اشعار شهادت مظلومانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیمه شب تابوت را برداشتند
بار غم بر شانه‌ها بگذاشتند

هفت تن، دنبال یک پیکر، روان
وز پی‌ آن هفت تن، هفت آسمان

این طرف، خیل رُسُل دنبال او
آن طرف احمد به استقبال او

ظاهراً تشییع یک پیکر ولی
باطناً تشییع زهرا و علی

امشب ای مَه، مهر ورزو، خوش بتاب
تا ببیند پیش پایش آفتاب

دو عزیز فاطمه همراه‌شان
مشعل سوزان‌شان از آه‌شان

ابرها گریند بر حال علی
می‌رود در خاک آمال علی

چشم، نور از دست داده، پا، رمق
اشک، بر مهتاب رویش، چون شفق

دل، همه فریاد و لب، خاموش داشت
مُرده‌ای تابوت، روی دوش داشت

آه، سرد و بغض، پنهان در گلوی
بود با آن عدّه، گرم گفت و گوی


آه آه ای همرهان، آهسته‌تر
می‌برید اسرار را، سر بسته‌تر

این تنِ آزرده باشد جان من
جان فدایش، او شده قربان من

همرهان، این لیله‌ی قدر من است
من هلال از داغ و این بدر من است

اشک من زین گل، شده گلفام‌تر
هستی‌ام را می‌برید، آرام‌تر

وسعت اشکم به چشم ابر نیست
چاره‌ای غیر از نماز صبر نیست

چشم من از چرخ، پُر کوکب‌ترست
بعد از امشب روزم از شب، شب‌ترست

زین گل من باغ رضوان نفحه داشت
مصحف من بود و هجده صفحه داشت

مرهمی خرج دل چاکم کنید
همرهان، همراه او خاکم کنید


علی انسانی

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

شنیده می‌شود از آسمان صدایی که...
کشیده شعر مرا باز هم به جایی که ...

نبود هیچ کسی جز خدا،خدایی که...
نوشت نام تو را، نام آشنایی که -

پس از نوشتن آن آسمان تبسم کرد
و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد

نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد
نوشت فاطمه هفت آسمان مزین شد

نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد
دلیل خلق زمین و زمان معین شد

نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته است
غزل قصیده‌ی نابی که در ازل گفته است

نوشت فاطمه تعریف دیگری دارد
ز درک خاک مقام فراتری دارد

خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد
درون خانه بهشت معطری دارد

پدر همیشه کنارت حضور گرمی داشت
برای وصف تو از عرش واژه بر می‌داشت

چرا که روی زمین واژه‌ی وزینی نیست
و شأن وصف تو اوصاف اینچنینی نیست

و جای صحبت این شاعر زمینی نیست
و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست

خدا فراتر از این واژه‌ها کشیده تو را
گمان کنم که تو را، اصلاً آفریده تو را

که گرد چادر تو آسمان طواف کند
و زیر سایه‌ی آن کعبه اعتکاف کند

ملک ببیند و آنگاه اعتراف کند
که این شکوه جهان را پر از عفاف کند

کتاب زندگی‌ات را مرور باید کرد
مرور کوثر و تطهیر و نور باید کرد

در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود
و وصف مردمش الهاکم‌التکاثر بود

درون خانه‌ی تو نان فقر آجر بود
شبیه شعب ابی‌طالب از خدا پر بود

بهشت عالم بالا برایت آماده است
حصیر خانه‌ی مولا به پایت افتاده است

به حکم عشق بنا شد در آسمان علی
علی از آن تو باشد... تو هم از آن علی

چه عاشقانه همه عمر مهربان علی!
به نان خشک علی ساختی، به جان علی

از آسمان نگاهت ستاره می‌خواهم
اگر اجازه دهی با اشاره می‌خواهم-

به یاد آن دل از شهر خسته بنویسم
کنار شعر دو رکعت، نشسته بنویسم

شکسته آمده‌ام تا شکسته بنویسم
و پیش چشم تو با دست بسته بنویسم

به شعر از نفس افتاده جان تازه بده
و مادری کن و این بار هم اجازه بده

به افتخار بگوییم از تبار توایم
هنوز هم که هنوز است بی‌قرار توایم

اگر چه ما همه در حسرت مزار توایم
کنار حضرت معصومه[س] در کنار توایم

فضای سینه پر از عشق بی‌کرانه‌ی توست
"کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی توست"

