ویژه نامه شهادت جانسوز حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام * بانوي محشر*

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ویژه نامه شهادت جانسوز

حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام

بانوي محشر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

حضرت فاطمه(س)مي‌فرمايند:
خداوند، اطاعت از ما- اهل‌بيت عليهم‌السلام-
را براي ايجاد نظم و همبستگي در مردم قرار داد.

(بحارالانوار/۲۹/۲۲۳)

خـــواهي ز گســـستگي رهايي يابي
يا جــلوه‌اي از نــــور خـــدايي يابي

فرمان ببر از اوامر حضرت دوست
تا راه بـــه اوج كبــــريايـــــي يابي

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای دختر رسول خدا؛
ای بهانه هستی عالم؛ ای بزرگ ترین اسوه صبر

اینک آن گونه جان سوز و جان گداز می روی که
چشم های صبورترین و مظلوم ترین بنده خدا
علی مرتضی علیه السلام ، نیز لحظه ای نباریدن را تاب نمی آورد.

آینه مهربانی و رحمت بودی و اینک با دریایی از
درد و اندوه می روی. برای صبوری و تحمل آمده بودی
و اینک با کوهی از بارِ سختی و مصیبت باز می گردی.

آمده بودی برای صبوری، برای بردباری و ایستادگی؛
برای آن که در کودکی مادرِ پدر باشی

و در جوانی یاورهمسر و اینک همسرِ داغ دارِ توست که
به تنهایی بار آن همه مصیبت را با درد فراق تو یک جا به دوش می کشد

با غسل دادن تو، همه دردها و رنجها را دوره می کند
اشک می ریزد، امّا تاب می آورد.

همه صبوری تو و همه بردباری این لحظه های پر درد
همسرت علی علیه السلام برای آن بود که گوهر اسلام تابنده بماند

و اینک ما دوستداران و عاشقان تو امانت دارانِ آن گوهریم
و در حفظ این امانت از تو یاری می خواهیم.

یاری مان کن که سخت محتاجیم.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

گریه نکن زهرا، علی طاقت ندارد
چون کوثر است این اشک ها قیمت ندارد

مثل تو را از دست دادن فاطمه جان
اصلا تو جای من بگو حسرت ندارد؟

اصلا برایم از تو دل کندن محال است
این حرفها کاری که با قسمت ندارد

آرام می گویم که طفلانت نفهمند
بعد از تو دیگر شوهرت عزت ندارد

باور کن از آن شب که درد آمد سراغت
دیگر علی هم یک شب راحت ندارد

کمتر بخوابان روی شانه زینبت را
این روزها که بازویت قوت ندارد

رخصت بده جبران کنم کم بودنم را
حیدر برای چند شب فرصت ندارد؟

برخیز بانویم تنورت رو به راه است
فضه به نان پختن هنوز عادت ندارد

ای کاش می مردم نمی دیدم عزیزم
دیگر جوانم آن قد و قامت ندارد

پیش علی سیلی زدند و پشت سر هم
گفتند گویا شوهرش غیرت ندارد

بستند دستان خدا را بین کوچه
گفتند راهی هم به جز بیعت ندارد

من فکر می کردم که بین شعله، آتش
کاری به کار چادر عترت ندارد

گفتم به خود آن روز این نامرد حتما
کاری به کار بانوی عصمت ندارد...

ای بشکند دستی که سیلی زد به رویت
گریه نکن زهرا، علی طاقت ندارد

شاعر : وحید محمدی

حدیث فاطمی * مجموعه فعالیتهای بچه هــای آیه های انتظار به مناسبت شهادت حضرت فاطمه علیهاالسلام *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به دلیل حجم بالای مطالب ارسالی دوستان ، امکان قرار دادن لینک ها
در این تاپیک میسرنشد و به همین دلیل تاپیک جداگانه ای جهت درج لینک کلیه
مطالب فاطمی که دوستان ما زحمت کشیده و ارسال کرده اند زده شد .

