╬*♫*╬ *باغ شكوفه مي كند به يمن نام فاطمه...*╬*♫*╬

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

غزل

زهرا تولد شد ز مام تا گردد او ملم امام

امشب به بزم قدسیان جبرئیل غوغا می کند
در جشن میلاد بتول هنگامه برپا می کند

امشب ز عرش کبریا آن خالق ارض و سما
*بر بیت ختم انبیا نورش هویدا می کند

شد شمس رخسارش عیان جوشید کوثر در جنان
از بهر خیر مقدمش هر غنچه لب وا می کند

زهرا تولد شد زمام تا گردد او مام امام
از دامنش بر خالقش او اسوه اهدا می کند

بلبل ز شادی در چمن شوقش نمی گنجد به تن
ام ابیها نغمه اش کار مسیحا می کند

مستند همه افلاکیان شوریست اندر خاکیان
چشم زمان این صحنه ها نیکو تماشا می کند

اشک محمد بی امان گردیده از ذوقش روان
شادی عیان از چهره اش دَختش تماشا می کند

نامش بود آرام جان قاصر ز توصیفش زبان
مهرش درون سینه ها مرضیه پیدا می کند

از شود و حال عاشقان ذوقیست دُروَش را به جان
ذکرش شده یا فاطمه در سینه نجوا می کند.

شعر از کتاب تجلی عشق . شاعر فضل الله دُروَش متخلص به (دروش)

عارف از این چشمه می نوشد کمال

مژده ای شبنم پرستان گل رسید
اشک شوق از دیده بلبل چکید

گل پرستی شیوه بلبل بود
روح بلبل رنگ و بوی گل بود

گل شد از رخسار زهرا در شگفت
بلبل آوایش از این مریم گرفت

در چمن از عشق او سرگشته است
نغمه اش ام ابیها گشته است

خانه نقش آفرین کردگار
شاهکار خلقتش گل کرده بار

نقش هستی را مجسم کرده است
محو حوا روح آدم کرده است

چون به زلف آفرینش شانه زد
بهر آذین نام آن ریحانه زد

نو گلی که باغ عالم دیده است
افتخارش حضرت مرضیه است

مصطفی را کوثر حق منت است
بر فراز آفرینش شوکت است

کوثر قرآن بود بنت الرسول
زیور کون و مکان باشد بتول

تشنگان را مهر او باشد زلال
عارف از این چشمه می نوشد کمال

بر شما زهرائیان بادا نوید
آفتاب خلقت از مشرق دمید

شد تولد آسمان اختران
یازده کوکب بود زین کهکشان

زینت هستی فدایت جان من
عشق تو شد رونق ایمان من

غنچه با نام تو می خندد به باغ
گرچه دارد در دل از داغ تو داغ

آن حسینی را که تو پرورده ای
عالم از نورش منور کرده ای

تا بود در پیکر عالم خروش
نور فرزندت نمی گردد خموش

مهدیت دارد به کف نبض زمان
می تپد بهرش دل از پیغمبران

با چه شوری دُروَش اشعارش سرود
مست وبی خود واله و دیوانه بود

شعر از کتاب تجلی عشق . شاعر فضل الله دُروَش متخلص به (دروش)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زیباتر از این لحظه کسی عشقندیدست

ان دم که به عالم گل کوثر برسیدست

دیوانه شده عالم هستی زوجودش

دانی که چرا عشق چنین جامه دریدست

با مژده رحمت به جهان نوررسیدست

از باغ نبوت که خدا میوهبچیدست

عالم همه شاد است چو زهرابرسیدست

یزدان ز جهان شکر و عبادت طلبیدست

عاقل ز ره عشق به دیوانهرسیدست

فرهاد ز دیوانگیش کوهبریدست

مستند ز عشقش که خودش مادرعشقست

از اینه عشق امامت که پدیدست

وصفش چه توان گفت که در وصفنیاید

زیرا که خدا بهر خودش عشق گذیدست

از شوق بگریند همه عالم کهچنین است

از جشم جهان قطره دوری که چکیدست

دیوانه شده بزمی ز عشقش چهبگوید

خورشید کمال دایره عشقگشیدست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بگوشم مژده می آید دمادم
دل شوریده گردد شاد و خرم

تولد یافت در ماه جمادی
عزیز که بود او فخر عالم

گل نشکفته از دامان مادر
رسد بوی خوشش اندر مشامم

دو تا گل از گلستان نبوت
به زهرا و به رهبر خیر مقدم

از این مولودی فرخنده تبریک
بگوید دوستان با هم دمادم

قدوم مادر و فرزند امروز
مبارک باشدی بر اهل عالم

عیان شد آیه نور علی نور
ملائک صف به صف دربان و همدم

علی را همسر و مام شبیر است
به پیغمبر نگین از به خاتم

ز زهرا بر همه زنها خطاب است
رعایت کن حجاب ای زن به عالم

کجایی ای امید قلب امت
ز هجر روی تو بشکسته بالم

زبان اصغری قاصر از آن است
کند وصف تو ای نیکو خصالم

[خادمه زینب کبری(س)]

