صفحه 10 از 10 نخستنخست ... 678910
نمایش نتایج: از شماره 91 تا 99 , از مجموع 99

موضوع: شیعه در گذر تاریخ

  1. Top | #91

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    ١١. پس از متوکل، پسرش «منتصر» بر سر کار آمد. او نشان داد که به مذهب اهل‌بیت تمایل دارد و چنان که دیدیم با شیوۀ پدرش مخالفت
    ________________________________________
    1- مقاتل الطالبیین، صص۵٩٧ - ۵٩٩.
    ص:160
    ورزید. او به هیچ کس ستمی روا نداشت. نه کسی را کشت، نه زندانی کرد و تا آنجا که به ما رسیده است، هیچ بدی به کسی نرساند.
    نخستین کاری که پس از رسیدن به خلافت کرد، این بود که صالح بن علی را از مدینه عزل کرد و علی بن حسین را به جای او گماشت. هنگام خداحافظی به او گفت:
    ای علی! من تو را به سوی گوشت و خونم می‌فرستم. مواظب رفتار خود با مردم باش و ببین که با آل ابوطالب چگونه رفتار می‌کنی. علی گفت: «امیدوارم که نظر امیرالمؤمنین را دربارۀ آنها پیاده کنم، ان شاءالله» . گفت: «در آن صورت نزد من منزلتی والا خواهی یافت»(1)
    ١٢. پس از او «مستعین» بر سر کار آمد. او همۀ نیکی‌های منتصر را نقض کرد؛ از جمله جنایات او کشتن یحیی بن عمر بن حسین بود که ابوالفرج درباره او می‌گوید:
    او مردی شجاع و نیرومند بود. قلبی مهربان داشت. تمایلات کودکانه و عیوبی از این دست در او دیده نمی‌شد. چون سرش را وارد بغداد کردند، مردم فریاد می‌زدند و به این کار اعتراض می‌کردند. ابوهاشم بر محمد بن عبدالله بن طاهر وارد گشت و گفت: «ای امیر! آمده‌ام به تو چیزی را تبریک بگویم که اگر رسول خدا (ص) زنده بود به او تسلیت می‌گفتند. یاران اسیر یحیی را وارد بغداد کردند. آن قدر که به اینان ستم و بدرفتاری کردند، نسبت به هیچ کس دیگری نشده بود.
    ________________________________________
    1- مقاتل الطالبیین، ص۶٣۶.
    ص:161
    آنان را با پای برهنه به سختی پیش می‌راندند و هرکس عقب می‌ماند، گردنش را می‌زدند» .
    امضاء



  2. آیه های انتظار

    آیه های انتظار


    لیست موضوعات تصادفی این انجمن

     

  3. Top | #92

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    ابوالفرج می‌گوید:
    من هرگز نشنیده‌ام که برای کشتگان آل ابوطالب در دولت بنی‌عباس به اندازۀ یحیی نوحه‌سرایی کرده باشند و یا اینکه به این میزان برای کسی شعر گفته باشند.
    آری؛ جنایات بنی‌عباس در حق شیعه به قدری زیاد است که می‌توان درباره آن کتاب‌ها نوشت. آنها با رفتارشان روی بنی‌امیه را سفید کردند و چه نیکو گفته است شاعر:
    تالله إن کانت أُمیّۀ قد أتت
    به خدا سوگند اگر بنی‌امیه پسر دختر پیامبرشان را مظلومانه کشتند، فرزندان پدرش نیز همان کارها را انجام دادند، به جانت سوگند که قبر او را ویران کردند و تأسف می‌خوردند که چرا در کشتن او شریک نبودند؛ در نتیجه در خاک به دنبال استخوان‌های او می‌گردند.
    برای آگاهی از فهرست جنایت‌ها و ستمگری‌های امویان و عباسیان، کافی است اشعاری را که به وسیلۀ مردان مؤمن و مخلص و از جان گذشته سروده شده است، بخوانیم و در آنها دقت نماییم. اکنون به چند نمونه از این اشعار اشاره می‌کنیم:
    امضاء