حتما از این تاپیک بازدید کنید و چنانچه مطلبی در گذشته ارسال کرده اید
که لینکش در تاپیک ذیل نیست و یامطلب تازه ای ارسال کرده اید ,
اعلام بفرمائیدتا لینک آن ها در تاپیک مذکور قرار گیرد

حدیث فاطمی * مجموعه فعالیتهای بچه هــای آیه های انتظار به مناسبت شهادت حضرت فاطمه علیهاالسلام *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ما دوستداران و عاشقان تو، ای فاطمه، ای گوهر درخشان هستی،
ای اسوه ایمان و معرفت ای الگوی عفاف و تقوا،

با اشک هامان که زلال ترین گواه عشق ماست،
با تو پیمان می بندیم که چشم از آسمان نورانی ایمان بر نداریم؛

عفاف را از تو بیاموزیم؛ پرهیزگاری و بی رغبتی به دنیا
را در آینه منش تو ببینیم؛ و دفاع از ولایت را از
تو که دمی از پای ننشستی فرا گیریم.

امروز ما جوانان با اشک هایمان با تو پیمان می بندیم ـ
ای گل سرسبد جوانی ها؛ ای جوهره خلقت؛

ای بوی خوش بهشت ـ که دوستدار تو باشیم و به نادانی دلت
را نیازاریم و به غفلتمان آزرده خاطرت نکنیم.

شهادت مظلومانه بي بي دوعالم به آقا صاحب الزمان (عج)
و همه دوستداران اهل بیت(ع) تسلیت باد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

و ... « ایام فاطمیه» ، مجموعه ای است
از جگرهای سوزان، چشمهای گریان،
عزاداران سیه پوش، عاشقان درد آشنا،
شیعیان وفادار، احساس های یتیمانه و دردهای تنهایی.

مرور اوراق کتاب تاریخ، یاد آور
« رنج های شیعه » و درد و داغ « آل الله » است.

خدا را شاکریم که نعمت « غم زهرا» عطایمان کرده
و ما را نمک گیر سفره « محبت اهل بیت » ساخته است.
از این رو، روحمان با " اولاد علی و فاطمه " همنوایی دارد
و جز از " کوثر ولایت"سیراب نمی شود
و جز از " شراب مودت" جام بر نمی گیرد.

خوشیم که جرعه نوش ولاییم
و اسیر سلسله غم این خاندان.
محبتمان منحصر در " ذی القربی" است.

خاندانی که هم شایسته " دوست داشتن" اند،
هم اشک ریختن بر رنجهایشان
و سوختن در مصیبت ها و داغ هایشان.

امروز ما ، در فاطمیه ای به وسعت ایران اسلامی،
سر بر شانه " مظلومیت شیعه" می گذاریم
و آرام آرام می گرییم ؛ چون شمع می سوزیم
و پیوسته در پی آنیم که جواب سؤال های
بی پاسخ مانده خویش را بیابیم.


می خواهیم باز هم سری به مدینه بزنیم ،
بر سفینه نجات " عترت" سوار شویم و از موج ها بگذریم.
" موج فتنه ها و کینه ها فرا گرفته باز هم ،
دامن مدینه و حجاز را .

" اهل بیت " در میان موج های سهمگین ، یک " سفینه " اند،
ثابت و نجابت بخش و استوار، مایه امید و رشته قرار
لیکن این سفینه نجات هم شکسته است
دست و بازوی امیر عشق بسته است
چشم روزگار، مانده همچنان در انتظار
این دل شکسته، پای خسته، بی شکیب مانده بی قرار "
و ... سوگنامه " بانوی بانوان" را نهایتی نیست.
کتاب غم وغربت زهرا، تا ابدیت
و تا دامنه محشر گشوده است،
تا درس های ناگفته و ناشنوده این مکتب و کتاب،
به گوش همگان برسد.

پایان غم فاطمه ، صبح قیامت است
و عرصات داوری خدا.
سلام بر آن" منظومه غم " که بی پایان است...

جواد محدثی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نامت بلند مادر پهلو گرفته ‏ام!

همه دیدند تابشِ جسم تو را در فراغ پدر
و اشک‏هایت را که تاب از توان ربوده ‏بود،
چه غمگین می‏چکید بر گونه ‏هایت!

علی چه غمگینانه خاتون خانه ‏اش را می‏نگرد
و می‏داند زهرا , تنها بهانه لبخندش
در تدارک سفری است به سوی پدر.

علی اندیشناک لحظه‏ های بی‏ فاطمه،
ناله ‏هایش را سوار باد می‏کند
و باد می‏رود تا دردهای بی‏شمار علی را
به گوش چاه برساند
و چاه را چه‏ چاره از گریست؟

اکنون من حافظه
کوچه ‏های کهنه مدینه را به شهادت می‏طلبم.

