آسمانی ترین عشق

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

شیعیان ما در کجا خواهند بود ؟

حسد ریشه بسیاری از گناهان بزرگ است، اگر بخواهیم از دید تاریخ نگاه کنیم، می بینیم که شیطان هم به خاطر حسد به آدم سجده نکرد.
او هزاران سال خدا را عبادت نمود و در آسمان ها چقدر نماز خوانده بود!
او نمی توانست ببیند که حضرت آدم(ع) خلق شود و بدون آن که عبادت های زیادی انجام دهد به یک باره آن قدر مقام پیدا کند که باید همه فرشتگان و حتّی خود او بر آدم سجده کنند.
حسد بود که او را وادار کرد از دستور خدا سر باز زند و برای همیشه مورد لعن و نفرین خداوند قرار گیرد.
شما می دانید که پیامبر همواره فضایل حضرت علی(ع) را برای مردم بیان می کردند و به آنها گوشزد می کردند که اگر خواهان سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت هستید دل در گرو مهر حضرت علی(ع) بندید و دنباله رو ایشان باشید.
ص: 58
ولی ما می بینیم که عدّه ای از مردم به این توصیه پیامبر گوش فرا ندادند و حاضر نشدند در مسیر صحیح حرکت نمایند.
آنها ولایت حضرت علی(ع) را قبول نکردند و برای همین بود که در میان مسلمانان اختلاف ایجاد نمودند.
آری، آنها نمی توانستند ببینند، حضرت علی(ع) که همه خوبی ها را در خود جمع کرده است به مقام امامت بعد از رسول خدا هم می رسد.
تاریخ نشان می دهد، در زمان رسول خدا، حسودانی بودند که مولای ما را با زخم زبان اذیّت و آزار می کردند.
آنها به حضرت علی(ع) می گفتند: اگر پیامبر در مورد تو این قدر مهربانی می کند برای این است که تو داماد او هستی! کاش ما هم داماد پیامبر بودیم.
این سخنان، دل مولای ما را به درد می آورد ولی صبر می کرد. نمی دانم که امروز حسودان چه سخنی به حضرت علی(ع) گفتند که صبر او تمام شد و برای همین به نزد پیامبر آمد و عرض کرد: ای رسول خدا! من از دست حسودان به شما شکایت می کنم.
پیامبر نگاهی به حضرت علی(ع) کرد و فرمود: علی جان! فردای قیامت، اوّلین افرادی که وارد بهشت می شوند من و تو و فرزندان تو خواهیم بود و دوستان تو نیز همراه ما وارد بهشت خواهند شد.(1)

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

آری، پیامبر در واقع می خواست این نکته را برای حضرت علی(ع) بیان
ص: 59
________________________________________
1- 31. . الإمام الصادق علیه السلام: «شیعتنا جزء منّا، خُلقوا من فضل طینتنا، یسوؤم ما یسوؤا، ویسرّهم ما یسرّنا، فإذا أرادنا أحد فلیقصدهم، فإنّهم الذی یوصل منه إلینا»: الأمالی للطوسی ص 299، بحار الأنوار ج 64 ص 24.
کند که بگذار حسودان هر چه می خواهند، بگویند. خداوند به تو و شیعیان تو این لطف را کرده است که بهشت را مخصوص شما آفریده است.
اینجا بود که دل حضرت علی(ع) آرام شد، زیرا چشم حسودان، آن روز کور خواهد شد که ببینند، دوستان و شیعیان او نیز با چه احترامی وارد بهشت می شوند.
ص: 60
نکته های دوازده گانه
1. روز قیامت که همه جا آفتاب سوزان باشد شیعیان واقعی در سایه عرش خدا قرار خواهند داشت و از آفتاب سوزان در امان خواهند بود.(1)
2 . امام صادق(ع) در سخنی فرمودند: «شیعیان ما جزیی از وجود ما هستند و برای همین در شادی ما شاد و در غم ما غمناک می شوند، هر کس بخواهد به ما نیکی کند به شیعیان ما نیکی کند، چرا که نیکی کردن به شیعه ما به خود ما می رسد».(2)
3 . هر کس محبّت حضرت علی(ع) به دل داشته باشد، خداوند عبادت های او را قبول می کند و دعای او را مستجاب می نماید و هر کس دشمنی او به دل داشته باشد، روز قیامت محشور می شود در حالی که از رحمت خدا ناامید است.(3)
4 . در روز قیامت که مردم برهنه محشور می شوند شیعیان در حالی به صحرای قیامت می آیند که لباس هایی از نور بر تن دارند و چهره هایشان نورافشانی می کند.(4)
5 . هنگامی که شیعیان می خواهند از روی پل صراط عبور کنند یکی از
ص: 61
________________________________________
1- 32. . عن ابن عمر قال: «قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: من أحبّ علیّاً قبل اللّه عنه صلاته وصیامه وقیامه واستجاب دعاءه، ألا ومن أحبّ علیّاً أعطاه اللّه بکلّ عرق فی بدنه مدینه فی الجنّه، ألا ومن أحبّ آل محمّد أمن من الحساب والمیزان والصراط، ألا ومن مات علی حبّ آل محمّد فأنا کفیله بالجنّه مع الأنبیاء، ألا ومن أبغض آل محمّد جاء یوم القیامه مکتوباً بین عینیه: آیس من رحمه اللّه»: کشف الغمّه ج 1 ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 40.