  4. Top | #93

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    ١. قصیدة «تائیه» مربوط به دعبل خزاعی که در سال ٢۴۶ه. ق به
    ص:162
    شهادت رسید. این قصیده یک سند تاریخی جاودانه است که از سیاست‌های مستکبرانه آن دو دولت جبّار در قبال اهل‌بیت (علیهم السلام) ، پرده برمی‌دارد. دعبل این قصیده را برای امام رضا (ع) سرود که با شنیدن آن، حضرت گریستند و زنان همراه ایشان نیز به گریه افتادند.
    حموی به نقل از احمد بن زیاد می‌گوید که دعبل خزاعی چنین گفت:
    من این قصیده را برای مولایم علی بن موسی الرضا (ع) سرودم:
    مدارس آیات خلت من تلاوۀ ومنزل وحی مقفر العرصات
    دیگر در آن مدارس کسی آیات قرآن را تلاوت نمی‌کند؛ و منزلگاه وحی خالی شده است.
    آن‌گاه باقی قصیده را خواندم و چون به اینجا رسیدم که:
    خروج إمام لا محالۀ واقع یقوم علی اسم الله و البرکات
    خروج امام به ناگزیر واقع خواهد گشت، او به نام و برکات الهی قیام خواهد کرد.
    امام رضا (ع) سخت گریست. از دیگر ابیات این قصیده اینهاست:
    هُم نقضوا عهد الکتاب وفرضه
    آنان پیمان کتاب و واجب آن را شکستند، درحالی‌که حکم قرآن نه دروغ است و نه شبهه‌آمیز. میراثی بدون خویشاوند و ملکی بدون هدایت؛ و حکومتی بدون شورا و بدون هدایتگر.
    ***
    ص:163
    لآل الرسول بالخیف من منی
    برای خاندان رسول در خیف منا و خانه و عرفات و جمرات، سرزمین علی و حسین و جعفر و حمزه و سجاد صاحب سجده‌های فراوان، سرزمینی که ستم ستمگران آنها را از میان برده است، ولی از حافظۀ روزها و سال‌ها پاک نشده است. خانه‌هایی که برای نماز و تقوا بود و برای روزه و پاکیزگی و نیکی‌ها، خانه‌های وحی خداوند و سرچشمۀ
    ص:164
    دانش او، راه هدایت با راه‌های روشن، خانه‌هایی که وحی الهی بامداد و شامگاه، بر احمد، در آنها نازل می‌گردید. . . سرزمین رسول خدا خشک و بی‌آب و علف گشته و خانۀ زیاد آباد گردیده است. بر گردن خاندان پیامبر کُند و زنجیر افکنده است و خاندان زیاد در قصرها آرمیده‌اند، از گلوی خاندان پیامبر خون جاری است و خاندان زیاد حجله‌ها را زینت کرده‌اند. . . ای فاطمه! اگر بدانی که سر حسین را تشنه در کنار فرات بریده‌اند، کنار او بر گونه سیلی می‌زنی و از دیدگانت اشک سرازیر می‌گردد. ای فاطمه! ای دختر بهترین آفریدۀ خدا! برخیز و نوحه‌سرایی کن، بر ستارگان آسمان که اینک در بیابان به خاک افتاده‌اند.
    امضاء


  5. Top | #94

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    ٢. میمیۀ امیر ابوالفراس حمدانی (٣٢٠ - ٣۵٧ه. ق) این قصیده به «شافیه» مشهور و از قصاید جاودانه‌ای است که در اوج بلاغت و با نگارشی استوار و نقلی نیکو و قدرت استدلال و معانی فخیم، سروده شده است. سراینده، آن را زمانی سرود که از قصیدۀ ابن سکرۀ عباسی با خبر شد. مَطلع این قصیده چنین است:
    بنی علی دعوا مقالتکم لا ینقص الدُّر وضع من وضعه
    فرزندان علی دست از ادعایتان بردارید که ساختن گوهر تقلبی از ارزش گوهر اصلی نمی‌کاهد.
    آن‌گاه امیر، قصیدۀ میمیۀ مشهورش را با این مطلع سرود:
    الحق مهتضم والدین مخترم وفییء آل رسول الله مقتسم
    حق سرکوب گشته و دین نابود گردیده است. و غنیمت خاندان پیامبر تقسیم گشته است.
    ص:165
    تا آنجا که می‌گوید:
    یا للرجال أما لله منتص-ر من الطغاۀ؟ أما لله منتقم؟
    بنو علی رعایا فی دیارهم والأمر تملکه النسوان والخدم!(1)
    ای مردان! آیا کسی هست که خدای را یاری دهد؟ سرکشان چه کسانی هستند؟ آیا خداوند انتقام گیرنده‌ای ندارد؟ ! فرزندان علی در سرزمین خویش رعیت‌اند، و حکومت در اختیار زنان و خدمتکاران است!
    امضاء