حمید رضا برقعی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بسترت را جمع کن٬ یک روز دیگر هم بمان
التماسم را نکن رد٬ فاطمه پیشم بمان

بی تو یک لحظه تو میدانی که میمیرم ٬بمان
ای جوانم ٬تکیه گاهم ٬سرد و دلگیرم٬ بمان

یار تنهایی من٬ تنها ترینم فاطمه
باش تا جبران کنم٬ ای بهترینم فاطمه

این سه ماه آخرت پیر شدی٬ آب شدی
هی زمین خوردی و تب کردی و بیتاب شدی

از همه شهر بریدی و تو سیراب شدی
این همه دردولی باز تو مهتاب شدی

همه ی عمر علی٬ حرف دلت چیست بگو؟
قاتل محسن من فاطمه جان کیست بگو؟

میخ در،لکه ی خون،کوچه، حسن کشت مرا
نیمه شب،باز حسن..لفظ نزن..کشت مرا

شستن هر ساعت این پیرهن کشت مرا
حرف غسل دادن و تابوت و کفن کشت مرا

پیش چشمم آیه های کوثرم سوخت خدا۰۰۰
پشت در داد زدم که همسرم سوخت خدا۰۰۰

بعده تو از لیله ی تار متنفر شده ام
از سکوت خیل اشرار متنفر شده ام

دیگر از واژه ی مسمار متنفر شده ام
فاطمه از درو دیوار متنفر شده ام

شرمنگینم من ز رویت ای بهاره مرتضی
تو حلالم بکن ای دارو نداره مرتضی

حسین خیریان

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

امشب دلم گرفته برای دلت حسن
قربان بیقراری و چشم ترت حسن

یک گوشه ای نشستی و هی آه می کشی
تصویر کوچه آمده در خاطرت حسن

هر بار وقت ضربه ی سیلی که میرسد
خود را گذاشتی عوض مادرت حسن

او پیش چشم تو به زمین خورد و ناله زد
این داغ تا ابد نشود باورت حسن

تو بهر گوش پاره ی او ناله ها زدی
او گفت زیر لب که فدای سرت حسن

امشب کمی ملاحظه کن آه کم بکش
در پیش چشم خواهر غم پرورت حسن

شاعر:حسین شادمند

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ای شمع سینه سوخته‌ی انجمن علی
تقدیر تست سوختن و ساختن، علی


ای رهبری که منزوی‌ات کرده جهل خلق
ای آشنای درد، غریب وطن علی‌


من پهلویم شکسته و تو دل شکسته‌ای
من بر تو گریه می‌کنم و تو، به من علی‌


من سینه خُرد گشته و تو سینه سوخته
من با تو گفتم و تو به کس دم مزن علی

‌
من بازویم سیه شده تو دست، روی دست
بر گو کجاست بازوی خیبر شکن علی‌


سربسته به، که بعد حمایت ز حقّ تو
در اختیار من نَبُوَد دست من علی‌


گفتم به شب کفن کن و شب دفن کن ولیک
از تن نمانده هیچ برای کفن علی‌


علی انسانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای ز دست و سینه و بازوی تو حیدر، خجل!
هم غلاف تیغ، هم مسمار در، هم در، خجل


با غروب آفتاب طلعت نورانی ات
گشته ام سر تا قدم از روی پیغمبر، خجل


هم صدف بشکست، هم دردانه ات از دست رفت
سوختم بهر صدف، گردیدم از گوهر، خجل


همسرم را پیش چشم دخترم زینب زدند
مُردم از بس گشتم از آن نازنین دختر، خجل


گاه گاهی مَرد خجلت می کشد از همسرش
مثل من، هرگز نگردد مردی از همسر، خجل


همسرم با چادر خاکی به خانه باز گشت
از حسن گردیده ام تا دامن محشر، خجل


خواست زینب را بغل گیرد ولی ممکن نشد
مادر از دختر خجل شد، دختر از مادر، خجل


باغ را آتش زدند و مثل من هرگز نشد
باغبان از غنچه و از لالۀ پرپر، خجل


بانگ « یا فضّه خذینی » تا به گوش خود شنید
از کنیز خویش هم، شد فاتح خیبر، خجل


نظم « میثم » شعله زد، بر جان اولاد علی
تا لب کوثر بود از ساقی کوثر، خجل

[فاطمه سادات*خادمه بانوی محشر*]