2- 33. . قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «یبعث اللّه عباداً یوم القیامه تهلّل وجوههم نوراً، علیهم ثیاب من نور، فوق منابر من نور، بأیدیهم قضبان من نور، عن یمین العرش وعن یساره، بمنزله الأنبیاء ولیسوا بأنبیاء، وبمنزله الشهداء ولیسوا بشهداء. فقام رجل فقال: یا رسول اللّه، أنا منهم؟ فقال: لا، فقام آخر فقال: یا رسول اللّه أنا منهم؟ فقال: لا، فقال: مَن هم یا رسول اللّه؟ قال: فوضع یده علی منکب علیّ علیه السلام فقال: هذا وشیعته...»: قرب الاسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 15.
3- 34. . عن أمیر المؤمنین علیه السلام: «إذا حمل أهل ولایتنا علی الصراط یوم القیامه، نادی منادٍ: یا نار اخمدی! فتقول النار: عجّلوا جوزونی، فقد أطفأ نورکم لهبی»: قرب الإسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 16.
4- 35. . أمیر المؤمنین علیه السلام:... «یا حبّذا حسن صنع اللّه إلیکم، تخرج شیعتنا یوم القیامه من قبورهم مشرقه ألوانهم ووجوههم، قد أُعطوا الأمان، لا خوف علیهم ولا هم یحزنون، واللّه أشدّ حبّاً لشیعتنا منّا لهم»: بشاره المصطفی ص 36، بحار الأنوار ج 65 ص 44.
فرشتگان صدا می زند: «ای آتش جهنّم! خاموش شو!» آنگاه به اذن خداوند، شعله آتش فروکش می کند.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

امّا جهنم یک سخنی با شیعیان دارد. آیا می دانید به شیعیان چه می گوید؟
«عجله کنید که نور شما شعله های مرا خاموش کرد! عجله کنید!».(1)
6 . همه ما می دانیم که دوازده امام(ع) به شیعیان خود بسیار علاقه داشته، به آنها محبّت زیادی دارند امّا این محبّت هر چه قدر زیاد باشد به اندازه محبّت خداوند نیست.
حضرت علی(ع) به قنبر فرمودند: «علاقه و محبّت خدا به شیعیان ما بیش از علاقه ای است که ما به شیعیانمان داریم».(2)
7 . شهادت آرزوی همه انسان های خوب است امّا این نکته را باید مورد توجّه قرار دهیم که اگر کسی شیعه واقعی باشد و به وظایف خود عمل کند، آن لحظه که مرگ او فرا برسد، خداوند برای او ثواب شهید می نویسد!(3)
8. آنها که محبّت امیر مؤمنان(ع) را به دل داشته و در راه محبّت آن حضرت اهل صدق و راستی باشند، منزلشان در بهشت جاودان در کنار خانه حضرت علی(ع) خواهد بود.
به راستی، چه سعادتی از این بالاتر که انسان در بهشت همسایه حضرت علی(ع) باشد!(4)
9 . هنگامی که مردم در حسابرسی باشند و ترس، وحشت و تشنگی بر آنها غلبه کرده باشد، خداوند شیعیان را به مهمانی بزرگی دعوت می کند و برای آنها سفره پذیرایی آماده می سازد و آنان در ناز و نعمت خواهند بود، حال آنکه مردم از گرسنگی و تشنگی بی تاب شده اند.(5)
10 . روز قیامت موقعی که قرار می شود، درِ بهشت باز شود و بندگان خوب
ص: 62
________________________________________
1- 36. . الإمام الصادق علیه السلام: «إنّ المیّت منکم علی هذا الأمر شهید، بمنزله الضارب بسیفه فی سبیل اللّه...»: المحاسن ج 1 ص 164، بحار الأنوار ج 65 ص 68؛ أمیر المؤمنین علیه السلام: «المیّت من شیعتنا صدّیق شهید»: تحف العقول ص 124، الخصال ص 636.
2- 37. . رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم لعلیّ علیه السلام: «یا علیّ، إنّ اللّه قد زیّنک بزینه لم یزیّن العباد بزینهٍ أحبّ إلی اللّه منها، زیّنک بالزهد فی الدنیا، وجعلک لا ترزأ منها شیئاً، ولا ترزأ منک شیئاً، ووهب لک حبّ المساکین، فجعلک ترضی بهم أتباعاً ویرضون بک إماماً، فطوبی لمن أحبّک وصدق فیک، وویل لمن أبغضک وکذب علیک، فأمّا من أحبّک وصدق فیک فأُولئک جیرانک فی دارک...»: شرح الأخبار ج 1 ص 151، الأمالی للطوسی ص 181، بحار الأنوار ج 39 ص 298.
3- 38. . أمیر المؤمنین علیه السلام: «یخرج أهل ولایتنا یوم القیامه من قبورهم مشرقه وجوههم مستوره عوراتهم، آمنه روعاتهم، قد فُرِّجت عنهم الشدائد، وسُهِّلت لهم الموارد، یخاف الناس ولا یخافون، ویحزن الناس ولا یحزنون، وقد أُعطوا الأمن والإیمان، وانقطعت عنهم الأحزان، حتّی یحملوا علی نوق بیض لها أجنحه، علیهم نعال من ذهب شرکها النور، حتّی یقعدون فی ظلّ عرش الرحمان...»: قرب الإسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 15.
