تصادف كهكشانها
تصادف کهکشانها
کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته مي شود که با نيروي جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند.
کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته مي شود که با نيروي جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند.
کوچکترين کهکشانها داراي عرضي برابر با چند صد سال نوري ، شامل حدود 110020 ميليارد سال ستاره هستند. بزرگترين کهکشانها تا 3 ميليون سال نوري عرض دارند و شامل بيش از 1000 ميليارد ستاره هستند.
اشکال کهکشانها بر اساس شيوه اي طبقه بندي مي شود که طبق شيوه طبقه بندي ستاره شناس آمريکايي ، ادوين هابل (1953- 1986) ، شکل يافته است.
در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعي کمي در دست است.
تنها مطلب مورد اطمينان اين است که کهکشانها ميلياردها سال پيش به شکل توده اي از ابرهاي گازي و غباري بوجود آمدند.
انفجار کهکشانها
در فراسوي جهان برخي از کهکشانها بطور کامل در حال انفجارند، با از هم پاشيدن هسته کهکشان ، ستارگان نيز نابود مي شوند.
در برخي کهکشانهاي ويژه ، نور درخشان حاصل از انفجار ، تمام آن چيزي است که مي بينيم. نور ستاره در برابر عظمت انفجار کهکشاني ناچيز است. حدود چندين سال پيش ، اخترشناسان راديويي براي نخستين بار کهکشانهاي انفجاري را کشف کردند.
بيشتر کهکشانها از کهکشانهاي همسايه خود صد هزار سال نوري فاصله دارند.
به هر حال ، بعضي از کهکشانها تا اندازه اي به يکديگر نزديک مي شوند که نيروي جاذبه دو طرفه آنها اشياء موجود در کهکشانها ديگر را به اطراف خود مي کشد و اين امر باعث بوجود آمدن توده هايي به نام دنباله هاي کشندي مي گردد، که اين دنباله ها مانند پلي کهکشانها را به يکديگر وصل مي نمايند. نزديکي بيش از حد کهکشانها ممکن است، توأم با تصادم آنها گرديده و به دنبال اين عمل يک تغيير شکل بنيادي در شکل ظاهري آنها صورت پذيرد.
تصادف کهکشانها
ژول ورن و اچ. جي. ولز هيچکدام نمي توانستند وقايعي را که بعد از وقوع يک تصادف در جهان رخ مي دهد پيش بيني نمايند.
جهان مجموعه هايي از ستارگان عظيم الجثه اي است که هر يک از آن مجموعه ها کهکشان ناميده مي شوند و هر يک ترکيبي از ميليونها ستاره مي باشند.
اکنون با وسعت ديد فوق العاده تلسکوپ فضايي هابل بخوبي مي توان دريافت که برخورد کهکشانها حوادث ديگري همچون تولد ستاره ها را به دنبال خواهد داشت.
تصاوير جديد و جالب توجه هابل ، ترکيب دو کهکشان را به معرض نمايش مي گذارد.
آنها آنتنهاي تماس (موجگير) را به فضا پرتاب مي نمايند، زيرا که تصادفا دم يک جفت از اين ستاره هاي دنباله دار ، شبيه به دم حشره ها مي باشد.
بيشترين نقطه تصادف در ميان بيش از هزار توده درخشان و آتشين ستارگان جديد مي باشد که نور آبي رنگي را به دنبال دارند. ستاره شناسان احتمال مي دهند که حاصل انفجار اين گلوله هاي روشن بيش از يک ميليون ستاره تازه توليد يافته باشد.
بردلي وايت مور از موسسه علمي تلسکوپهاي فضايي ، واقع در بلتي مورد اظهار داشت:
درخشش نور برخي از اين ستاره هاي جوان شگفت انگيز است.
اما چرا اين پديده را تولد مي دانيم و نه مرگ؟
هنگامي که کهکشانها به يکديگر نزديک مي شوند، جاذبه نيرومندي توده هاي گاز هيدروژن را به يکديگر مي فشارد و بعد از آنکه تراکم آنها به نقطه حساسي رسيد، اين دسته ها به ستاره هاي جديدي تبديل مي شوند.
چشم انداز بحث
ستاره شناسان اميدوارند که تصاوير هابل روزنه اي بسوي کشف راز جهان را به روي ما بگشايد. همچنين تصاوير آنها به ما کمک مي کند تا حوادثي را که از هم اکنون تا 5 سال آينده وقوع آنها مي رود پيش بيني کنيم، چنانکه برخي از داشنمندان پيش بيني نموده اند کهکشان راه شيري ما، در آينده به کهکشان Andromeda برخورد مي کند
منبع::http://kohne_sarbaz_iran.rozblog.com/Forum/Post/2127
نقل قول