محشر دم از اعتبار او خواهد زد
او دست به کار جستجو خواهد زد
در کار شفاعت از غلامان حسین
زهرا به خدا ی کعبه رو خواهد زد
سروده کاظم بهمنی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

روز مادر…!
مادر!
امروز روز توست…
روزی که پایداری آن چون همیشگی است.
روزی که نام اصلی آن،(روز زندگی) است.
از اولین قدم،
از لحظه نخست،
جز روز تو عزیز دلم، روز خوب نیست!
روز تو منحصر به طلوع و غروب نیست…
هر روز نیک روز توست،
هر شام، شام توست
زیبایی و طراوت گلها، ز نام توست….
مهتاب روشنی،
تو فروغ ستارهای
زیباترین بهار منی، ماه پاره ای
از گرمی وجود تو خورشید گرم شد….
دلهای سخت و سنگ، در بر مهر تو نرم شد…..
همه از مادر است…..
کیست مادر؟ نقشه ایجاد ما
کیست مادر؟ بانی بنیاد ما
قلب او سرچشمه امید هاست
سینه او مشرق خورشید هاست
رمز عشق جاودانی مادر است
کیمیای زندگانی مادر است
هر چه دارم من همه از مادر است
پای تا سر شعله ام زین اخگر است….

[خادمه زینب کبری(س)]

عالم صدف است و فاطمه گوهر اوست
گيتي عرض است و فاطمه جوهر اوست
در قدر و شرافتش همين بس که زخلق
احمد پدر است و مرتضي شوهر اوست
فواد کرماني

حروف عشق را معناست زهرا
جهان را منشأ ميناست زهرا
نمي گيرد خزان باغ علي
که رود سبز اعطيناست زهرا
ايوب پرندآور

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

شنید گوش دلم مژده از ولادت زهرا
گشود بلبل طبعم زبان به مدحت زهرا

فضای کعبه منوّر شد از فروغ جمالش
صفا گرفت از صفای صورت زهرا

خدای اکبر و اعظم نکرده خلق به عالم
ز نسل حضرت آدمی زنی به شوکتِ زهرا

بجز خدیجه کبرا که هست مظهر عصمت
نزاد مادر دیگر زنی به عصمت زهرا

بخوان حدیث کسا و ببین که خالق یکتا
نموده خلقت دنیا برای خلقت زهرا

نهاده ساره سر بندگی به پای سریرش
ستاده هاجر چون خادمان به خدمت زهرا

چو اوست نور حق و حق در او نموده تجلی
به غیر حق نشناسد کسی حقیقت زهرا

ولی چه سود که با این همه جلالت و شوکت
زمانه بود مدام از پی اذیت زهرا

چنان به درد و مصیبت نمود صبر و تحمل
که صبر شد متحیر ز صبر و طاقت زهرا

[خادمه زینب کبری(س)]

ز سرا پرده عصمت گهري پيدا شد
که جهان روشن از آن گوهر بي همتاشد



خرما طرفه نسيمي که زانفاس خوشش
دامن خاک طرب خيز و طرب افزا شد


آفتابيز شبستان رسالت بدميد
که چو خورشيد جهان گير و جهان آرا شد


در رحمت بگشودند وسراپاي وجود
روشن از نور رخ فاطمه زهرا شد


گلشن عفت از او رونق و آرايشيافت
پايه عصمت از او محکم و پا برجا شد


مژده کاندر شب ميلاد بتول عذرا
بررخ خلق، در لطف و عنايت وا شد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

مادر

نرفت از سرم هـــــر گز هواي تو مادر
هنوز مي تپد اين دل براي تو مـــــــــادر

چســـــــان زبان بگشايم كه خجلت آهنگم
نكرده ام دل و جـــــــــان را فداي تو مادر

چه چـــــاره گر نبرم داغ هجر تو به عدم
اميد قلب حزينم لــــــــــــــقاي تو مـــــــادر

چو شبنم است سرو برگ رنگ اين گلشن
مدام ميشنوم من صــــــــــــــــداي تو مادر

درين چمن كه حضور جفاست مضمونش
چه نعمت است به عـــــــــالم وفاي تو مادر

مــــــــــــقيم منزل عزت كسي توان گشتن
كه بود حـــــــــاصل كارش رضاي تو مادر

نشد ز كيف و كــــــم عمر چشم ما روشن
حقيقت است به هــــــــر جا صفاي تو مادر

رموز جـــــوهر تُست ( بايزيد) و( بايقرا)
به اين مـــــــــــــقام رسيدن عطاي تو مادر

نبود لايق اين گنج و اين كمــــــــا ل (رفيع)
اگر نبود نصيبش دعــــــــــــــــــاي تو مادر

[خادمه زینب کبری(س)]

نام مادر

آن که نامش زیباست ،مادر است

رفیق بی کلک را نامش ، مادر است

بهشت را زیر پایش، مادر است

آنکه دستم گرفت تا نیفتم ، مادر است

همراه گریه هایم گریه کرد ، مادر است

آن نام را که مقدس است نام مادر است

آنکه دردم ز دردش جدا نکرد ، مادر است

نا توانم تو را گل بنامم چون عمر گل را کم است

هر چه از تو وصف کنم کم است

چون نام تو را نام ، مادر است