ویژه نامه آغاز زعامت و امامت حضرت ولی عصرعجل الله تعالی فرجه شریف{حضرت عشق}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بارها دست دل را گرفتم و او را
به هر کوي و برزني که نشاني از تو داده اند، کشاندم.
به هر سو نظر افکندم و پرنده دلم را
به هواي تو پرواز دادم.

گفته اند مي آيي.
نکند آمدنت فراتر از پيمانه عمرم باشد.
از سال ها پيش مي شناختمت.
تو در خون رگ هاي شيعه جاري هستي.

در تار و پودشان،
در ذرّه ذرّه وجودشان،
در پشت قلب هاي شکسته مؤمنان،
در صداي لرزان «الغوث الغوث»شان
که مظلوميّت از آن مي بارد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم هایم را می بندم.....

صدای دقیقه ها را خوب می شنوم. ....

زمان اگرچه تند حرکت می کند اما انگار، ایستاده است.

ثانیه ها با دقیقه ها رقابت می کنند اما هیچ کدام به مقصد نمی رسند!

هی دور می زنند و هی می دوند تا شاید به جمعه موعود برسند،

جمعه ای که از پس آن تمام دلهره های رسیدن، تمام می شود؛

جمعه ای که وعده داده شده روزی از میان این همه روزهای سخت،

انتظار را به پایان می رساند.....

چه قدر خسته ام؛ چقدر منتظر!.........

چه قدر چشم به راه!.......

هر جمعه، آخر هفته که می شود، ........

اطلسی ها را آب می دهم؛.......

کوچه را از عطر یاس پر می کنم و دسته گل نرگسم را در دست می گیرم تا

شایـــــــــد...........

اندوه این جاده های منتظر را چگونه طی کنم؟

که راه بس ناهموار طولانی است......

ای کاش پنجره ها باز شوند و فریادم را تا سرزمین های دور برسانند!

من کبوتر غمگینی را سراغ دارم که هر غروب جمعه،

آواز غربت را در رویای وصل خویش زمزمه می کند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سامره امشب تماشایی شده
جنت گل هـای زهرایی شده

لحظه لحظه، دسته دسته از فلک
همچو باران از سمـا بارد ملک

می زنند از شوق دائم بال و پر
در حضـور حجت ثانـی عشر

ملک هستی در یم شادی گم است
بعثت است این، یا غدیر دوم است

یوسف زهرا بـه دست داورش
می نهد تاج امـامت بـر سرش

عید «جاء الحـق» مبارک بر همه
خاصـه بـر سـادات آل فاطمه

عید آدم عیـد خاتم آمده
عید مظلومـان عالم آمده

عید قسط و عید عدل و دادهاست
لحظه هـایش را مبـارک بادهاست

عیـد قرآن، عید عترت، عید دین
عیــد زهـرا و امیــرالمؤمنین

عیــد یــاران فداکار علی است
عید محسن، اولین یار علی است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

• 
  
  
  
  در این ثانیه های تازه، در این شکوه دیرین سال رحمت که امروز این گونه
  سرشار است، پای هر دریچه ستاره ای می درخشد و هیاهویی است آغاز روزی
  این چنین را؛ آغاز امامت نور، آغاز امامت آخرین ستاره بیدار.
  
  شایسته ایستاده ای و چراغ های راه، در سرانگشتان اشارتت روشن شده است.
  شایسته ایستاده ای و خورشید، بر پلک های آفتابی ات سجده برده است.
  شایسته ایستاده ای و این آغاز روزهای انتظار است.
  
  این روز فرو خفته را برانگیخته ای در صبحی روشن؛ آخرین وعده
  الهی محقق شده است.
  
  شایسته ایستاده ای و بر شانه های استوارت، بهار بوسه داده است؛
  حضور روشنت امید این روزهاست.
  
  شایسته ایستاده ای و اشتیاق امامتت، این فرودست را به فرادست
  پیوند زده است.
  
  زمین در پوست خود نمی گنجد و چراغ های هدایت،
  در دست های مهربانت روشن است.
  
  تو آن سایه مهربانی که وعده حتمی خداوندی برای این روزهای مکرر و مکدر.
  وعده نور، جذبه فلق است و کرانه های آسمان، خلاصه شده در چشم هایت.
  
  جذبه فلق است و اولین روزی که ردای امامت به تن کرده ای.
  جذبه فلق است و روزی سرشار از آینه.
  
  نجوای گداخته ام را به شور، در جای جای خاک رها کرده ام.
  
  جهانی در مقابل شکوهت خم شده است. نعمت، بر ما تمام و شب چون روحی سرگردان،
  در بیابان های پیکر خویش فرو ریخته است و روز با برقی از دیدگان سرشارت آغاز شده است.
  وی بابونه فضا را آکنده است؛
  
  اولین روز امامتت، اولین روزی است که جهان،
  با شوق در جذبه نورت ته نشین شده است.
  
