•*♥*•ويژه نامه ولادت فرخنده حوراي بهشتي ؛ حضرت فاطمه زهرا (س) •*♥*•

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ويژه نامه ميلاد فرخنده بانوي آب و آئينه ؛
حضرت زهراي مرضيه سلام الله عليها
و گراميداشت مقام زن و روز مادر

ولادت با سعادت سرور بانوان بهشت ؛ فخر كائنات ،
در بي همتاي آفرينش ؛ انسيه حورا، ريحانه دلها ،
فاطمه زهراي مرضيه (س) ، روز مادر
و هفته بزرگداشت مقام زن ؛ بر تمامي مادارن
فداكار و زنان سر افراز مسلمان مبارك باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فاطمه ای طلیعه عشق! ای بهانه هستی! ای عصاره وجود رسول(ص)!
پیش از تو خدای عالم، بهانه ای برای آفریدن نداشت. عشق بی معنا مانده بود.
فخر، فروتنی، بزرگی، آبرو، زیبایی و كمال همه واژه هایی تهی، بی فروغ و بی نشان بودند.
تو اما با طلوع خود برگستره زمان، عشق را معنا كردی؛ فخر را مایه مباهات شدی؛ فروتنی در مكتب تو درس افتادگی آموخت؛ بزرگی، اوج از بلندای تو یافت. آبرو حتی از تو آبرو گرفت؛ زیبایی را تو زینت بخشیدی؛
و ... بالاخره كمال نیز بواسطه تو تكامل پذیرفت.

مانده ام از تو چه بگویم؟ چگونه بگویم؟ كه قلم درمانده از ستایش توست؛ تویی كه:
تجلّی خدایی و خدای تجلّی؛
كه تمام حسنی و حسن تمام؛
كه دخت یكتای رسولی و یكتا دخت رسول؛
كه كوثر حقیقتی و حقیقت كوثر؛
كه چشم روشن رسولی و روشنای چشم رسول (ص)؛
كه محبوبترین همسری و همسر محبوبترین؛
كه فخر كمالی و كمال فخر؛
كه تجسّم عصمتی و عصمت مجسّم؛
كه حقیقت ژرفی و ژرفای حقیقت؛
كه طهارت محضی و محض طهارت؛
كه ...

تاریخ هرگز از یاد نخواهد برد آن بامداد رؤیایی،‌آن پگاه شگرف كه تو در وجود آمدی، گاه شكفتن تو، لبخند رضایت بر لبان خدا جاری بود، فرشتگان هل هله كنان شعر سرور می سرودند، عالم غرق در اشتیاق بود، محمد(ص) اما در پوست خود نمی گنجید، كودكان شادمانه این و آن سو می پریدند. زنان، بر مادر تو، خدیجه، رشک می بردند.
و اینك...
تو آن ماه تمامی كه روزی از مشرق سرزمین وحی درخشیدن گرفتی و امروز عالمیان همچنان سرگشته و سرمست از حضور شكوهمند تو...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مدت‌ها بود كه زنان عرب از خدیجه همسر گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله به خاطر ازدواج با آن حضرت، فاصله گرفته بودند.

هاله‌ای از غم و اندوه او را گرفته بود و در خانه هیچ مونسی نداشت تا در نبود صلی الله علیه و آله با او انس بگیرد كه ناگه سكوت مطلق شكسته شده و جنین با خود سخن گفته و دلداریش می‌دهد. این بماند كه در این مدت با مادر خود چه می‌گفت و چه می‌شنید زیرا تاریخ به درستی از این گفتگوهای اسرارآمیز پرده بر نداشته چرا كه مادر مؤ منان آن را در هاله‌ای از ابهام گذارد. راستی این جنین كیست و حقیقت او چیست كه ماهها با مادر سخن می‌گوید و او آنها را از پیامبر صلی الله علیه و آله كتمان می‌كند.

نوشته‌اند روزی پیامبر صلی الله علیه و آله وارد خانه شد شنید كه خدیجه با كسی سخن می‌گوید! از روی تعجب پرسید: ای خدیجه! با كه سخن می‌گویی؟!
گفت: با این جنین كه در شكم دارم، اوست كه با من سخن می‌گوید و مایه انس من شده است .