4- 39. . «...إنّ شیعه علیّ والأئمّه من ولده هم الفائزون الآمنون یوم القیامه. ثمّ قال: ما ترون لو أنّ رجلاً خرج یدعو الناس إلی ضلاله، من کان أقرب الناس منه؟ قالوا: شیعته وأنصاره، قال: فلو أنّ رجلاً خرج یدعو الناس إلی هدی، من کان أقرب الناس منه؟ قالوا: شیعته وأنصاره، قال: فکذلک علیّ بن أبی طالب علیه السلام بیده لواء الحمد یوم القیامه، أقرب الناس منه شیعته وأنصاره»: الأمالی للصدوق ص 589، روضه الواعظین ص 297، بحار الأنوار ج 22 ص 92.
5- 40. . الإمام الصادق علیه السلام: «ما أحسن صنع اللّه إلیهم، لولا أن تُفتنوا ویشمت بکم عدوّکم، ویُعظِّم الناس ذلک، لسلّمت علیکم الملائکه قُبُلاً...»:المحاسن ج 1 ص 182،الکافی ج 8 ص 214، بحار الأنوار ج 65 ص 66.
خدا وارد بهشت شوند، خداوند پرچمی را به دست حضرت علی(ع) می دهد که نام آن «لواء الحمد: پرچم ستایش» می باشد، هر کس که در گرد این پرچم قرار گیرد، می تواند به سلامت از پل صراط عبور کند.
در آن روز شیعیان و دوستان حضرت علی(ع)، همگی گرداگرد این پرچم جمع می شوند و به سلامت از پل صراط عبور می کنند.39

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

11 . اگر شیعیان دچار غرور نمی شدند، فرشتگان هر روز به آنان سلام می کردند و صدای آنها را می شنیدند.
آری، شیعه آن قدر مقام دارد که فرشتگان آرزو دارند به آنان سلام
کرده و جواب بشنوند.40
12 . رسول خدا در سخن خود وعده می دهد که جایگاه شیعیان، بهشت خواهد بود، به شرط آنکه شیعه اعمال و کردار امامان خویش را انجام دهد و آنها را الگو و سرمشق خود قرار دهد و از انجام کارهای ناپسند جلوگیری کند و همواره به محاسبه اعمال و کردار خود بپردازد.(1)
به هر حال، ما همواره باید از گناه دوری کنیم، چرا که بعضی از گناهان می توانند عشق و محبّت به اهل بیت(ع) را در وجود ما کم رنگ کنند. برای همین شیعه باید از آلوده شدن به گناه پرهیز کند و تلاش نماید تا اعمال و کردار او به گونه ای باشد که مورد رضایت امامان معصوم(ع) قرار گیرد.
ص: 63
________________________________________
1- 41. . رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «أنا الشجره، وفاطمه فرعها، وعلیّ لقاحها، والحسن والحسین ثمرها، وأغصان الشجره ذاهبه علی ساقها، فأیّ رجل تعلّق بغصنٍ من أغصانها أدخله اللّه الجنّه برحمته. قیل: یا رسول اللّه، قد عرفنا الشجره وفرعها، فمن أغصانها؟ قال: عترتی، فما من عبدٍ أحبّنا أهل البیت، وعمل بأعمالنا وحاسب نفسه قبل أن یُحاسب، إلاّ أدخله اللّه عزّ وجلّ الجنّه»:الأمالی ص 611، بحار الأنوار ج 65 ص 68.
ص: 64
پی نوشت
(1) . عن معاویه بن وهب قال: «کنت جالساً عند جعفر بن محمّد علیهماالسلام إذ جاء شیخ قد انحنی من الکبر، فقال: السلام علیک ورحمه اللّه، فقال له أبو عبد اللّه: وعلیک السلام ورحمه اللّه یا شیخ! ادنِ منّی، فدنا منه وقبّل یده وبکی، فقال له أبو عبد اللّه علیه السلام: وما یبکیک یا شیخ؟ قال له: یا ابن رسول اللّه أنا مقیم علی رجاء منکم منذ نحو من مئه سنه، أقول هذه السنه وهذا الشهر وهذا الیوم، ولا أراه فیکم، فتلومنی أن أبکی؟ قال: فبکی أبو عبد اللّه علیه السلام ثمّ قال: یا شیخ، إن أخّرت منیّتک کنت معنا، وإن عجّلت کنت یوم القیامه مع ثقل رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله، فقال الشیخ: ما أبالی ما فاتنی بعد هذا یا ابن رسول اللّه، فقال له أبو عبد اللّه علیه السلام: یا شیخ، إنّ رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله قال: إنّی تارک فیکم الثقلین ما إن تمسّکتم بهما لن تضلّوا: کتاب اللّه المنزل، وعترتی أهل بیتی، نجیء وأنت معنا یوم القیامه...»: کفایه الأثر ص 265، الأمالی للطوسی ص 161، بحار الأنوار ج 36 ص 408، جامع أحادیث الشیعه ج 12 ص 558.
(2) . «وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُوْلَئِکَ رَفِیقًا» النساء: 69.
