3 - 1 - و تعلیمکم کیلا تجهلوا؛ شما را آموزش دهم تا نادان نباشید
جهل و نادانی، عامل تباهی مردم و حکومت ها است. هر چند حکومت های استکباری در پی آنند که مردم در جهل باقی بمانند و آن قدر آنان را مشغول می سازند تا کمتر فکر کنند و کمتر بدانند؛ زیرا این شیوه را عامل بقا می دانند. در واقع، آنان برای انسانیت انسان ارزشی قائل نیستند و تمامی هم و غم آنان، استعمار ملت ها است. اما حکومت دینی مبتنی بر فرمان الهی، بنا دارد که انسان ها بفهمند و با آگاهی و بینش، راه صحیح و نا صواب را از هم تشخیص دهند.
حضرت امیر (علیه السلام) در این رابطه می فرماید:
علی الامام ان یعلم اهل ولایته حدود الاسلام و الایمان(195)
بر امام و رهبر جامعه است که معارف دین و ایمان را به مردم بیاموزد.
بنابراین، فراهم کردن امکانات و وسایل تعلیم و آموزش مردم بر حکومت لازم است.
اصولاً اصلی ترین هدف انبیا، تعلیم و تربیت انسان ها است. نهج البلاغه معتقد است آموزش و آموختن، آن چنان باید در جامعه محترم شمرده شود که هیچ یک از مردم از آموختن شرم و حیا نداشته باشند و در این باره چنین می فرماید:
و لا یستحین أحد اذا لم یعلم الشی ء ان یتعلمه(196)
کسی در آموختن آنچه که نمی داند، شرم نکند.
آموزش نه تنها می تواند راز بقای حکومت باشد؛ بلکه بر روی بهانه تراشان، راه عذر را می بندد.
قطع العلم عذر المتعللین(197)