  6. Top | #95

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    ٣. جیمیۀ ابن رومی، که در سوگ یحیی بن عمر بن حسین بن زید این قصیده را سروده که ابیاتی از آن بدین شرح است:
    أمامک فانظر أی نهجیک تنهج t طریقان شتّی مستقیم وأعوج
    ألا أی هذا الناس طال ضریرکم بآل رسول الله فاخشوا أو ارتجوا
    أکلّ أوانٍ للنبی محمّد قتیل زکی بالدماء مض-رّج (2)
    پیش رویت را بنگر و ببین که از کدام راه می‌روی. در برابر تو دو راه است، یکی راست و دیگری کج. ای مردم! چرا کوری شما به درازا کشیده است، نسبت به خاندان پیامبر، پس بترسید و صداها را بلند کنید. آیا همیشه باید فرزندان پاکیزۀ محمد به خون خویش آغشته گردند.
    ابوالفرج اصفهانی، میزان سختی‌هایی را که اهل‌بیت (علیهم السلام) و شیعیانشان
    ________________________________________
    1- الغدیر، ج٣، صص٣٩٩ - ۴٠٢، نقل شده با همه منابع.
    2- مقاتل الطالبیین، صص۶٣٩ - ۶۴۶.
    ص:166
    به سبب جمع شدن بر گرد حق و مواضع صادقانه‌شان، تحمل کردند، بیان کرده و گفته است که حکومت‌های ستمگر به شکلی بی‌رحمانه، آنان را به قصد ریشه‌کن کردن و نابود ساختن مورد حمله قرارد داده‌اند؛ او می‌گوید:
    به خدا سوگند تاریخ، هیچ خاندانی را نمی‌شناسد که با وجود آن شرافت نسب و پاکیزگی دودمان، این اندازه از حق خویش محروم گشته باشد. آنان سده‌های متمادی در راه حق جهاد کردند، ولی از این جهاد تلخ هیچ چیزی جز اندوه و حسرت، بهرۀ آنان نگشت. جهاد، چیزی جز اشک برای آنها در پی نداشت؛ زیرا که قهرمانان خویش را در میدان‌های مبارزه از دست دادند. آنان قلب‌هایی خشنود و وجدان‌هایی آرام داشتند. به روی مرگ لبخند زدند و با چنان شکیبی با آن روبه‌رو گشتند که شگفت‌انگیز است و ما را در برابر بزرگی‌شان به خضوع وا می‌دارد.
    امضاء


  7. Top | #96

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    دشمنان این خاندان پاک در جنگ با آنها زیاده‌روی کردند و انواع خواری‌ها را به آنان چشانیدند و آنان را به شیوه‌های گوناگون شکنجه کردند و هیچ عهد و پیمانی را دربارۀ آنان رعایت نکردند. هیچ حق و حرمتی را از آنها رعایت نکردند و سخت‌ترین ستم‌ها را نسبت به زنان و کودکانشان و همۀ مردانشان روا داشتند؛ با سخت‌گیری تمام و هیچ‌گونه نرمشی، سنگدلانه و بی‌هیچ رحمی. به طوری که مصایبشان در شدت بدبختی ضرب‌المثل شد. این سنگ‌دلی‌های فراوان، چشمه‌های رحمت و مودت را در دل‌های مردم جوشان ساخت و تأسف‌های عذاب‌آور در وجدان‌های‌شان پراکنده گشت. جان‌های
    ص:167
    مردمان از اندوه آنان پر گشت. همه جا سخن از کشته شدن این شهیدان به میان آمد و اخبار آن دهان به دهان می‌گشت. از آنها داستان‌ها پرداخته شد و مردم در این کار ارضای عواطف و سیراب کردن احساسات خویش را جست‌وجو می‌کردند. پس با کمال اشتیاق در جست‌وجوی آن اخبار بر آمدند.(1)
    امضاء