پیامبر فرمود: ای خدیجه بدان این جبرئیل است كه به من می‌گوید: این جنین دختر است و خداوند نسل مرا از او قرار داده و از نسلش امامانی به عنوان جانشین من معین خواهد كرد.(1)

آری؛ جهان در انتظار مقدم عالی‌ترین نمونه زن بود كه تاكنون به خود ندیده بود، كه با میلادش برای زنان عالم هستی، الگو و اسوه قرار گیرد.
و اینك ... نزدیك زایمان خدیجه شده،از زنان عرب درخواست كمك كرد، اما آنها از روی كینه و دشمنی كه با وی داشتند پاسخ منفی دادند و از هر گونه كمك امتناع ورزیدند.

او در این فكر بود كه چه كند و چه كسی در این مشكل به كمكش ‍ می‌شتابد... ناگهان حضور چهار زن بلند بالای سیاه چهره را كه گویا از زنان بنی هاشم بوده باشند، در خانه احساس نمود.

خدیجه از دیدن آنها لرزه بر اندامش افتاد چرا كه تا كنون آنها را ندیده بود...یكی از آنها گفت: ای خدیجه! غم مخور؛ چرا كه ما فرستادگان پروردگار تو می‌باشیم ما خواهران تو هستیم . من ساره و این آسیه دختر مزاحم و آن مریم و آن یكی كلثم خواهر موسی بن عمران است . خدای ما را فرستاد تا در امر زایمان تو را یاری نماییم .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

این چهار زن در طرف راست و چپ و پیش رو و پشت سر خدیجه قرار گرفتند، لحظاتی چند این مولود با سعادت قدم به عرصه گیتی نهاد...آن مولود فاطمه بود...

او بدنیا آمد تا زمین را نورانی كند، پس از آن كه آسمانها را از نور خود منور ساخته بود.از این روی به هنگام ولادت فاطمه نوری از وجودش پدیدار شد كه تمام خانه‌های مكه را در هاله‌ای از نور فرو برد و در شرق و غرب عالم هستی جایی نبود كه نور فاطمه در آن جا نتابیده باشد.

فاطمه علیهاالسلام را با كوثر شستشو داده و در دو پارچه سفید پیچیده و از او خواستند تا سخن گوید.
فاطمه به اراده پروردگار، لب به سخن گشوده و رسالت و پیامبری محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و ولایت علی علیه السلام و امامت یازده فرزندش را گواهی داد.(2)

مورخان سال روز میلاد با سعادت فاطمه را بیستم ماه جمادی امثالی سال پنجم بعثت نگاشته اند.
مرحوم مفید درباره این روز مبارك می‌نویسد: روز بیستم ماه جمادی الاخر روزی است كه فاطمه زهرا علیهاالسلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله متولد گردید و آن روزی است كه همه ساله شادی و سرور مؤ منین تجدید می‌شود، از این روی مستحب است كه در روز میلاد علیهاالسلام كارهای نیك انجام پذیرد و صدقه به فقرأ و مساكین داده شود.(3)

پی‌نوشت‌ها:
1- الخرایج و الجرایج ، ج 2، ص 524.
2- همان
3-مسار الشیعه ، ص 31

منبع:
فاطمه علیها سلام الگوى حیات زیبا
محمد جواد مروجى طبسى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فاطمه، بهشت پیامبر

آن روزها كه مرا در حرا با خدا خلوتی دوست داشتنی بود، جبرئیل؛ این قاصد میان عاشق و معشوق، این رابط میان عابد و معبود، این ملك خوب و پاك و صمیمی، این امین رازهای من و پیام‌های خداوند، پیام آورد كه معبود، چهل شبانه روز تو را می‌خواند، یك خلوت مدام چهل روزه از تو می‌طلبد...