امشب دلم گرفته برای دلت حسن
قربان بیقراری و چشم ترت حسن

یک گوشه ای نشستی و هی آه می کشی
تصویر کوچه آمده در خاطرت حسن

هر بار وقت ضربه ی سیلی که میرسد
خود را گذاشتی عوض مادرت حسن

او پیش چشم تو به زمین خورد و ناله زد
این داغ تا ابد نشود باورت حسن

تو بهر گوش پاره ی او ناله ها زدی
او گفت زیر لب که فدای سرت حسن

امشب کمی ملاحظه کن آه کم بکش
در پیش چشم خواهر غم پرورت حسن

شاعر:حسین شادمند

[مناجات**انتظار سبز مهدوی**]

آن غنچه که پژمرد شکوفا شدنی نیست
آن سینه که بشکست مداوا شدنی نیست

زخمی که نمک خورد تحمل نتوان کرد
درد دل بی تاب شکیبا شدنی نیست

مشکل که دو چندان بشود حل شدنی نیست
وقتی گره ای کور شود وا شدنی نیست

آبی که ز جو رفته دگر باز نگردد
این خون زمین خورده حاشا شدنی نیست

حرمت شکنی سخت ترین غصه و درد است
حرفی که زمین خورد دگر پا شدنی نیست

تا روز قیامت فدکش رفت ز دستش
وقتی سندی پاره شد امضا شدنی نیست

ای وای از آن غصه که عنوان شدنی نیست
ای وای از آن رخ که هویدا شدنی نیست

گیرم پس از این هیچ کس از یاس نگوید
این داغ جگر سوز که امحا شدنی نیست

از روزنه چشم کبودش به علی گفت
زهرای تو ای دل شده زهرا شدنی نیست

تا آنکه به تو خرده نگیرند ز اشکم
خواهم که روم در دل صحرا شدنی نیست

از خویش گذشتم که ز غربت به در آیی
این خواسته قلبی ام اما شدنی نیست

در چهره زردم گل لبخند مجویید
این گم شده ای هست که پیدا شدنی نیست

هر کس که مرا دید چنین زخم زبان زد
احیای تو حتی به مسیحا شدنی نیست

ای رهبر مظلوم دگر یار نداری
من رفتنی ام، ماندنم آقا شدنی نیست

سید محمد میر هاشمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اسیر اندوه تو هستم ، رفتی و از داغت شکستم
قد خمیده ام شاهده که ، از پا نشستم

مونده علی تنهاي تنها ، رنج تمامه بی تو دنیا
دیگه سلامم بی جوابه ، بعد از تو زهرا

بی تو چه دلگیره ، این شبهاي ابري
چیکار کنم من با ، این همه بی صبري

زینب تو بی تاب ، حسین پریشونه
حسن براي تو ، باز روضه میخونه

بعد از تو قلبم بی قراره ، درد و غم من بی شماره
آخه تموم خونۀ من ، بوي تو داره

سجاده تو وقتی می بینم ، بدجوري دلتنگ تو می شم
این در سوخته هر شب و روز ، زده آتیشم

با خاطرات تو ، دیگه دلم خونه
چشاي بارونیم ، روضه ها م یخونه

مگه یادم میره ، اون روزاي نیلی
چشماي خونبار و ، کبودي سیلی

شاعر : یوسف رحیمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب است و بغض سکوت و صدای گریه آب
تـمــام غـصــه عـالم نشسته در محراب

نگـــاه کــن کــه بـبـیـنـی چگـــونه مــی‌بارد
مـصـیـبــت از در و دیــوار خـــانــه اربــاب

بــرای غسل شــب قـــدر آمــده امـــشب
فـقـط خــدا و رسولـش به منـزل مهتاب

بــنــای زنــدگـی اش را بــه آب مــی‌شــوید
الهی صبــر علـــی را بـه فاطمـه دریاب

بـه قـطره قـطره سرشکش دخیل می‌بندد
بر آن ضریح کبود و شکسته و بــی‌تاب

چـه آبــها کــه سراسیمه غسل می‌کردند
بـرای آن کـه نـمانـد در آن بـدن خـوناب

چــه مــی‌رسد بــه علی از مرور خاطره‌ها
که ناله‌های صبورش ندارد امشب تاب

رحمان نوازنی