجام دهد تا منجر به حضور افراد جامعه در محضر غیبی‌ترین بُعد هستی گردد.(58)
موضوع سیرِ جدایی جبهه‌ی حق از جبهه‌ی باطل در مسیر تاریخ از نکته‌های قابل توجهی است، به طوری که مقابله با رژیم ناصرالدین شاه با این‌كه شاهِ یك كشور شیعه بود، با مقابله با نظام اسلامی كه ولیّ فقیه بر رأس آن است یك شكل نیست و به یک اندازه مقابله‌ی حق با باطل به حساب نمی‌آید. این است معنی پررنگ‌ترشدن تقابل جبهه‌ی حق و جبهه‌ی باطل که حضرت صادق(ع) در موردش می‌فرمایند: «فَإِنَّهُ تَمْتَدُّ أَیَّامُ غَیْبَتِهِ لِیُصَرِّحَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ یَصْفُوَ الْإِیمَانُ مِنَ الْكَدَرِ بِارْتِدَادِ كُلِّ مَنْ كَانَتْ طِینَتُهُ خَبِیثَةً مِنَ الشِّیعَةِ »(59) غیبت قائم(عج) طولانی خواهد شد تا حقِ محض عیان و آشکار گردد و با ارتداد شیعیانی که دارای سرشت پلید هستند، ایمان از آلودگی پاک گردد.
شاه عباس بر سر فقها تا آسمان منت می‌گذاشت تا به شهرها نامه بنویسد که حكم شیخ بهایی و محقق کرکی به عنوان شیخ الاسلام نافذ باشد، ولی سیر تاریخی در حال حاضر به جایی رسیده است که ولیّ فقیه حكم رئیس جمهور را تنفیذ و قابل اثر می‌كند و این همان معنی جهت گیری عالَم است به سوی غلبه‌ی همه جانبه‌ی ولایت حق و ظهور ولایت تامّه‌ی الهی از طریق امام مهدی(عج)‌ به طوری که اگر مانعی در این مسیر پیش بیاید چون آن مانع بی‌ریشه است محكوم به فنا می‌باشد و هرگز امکان ندارد جهت‌گیری عالَم به سوی ولایت کامل الهی تغییر کند. زیرا تحقق ظهور ولایت تامّه‌ی الهی جزء لاینفك عالم هستی است و رسول الله‌(ص) بر همین مبنا می‌فرمایند: «لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْیَوْمَ حَتَّى یَبْعَثَ اللَّهُ فِیهِ رَجُلًا مِنْ وُلْدِی »(60) اگر یك روز از عمر دنیا باقی باشد آن روز آن‌قدر طولانی می‌شود تا مردی از فرزندان من برانگیخته شود.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

معنی پر رنگ‌شدن جبهه‌ی حق و باطل هم‌اکنون ظاهر شده و باطل بسیار جذاب گشته و تنها از طریق حقِّ محض و آن هم در نهایتِ پررنگی یعنی خلوص همه‌جانبه، قابل دفع است و منتظران واقعی کسانی‌اند که در امر نزدیکی به حق، نهایت تلاش را در عقیده و عمل داشته باشند. اگر در یك دین‌داری ضعیف و نیم‌بند هستید معلوم نیست در این شرایط که باطل این‌چنین پُررنگ و جذاب است، سر به سلامت ببرید. باید به صورتی عمیق حساب خود را از باطلِ زمانه جدا كنید و اگر به كفر زمانه با آن‌همه ظاهر تكنیكی‌اش، «نه» گفته نشود در زیر سایه‌ی ولایت امام زمان‌(عج) قرار نخواهیم گرفت، همچنان‌كه انجمن حجتیه‌ای‌ها قرار نگرفتند، چون در عین پذیرش همه‌ی تجملات دنیای مدرن می‌خواستند طالب ولایت امام زمان(عج) باشند و نتیجه آن شد که روبه‌روی انقلاب اسلامی ایستادند.(61)
5- ابراهیم کَرخی از حضرت امام صادق(ع) پرسید:
أَلَمْ یَكُنْ عَلِیٌّ(ع) قَوِیّاً فِی دِینِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؟ قَالَ: بَلَى. قَالَ فَكَیْفَ ظَهَرَ عَلَیْهِ الْقَوْمُ وَ كَیْفَ لَمْ یَدْفَعْهُمْ وَ مَا یَمْنَعُهُ مِنْ ذَلِكَ؟ قَالَ آیَةٌ فِی كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنَعَتْهُ قَالَ قُلْتُ وَ أَیَّةُ آیَةٍ هِیَ قَالَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ «لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِیماً»(62) إِنَّهُ كَانَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَدَائِعُ مُؤْمِنُونَ فِی أَصْلَابِ قَوْمٍ كَافِرِینَ وَ مُنَافِقِینَ فَلَمْ یَكُنْ عَلِیٌّ(ع) لِیَقْتُلَ الْآبَاءَ حَتَّى یَخْرُجَ الْوَدَائِعُ فَلَمَّا خَرَجَتِ الْوَدَائِعُ ظَهَرَ عَلَى مَنْ ظَهَرَ فَقَاتَلَهُ وَ كَذَلِكَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَنْ یَظْهَرَ أَبَداً حَتَّى تَظْهَرَ وَدَائِعُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا ظَهَرَتْ ظَهَرَ عَلَى مَنْ یَظْهَرُ فَقَتَلَه »(63)
آیا حضرت على(ع) در دین خدا نیرومند و جدى نبود؟ حضرت فرمودند: آری. عرض کرد پس چرا آن مردم بر او غلبه كردند و چرا از اصحاب خود دفاع نكرد و چه مانعى در مقابل خود داشت؟ فرمود آیه اى در كتاب خداى عز و جل او را مانع شد. گوید عرض كردم آن كدام آیه است؟ فرمود گفته خداى عز و جل که می‌فرماید: «اگر مؤمنان و کفار از هم جدا می‌شدند، آن كسانى كه كافرند را عذابی دردناك می‌کردیم» به درستى‌كه براى خداى عز و جل مؤمنانى باشند كه در اصلاب مردم كافر و منافق امانت هستند، على(ع) پدران را نمی‌كشت به انتظار این‌كه امانت‌ها بیرون آیند و چون امانت‌ها بیرون آمدند غلبه خواهد شد بر كسانى كه باید با آن‌ها جنگید و بر این اساس قائم ما اهل بیت هرگز ظهور نكند تا امانت‌هاى خداى عز و جل از پشت كفار ظاهر گردد و چون ظاهر گردند غلبه کند بر آن‌هایی که باید بر آن‌ها غلبه کند و پیروز گردد، پس آن‌ها را به قتل برساند.


این روایت به خوبی نشان می‌دهد در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) شرایط طوری شکل می‌گیرد که مرزهای حق و باطل به‌خوبی از هم جدا است و امام مهدی(عج) محذوریت امیرالمؤمنین(ع)‌ را ندارند تا ملاحظه كنند كسی كه به جنگ حضرت آمده مثلاً نسل دهمش مؤمن است و لذا باید كشته نشود، چون اولاً: در آخرالزمان تمام كفر در مقابل حضرت است. ثانیاً: همه‌ی امانت‌ها از پشت پدرانشان خارج شده است. معلوم است که چنین جبهه‌ای شكوفایی خاصی در نمایاندن حق دارد و حتماً باید ظهور كند تا «حق» در همه‌ی جلوه‌هایش ظهور كرده باشد.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

6- ظلمات آخرالزمان آن چنان غلیظ است كه هرگونه غیبی را انكار می‌كند، در چنین شرایطی هركس نظر به باطنی‌ترین بُعد هستی یعنی امام زمان(عج) نداشته باشد یك نحوه نسبت و سنخیتی با ظلمات آخرالزمان پیدا خواهد کرد و به همان اندازه از حضرت مهدی(عج) که حقیقت خالص است فاصله دارد، حتی كسی كه امام زمان(عج) را قبول دارد ولی نه از آن جهت که حضرت در حال حاضر موجود باشند بلكه موعودی است که بعداً می‌آید، و از این طریق از ارتباط حضوری با آن حقیقت غیبی خود را محروم می‌کند، به وَهمیات حاصل از ظلمات آخرالزمان گرفتار خواهد شد. باید از او پرسید چگونه امامی كه مقصد عالم است هم اکنون در افق عالم غیب موجود نیست، در حالی‌که تمام عالم به او متصل است و از پرتو انوار وجود او بهره می‌گیرند؟ مگر می‌شود خودِ امام منفعل عالم باشند و وجود او منوط به زمین و زمانِ خاص گردد؟ این فكر نشانه‌ی گرفتاری در ظلمات آخرالزمان است که هرگونه غیبی را انکار می‌کند و در واقع یك نوع انكار ولایت حق در عالم است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

7- به اندازه‌ی آماده‌شدن جامعه برای ظهور امام زمان‌(عج)، جامعه خود را به غیب و قیامت نزدیك می‌كند و بستر تحقق هرچه زودترِ آن غیبِ نهایی فراهم می‌گردد زیرا نفسِ پایداری در انتظار، موجب صعود جامعه به سوی غیب خواهد شد و مدت غیبتِ آن حضرت را كوتاه می‌كند و عالم غیب را به ظهور تبدیل می‌نماید. یهودیان در مورد انتظار از حضرت عیسی(ع) گرفتار ارتجاع سیاه شدند، همان چیزی که بعداً مسیحیان بدان گرفتار شدند و چون هیچ‌کدام منتظر انوار غیبی نبودند، نور حضرت محمد(ص) را ندیدند. در اسلام هم اکثر مسلمانان روحیه‌ی انتظار از حضرت مهدی(عج) را در خود شعله‌ور نگه نداشتند تا بتوانند ماوراء وضع موجود، به افقی برتر نظر کنند، همان‌طور که بعضی شیعیان وارد اردوگاه منتظران نشدند و نتوانستند نور انقلاب اسلامی را که شروع طلوع ظهور است، بنگرند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

8- در رابطه با این‌که با ظهور حضرت مهدی(عج) همه‌ی کمالاتی که امکان ظهور در دنیا را دارد، محقق می‌شود و انبیاء گذشته هرکدام تلاش می‌کردند بعضی از آن‌ها را ظاهر کنند، حضرت امام حسین(ع) می‌فرمایند: «فِی التَّاسِعِ مِنْ وُلْدِی سُنَّةٌ مِنْ یُوسُفَ(64) وَ سُنَّةٌ مِنْ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ هُوَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ یُصْلِحُ اللَّهُ تَعَالَى أَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ وَاحِدَة»(65) در نهمین فرزند من سنّتى از یوسف و سنّتى از موسى بن عمران است، او قائم ما اهل البیت است و خداى تعالى امر او را در یك شب اصلاح فرماید و در همین رابطه از امام صادق(ع)‌ نقل است كه فرمودند: «إِنَّ لِلْقَائِمِ مِنَّا غَیْبَةً یَطُولُ أَمَدُهَا» «قائم ما غیبتی دارد كه طولانی می‌شود». سُدیر می‌پرسد: یابن رسول الله: علت آن چیست؟ می‌فرمایند خداوند نمی‌خواهد این امر انجام شود مگر این‌كه سنت‌هایی كه پیامبران در غیبت‌شان داشته‌اند، در این غیبت نیز انجام گیرد. پس ای سُدَیْر باید تمام مجموع غیبت‌های پیامبران، در آخرین غیبت وجود داشته باشد و سنت‌های گذشتگان در مورد شما جاری شود.»(66)
وقتی بنا است آن سنتی که در غیبت سایر انبیاء واقع شده جمعاً در غیبت حضرت مهدی(عج) جاری شود پس باید زمان ظهور امام زمان‌(عج) نیز شرایطی فراهم گردد که امکان ظهور تمام حقایقی كه پیامبران می‌خواستند واقع شود به میان آید و از این لحاظ امام زمان‌(عج) عصاره‌ی ظهور حقایق همه‌ی انبیاء است و به تعبیر امیرالمؤمنین(ع): «وَ یحْیی مَیتَ الکِتابِ وَ السُّنَّةِ»(67) یعنی؛ مهدی(عج)کتاب و سنت را که مرده است، زنده می‌کند. در عصر مهدوی، جهان با احیای اسلامی جدید و نوسازیِ دینی مواجه خواهد شد. امام صادق(ع) می‌فرمایند: «یَهْدِمُ مَا قَبْلَهُ كَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ یَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِیدا».(68) همانند رسول خد(ص) آنچه قبل از اوست همه را منهدم می‌کند و اسلام جدیدی به میان می‌آورد. و نیز حضرت می‌فرمایند: «إِنَّ دَوْلَتَنَا آخِرُ الدُّوَلِ وَ لَمْ یَبْقَ أَهْلُ بَیْتٍ لَهُمْ دَوْلَةٌ إِلَّا مَلَكُوا قَبْلَنَا لِئَلَّا یَقُولُوا إِذَا رَأَوْا سِیرَتَنَا إِذَا مَلَكْنَا سِرْنَا بِمِثْلِ سِیرَةِ هَؤُلَاءِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین ».(69) همانا دولت ما پایان دولت‌ها است و هیچ خاندانى كه بخواهند بدولت و سلطنت رسند بجاى نمانند جز اینكه پیش از ما به سلطنت رسند، تا اینكه چون راه و روش ما را ببینند نگویند: چون ما به سلطنت رسیم مانند اینان رفتار كنیم و همین است معناى گفتار خداى تعالى: «و پایان كارها از آن پرهیزكاران است»(70) و نیز می‌فرمایند: «... و در میان خلائق به طریق داوود و محمد(ص) حكم می‌كند، در این وقت زمین خزینه‌های خود را ظاهر و بركات خویش را آشكار می‌گرداند...»(71) و نیز می‌فرمایند: «هنگامی كه قائم ما قیام كند، زمینی باقی نمی‌ماند مگر آن‌كه ندا در آن سر داده می‌شود كه «اشهد ان لا اله الاّ الله و اَنَّ محمّد رسول الله»(72) می‌فرمایند: «و یذهبُ الزِّنی و شربُ الخمرِ و یذهبِ الرِّبا و یُقْبَلُ النّاسُ عَلی العباداتِ وَ تُؤَدّی الامانات»(73) روابط نامشروع و مشروبات الكلی و رباخواری از بین می‌رود و مردم به عبادات و اطاعت روی می‌آورند و امانت‌ها را به خوبی رعایت می‌كنند. امام باقر(ع) می‌فرمایند: «إِذْ قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَامَلَةُ وَ یَأْتِی الرَّجُلُ إِلَى كِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ لَا یَمْنَعُه »(74) هنگامی كه قائم(ع) قیام كند، رفاقت و دوستی خالصانه رایج می‌گردد و اگر مردی دست در جیب برادرش فرو برد و به اندازه‌ی نیازش بردارد، برادرش او را منع نمی‌كند.
علی(ع) می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ قامَ قائمنا...لَذَهبَتِ السَّحناءُ مِن قلوبِ العباد»(75) چون قائم ما قیام كند، كینه‌ها از دل‌ها بیرون رود. این خبرها حکایت از همان موضوعی دارد که با ظهور حضرت(عج) همه‌ی کمالاتی که زمین امکان بروز آن را دارد به وقوع می‌پیوندد.
9- یعقوب‌ابن‌منقوش می‌گوید: خدمت امام عسکری(ع) رسیدم، عرض كردم جانشین شما چه كسی است؟ حضرت در جواب من پرده‌ای را که جلو اطاق بود عقب زدند، «فَخَرَجَ إِلَیْنَا غُلَامٌ خُمَاسِیٌّ لَهُ عَشْرٌ أَوْ ثَمَانٌ أَوْ نَحْوُ ذَلِكَ وَاضِحُ الْجَبِینِ أَبْیَضُ الْوَجْه »(76) یك جوان بسیار نورانی که در ظاهر حدود هشت، ده ساله بود از پشت پرده ظاهر شد - حضرت پنج سال بیشتر نداشتند ولی رشدشان بیشتر از معمول بوده- آن جوان آمد امام فرمودند: این امام شماست و پس از صحبت‌هایی به دستور امام عسکری‌(ع) به آن اطاق برگشت. راوی می‌گوید: پس از این حضرت عسکری روی خود را به طرف من کردند و فرمودند: در اطاق چیزی می‌بینی؟ من داخل شدم و کسی را در آنجا ندیدم.(77) آنچه از امثال این اخبار استفاده می‌شود غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی امام بر جنبه‌ی جسمانی آن حضرت است. آن هم در زمانی كه هنوز نه غیبت صغرای امام شروع شده و نه غیبت كبرای آن حضرت، با این‌همه غلبه‌ی غیبِ حضرت بر ظهورشان بیشتر است.
در نمونه‌ی دیگر در تاریخ داریم؛ حكیمه دختر امام جواد‌(ع) كه عمه‌ی امام عسکری(ع)‌ هستند، می‌گوید: در خانه‌ی امام عسکری(ع)‌ بودم عصر روز چهاردهم شعبان سال 255 خواستم به منزل خود بروم، حضرت فرمودند عمه نروید امشب بمانید، امشب نرگس خاتون می‌خواهد فرزند به دنیا بیاورد. می‌گوید: «فَقُلْتُ لَهُ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاكَ مَا بِهَا أَثَر»(78) گفتم خداوند مرا فدای تو کند در او اثری از حمل نیست. فرمودند مطلب همین است که گفتم. آن شب را در آن‌جا ماندم و در تمام طول شب منتظر شدم ولی خبری نشد، در ذهن خودم داشتم تردید می‌كردم كه یك وقت امام عسکری(ع) از داخل اطاق، با صدای بلند فرمودند: عمه‌جان شك نكن، ولادت نزدیك است و در طلوع فجر تولد واقع شد.(79) ظرایفی در تولد حضرت هست كه مورد بحث ما نیست. آنچه ملاحظه می‌كنید غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی حضرت نسبت به جنبه‌ی جسمانی حضرت است حتی موقعی كه در شكم مادرشان هستند از نظر ظاهر معلوم نیست. در همین راستا در روایت داریم حضرت عیسی(ع)‌ در آخرالزمان با ظهور امام مهدی‌(عج) از آسمان نزول می‌كنند و به امام مهدی(عج) اقتدا می‌نمایند. با توجه به این‌که اولاً: جنبه‌ی غیبی‌ حضرت عیسی(ع)‌ در آن حدّ است كه از طریق جبرائیل به عنوان یك ملكِ مقرب، مادرشان حامله شده است. ثانیاً: به آسمان غیب صعود كردند و نمرده‌اند، این نشان می‌دهد مقام اصلیِ غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی بر جنبه‌ی جسمانی مربوط به حضرت مهدی(عج) است چون اقتدای انسان‌های معصوم به همدیگر مثل قراردادهای اعتباری ما نیست بلکه ریشه در حقیقت آن‌ها دارد. و اقتدای حضرت عیسی(ع) بر حضرت مهدی(عج) حکایت از ظهور حقیقت تکوینی خاص حضرت مهدی(عج) دارد و این‌که حضرت مأمورند باطنی‌ترین بعد هستی را بر عالم جسم حاکم کنند.
در یك كلام: در آخرالزمان به نور حضرت مهدی(عج) آنچه در حال حاضر در دنیا غیب است، تا آنجا كه ممكن است به ظهور می‌آید و ‌موانع ظهورِ غیب و ظهور حق برطرف می‌شود. خداوند به ما كمك كند آمادگی پذیرش نورِ پاك غیبی را در خود و در جامعه ایجاد كنیم و از این طریق نظر جامعه به وجود مقدس امام زمان‌(عج) را فراهم نمائیم زیرا حضرت، صاحب اصلی مقام غلبه‌ی غیب بر عالم جسم‌اند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

9- یعقوب‌ابن‌منقوش می‌گوید: خدمت امام عسکری(ع) رسیدم، عرض كردم جانشین شما چه كسی است؟ حضرت در جواب من پرده‌ای را که جلو اطاق بود عقب زدند، «فَخَرَجَ إِلَیْنَا غُلَامٌ خُمَاسِیٌّ لَهُ عَشْرٌ أَوْ ثَمَانٌ أَوْ نَحْوُ ذَلِكَ وَاضِحُ الْجَبِینِ أَبْیَضُ الْوَجْه »(76) یك جوان بسیار نورانی که در ظاهر حدود هشت، ده ساله بود از پشت پرده ظاهر شد - حضرت پنج سال بیشتر نداشتند ولی رشدشان بیشتر از معمول بوده- آن جوان آمد امام فرمودند: این امام شماست و پس از صحبت‌هایی به دستور امام عسکری‌(ع) به آن اطاق برگشت. راوی می‌گوید: پس از این حضرت عسکری روی خود را به طرف من کردند و فرمودند: در اطاق چیزی می‌بینی؟ من داخل شدم و کسی را در آنجا ندیدم.(77) آنچه از امثال این اخبار استفاده می‌شود غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی امام بر جنبه‌ی جسمانی آن حضرت است. آن هم در زمانی كه هنوز نه غیبت صغرای امام شروع شده و نه غیبت كبرای آن حضرت، با این‌همه غلبه‌ی غیبِ حضرت بر ظهورشان بیشتر است.