(3) . «جاء رجل من الأنصار إلی النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم فقال: یا رسول اللّه، ما أستطیع فراقک، وأنّی لأدخل منزلی فأذکرک فأترک صنیعتی وأقبل حتّی أنظر إلیک حبّاً لک، فذکرت إذا کان یوم القیامه وأدخلت الجنّه، فرفعت فی أعلی علّیّین، فکیف لی بک یا نبیّ اللّه؟ فنزل «وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُوْلَئِکَ رَفِیقًا»، فدعا النبیّ الرجل فقرأها علیه وبشّره بذلک»:الأمالی للطوسی ص 621، بحار الأنوار ج 8 ص 188، میزان الحکمه ج 5 ص 3311.
(4) . عن عامر الجهنی قال: «دخل رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم المسجد ونحن جلوس، وفینا أبو بکر وعمر وعثمان، وعلیّ علیه السلام ناحیه، فجاء النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم فجلس إلی جانب علیّ علیه السلام فجعل ینظر یمیناً وشمالاً ثمّ قال: إنّ عن یمین العرش وعن یسار العرش لرجالاً علی منابرٍ من نور تتلألأ وجوههم نوراً. قال: فقام أبو بکر فقال: بأبی أنت وأُمّی یا رسول اللّه، أنا منهم؟ قال له: اجلس. ثمّ قام إلیه عمر فقال له مثل ذلک، فقال له: اجلس. فلمّا رأی ابن مسعود ما قال
ص: 65
لهما النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم، قام حتّی استوی قائماً علی قدمیه، ثمّ قال: بأبی أنت وأُمّی یا رسول اللّه، صفهم لنا نعرفهم بصفتهم، قال: فضرب یده علی منکب علیّ علیه السلام ثمّ قال: هذا وشیعته هم الفائزون»: فضائل الشیعه ص 11، بحار الأنوار ج 7 ص 178.
(5) . «قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: إذا کان یوم القیامه، یؤی بأقوامٍ علی منابرٍ من نور تتلألأ وجوههم کالقمر لیله البدر، یغبطهم الأوّلون والآخرون. ثمّ سکت، ثمّ أعاد الکلام ثلاثاً، فقال عمر بن الخطّاب: بأبی أنت وأُمّی، هم الشهداء؟ قال: هم الشهداء ولیس هم الشهداء الذین تظنّون، قال: هم الأنبیاء؟ قال: هم الأنبیاء ولیس هم الأنبیاء الذین تظنّون، قال: هم الأوصیاء؟ قال: هم الأوصیاء ولیس هم الأوصیاء الذین تظنّون، قال: فمن السماء أم من أهل الأرض؟ قال: هم من أهل الأرض، قال: فأخبرنی من هم؟ قال: فأومأ بیده إلی علیّ علیه السلام فقال: هذا وشیعته، ما یبغضه من قریش إلاّ سفاحی، ولا من الأنصار إلاّ یهودی، ولا من العرب إلاّ دعی، ولا من سائر الناس إلاّ شقیّ، یا عمر، کذب من زعم أنّه یحبّنی ویبغض علیّاً»: فضائل الشیعه ص 29، مشکاه الأنوار ص 175، بحار الأنوار ج 65 ص 68، غایه المرام ج 4 ص 266؛ قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «یأتی یوم القیامه قوم علیهم ثیاب من نور، علی وجوههم نور، یُعرفون بآثار السجود، یتخطّون صفّاً بعد صفّ، حتّی یصیروا بین یدی ربّ العالمین، یغبطهم النبیّون والملائکه والشهداء والصالحون. ثمّ قال: أُولئک شیعتنا وعلیّ إمامهم»: فضائل الشیعه ص 30، بحار الأنوار ج 7 ص 180.
(6) . عن سدیر الصیرفی قال: «دخلت علیه وعنده أبو بصیر ومیسر وعدّه من جلسائه، فلمّا أن أخذت مجلسی، أقبل علیَّ بوجهه وقال: یا سدیر، أما أنّ ولیّنا لیعبد اللّه قائماً وقاعداً ونائماً وحیّاً ومیّتاً. قال: قلت: جُعلت فداک، أمّا عبادته قائماً وقاعداً وحیّاً، فقد عرفنا، فکیف یعبد اللّه نائماً ومیّتاً؟ قال: إنّ ولیّنا لیضع رأسه فیرقد، فإذا کان وقت الصلاه وکّل به ملکین خلقاً من الأرض لم یصعدا إلی السماء، ولم یریا ملکوتهما، فیصلّیان عنده حتّی ینتبه، فیکتب اللّه ثواب صلاتهما له، والرکعه من صلاتهما تعدل ألف صلاه من صلاه الآدمیّین، وأنّ ولیّنا لیقبضه اللّه إلیه فیصعد ملکاه إلی السماء فیقولان: یا ربّنا عبدک فلان بن فلان انقطع واستوفی أجله، ولأنت أعلم منّا بذلک، فائذن لنا نعبدک فی آفاق سمائک وأطراف أرضک، قال: فیوحی اللّه إلیهما أنّ فی سمائی لمن یعبدنی ومالی فی عبادته من حاجه، بل هو أحوج إلیها، وأنّ فی أرضی لمن یعبدنی ومالی فی عبادته من حاجه، وما خلقت خلقاً أحوج إلیَّ منه، فاهبطا إلی قبر ولیّی. فیقولان: یا ربّنا، مَن هذا یسعد بحبّک إیّاه؟ قال: فیوحی اللّه إلیهما: ذلک من أخذ میثاقه بمحمّد عبدی ووصیّه وذرّیتهما بالولایه، اهبطا إلی قبر ولیّی فلان بن فلان، فصلّیا عنده إلی أن أبعثه فی القیامه. قال: فیهبط الملکان فیصلّیان عند القبر إلی أن یبعثه اللّه، فیکتب ثواب
ص: 66
صلاتهما له، والرکعه من صلاتهما تعدل ألف صلاه من صلاه الآدمیین. قال سدیر: جُعلت فداک یا ابن رسول اللّه، فإذا ولیّکم نائماً ومیّتاً أعبد منه حیّاً وقائماً! قال: فقال: هیهات یا سدیر، إنّ ولیّنا لیؤن علی اللّه عزّ وجلّ یوم القیامه فیجیز أمانه»: فضائل الشیعه ص 28، بحار الأنوار ج 5 ص 328.