  امروز اولین روزی است که خداوند سرنوشت زمین را به تو سپرده است.
  
  
  
  
  
  
  
  

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برخیز مهدیاکه به عهدت وفاکنی
ما را نوید سبز عدالت عطا کنی


تو لاله شکفته به دامان نرگسی
جان جهان ز عطر رخت با صفا کنی


تا بشکفد به غنچه لبها تبسمت
کار مسیح مریم و آب بقا کنی


باغ زمان فسرده ز پاییز ظلمهاست
باید زمین به روح بهار آشنا کنی


وقتی که دست بسته زنجیر حسرتیم
بیرون تمام سلسله ها را ز پا کنی


برخیز تا به شور شرر بار ذوالفقار

ما را زدست فتنه عالم رها کنی


پس با تمام صولت اجداد خویشتن
حق را ز جور و ظلمت باطل جدا کنی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يابن الحسن ! مولاي من !

امروز، خورشید مهربان تر از همیشه بیدار می شود.
روز از شانه های تو آغاز می شود
تا جهان، بزرگی ات را ببیند؛
چون بزرگی ابراهیم خلیل علیه السلام
در برابر بتانی که فرو ریختند.

ملکوت را در دست هایت به تماشا می گذارند
تا رسولان بی رسالت دنیازده، ب
هشت را پیچیده در قنوتت به تماشا بنشینند.

جهان، خلاصه ای از لبخند توست
که امامتت را تمام آبشارها قیام می کنند
و جنگل ها قامت می بندند.

بزرگی؛ چون پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله . ب
زرگی؛ چون وحی،
چون پدرانت ردای پیامبر صلی الله علیه و آله
بر دوشت آواز عدالت سر می دهد

و شمشیر سرْ شکافته پدر بزرگوارت علی علیه السلام ،
در دست هایت مشق عشق می کند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم هایت بوی مهربانی زهرا علیهاالسلام می دهد.
امروز، روز بزرگی توست؛
بزرگی تو بزرگ تر از تمام پیامبران است.
بزرگی تو سال ها خواهد بود؛
بزرگی تو از ازل آغاز شده و با ابدیت به پایان می رسد.

خدا از امروز، تو را بزرگ تر از هر کسی می خواهد.
امروز از آن توست؛ مثل تمام فرداهای نیامده،
مثل تمام دیروزها، مثل تمام روزها،
هفته ها، ماه ها و سال ها.
تمام فصل های سال،
نامت را از بر کرده اند؛
مثل تمام درخت ها و آب ها

امروز روز ولايتعهدي تو
روز آغاز امامت تو
روز زعامت تو
برجان و جهان و مافيهاست

آقاي من !
با عاشقانه ترين نوا
و از صميم دل و ازعمق جان مي گويم :
آغاز خلافت و امامتت مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به انتظار خواهیم نشست


و امامت از آنجا آغاز شد که حجت خدا بر نسل آدم تمام شد.
و امامت آن حضرت پنهانی بود تا آشکار کند
هر آنچه مردمان از بدی پنهان می کنند.

و پنهان کند گوهری را که اگر به دست خلق می افتاد
خیانتشان را آشکار می کردند.

او امام زمان شدو آغاز هدایتش
آغاز هدایت در تمام زمان هاست.

او امام عصر است و عصر امامتش هنوز
در قلب هیچ منتظری غروب نکرده است.

تقویم هم هنوز پر از عصرهای نیامده است و
پر از جمعه هایی که با ذکر «اللهم صل علی محمد و آل محمد»
به پایان می رسند و با ذکر «وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ» دوباره تکرار می شوند!

تا آن جمعه که نوید آمدنش را دادند، باز هم سر بر سجاده
عشق، با ذکر «یا مهدی» به انتظار خواهیم نشست... .

شیما اصغری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آغاز امامت حضرت ولی عصر، امام مهدی(عج)

بیعت با خورشید، بیعت با بیداری است؛ از آن‏گاه که نگین کعبه،
در حضور خورشید رسالت و مرادش، تمام مظلومیت را
در چشم‏هایش به نظاره نشست و چون بستگان او را عهدشکن یافت،

به یاری‏اش شتافت. او کسی جز «علی» نبود،
که نخستین سرود بیعت را در ده سالگی سرود
و همواره پای‏بند پیمانش بود.

هشت سال بعد، هشت تن از مسافران مکه،
ندای نیکی و رستگاری را از زبان محمد صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله نیوشیدند
و بیعت مولود کعبه را استمرار بخشیدند.

سال‏ها بعد، دوازده سیاه‏پوش در سحرگاهان صحرای «منا»
پیرامون آفتاب فروزان رسالت گرد آمدند و بیعتی دیگر،
که: به آفریدگار، شرک نورزند و حق زندگی را از فرزندانشان نستانند...
و بیعت به «غدیر» رسید؛ در کنار برکه ‏ای به وسعت دریا، با مولا.