  8. Top | #97

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    آری، شیعه در طول تاریخ، انواع ستم، بدبختی، قتل و شکنجه را به خود دیده است. به‌طوری که هیچ گروه دیگری از مسلمانان چنان چیزی را شاهد نبوده است. امویان، عباسیان، پادشاهان غزنوی و سلجوقی و کسانی که پس از آنها آمدند، به جان، آبرو، دانش و کتابخانه آنها هیچ احترامی نمی‌گذاشتند؛ این درحالی بود که یهود و نصارا در سرزمین اسلام در کمال آرامش و آسایش به سر می‌بردند و حکمرانان به نام رحمت اسلامی، خود را موظف به تأمین آزادی‌های آنان می‌دانستند. امّا همین حاکمان غاصب، شیعیان را در هر نقطه‌ای تحت تعقیب قرار می‌دادند و آنان را با کوچک‌ترین بهانه‌ای می‌کشتند. خانوادهایشان را آواره می‌کردند و اموالشان را مصادره می‌کردند. شیعیان نیز چاره‌ای جز این نداشتند که از بیم قتل و بدبختی بی‌رحمانه‌ای که نسبت به آنها روا داشته می‌شد، بسیاری از عقایدشان را پنهان کنند. به این ترتیب برای شیعه چاره‌ای جز این نمی‌ماند که در برابر این وحشی‌گری‌ها با تقیه رفتار کند و خلاف آنچه را اعتقاد دارد، ابراز نماید. در این راستا تنها باید
    ________________________________________
    1- مقدمه مقاتل الطالبیین، به قلم آقای احمد صفر، ص١.
    ص:168
    کسانی را نکوهش کرد که آنان را به این کار وا می‌داشتند و خون و عرض و مال آنها را مباح می‌شمردند.
    امضاء


  9. Top | #98

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    هنگامی که طغرل بیک در سال ۴۴٧ه. ق به بغداد آمد، شیعیان را به سختی مورد حمله قرار داد و فرمان داد کتابخانۀ شیعه را که به دست «ابونصر شاپور بن اردشیر» وزیر بهاءالدولۀ دیلمی ساخته شده بود، به آتش بکشند. این کتابخانه یکی از خانه‌های مهم دانش در بغداد بود که این وزیر بزرگ در محلۀ «بین السورین» در کرخ به سال ٣٨١ه. ق به تقلید از بیت‌الحکمۀ هارون الرشید بنا کرد. این کتابخانه از لحاظ علمی، اهمیت فراوانی داشت؛ زیرا ابونصر همۀ کتاب‌های پراکندۀ فارس و عراق را در آنجا گرد آورده بود و طبق گفتۀ «محمد کردعلی» از کتاب‌های هندی و چینی و رومی نیز نسخه‌برداری کرده بود. شمار کتاب‌های این کتابخانه که از آثار با ارزش و نوشته‌های مهم به شمار می‌آمدند، به ده هزار جلد می‌رسید. بیشتر این کتاب‌ها نسخه‌های اصلی و به خط خود مؤلفان بود. (1)
    یاقوت حموی می‌گوید:
    در این کتابخانه، خزانه‌ای بود که وزیر ابونصر شاپور بن اردشیر (وزیر بهاء الدولۀ بن عضدالدوله) ، آن را وقف کرده بود. در دنیا بهتر از آن کتاب‌ها نبود. همۀ آنها به خط پیشوایان صاحب نام و اصول تحریر یافتۀ آنان بود.(2)


    1- خطط الشام، ج٣، ص١٨۵.
    2- معجم البلدان، ج٢، ص ٣۴٢.

