باشد که پند گیرید

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

در آیات 47، 48 و 49 سوره ذاریات می‌خوانیم:

وَ السَّماءَ بَنَیْناها بأَیْدٍ وَ إِنّا لَمُوسِعُونَ۞
وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ۞
وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ۞

و آسمان را با قدرتی وصف ناپذیر بنا کردیم و ما گسترش دهنده ایم
و زمین را گسترانیدیم، پس چه نیکو گسترش دهنده ایم و از هر چیز دو زوج آفریدیم،
باشد که یاد کنید و پند گیرید.

استاد قرائتی در تفسیر این آیات می‌گوید:

طرح پدیده‌های طبیعی در قرآن به خاطر پندآموزی و غفلت زدایی است.
آسمان در حال گسترش است و این گسترش ادامه دارد.
قانون زوجیت بر همه چیز حاکم است. زایندگی و استمرار حیات و زندگی، به خاطر زوجیت است.