و من كه جان می‌سپردم به پیام‌های الهی و آتش اشتیاقم زبانه می‌كشید بادم خداوندی، انگار خدا با همه بزرگی‌اش از آن من شده باشد، بال درآوردم و جانم را در التهاب آن پیام عاشقانه گداختم.
آری، جز خدا و جبرئیل و شوی تو كسی چه می‌دانست حرا یعنی چه؟ كسی چه می‌داند خلوت با خدا یعنی چه؟ اما... اما كسی بود در این دنیا كه بسیار دوستش می‌داشتم- خدا همیشه دوستش بدارد- دل نازكش را نمی‌توانستم نگران و آزرده ی خویش ببینم.

همان كه در وقت بی پناهی پناهم شد و در وقت تنگدستی، گشایشم و در سرمای سوزنده ی تكذیب دشمنان، تن پوش تصدیقم؛ مادرت خدیجه.
خدا هم نمی‌خواست او را در دل نگران و مشوش ببیند.

در آن پیام شیرین، در آن دعوت زلال، آمده بود كه این چهل روز مفارقت از خدیجه را برایش پیغام كنم. و كردم، عمار، آن صحابی وفادار را گسیل كردم:

"جان من! خدیجه! دوری‌ام از تو، نه بواسطه ی كراهت و عداوت و اندوه است، خدا تو را دوست دارد و من نیز، خدا هر روز، بارها و بارها، تو را به رخ ملائكه خویش می‌كشد، به تو مباهات می‌كند و... من نیز.

این دیدار چهل روزه ی من با آفریدگار و... ضمنا فراق تو، هم فرمان اوست. این چهل شبانه روز را تاب بیاور، آرام و قرار داشته باش و در خانه را به روی هیچكس نگشای."

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

.

من چهل افطار در خانه ی فاطمه بنت اسد می‌گشایم تا وعده ی الهی سرآید و دیدار تازه گردد.« پیام كه به مادرت خدیجه رسید، اشك در چشمهایش حلقه زد و آن حلقه بر در چشمها ماند تا من در شام چهلم، حلقه از دربرداشتم و وقتی صدای دلنشین خدیجه از پشت پنجره انتظار برآمد كه:
- كیست كوبنده ی دری كه جز محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) شایسته كوفتن آن نیست؟ گفتم:
-محمدم.
دخترم! شادی و شعفی كه از این دیدار در دل مادرت پدید آمد، در چشمایش درخششی آشكار می‌گرفت. افطار آن شب از بهشت برایم به ارمغان آمده بود، طرف‌های غروب جبرئیل، آن ملك نازنین خداوند، با طبقی در دست، آمد و كنار نشست. سلام حیات آفرین خدا را به من رساند و گفت كه افطار این آخرین روز دیدار را، محبوب جل و علا- از بهشت برایت هدیه كرده است.
در پی او میكائیل و اسرافیل هم آمدند- خدا ارج و قربشان را افزون كند- جبرئیل با ظرفی كه از بهشت آورده بود، آب بر دست هایم می‌ریخت، میكائیل شستشویشان می‌داد و اسرافیل با حوله لطیفی كه از بهشت همراهش كرده بودند، اب از دستهایم می‌سترد.
ببین دخترم! جان پدرت به فدایت كه همه ی مقدمات ولادت تو قدم به قدم از بهشت تكوین می‌یافت.
این را هم بازبگویم كه تو اولین كسی هستی كه به بهشت وارد می‌شوی. تویی كه بهشت را برای بهشتیان افتتاح می‌كنی...
یك بار عایشه گفت: چرا اینقدررا می‌بویی؟ چرا اینقدر فاطمه را می‌بوسی؟ چرا به هر دیدار فاطمه، تو جان دوباره می‌گیری؟ گفتم: » خموش! عایشه! فاطمه بهشت من است، فاطمه كوثر من است، من از فاطمه بوی بهشت می‌شنوم، فاطمه عین بهشت است، فاطمه جواز بهشت است، رضای من در گروی رضای فاطمه است، رضای خدا در گروی رضای فاطمه است، خشم فاطمه جهنم خداست و رضای فاطمه بهشت خدا.« فاطمه جان! خاطر تو را نه فقط بدین خاطر می‌خواهم كه تو دختر منی، تو سیده ی زنان عالمیانی، تو برترین زن عالمی، خدا تو را چنین برگزیده است و خدا به تو چنین عشق می‌ورزد.
این را من از خودم نمی‌گویم، كدام حرف را من از جانب خودم گفته ام؟ آن شب كه بهرفته بودم، دیدم كه بر در بهشت به زیباترین خط نوشته است:
خدایی جز خدای بی همتا نیست، محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) پیامبر خداست. علی مشعوق خداست، فاطمه، حسن و حسین برگزیدگان خدا هستند و لعنت خدا بر آنان كه كینه ورز این عزیزان خدا باشند. ..
آن روز كه من در خیمه‌ای نشسته بودم و بر كمانی عربی تكیه كرده بودم یادت هست؟ تو و شوی گرامی‌ات علی و دو نور چشمم حسن و حسین نشسته بودیم و من برای چندمین بار اعلام كردم كه:
ای مسلمانان بدانید: هر كسی كه با اینان- یعنی با شما- در صلح و صفا باشد من با او در صلح و صفایم و هر كس با اینان- یعنی با شما- به جنگ برخیزد، من با او در ستیزم، من كسی را دوست دارم كه این عزیزان را دوست بدارد و دوست نمی‌دارند این عزیزان را مگر پاك طینتان و دشمن نمی‌دارند این عزیزان را مگر آلودگان و تردامنان"