و ما، اما چرا سکوت کرده‏ایم، چرا نشسته‏ ایم؟
چرا عهدمان را گسسته ‏ایم؟
دست‏های سبز و مهربان خورشید،
از پشت ابرها، ما را به سوی خود فرامی‏خواند!
دیوارهای فاصله را برداریم، تا بهار، زودتر برسد.

«ربیع» مجال و انگیزه‏ای دیگر برای عاشقانه ماندن است؛
خداوند، به برکت وجود او، همگان را آفرید.
اگر او نبود، هیچ کس نبود و هیچ چیز در دنیا، قرار نمی‏یافت.

و ما باید در ربیع، بهاری شویم.
دست‏ها را برآریم و دل به موعود(عج) بسپاریم؛
که بیعت حضرتش بر گردن ماست.
این شیوه بندگان است به اربابان!

«دعای عهد» را در سالروز شکفتن امامتش و غدیر انتظار،
دست در دست یک‏دیگر در مدارس، دانشگاه‏ها،
حوزه‏های علمیه و... عاشقانه بخوانيم

پنجره‏ها را بگشاییم. زنگ‏ها را بنوازیم
و ایمان بیاوریم اگر خویشتن خویش را بیاراییم،
خورشید پنهان، ظاهر خواهد گشت؛
وگرنَه، هرگز در انتظار گشایش نباشیم؛

که شیخ بزرگوار: مفید رحمه‏الله فرمود:
«حضور آشکار آن حضرت(عج) مانع دارد و مانع، ما هستیم!»

ربیع، فرصت خوبی است برای برداشتن حجاب‏ها
و کوتاه کردن دیوارهای فاصله...
تا بهار، زودتر بیاید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای تک سوار جاده عشق

اي سبز ترين موعود!!!!

راهي نمانده تا سرودن آخرين ترانه انتظار

فاصله اي نيست از كلبه سرد انتظار

تا قصر زيباي وصال

اي كبريايي ترين سجاده نياز

نماز نيمه شب هاي نيايش را

به عشق تمناي تو به قامت مي ايستيم

هر صبح كتاب خواب را به عشق روي تو مي بنديم

و پنجره چشمانمان را روبه باغ ياد تو مي گشاييم

و فصل روز رمان زندگي را با اللهم ارني الطلعه الرشيده

آغاز مي كنيم

و به شوق رويشي دوباره زير لواي سبز تو

بذر اميد بر زمين زندگيمان مي افشانيم

چرا كه آمدنت را باور داريم

و به تقدس همين باور است كه هر جمعه

در وازه هاي نگاهمان را به چراغ هاي انتظار آذين مي كنيم

گره دل ها را بر غرفه هاي جملات ندبه مي بنديم

تا سايه بان مژه ها

و بر قلب كتاب دعا شبنم اشك مي كاريم

به يمن رسيدن سبز ترين جمعه تاريخ كه تو از راه مي رسي

و به تاسي از فتح مكه ،در فتح الفتوحي ديگر

در وازه هاي عشق را فتح مي كني

مهدي جان!!!!

تو را به حرمت مسافران جاده انتظار

تو را به حرمت عاشقان منتظر و منتظران عاشق

تو را به حرمت بال و پرخاكي كبوتران آن مزار بي نشان

و به حرمت ناله هاي فاغث يا غياث المستغيثين

از پشت پرده غيبت در آي

و به كنعان ديده ها قدم بگذار

و خلعت سبز طلعتي جاويد را

به افق قلب هاي منتظران شيعه بپوشان

مولاجان !!!

مگر نمي داني؟؟؟؟

مگر نمي بيني؟؟؟؟

مي دانم كه مي بيني

مي دانم كه مي داني

روزگار نا مرادي هاست و زمانه ، تكرار قصه سر نوشت فرزندان آدم

هر روز هابيلي در آتش كينه قابيلي مي سوزد

و هنوز صداي محمد(ص) از وراي قرن ها ي گذر زمان را فر ياد مي زند

(من كنت مولاه فهذا علي مولاه)

واني تارك فيكم الثقلين را قرائت مي كند

و كبودي ياس ها در خم كوچه هاي غربت تكرار مي شود

و هر گوشه اي از جهان سقيفه اي و سقيفه نشينان بسيار

علي از دست بالا رفته ودر غد ير ولايت خانه نشيني را به ارث مي برد

و كبوتران چاهي از لابلاي صفحات ورق خورده تاريخ هنوز آماده

شنيدن ناله هاي غريبانه كل يوم عاشوراند

ودر پي شكستن ديوار هاي صوتي
تكرار ديده شدن حلقوم هاي شش ماهه

و آسمان هر روز پذيراي مشتي خون
پا برهنگان تاريخ در جستجوي ردپايي

از قافله ناقه هاي عريان زينب اند و
جام ها مست از شراب خون انسان ها