    ص:169
    از جمله این کتاب‌ها - طبق نوشته‌های ابن اثیر - قرآن‌هایی به خط «ابن مقله» بود.(1)از آنجا که وزیر شاپور بن اردشیر، اهل فضل و ادب بود، دانشمندان تصنیف‌های گوناگون خویش را به وی اهدا می‌کردند. در نتیجه کتابخانه‌اش از غنی‌ترین کتابخانه‌های بغداد گردید. با آمدن طغرل، از جمله چیزهایی که در محلۀ کرخ بغداد به آتش کشیده شد، همین کتابخانۀ بزرگ بود. فتنه تا آنجا بالا گرفت که دامن شیخ الطائفه و یارانش را نیز فرا گرفت و کتاب‌ها و کرسی درس او نیز به آتش کشیده شد.
    ابن جوزی در رویدادهای سال ۴۴٨ ه. ق، آورده است: «ابوجعفر طوسی فرار کرد و خانه‌اش به غارت رفت» . وی همچنین درباره حوادث سال ۴۴٩ه. ق می‌نویسد:
    در صفر این سال خانۀ ابوجعفر طوسی، متکلم شیعه در کرخ، مورد حمله قرار گرفت. هرچه از دفترهای وی در آنجا بود و نیز کرسی درس وی را گرفتند. حمله کنندگان به کرخ رفتند و سه پرچم سفید را که اهل کرخ هنگام رفتن به زیارت کوفه با خود حمل می‌کردند، به آتش کشیدند.(2)
    سخن آخر اینکه، تدبر و درنگ در منابع تاریخی، به‌ویژه کتاب‌هایی که همزمان با آن کشتارهای پیاپی نگاشته شده‌که بدون تردید بیشتر آنها


    1- التاریخ الکامل، ج١٠، ص٣.
    2- المنتظم، ج٨، صص١٧٣ - ١٧٩. مطالب مربوط به کتابخانه ابونصر شاپور و شیخ طوسی را از مقدمه شیخ آغا بزرگ تهرانی بر تفسیر «التبیان، ج ١» نقل کرده‌ایم.

    ص:170
    در راستای مقاصد خاندان‌های حاکم بوده است، این مطلب را روشن خواهد کرد که بقای شیعه در آن روزگار، یک معجزه و کرامت و امری فوق‌العاده بوده است؛ زیرا تاریخ آنها سراسر عملیاتی زنجیره‌ای از سر بریدن، قتل، سرکوب، بی‌چارگی، در هم کوفتن و نابود کردن است. در آن روزگار، نیروهای کفر و فسق دست به دست هم دادند تا اهل‌بیت (علیهم السلام) و تشیع را هلاک کنند و ریشۀ آنان را برکنند. امّا با این وجود، شیعیان توانستند دولت‌های بزرگ و کوچکی را تشکیل دهند و شهر، تمدن، اعلام و مفاخر، نابغه، فیلسوف، فقیه، محدث، وزیر و سیاستمدار داشته باشند؛ به‌طوری که امروزه شیعیان یک پنجم یا یک چهارم مسلمانان جهان را تشکیل می‌دهند.
    آری؛ این از فضل خداوند است که مشیت او بر بقای حق و نابودی باطل، در سایۀ عمل‌کردن شیعه به وظایف خود، می‌باشد. بنابراین وظیفۀ شیعه، ایستادگی در برابر تجاوز و ستمگری و کشتار و نابودی مبدأ و مذهب است؛ زیرا خدای متعال می‌فرماید:
    یا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَی الْقِتالِ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْ-رُونَ صابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ (انفال: ۶۵)
    اگر از میان شما ده تن شکیبا باشند، بر دویست تن و اگر صد تن باشند بر هزار تن از آنان که کفر ورزیده‌اند، پیروز می‌گردند؛ زیرا آنان گروهی نادانند.
    خوانندۀ گرامی نباید از یاد ببرد که این انقلاب‌های پیاپی شیعه ضد

    ص:171
    حکومت‌های ستمگر و فاسد بود که موجب آزار و شکنجه و حمله به شیعیان می‌گردید. شاید اگر آنان با حکومت‌های بنی‌امیه و بنی‌عباس کنار می‌آمدند، در برترین مناصب و مدارج قرار می‌گرفتند؛ لیکن انقلاب‌های آنان رنگ نژادپرستی نداشت و ریاست‌طلبانه نبود، بلکه هدف آنها نابودی باطل و رفع ظلم و ستم از سر جامعه و دعوت به اعتلای کلمه الله بود.
    امضاء


  10. Top | #99

    عنوان کاربر
    همكار انجمن
    تاریخ عضویت
    October 2010
    شماره عضویت
    10294
    نوشته
    16,245
    صلوات
    626
    دلنوشته
    6
    یا صاحب الصلوات ادرکنی
    تشکر
    13,262
    مورد تشکر
    14,402 در 4,696
    وبلاگ
    1
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض


    پـــــــــــــــــــــــا یــــــــــــــــــــــان
    امضاء


صفحه 10 از 10 نخستنخست ... 678910

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi