اشعار شهادت مظلومانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

من ندیدم که شبی پلک بهم بگذاری
هرشب از شدت درد کمرت بیداری

استراحت کن عزیزم ، بخدا میدانم
خسته ای ، بی رمقی ، سوخته ای ، بیماری

جان من سعی نکن با کمر تا شده ات
محض آرامش من بستر خود برداری

سرفه هایت بخدا قاتل جانم شده است
بس که خونابه در این سینه ی زخمی داری

سعی کن خوب شوی ، ای همه دارایی من
زینبت را به چه کس بعد خودت بسپاری

مونس خستگی حیدر خیبر شکنی
تو نباشی چه کسی میدهدم دلداری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

من ندیدم که شبی پلک بهم بگذاری
هرشب از شدت درد کمرت بیداری

استراحت کن عزیزم ، بخدا میدانم
خسته ای ، بی رمقی ، سوخته ای ، بیماری

جان من سعی نکن با کمر تا شده ات
محض آرامش من بستر خود برداری

سرفه هایت بخدا قاتل جانم شده است
بس که خونابه در این سینه ی زخمی داری

سعی کن خوب شوی ، ای همه دارایی من
زینبت را به چه کس بعد خودت بسپاری

مونس خستگی حیدر خیبر شکنی
تو نباشی چه کسی میدهدم دلداری

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

فاطمیه؛فصلِ اندوه و غم است
هرچه قدر گوییم از آن باز هم کم است

فاطمیه؛اَشکِ غم جاری چو رود
در عزایِ ماتمِ یاسِ کبود

فاطمیه؛گریه و سوز و اَلَم
ضجّه ی وای مادرم وای مادرم

فاطمیه؛سینه ی بیتُ الحَزن
دیده ی بارانی یابنَ الحَسَن

فاطمیه؛زخمِ کاری گلی
قِصّه ی شوریدگی بلبلی

فاطمیه؛غم به دل ها می دهد
شرحِ مظلومی مولا می دهد

فاطمیه؛عالمی غمخانه است
فاطمه شمع و علی پروانه است

فاطمیه؛هیزمِ سوزان و دود
دستِ صبر دستِ علی را بسته بود

فاطمیه؛روضه ی دیوار و در
خامسِ آلِ عبا می زد به سر

فاطمیه؛حُرمتِ مُثلِه شده
غنچه ای که در دلِ گل لِه شده

فاطمیه؛کینه و بغض و حَسَد
خنجر و سیلی و شلّاق و لگد

فاطمیه؛هجمه های قومِ پست
سینه و پهلو و بازو را شکست

فاطمیه؛آتش و مویی که سوخت
یا علی را میخِ در بر سینه دوخت

فاطمیه؛محنتی بی انتها
ناله ی فضّه بیا مهدی بیا

فاطمیه؛مادرِ مُضطر شده
غنچه ی نشکفته ی پرپر شده

فاطمیه؛دیده ای غرقِ گُهَر
خونِ جاری از نوکِ مسمارِ در

فاطمیه؛،مسجد و شرحِ فدک
کوهِ صبر و زخمِ بر قلب و نمک

فاطمیه؛کوچه ی تنگ و کتک
مجتبی می گفت بیا بابا کمک

فاطمیه؛قطره های اَشکِ ماه
برقِ سیلیِ عدوی روسیاه

فاطمیه؛هِق هِقِ طفلی حزین
مادری اُفتاده بر روی زمین

فاطمیه؛چادرِ خاکی شده
پنجه ای بر چهره حکاکی شده

فاطمیه؛مُصحفِ رازِ مگو
دستی بر پهلو و دستی روی رو

فاطمیه؛غسلِ زیرِ نورِ ماه
اَشک و آهِ شاه و بازوی سیاه

فاطمیه؛غربتِ مردی غریب
خلوتِ نیمه شب و اَمَّن یُجیب

فاطمیه؛دیده ی دریا شده
بغضی که در چاهِ صحرا وا شده

فاطمیه؛زینبین و شور و شین
تشنگی نیمه شب های حسین

فاطمیه؛ضجّه و اَشک و مَحَن
ناله و فریاد و کابوسِ حسن

فاطمیه؛زینب و دلواپسی
بعدِ زهرا مرتضی و بی کسی

فاطمیه؛یک سلامِ بی جواب
استخوانی در گلوی بوتراب

فاطمیه؛سوزد از غم تار و پود
بهرِ قبرِ مخفی یاسِ کبود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هم برای من به انصار و مهاجر رو زدی
هم صبوری کردی و در خانه ام سوسو زدی