(7) . الإمام الصادق علیه السلام: «...ثمّ زاده أربعین نوعاً من أنواع النور، لا یشبه شیء منه ذلک النور الأوّل ، وزاده فی محمله حلقاً وسلاسل ، ثمّ عرج به إلی السماء الثانیه ، فلمّا قرب من باب السماء تنافرت الملائکه إلی أطراف السماء وخرّت سجداً وقالت: سبّوح قدّوس ربّ الملائکه والروح ، ما أشبه هذا النور بنور ربّنا؟ ! فقال جبرئیل: أشهد أن لا إله إلاّ اللّه ، أشهد أن لا إله إلاّ اللّه ، فاجتمعت الملائکه ، وفُتحت أبواب السماء ، وقالت: یا جبرئیل مَن هذا معک؟ فقال: هذا محمّد ، قالوا: وقد بُعث؟ قال: نعم .قال رسول اللّه: فخرجوا إلیَّ شبه المعانیق، فسلّموا علیَّ ، وقالوا: اقرأ أخاک السلام، فقلت: هل تعرفونه؟ قالوا: نعم ، وکیف لا نعرفه وقد أخذ اللّه میثاقک ومیثاقه ومیثاق شیعته إلی یوم القیامه علینا؟ وأنّا لنتصفّح وجوه شیعته فی کلّ یوم خمساً. یعنون فی وقت کلّ صلاه»: الکافی ج 3 ص 483، علل الشرائع ج 2 ص 312، حلیه الأبرار ج 1 ص 422، غایه المرام ج 6 ص 326.
(8) . «ثمّ زادنی ربّی عزّ وجلّ أربعین نوعاً من أنواع النور، لا تشبه الأنوار الأول ، وزادنی حلقاً وسلاسل ، ثمّ عرج بی إلی السماء الثالثه، فنفرت الملائکه إلی أطراف السماء وخرّت سجداً ، وقالت: سبّوح قدّوس ، ربّ الملائکه والروح ، ما هذا النور الذی یشبه نور ربّنا؟ فقال جبرئیل: أشهد أنّ محمّداً رسول اللّه ، أشهد أنّ محمّداً رسول اللّه. فاجتمعت الملائکه ، وفُتحت أبواب السماء وقالت: مرحباً بالأوّل ، ومرحبا بالآخر ، ومرحبا بالحاشر ، ومرحبا بالناشر، محمّد خاتم النبیّین ، وعلیّ خیر الوصیّین . فقال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: سلّموا علیَّ ، وسألونی عن علیّ أخی ، فقلت: هو فی الأرض خلیفتی، أوَ تعرفونه؟ فقالوا: نعم ، کیف لا نعرفه وقد نحجّ البیت المعمور فی کلّ سنه مرّه ، وعلیه رقّ أبیض فیه اسم محمّد وعلیّ والحسن والحسین والأئمّه وشیعتهم إلی یوم القیامه؟...»: الکافی ج 3 ص 483، علل الشرائع ج 2 ص 312، حلیه الأبرار ج 1 ص 422، غایه المرام ج 6 ص 326.