برگرفته از:
شجاعی، سید مهدی، كشتی پهلو گرفته

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب چه بوَد؟ طُرّه‌ای از موی تو


آسیابِ فاطمه می‌چرخد و آسیاب روزگاران نیز.

نیایش، زهد، اخلاص، فشار اقتصادی و گذشت روزگار، فاطمه را چنان رنجور كرده كه تنها، سایه‌ای ملكوتی به نظر می‌آید.

دستان نحیف، آسیاب صخره‌ای را می‌چرخانند. او تا اوج خستگی كار می‌كند. طُرّه‌ای از موی مشكینش به آسیاب می‌رسد. آسیاب می‌چرخد و می‌چرخد و چشمانِ خسته ی زهرا بسته می‌شوند. سنگ آسیاب می‌ایستد. فاطمه خواب است و سنگ می‌چرخد. (1)

آری، برای آن كه سنگ بچرخد و فاطمه با آرامش چشم بر هم نهد، فرشته فرود می‌آید.(2)

گاه كه فاطمه به نماز می‌ایستد، نوزاد می‌گرید، فرشته گهواره را می‌جنباند تا كودك آرام گیرد.(3)

زهرا چنان در عشق الهی می‌سوزد كه سرتاپا خدایی شده و آن چنان كه «خشنودی او خشنودی خداوند و خشم وی خشم پروردگار»(4) به شمار می‌آید.
آفریدگار مریم را آفرید و زكریا سرپرستی او را برعهده گرفت و فاطمه را آفرید و محمّد سرپرستی او را برعهده گرفت.(5)

كسی محبوبتر از فاطمه نزد رسول خدا صلی اللَّه علیه و اله و سلم نیست. (6)

اینك در می‌یابیم چرا هرگاه پدر عزم سفر دارد با آخرین كسی كه خداحافظی می‌كند فاطمه است و هنگام بازگشت از سفر، زهرا نخستین فردی است كه رسول خدا به دیدارش می‌شتابد. وی را می‌بوسد و بهشت را استشمام می‌كند.

شگفتا از چنین جایگاهی! بانویی عاشق خداوند و معشوق محمد، بانویی كه با چشم سر و چشم دل می‌بیند، بانویی بسانِ تندیسی تراشیده شده از نور، پَری آمده از دنیای پریان تا چند سالی را در زمین زندگی كند.

چه روح بلندی كه پیكر رنجور از حمل آن رنج می‌كشد.

