حفظ آبروي مردم بويژه مومنان، از ارزش والايي در پيشگاه الهي برخوردار است.
مطابق روايت:
“المومن اعظم حرمه من الكعبه”(1)
احترام مومن از احترام كعبه نيز بالاتر است.
حفظ آبروي مومن بقدري اهميت دارد كه خداوند در پارهاي اوقات، خطاهاي انسان مومن را از ملائكه نيز پوشيده ميدارد.
البته اين هنگامي است كه ما حدود الهي را شناخته و حقوق او را رعايت كنيم، تا پيش او وجيه و آبرومند شويم، آنگاه او آبروي ما را پيش فرشتهها هم حفظ ميكند.
اگر يك وقتي پاي ما لغزيد، نميگذارد آن ملائكه هم بفهمند! چه رسد به ديگران، حتي وجود مبارك پيامبر اعظم؛ چه آنكه در روايت آمده است: وجود مبارك رسول گرامي(ص) نقل ميكند كه من به خداي سبحان عرض كردم در قيامت، بررسي اعمال امت مرا به من واگذار كن كه اگر در بين آنها كساني بودند، لغزشي داشتند، آبروي من پيش انبياي ديگر نرود.
“ان علينا حسابهم”(غاشيه/26)،
جواب آمد:
“من اعمال برخي از اينها را خودم به عهده ميگيرم، بررسي ميكنم كه حتي تو هم متوجه نشوي! كه اگر اينها لغزشي داشتند، آبروي اينها پيش تو هم نرود”(2.)
اينها همه نشان از اهميت و ارزش بالاي آبرو و حرمت مومن، بعنوان خليفه خدا در زمين دارد.
عزت و حرمت مومن از جانب حق تعالي به او عنايت شده است:
“لقد كرمنا بني آدم”(اسرا/70)
و همين امر سبب ارزش والاي آن است، از اين رو تعدي به آبروي ديگران جزء گناهان كبيره محسوب شده و از طرف خداوند وعده عذاب اليم داده شده است. در آيات قرآن ربا بعنوان جنگ و محاربه با خدا و پيامبر تعبير شده است، اما با اين حال در روايت نبوي آمده:
“ربا هفتاد و سه قسم است ... و بدتر از همه رباها، تجاوز به آبروي مسلمان است”(3.)