(9) . الإمام الباقر علیه السلام: «إذا کان یوم القیامه، جمع اللّه الناس من صعیدٍ واحد من الأوّلین والآخرین عراه حفاه، فیقفون علی طریق المحشر، حتّی یعرقوا عرقاً شدیداً، وتشتدّ أنفاسهم فیمکثون بذلک مقدار خمسین عاماً، قال: فقال أبو جعفر علیه السلام: فثمّ قول اللّه تعالی «فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْسًا»، قال: ثمّ ینادی منادٍ من تلقاء العرش: أین النبیّ الأُمّی؟ قال: فیقول الناس: قد أسمعت فسمّ باسمه، قال: فینادی: أین نبیّ الرحمه محمّد بن عبد اللّه الأُمّی؟ قال: فیقدم رسول اللّه أمام الناس کلّهم حتّی ینتهی إلی الحوض، طوله ما بین أبله إلی صنعاء، فیقف علیه ثمّ ینادی
ص: 67
بصاحبکم، فیتقدّم أمام الناس فیقف معه، ثمّ یؤن للناس ویمرّون. قال أبو جعفر علیه السلام: فبین وارد یومئذٍ وبین مصروف عنه من محبّینا، فإذا رأی رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم ذلک بکا وقال: یا ربّ شیعه علیّ، أراهم قد صرفوا تلقاء أصحاب النار ومنعوا عن الحوض، قال: فیقول له الملک: إنّ اللّه یقول لک: قد وهبتهم لک یا محمّد وصفحت لک عن ذنوبهم، وألحقتهم بک وبمن کانوا یقولون، وجعلتهم فی زمرتک وأوردتهم علی حوضک، فقال أبو جعفر علیه السلام: فکم من باکٍ یومئذٍ وباکیه ینادی: یا محمّداه! إذا رأوا ذلک قال: فلا یبقی أحد یومئذٍ کان محبّنا ویتولاّنا ویتبرّأ من عدوّنا ویبغضهم إلاّ کان فی حیزنا وورد حوضنا»: الأمالی للمفید ص 290، الأمالی للطوسی ص 67، تفسیر فرات ص 259، بشاره المصطفی ص 20، کشف الغمّه ج 1 ص 135، بحار الأنوار ج 8 ص 17.
(10) . الإمام الصادق صلی الله علیه و آله وسلم: «إنّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم قال لعلیّ علیه السلام: یا علیّ، إنّ اللّه وهب لک حبّ المساکین والفقراء فی الأرض، فرضیت بهم إخواناً ورضوا بک إماماً، فطوبی لمن أحبّک، وویل لمن أبغضک. یا علیّ، أهل مودّتک کلّ أوّاب حفیظ، وکلّ ذی طمرین، لو أقسم علی اللّه لأبرّه. یا علیّ، أحبّاؤ کلّ محتقر عند الخلق عظیم عند الحقّ. یا علیّ محبّوک فی الفردوس الأعلی جیران اللّه، لا یأسفون علی ما فاتهم من الدنیا. یا علیّ إخوانک ذبل الشفاه، تعرف الرهبانیه فی وجوههم، یفرحون فی ثلاث مواطن: عند الموت وأنا شاهدهم، وعند المسأله فی قبورهم وأنت هناک تلقّنهم، وعند العرض الأکبر إذا دُعی کلّ أُناس بإمامهم. یا علیّ، بشّر إخوانک أنّ اللّه قد رضی عنهم. یا علیّ أنت أمیر المؤنین، وقائد الغرّ المحجّلین، وأنت وشیعتک الصافّون المسبّحون، ولولا أنت وشیعتک ما قام للّه دین، ولولا من فی الأرض منکم ما نزل من السماء قطر. یا علیّ، لک فی الجنّه کنز وأنت ذو قرنیها، وشیعتک حزب اللّه، وحزب اللّه هم الغالبون. یا علیّ، أنت وشیعتک القائمون بالقسط، وأنت علی الحوض تسقون من أحبّکم، وتمنعون من أخلّ بفضلکم، وأنتم الآمنون یوم الفزع الأکبر. یا علیّ: أنت وشیعتک تظلّلون فی الموقف، وتنعمون فی الجنان. یا علیّ، إنّ الجنّه مشتاقه إلیک وإلی شیعتک، وإنّ ملائکه العرش المقرّبین یفرحون بقدومهم والملائکه تستغفر لهم. یا علیّ: شیعتک الذین یخافون اللّه فی السرّ والعلانیه. یا علیّ، شیعتک الذین یتنافسون من الدرجات، ویلقون اللّه ولا حساب علیهم...»: تفسیر فرات ص 266، بحار الأنوارج 65 ص 65، مشارق أنوار الیقین ص 68.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

(11) . أبو بصیر مشترک بین یحیی بن القاسم أبو بصیر الأسدی ولیث بن البختری، وکلاهما ثقتان، راجع: اختیار معرفه الرجال ص 136، رجال النجاشی الرقم 1187 ص 441، رجال الطوسی الرقم 1650 149، 4792 ص 321، رجال ابن داوود ص 392، خلاصه الأقوال ص 234، نقد الرجال ج 2 ص 255، جامع الرواه ج2 ص
ص: 68
369؛ وقال السیّد الخوئی فی معجم رجال الحدیث ج 22 ص 52: «فالأمر یتردّد بین یحیی بن القاسم ولیث بن البختری المرادی، فلا أثر للتردّد، وأمّا غیرهما فلیس معروف بهذه الکنیه، بل لم یوجد مورد یُطلق فیه أبو بصیر ویُراد به غیر هذین».
