از این آیه ها چند نکته را می توان دریافت:
الف) نهی از فساد در جامعه، وظیفه مؤمنان و خردمندان است.
ب) ترک آن، ظلم به خود و جامعه است و سبب فراگیر شدن عذاب می شود.
ج) در جوامع، مصلحانی که نهی از فساد می کنند، در صورت نزول عذاب، نجات می یابند.
د) اگر اهل شهرها به این وظیفه الهی (نهی از منکرات و فساد) عمل کنند، خدای سبحان بر آن بلاد غضب نمی کند و بر آنان عذاب نمی فرستد.
2. آیه های 78 و 79 سوره مائده:
لُعِنَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ بَنی إِسْرائیلَ عَلی لِسانِ داوُودَ وَ عیسَی ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ.
کافران بنی اسرائیل بر زبان داود و عیسی بن مریم نفرین شدند. این به خاطر آن بود که گناه و تجاوز می کردند. آنها از اعمال زشتی که انجام می دادند، یکدیگر را نهی نمی کردند؛ چه بد کاری انجام می دادند.
از این آیه ها نیز چنین برمی آید که ترک نهی از منکر و فساد، گناه و تجاوز و دشمنی با خود، جامعه و خداست و سبب دوری تارکان آن از رحمت الهی و سبب لعنت و نفرین پیامبران بزرگ الهی می گردد که نفرین آنها نفرین خداست.
3. آیه های 164 و 165 سوره اعراف:
بر اساس این آیات امر به معروف و نهی از منکر، خود از مهم ترین
ص:63
واجبات الهی است که ترک آن موجب هلاکت و عذاب و انجام آن موجب نجات و رستگاری می شود:
نقل قول