در نمونه‌ی دیگر در تاریخ داریم؛ حكیمه دختر امام جواد‌(ع) كه عمه‌ی امام عسکری(ع)‌ هستند، می‌گوید: در خانه‌ی امام عسکری(ع)‌ بودم عصر روز چهاردهم شعبان سال 255 خواستم به منزل خود بروم، حضرت فرمودند عمه نروید امشب بمانید، امشب نرگس خاتون می‌خواهد فرزند به دنیا بیاورد. می‌گوید: «فَقُلْتُ لَهُ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاكَ مَا بِهَا أَثَر»(78) گفتم خداوند مرا فدای تو کند در او اثری از حمل نیست. فرمودند مطلب همین است که گفتم. آن شب را در آن‌جا ماندم و در تمام طول شب منتظر شدم ولی خبری نشد، در ذهن خودم داشتم تردید می‌كردم كه یك وقت امام عسکری(ع) از داخل اطاق، با صدای بلند فرمودند: عمه‌جان شك نكن، ولادت نزدیك است و در طلوع فجر تولد واقع شد.(79) ظرایفی در تولد حضرت هست كه مورد بحث ما نیست. آنچه ملاحظه می‌كنید غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی حضرت نسبت به جنبه‌ی جسمانی حضرت است حتی موقعی كه در شكم مادرشان هستند از نظر ظاهر معلوم نیست. در همین راستا در روایت داریم حضرت عیسی(ع)‌ در آخرالزمان با ظهور امام مهدی‌(عج) از آسمان نزول می‌كنند و به امام مهدی(عج) اقتدا می‌نمایند. با توجه به این‌که اولاً: جنبه‌ی غیبی‌ حضرت عیسی(ع)‌ در آن حدّ است كه از طریق جبرائیل به عنوان یك ملكِ مقرب، مادرشان حامله شده است. ثانیاً: به آسمان غیب صعود كردند و نمرده‌اند، این نشان می‌دهد مقام اصلیِ غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی بر جنبه‌ی جسمانی مربوط به حضرت مهدی(عج) است چون اقتدای انسان‌های معصوم به همدیگر مثل قراردادهای اعتباری ما نیست بلکه ریشه در حقیقت آن‌ها دارد. و اقتدای حضرت عیسی(ع) بر حضرت مهدی(عج) حکایت از ظهور حقیقت تکوینی خاص حضرت مهدی(عج) دارد و این‌که حضرت مأمورند باطنی‌ترین بعد هستی را بر عالم جسم حاکم کنند.
در یك كلام: در آخرالزمان به نور حضرت مهدی(عج) آنچه در حال حاضر در دنیا غیب است، تا آنجا كه ممكن است به ظهور می‌آید و ‌موانع ظهورِ غیب و ظهور حق برطرف می‌شود. خداوند به ما كمك كند آمادگی پذیرش نورِ پاك غیبی را در خود و در جامعه ایجاد كنیم و از این طریق نظر جامعه به وجود مقدس امام زمان‌(عج) را فراهم نمائیم زیرا حضرت، صاحب اصلی مقام غلبه‌ی غیب بر عالم جسم‌اند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

رجعت؛ شرایط تکمیل انسان‌ها

سؤال: با توجه به این‌که فرمودید در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) شرایط رجعت فراهم می‌شود این سؤال پیش می‌آید که رجعت در چه زمانی و برای چه كسانی صورت می‌گیرد؟
جواب: ظاهراً در متن ظهور حضرت، رجعت به عنوان شرایط تکمیل انسان‌ها شروع می‌شود در همین رابطه در روایت داریم كه وقتی ظهور واقع می‌شود، اهل قبر به یکدیگر مژده می‌دهند که ظهور واقع شده. حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «هنگاهی که حضرت قائم(عج) قیام کنند، بر سر قبر مؤمن می‌آیند، پس به او گفته‌ می‌شود: فلانی؛ امام‌ات ظهور کرده. «فَاِنْ تَشَاءَ اَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ ...» اگر می‌خواهی به او ملحق شوی به او ملحق شو و اگر می‌خواهی همین‌جا در ذیل کرامت