(12) . عن محمّد بن سلیمان، عن أبیه، قال: «کنت عند أبی عبد اللّه علیه السلام، إذ دخل علیه أبو بصیر وقد خَفَره النفس، فلمّا أخذ مجلسه قال له أبو عبد اللّه علیه السلام: یا أبا محمّد، ما هذا النفس العالی؟ فقال: جُعلت فداک یا ابن رسول اللّه، کبرت سنّی ودقّ عظمی واقترب أجلی، مع أنّنی لست أدری ما أرد علیه من أمر آخرتی؟ فقال أبو عبد اللّه علیه السلام: یا أبا محمّد، وإنّک لتقول هذا؟ قال: جُعلت فداک فکیف لا أقول؟ فقال: یا أبا محمّد، أما عملت أنّ اللّه تعالی یکرم الشباب منکم ویستحیی من الکهول؟ قال: قلت: جُعلت فداک، فکیف یکرم الشباب ویستحیی من الکهول؟ فقال: یکرم الشباب أن یعذّبهم، ویستحیی من الکهول أن یحاسبهم. قال: قلت: جُعلت فداک، هذا لنا خاصّه أم لأهل التوحید؟ قال: فقال: لا واللّه إلاّ لکم خاصّه دون العالم... افترق الناس کلّ فرقه، وتشعّبوا کلّ شعبه، فانشعبتم مع بیت نبیّکم صلی الله علیه و آله وسلم، وذهبتم حیث ذهبوا، واخترتم من اختار اللّه لکم، وأردتم من أراد اللّه، فأبشروا ثمّ أبشروا، فأنتم واللّه المرحومون، المتقبّل من محسنکم، والمتجاوز عن مسیئکم، من لم یأت اللّه عزّ وجلّ بما أنتم علیه یوم القیامه لم یتقبّل منه حسنه، ولم یتجاوز له عن سیّئه، یا أبا محمّد، فهل سررتک؟ قال: قلت: جُعلت فداک زدنی. قال: فقال: یا أبا محمّد، إنّ للّه عزّ وجلّ ملائکه یسقطون الذنوب عن ظهور شیعتنا، کما یسقط الریح الورق فی أوان سقوطه...»: الکافی ج 8 ص 33، فضائل الشیعه ص 20، الاختصاص ص 104، بحار الأنوار ج 7 ص 179، جامع أحادیث الشیعه ج 1 ص 457.
(13) . «کان قوم من خواصّ الصادق علیه السلام جلوساً بحضرته فی لیلهٍ مقمره مصحیه، فقالوا: یا ابن رسول اللّه، ما أحسن أدیم هذه السماء، وأنور هذه النجوم والکواکب؟ فقال الصادق علیه السلام: إنّکم لتقولون هذا وإنّ المدبرات الأربعه جبرئیل ومیکائیل وإسرافیل وملک الموت علیهم السلام ینظرون إلی الأرض فیرونکم وإخوانکم فی أقطار الأرض، ونورکم إلی السماوات وإلیهم أحسن من نور هذه الکواکب، وإنّهم لیقولون کما تقولون: ما أحسن أنوار هؤاء المؤنین»: عیون أخبار الرضا 7 ج 1 ص 5، تفسیر نور الثقلین ج 5 ص 498، بحار الأنوار ج 65 ص 18.
(14) . سوره نمل، آیه 89 .
(15) . «لا خیر فی قراءه لیس فیها تدبّر»: الکافی ج 1 ص 36، معانی الأخبار ص 226، تحف العقول ص 204، وسائل الشیعه ج 6 ص 173،مستدرک الوسائل ج 4 ص 241؛ «لا خیر فی قراءه لا تدبّر فیها»: سنن الدارمی ج 1 ص
ص: 69
89 ، کنز العمّال ج 10 ص 181، فیض القدیر ج 1 ص 576، تفسیر القرطبی ج 14 ص 344، الدرّ المنثور ج 5 ص 332، تاریخ دمشق ج 42 ص 511.
(16) . «عن أصبغ بن نباته، عن علیّ علیه السلام فی قوله تعالی: «وَ هُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ ءَامِنُونَ»، قال: فقال لی علیّ: بلی یا أصبغ، ما سألنی أحد عن هذه الآیه، ولقد سألت النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم کما سألتنی فقال لی: سألت جبرئیل علیه السلام عنها فقال: یا محمّد، إذا کان یوم القیامه حشرک اللّه وأهل بیتک ومن یتولاّک وشیعتک، حتّی یقفوا بین یدی اللّه تعالی فیستر اللّه عوراتهم، ویؤّنهم من الفزع الأکبر؛ لحبّهم لک وأهل بیتک، ولعلیّ بن أبی طالب علیه السلام. یا علیّ شیعتک واللّه آمنون فرحون، یشفعون فیشفّعون. ثمّ قرأ: «فَلاَ أَنسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لاَ یَتَسَآءَلُونَ» »: تفسیر فرات ص 65، بحار الأنوار ج 7 ص 241.
(17) . «عن سلمان الفارسی: کنت ذات یوم جالساً عند رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم، إذ أقبل علیّ بن أبی طالب علیه السلام فقال له: یا علیّ، ألا أبشّرک؟ قال: بلی یا رسول اللّه، قال: هذا حبیبی جبرئیل یخبرنی عن اللّه جلّ جلاله أنّه قد أعطی محبّک وشیعتک سبع خصال: الرفق عند الموت، والأُنس عند الوحشه، والنور عند الظلمه، والأمن عند الفزع، والقسط عند المیزان، والجواز علی الصراط، ودخول الجنّه قبل سائر الناس من الأُمم بثمانین عاماً»: الخصال ص 403، الأمالی ص 416، بشاره المصطفی ص 98، ورواه الشیخ الصدوق أیضا مع اختلافٍ یسیر فی الخصال ص 414؛ قال العلاّمه المجلسی: «والقسط عند المیزان إمّا بمعنی العدل، فاختصاصه بالشیعه لأنّ غیرهم یدخلون النار بغیر حساب، أو بمعنی النصیب؛ لأنّ لکلّ منهم نصیباً من الرحمه بحسب حاله وأعماله»: بحار الأنوار ج 65 ص 11.