چند ماهی درد پهلو را تحمل کرده‌ای
خواستی برخیزی از جا تکیه بر زانو زدی

رو به بهبودی ست حالت یا برای دلخوشی
بسترت را جمع کردی خانه را جارو زدی

اینقدر زحمت به خود دادی برای مرتضی
کودکان را با چه حالی شانه بر گیسو زدی

یک کلام از درد خود با من نگفتی هیچ وقت
مخفی از چشمان حیدر دست بر پهلو زدی

گر چه این همسایه‌ها از پشت خنجر میزنند
با دعایت زخم آن‌ها را سحر دارو زدی

از تمام غصه‌ها این غم علی را میکشد
تو برای من به انصار و مهاجر رو زدی

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

دوباره فاصله افتاده بین فاصله ها
نسیم یاس رسیده میان سلسله ها

دوباره بر سر سجاده قبله گم کردم
تویى بهانه ى عالم براى نافله ها…

به هرکجا بروى بوى عشق مى پیچد
تو ماه و اختر و شمسى براى قافله ها

تویى که مریم عذرى شده ثنا گویت
تویى که راز خدایى…جواب مسئله ها

مرا براى غلامىِ خود حسابم کن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم کن

به معجزات تو بانو نگاه باید کرد
و چشم هاى مرا فرش راه باید کرد

من از تو غیر تو بانو مگر چه میخواهم؟
بدون عشق تو عمرم تباه باید کرد

اگر پرستش تو اشتباه باشد هم
خوشم به این نظرم اشتباه باید کرد

اگر که سجده به پاى تو کفر هم باشد
بر این عقیده ام اصلاً گناه باید کرد

مرا غلامِ غلامانِ خود خطابم کن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم کن

فرشته ها همه مدهوش ربناى تو
ملائکه همه محتاج یک دعاى تو

زمان خلقت آدم خدا سفارش کرد
شفاعت همه باشد به دست هاى تو

خدا کند که مرا از قلم نیندازى
منم اسیر شهیدانِ کربلاى تو

براى حضرت حق عین و شین و قافى تو
به روى عرش معلاست رد پاى تو

مریض عشق تو هستم ولى جوابم کن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم کن

تو مرد بودى همیشه به پاى شیر خدا
تو وقف کردى خودت را براى شیر خدا

نبود غیر تو محرم به راز هاى على
ندید غیر تو کس گریه هاى شیر خدا

تو یاد دادى به ما پشت حق بمانیم و
فداى حق بشویم..اى فداى شیرِ خدا

چه آمده به سر مرتضى؟فقط نه سال؟
هرآنچه خاک شما شد…بقاى شیرخدا

شبیه شمع مرا ذره ذره آبم کن
گناه هستم و حالا خودت ثوابم کن

آرمان صائمى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در میان شعر تو بانو! اگر حاضر شدم
خواندم اول کوثر و با نام تو طاهر شدم

در خیالم صحن و گنبد ساختم, زائر شدم
نام شیرین تو بردم فاطمه! شاعر شدم

رشته‌ای بر گردن ابیات من افکنده دوست
می‌برد شعر مرا آنجا که خاطر خواه اوست

ناگهان دیدم میان خانه‌ی پیغمبرم
چون خدیجه غرق نوری از جهانی دیگرم

چرخ می‌زد یک نفس روح القدس دور و برم
تا نوشتم فاطمه, بوسید برگ دفترم

از شکوهش آسمان ساییده اینجا سر به خاک
آسمان را با خودش آورده این دختر به خاک

ای محمد! دشمنت را دوست ابتر می‌کند
خانه‌ات را بوی ریحانه‌‌ معطر می‌کند

دیدنش بار رسالت را سبکتر می‌کند
دختر است اما برایت کار مادر می‌کند

دختران آیات رحمت, مادران مهر آفرین
می‌شود ام ابیها, هر دو باهم, بعد از این

یک زره خرج جهازت, حُسن‌هایت بی‌شمار
با تو حیدر روز خیبر حرز می‌خواهد چکار؟

تا تو از تیغ دودم با عشق می‌گیری غبار
بعد از این مستانه‌تر صف می‌شکافد ذوالفقار

قوت بازوی مولایی به مولا, فاطمه!
قصه‌ی پیوند دریایی به دریا, فاطمه!

