سیری در تاريخ ايالات متحده آمريکا

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

جنگ داخلي آمريکا





با فرارسيدن انتخابات سال 1860 اختلافات بين شمال و جنوب به صورت منازعات سياسي عيان گرديد.




آبراهام لينکلن نامزد حزب جمهوري خواه با توجه به حمايت ايالت هاي شمالي و غربي به شدت با مساله برده‏داري و رواج آن مخالفت مي‏کرد.




حزب مخالف به علت نداشتن تشکيلات منظم نتوانست در انتخابات نتايج مهمي کسب نمايد و نامزد جمهوري خواهان پيروز شد.





بلافاصله پس از اعلام نتايج انتخابات، کنگره‏اي به دعوت کاروليناي جنوبي تشکيل شد.




در اين کنگره عده‏اي از ايالت‏هاي جنوبي از اتحاديه ايالت‏ها خارج شده و در 8 فوريه 1861 اتحاديه جديدي به نام (کنفدراسيون ايالت‏هاي آمريکا) تشکيل دادند.




ابراهم لينکلن موضوع تجيزه ايالات متحده آمريکا را نپذيرفت و آن را از نظر قانون، غير عملي خواند، اما کنفدراسيون به گفتار او توجهي نکرد و روز 12 آوريل با شليک توپهاي کنفدراسيون به بندر چارلستون، آتش جنگ داخلي بر افروخته شد.





از نقطه نظر بسيج منابع و ابزار مادي، شمال برتري نماياني نسبت به جنوب داشت.




نخستين و نمايان‏ترين اختلاف، عدم تناسب منابع و جمعيت بود.




شمال داراي 22 ميليون جمعيت و سرزميني بزرگتر بود حال آن‏ که جمعيت جنوب با احتساب برده‏ها از 10 ميليون نفر تجاوز نمي‏کرد، اما مساله تنها به عده نفرات منحصر نمي‏شد.




اتحاديه از لحاظ فني و تکنولوژيک از برتري مطلق برخوردار بود.




به طور مثال، ايالت نيويورک در شمال به تنهايي معادل 300ميليون دلار کالاهاي گوناگون توليد مي‏کرد که اين رقم تقريباً چهار برابر کل کالاهاي گوناگون توليد شده در چهار ايالت؛ ويرجينيا، آلا باما، لوئيزيانا و مي‏سي سي ‏پي بود.









اين اختلاف سرگيجه‏ آور در شالوده اقتصادي دو طرف جنگ به طور پيگير در کارايي نظامي آنها نمود مي‏يافت.





سرانجام به دليل محاصره جنوب، کنفدراسيون بخش عمده‏اي از درآمد خود را که از صادرات پنبه بدست مي‏آمد از دست داد.




در نتيجه با توجه به نامتوازن بودن ابعاد سرزمين، جمعيت و از طرفي توانايي تکنولوژيکي، جنوب به هيچ وجه قادر نبود بر شمال برتري يابد در چنين وضعي تسليم تنها انتخاب واقع بينانه‏اي بود که باقي مي‏ماند.





جنگ داخلي آمريکا در تاريخ 9 آوريل 1865 بعد از حدود 5 سال، با تسليم شدن ژنرال لي فرمانده نيروهاي کنفدراسيون پايان يافت.




در جنگ داخلي حدود 600 هزار نفر از دو طرف کشته شدند که پرتلفات‏ترين منازعه در تاريخ قاره آمريکا تا آن زمان بود.




از لحاظ اقتصادي نيز جنگ داخلي بيش از 15 ميليارد دلار خسارت بر آمريکا وارد کرد؛ اما پيروزي شمال در جنگ داخلي به دنبال خود تحولات سياسي عمده‏اي را به همراه آورد. اين تحولات را مي‏توان چنين خلاصه کرد:





1- پيروزي سرمايه‏داري صنعتي بر سرمايه‏داري زمين‏دار و پيشرفت وسيع آمريکا در زمينه‏هاي صنعتي، تجاري و کشاورزي





2- حفظ وحدت و يکپارچگي آمريکا





3- لغو برده‏داري در ايالت‏هاي طرفدار برده‏دارير


4- تحکيم و تثبيت نظام دموکراسي

5- پيروزي و گسترش انديشه آزادي و برابري حقوقي