پدر و شویش از جهاد برمی گردند. پدر وارد خانه ی دخترش می‌شود. در ورودی اتاق پرده ای، در گردنش گردنبندی و در گوشهایش گوشواره‌ای می‌بیند، اندوهگنانه برمی گردد. (7)

فاطمه، راز ناخرسندی پدر را درمی یابد. گردنبند و گوشواره و پرده را می‌كند و با فروش آنها، پولشان را به مسلمانان بینوا می‌پردازد. ابر اندوه از چهره پدر زدوده می‌شود و می‌گوید:

پدرش فدایش... پدرش فدایش... پدرش فدایش.
دنیا برای محمد و خاندان وی نیست.

پی‌نوشت‌ها:

1)لسان المیزان، عسقلانی، ج 5، ص 65،- مقتل الحسین،خوارزمی، ص 68.
2) مناقب ابن شهرآشوب، ابن شهرآشوب، ج 3، ص 348 و 385.
3) مناقب ابن شهرآشوب، ابن شهرآشوب، ج 3، ص 35.
4) مستدرك حاكم، نیشابوری، ج 3، ص 153- التّدوین، یافعی، اسكندریه، ج 3، ص 42- اسدالغابة، ابن اثیر، ج 5، ص 522
5) الترمذی، ج 13، ص 247- ینابیع المودّة، قندوزی، ص 172
6) الروضة النّدیة، دمشقی.
7) مستدرك، الحاكم، نیشابوری، ج 3، ص 152 و 153

منبع:
یك آسمان پروانه، كمال السید، ترجمه: حسین سیدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از جمادی ثانی آمد روز بیست
هیچ روزی بهتر از این روز نیست

طاهره تنها درون خانه بود
منتظر بر کودکی دردانه بود

ناگهان دردی درون خویش دید
حالتی زیبا در او آمد پدید

خواب‌های صادقه نور و عطور
یک ستون از آسمان سبز و قطور

بوی یاس و نور آمد از اثاث
مجمعی روحانی از خیرالاثاث

بوی جنّت می‌رسیدش بر مشام
آمد آن نوزاد در آغوش مام

دختری اسپید همچون برگ یاس
نوگلی بشکفته اندر بین ناس

خنده آمد بر لبان طاهره
او نوازش کرد روی باهره

جملگی شادان آن افلاکیان
هم چنین پرخنده جمع خاکیان

خانه احمد پر از نور و سرور
گشت آن‌جا مملو از غلمان و حور

پنجمین فرزند، احمد را رسید
داد آن بنت اسد او را نوید

در میان شرک و کفر و زندقه
لحظه‌ای احمد بشد بی‌دغدغه

خوابهای طاهره تعبیر شد
خیر بر عالم از او تقدیر شد

خنده آمد بر لبان احمدی
گفت: فاطم باشد او از هر بدی

آمد الهامی محمّد را به یاد
فاطمه نام گل اندامش نهاد

بر خدیجه زندگی چون شهد شد
کوثر احمد درون مهد شد

مهد او پر بود از گلهای یاس
عطر افشان بود اندام و لباس

بر گرفته از:
کتاب مثنوی ریحانه الرسول (شعر زندگانی فاطمه الزهرا البتول)،
سروده‌ای از محسن سید اسماعیلی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انساني در سيماي فرشتگان

ويا فرشته اي بود در سيماي آدميان، فرشته اي كه از بارگاه الوهيت به سرزمين انسانها قدم نهاد... تا پاكي وصفاي اسمان را تجسم دهد. تا از روزنه وجود خويش دريچه اي خوش منظر به سوي بهشت خدا باز كند. تا تمام زيبائي هاي بهشت را يكجا بر صفحه زندگي خود ترسيم نمايد. تا نقش بديع فضيلت وطهارت را در برابر چشم آدميزادگان قرار دهد.

نمونه اي بديع بود از انساني تكامل يافته با روحي متبلور از درخشش فضيلت، او زن بود.

وجامعه زن در آن روز سياه، به سيه روزي افتاده بود، شخصيت باخته بود وحتي شخصيت انساني خود را، روحي قدرتمند لازم بود كه مسير زندگي زن را تغيير دهد وهم افكار مردم را درباره او.