آی کوچه ‏های مدینه!
شهادت دهید، صورت سیلی خورده را،
شهادت دهید اشک‏های بر زمین ریخته کودکان علی را.

و شهادت دهید فریاد را؛
فریادی که از شنیدن آن، مدینه هنوز اشک می‏ریزد.
فریادی با پایانی پر از سکوت.

آی زمین! امشب از گردش بمان.
آی فدک! امشب دیگر سخن مگو که من فاطمه را می‏خواهم.
و آی چاه بنی ‏نجّار! امشب پژواک فریادهای علی را در خود فرو بر.

و ای علی، حسن، حسین و...دختر کوچکم زینب!
به جان مادرتان امشب دست در دست سکوت،
بدن مرا به بقیع بسپارید

و من چشم در چشم تاریخ،
هنوز در انتظار اعتراف بقیع مانده ‏ام تا روزی بگوید.
مادرم را در خود پنهان داشته و نمی‏ نمایاند.

تا آن زمان هم‏چنان زمزمه می‏کنم:
نامت بلند مادر پهلو گرفته‏ ام!

حبیب مقیمی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شبهای مدینه خداحافظ ؛
سکوت را برایتان ابدی نمی بینم !

باور نداشته باش که با اتمام ناله های زهرا آر ام شوی!

ای مد ینه علی دیگر زهرا ندارد
علی امشب پاره ی وجودش را به خاک می سپارد
یا نه علی خود به گور می سپارد؟

زهرا جان بعد از تو علی دیگر قد راست نکند
بعد از دیگر خضاب نکند بعداز تو ...آری بعد از همه چیز
برای علی تمام می شود .

ای چاه های مدینه کجایید علی دیگر....
بعد از این شب علی دیگر سنگ سبو ندارد .

دردهای علی را مر همی نیست
غصه های علی را گوش شنوایی نیست .
ای چاه های مدینه علی از امشب
با شما نجوا میکند درد غریبی می گوید

بخروشید ای چاه های مدینه فریاد بزنید
درد های علی را زخمهای دلش ریشش را
آنگاه که علی غسل یاس میداد

آنگاه که سر بر دیوار بی کسی گذاشت
و فریادش گوش مدینه را کر کرد
آنگاه که علی پهلوی شکسته ی زهرا را دید
فریاد زد رهرا جان علی را ببخش که

دردهای تو را نفهمید که زخمهای تو را ندید
ندامت علی دنیا را می لرزاند .
آری ای کاش آن شب دنیا به پایان می رسید
کاش کنگره ی عرش متلاشی میشد!

چه بگویم از امشب ...فقط این را می گویم که داغ تازه است
تا به امروز و علی همچنان بر مزار مخفی یاس می گرید
و کوچه های مدینه ناله علی و زینب و حسنین را از امشب در خود دارد .

خون بخروشید ای چاه ها ی مدینه که علی دیگر زهرا ندارد

زهرا زارع بدیع

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

چقدر مظلوم بودی!




و چقدر مظلوم بودی و علی از تو هم، مظلوم تر.
و آن گاه که پدر، در بسترِ ارتحال افتاد، قلبت شکست.
هیچ وقت، تو را چنین غمگین ندیده بودم.

پدر که گریه هایت را دید، در آغوشت کشید؛
هر چند خود نیز می گریست! راستی! نگفتی پدر، برایت چه گفت؟

چه زود او را فراموش کردند و حرف هایش را!
چه زود، تو را خشمگین کردند و خدا را.

آمده بودند تا علی را بِبَرند. یادت می آید؟
هر چند، به یاد آوردنش نیز قلبم را می آزارد.

هر چند، هیچ کس نمی خواهد تو را به یاد بیاوَرَد،
اما من شهادت می دهم خونِ تو را و کودک نیامده ات را و «فضه»
نیز با من همزبانی خواهد کرد آغوشِ گرم و خونینت را.

تمامِ مظلومیت، در چشم های علی علیه السلام جمع شده
بود و ریسمان،فریاد را در گلویش می شکست.

دیگر وقتِ نشستن نبود.
انگار پیامبر بود که برخاست و از پسِ پرده
ـ در مسجد مدینه ـ سخن گفت؛

برآشفت و تو ـ دیگر ـ هیچ نگفتی؛
هر چند کودکانت را در برابر دیدگان اشکبارِ
علی علیه السلام در آغوش گرفتی؛

هر چند علی علیه السلام 30 سال، تنها شد؛ هر چند... .