در هوای عاشقی با هم کبوتر می‌شوید
هر دو کوثر می‌شوید و هر دو حیدر می‌شوید

هست شیرین نامتان, قند مکرر می‌شوید
هر دو در کفواً احد با هم برابر می‌شود

بیت‌هایم بر درِ بیت تو زانو می‌زنند
شاعران تنها برای یک نظر, رو می‌زنند

در کسا, بی پرده با الله صحبت می‌کنی
هل اتی را سفره‌ی نور و کرامت می‌کنی

فکر خلقی, نیمه شب با حق که خلوت می‌کنی
در غم همسایه, ترک خواب راحت می‌کنی

مادری الحق چه می‌آید به نامت, فاطمه!
می‌دهد از سوی ما مهدی سلامت, فاطمه!

امتحان پس داده‌‌ای در آسمانها پیش از این
سالها بر عرش می‌تابید نورت چون نگین

حضرت حق چون دلش آمد بیایی بر زمین
واقعاً “الحمد للهِ , رب العالمین”

جلوه‌ی نور تو را تنها خدایت دید و بس
فاطمه! قدر تو را تنها علی فهمید و بس

عالمی در حیرت از این آسیا چرخاندنت
با تبسم خستگی را از علی پوشاندنت

در عجب روح الامین از طرز قرآن خواندت
پیش نابینا میان حِصن چادر ماندنت

حجب میراثت, حیا سایه نشین چادرت
داده دل حتی یهودی هم به دین چادرت

سفره‌‌ی نان خالی اما سفره‌ی انعام پُر
خانه‌ات میخانه, ساقی با سخاوت, جام پر

از تو راضی و دلش از گردش ایام پر
کعبه از بت خالی اما کوچه از اصنام پر

ای زبانت ذوالفقارِ حیدر بی‌ذوالفقار!
بت شکن! برخیز, بسته دست او را روزگار

قاسم صرافان

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

شب است و بغض سکوت و صدای گریه آب
تـمــام غـصــه عـالم نشسته در محراب

نگـــاه کــن کــه بـبـیـنـی چگـــونه مــی‌بارد
مـصـیـبــت از در و دیــوار خـــانــه اربــاب

بــرای غسل شــب قـــدر آمــده امـــشب
فـقـط خــدا و رسولـش به منـزل مهتاب

بــنــای زنــدگـی اش را بــه آب مــی‌شــوید
الهی صبــر علـــی را بـه فاطمـه دریاب

بـه قـطره قـطره سرشکش دخیل می‌بندد
بر آن ضریح کبود و شکسته و بــی‌تاب

چـه آبــها کــه سراسیمه غسل می‌کردند
بـرای آن کـه نـمانـد در آن بـدن خـوناب

چــه مــی‌رسد بــه علی از مرور خاطره‌ها
که ناله‌های صبورش ندارد امشب تاب

رحمان نوازنی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام ای غروب غریبانه دل

سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه‌های جدایی
خداحافظ ای شعر شب‌های روشن

خداحافظ ای شعر شب‌های روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق

خداحافظ ای عطر شعر شبانه
خداحافظ ای همنشین همیشه

خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی‌مانی ای مانده بی من
تو را می‌سپارم به د‌ل‌های خسته

تو را می‌سپارم به مینای مهتاب
تو را می‌سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته

تو را می‌سپارم به رویای فردا
به شب می‌سپارم تو را تا نسوزد

به دل می‌سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد

اگر روزگار این صدا را نگیرد
خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه‌سار همیشه

اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

در فاطمیه بود که ما سینـه زن شدیم
با پیرهن سیاه عزا سینـه زن شدیم

گفتی جواز کرببلا روضه ی من است
اصلاً به عشق کرببلا سینـه زن شدیم

در روضـه هایتان همگی پر زدیم و بعد
همراه ساکنان سماء سینـه زن شدیم

بر سینـه های سینه زنان مهر می زنی
ما هم به شوق مهر شما سینـه زن شدیم

ما نذر کرده ایم که قـربانی ات شویم
در راه رفتن به منا سینـه زن شدیم

در صحن شـاه سینه زدن چیز دیگریست
در کنج صحن عشق رضا سینـه زن شدیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آیه آیه کوثرت آتش گرفت
سوره ی چشم ترت آتش گرفت

لخته لخته بغض های بی کسی
در نگاه پرپرت آتش گرفت

همنفس با شعله ها ققنوس وار
ناگهان بال و پرت آتش گرفت

گوشوارت در هجوم غم شکست
گوشه های معجرت آتش گرفت

لاله لاله پر شد اقلیم تنت
یاس های بسترت آتش گرفت

گریه کردی غربت لب تشنه را
لحظه های آخرت آتش گرفت

شعله از بغض نگاهت می چکید
سوره ی چشم ترت آتش گرفت

***یوسف رحیمی***