پروردگارت بمانی چنین کن»(80) خبر ظهور حضرت را به اهل برزخ می‌دهند تا آن‌هایی که اجازه دارند به دنیا برگردند اگر خواستند برگردند. البته معلوم است كسانی از آن ظهور خوشحال و جهت رجعت به دنیا آزادند که در زندگی دنیایی منتظر ظهور امام زمان(عج) بوده‌اند، مثل این‌که یك كتاب ارزشمند را یك روزه به کسی قرض دهند و او در آن یک روز نكاتی از آن را نخوانده است‌، حال اگر بعد از مدتی به او بگویند یك روزِ دیگر فرصت دارد آن كتاب را مطالعه کند اگر احساس کند حق مطلب را ادا نكرده است و هنوز روحیه‌ی مطالعه‌ی كتاب برایش هست از آن فرصت استقبال می‌کند، ولی كسی كه بیش از آن نمی‌توانسته از آن کتاب استفاده كند از فرصت پیش آمده استقبال نمی‌کند. «رجعت» یك فرصت است برای آن‌ مؤمنینی كه هنوز جای تعالی دارند. در همین رابطه حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: هفت نفر از اصحاب کهف و یوشع‌بن‌نون و سلمان فارسی و ابودجاجه‌ی انصاری و مقداد و مالک اشتر با حضرت قائم هستند.(81) اشقیائی هم که طالب شقاوت بیشتر بودند رجعت می‌کنند تا خود را در شقاوت به فعلیت كامل برسانند.(82) رجعت باید در دنیا محقق بشود تا زمینه برای تمام كسانی كه به فعلیت كامل نرسیده‌اند و نیاز به فرصت دارند، فراهم شود. به همین جهت معنی ندارد افراد متوسط رجعت كنند، چون آن‌ها در جبهه‌های شقاوتِ كامل و یا سعادت كامل جایی ندارند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

کامل‌ترین شرایط

سؤال: در عصر ظهور كه حق و باطل هر دو پر رنگ می‌شود آیا با ظهورِ حق، ارزش ایمان ‌آوردن، بیشتر می‌شود یا كم‌تر؟
جواب: ارزش ایمان‌آوردن، بیشتر می‌شود چون انسان‌ها باید در آن شرایط به عالی‌ترین انتخاب‌ها دست بزنند و اساساً آن‌هایی که در جبهه‌ی حق قرار می‌گیرند حتماً اراده‌‌ای قوی داشته‌اند که توانسته‌اند از ظلمات آخرالزمان با آن‌همه جذابیت فاصله بگیرند و به مقابله برخیزند. باید همّت بالائی داشته باشند که آمده‌اند افق عالیه‌ی ظهور حضرت را درك كنند. در روایت داریم كه سوره‌ی «قل هوالله احد» و شش آیه‌ی اول سوره‌ی حدید را خداوند برای آخرالزمان نازل كرد.(83) چون این آیات دارای عمق توحیدی فوق العاده‌ای است و نشان می‌دهد در آخرالزمان فهم و درک بالایی در مؤمنین هست که آیات مذکور برای آن‌ها نازل شده. در آن شرایط کسی نمی‌تواند مؤمن متوسط و ساده‌ای باشد، چون جبهه‌ی ساده‌ای نیست که او در آن قرار گیرد، دو جبهه‌ی پر رنگِ حق و باطل در صحنه است و معنی ندارد که کسی در عین داشتن عقیده‌ا‌ی باطل صورت ایمان به خود بگیرد. امروز اکثر مردم نمی‌دانند دشمن‌شان چه اندازه خطرناک و منحرف است، این امر با ظهور حضرت معلوم می‌شود. مگر زیبایی جهان به این نیست كه دروغ و نفاق معلوم شود؟ در حال حاضر گاهی انسان‌ها متوجه نیستند چه چیزی را انتخاب می‌كنند وگرنه به انتخاب آن دست نمی‌زدند و اگر شرایط شفاف شود حق را انتخاب خواهند کرد. زیباترین شرایط برای جهان، شرایطی است كه حق و باطل روشن باشد و خداوند با ارسال رسولان و آوردن شریعت و پروراندن انسان‌های معصوم خواسته است چنین جهانی به بشریت هدیه کند ولی انسان‌ها آن‌طور که باید و شاید از آنچه خداوند برایشان فراهم کرد استفاده نکردند.