بايد شخصيت خود را باز يابد واز حقوق انساني خويش بهره مند گردد ودر عين حال از راه ورسم تقوي وپاكي وعفت نيز منحرف نگردد، و وظايف خاص خويش را فراموش ننمايد.
آنروز نقطه عطفي بود در تاريخ زندگي زن، نقطه اي بود كه گذشته اي سياه وتاريك را از آينده نوراني ودرخشان جدا مي كرد. در اين آينده روشن ونوران، زن نيز بايد از تاريكي هاي گذشته وحق شكنيهاي ناجوانمردانه اي كه درباره اش شده بود، جدا شود ومتناشب با ساختمان طبيعي وروحي خود از حقوق مسلم خويش بهره مند گردد. وهمچون سلولي زنده وپركار در همان مسيري كه طبيعت برايش معين كرده به راه افتد، براهي نو وافتخارآميز.

انقلابي همه جانبه ايجاد شده بود، انقلابي كه كم كم و آرام آرام در تمام شئون زندگي بشر ورد مي شد، از مغزها شروع كرد، انحراف هايش را، بتهايش را شيارهاي خائنانه اش را، وبالاخره همه زشتيهايش را پاك مي كرد، به زندگي ورود نمود وروابط را دگرگون كرد، روابطي كه بر اساس ظلم استقرار يافته بود. با دست انقلابي اسلام وپيغمبر اينها همه با موفقيت انجام گرفت، اينك نوبت آن رسيده بود كه افكار انقلابي اسلام در باره زن تجسم يابد. ومنظره اي چشم گير در برابر جامعه زن ترسيم گردد.

منظره اي كه به زن شخصيت دهد، درس عفت وتقوي بياموزد، به او پر وبال دهد بدون اينكه آلوده اش سازد، واين وظيفه بزرگ وتاريخي به عهده او واگذار شده بود به عهده فاطمه سلام الله عليها.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پنج سال از بعثت مي گذشت، وخديجه همچنان زندگي آرام وتنهاي خود را مي گذراند. درچنين شرايطي بود كه در خود دردي احساس كرد، دردي كه مقدمه وضع حمل بود، خديجه تا كنون شش فرزند براي پيغمبر بدنيا آورده بود سه پسر وسه دختر قاسم، عبدالله، طاهر، زينب، رقيه، آمنه.

واينك در آستانه وضع حمل هفتمين فرزند است وانتظار داشت كه مانند سابق بانوان يزرگ شهر به بالينش آيند و او را در وضع حملش ياري نمايند، ولي در« دار لندوه» كه به منزله شوراي عالي مكه محسوب مي شد چين تصويب شده بود كه همه وحتي بانوان نيز آمدو رفت خود را با خانه پيغمبر قطع كنند هفتمين فرزند هم به دنيا آمد دخت بود نامش را فاطمه گذاردند.

وخدا در قرآن مجيد از او تعبير« به كوثر» كرد وفومود :

« اِنّا اَعطَيناکَ الکَوثَرَ»

يعني اي پيغمبر ما به تو« كوثر» داديم، فاطمه داديم، فاطمه اي كه جهان را از فرزندان تو پر خواهد كرد خداي اسلام مي خواست تا با وجود فاطمه بيه زن عظمت وبزرگي بخشد حقوق انسانيش را به او بازگرداند.

مي خواست تا از روزنه وجود فاطمه روح مكتب اسلام را دوباره زن بيان كند. زن تا آن روز، حق حيات نداشت، حق مالكيت نداشت، حق ارث نداشت، حق انتخاب شوهر نداشت اصولاً زن را به حساب انسان نمي گذاشتند، مانند كالا خريد وفروشش مي كردند ومانند حيوان معاوضه اش مي كردند.

فاطمه به دنيا آمد. وپيغمبر او را بر روي سينه خود جاي داد، احترامش مي كرد بهدها هر وقت فاطمه به ديدن پدر مي رفت. پيغمبر به او « مرحبا» مي گفت وطبق روايت محدث قمي، دستهاي پاك ومعصومش را مي بوسيد.

پيغمبر مي خواست تا از اين راه ارزش وشخصيت فاطمه را نشان دهد واوصولاً افكار مردم جاهل ونادان آن روز را درباره زن تغيير دهد.