(18) . «سیّدی، لو أنّ عذابی ممّا یزید فی ملکک لسألتک الصبر علیه، غیر أنّی أعلم أنّه لا یزید فی ملکک طاعه المطیعین، ولا ینقص منه معصیه العاصین»: الأمالی للصدوق ص 288، روضه الواعظین ص 198، فضل الکوفه ومساجدها ص 58، المزار لابن المشهدی ص 147، بحار الأنوار ج 91 ص 90.
(19) . الإمام الصادق علیه السلام: «...إنّ أحدکم لیخرج وما فی صحیفته حسنه فیملأها اللّه له حسنات قبل أن ینصرف؛ وذلک أنّه یمرّ بالمجلس وهم یشتموننا، فیقال: اسکتوا هذا من الفلانیه، فإذا مضی عنهم شتموه فینا»: الأمالی للطوسی ص 674، بحار الأنوار ج 65 ص 75.
ص: 70
(20) . سوره بینّه، آیه 7 .
(21) . سوره بینّه، آیه 6 .
(22) . «عن جابر بن عبد اللّه، قال: قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم فی مرضه الذی قُبض فیه لفاطمه علیهاالسلام: یا بُنیّه، بأبی أنتِ وأُمّی، أرسلی إلی بعلک فادعیه لی، فقالت للحسن علیه السلام: انطلق إلی أبیک فقل له: إنّ جدّی یدعوک. فانطلق إلیه الحسن فدعاه، فأقبل أمیر المؤنین حتّی دخل علی رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم...: یا علیّ، ادن منّی، فدنا منه، ثمّ قال: فادخل أُذنک فی فمی، ففعل، فقال: یا أخی، ألم تسمع قول اللّه فی کتابه: «إِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّ__لِحَ_تِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ»؟ قال: بلی یا رسول للّه...»: تفسیر فرات ص 586، بحار الأنوار ج 65 ص 54.
(23) . عن الرضا7 فی حدیثٍ: «یولد لک غلام وجاریه إن شاء اللّه، فسمّ الغلام محمّد والجاریه فاطمه علی برکه اللّه...»: عیون أخبار الرضا ج 1 ص 236، مدینه المعاجز ج 7 ص 83 ، بحار الأنوار ج 49 ص 39.
(24) . «... عن فاطمه بنت علی بن موسی الرضا علیه السلام، عن فاطمه وزینب وأُمّ کلثوم بنات موسی بن جعفر علیهماالسلام، عن فاطمه بنت جعفر بن محمّد علیهماالسلام، عن فاطمه بنت محمّد بن علیّ علیهماالسلام، عن فاطمه بنت علیّ بن الحسین علیهماالسلام عن فاطمه وسکینه ابنتا الحسین بن علیّ علیهماالسلام، عن أُمّ کلثوم بنت علیّ علیه السلام، عن فاطمه بنت رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم، قالت: سمعت رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم یقول: لمّا أُسری بی إلی السماء، دخلت الجنّه، فإذا أنا بقصرٍ من درّه بیضاء مجوّفه، وعلیها باب مکلّل بالدرّ والیاقوت، وعلی الباب ستر، فرفعت رأسی فإذا مکتوب علی الباب: لا إله إلاّ اللّه محمّد رسول اللّه علیّ ولیّ القوم، وإذا مکتوب علی الستر بخ بخ، من مثل شیعه علیّ؟ فدخلته فإذا أنا بقصرٍ من عقیقٍ أحمر مجوّف، وعلیه باب من فضّه مکلّل بالزبرجد الأخضر، وإذا علی الباب ستر، فرفعت رأسی فإذا مکتوب علی الباب: محمّد رسول اللّه، علیّ وصیّ المصطفی، وإذا علی الستر مکتوب: بشّر شیعه علیّ بطیب المولد، فدخلته فإذا أنا بقصرٍ من زمرّد أخضر مجوّف، لم أرَ أحسن منه، وعلیه باب من یاقوته حمراء مکلّله باللؤؤ وعلی الباب ستر، فرفعت رأسی فإذا مکتوب علی الستر: شیعه علیّ هم الفائزون، فقلت: حبیبی جبرئیل، لمن هذا؟ فقال: یا محمّد، لابن عمّک ووصیّک علیّ بن أبی طالب علیه السلام، یُحشر الناس کلّهم یوم القیامه حفاه عراه، إلاّ شیعه علیّ، ویُدعی الناس بأسماء أُمّهاتهم، ما خلا شیعه علیّ علیه السلام، فإنّهم یُدعون بأسماء آبائهم، فقلت: حبیبی جبرئیل وکیف ذاک؟ قال: لأنّهم أحبّوا علیّاً فطاب مولدهم»: بحار الأنوار ج 65 ص 76.
(25) . قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «یا علیّ، لقد مُثِّلت لی أُمّتی فی الطین حتّی رأیت صغیرهم وکبیرهم أرواحاً قبل أن تُخلق الأجساد، وإنّی مررت بک وبشیعتک فاستغفرت لکم. فقال علیّ علیه السلام: یا نبیّ اللّه زدنی فیهم، قال: نعم یا علیّ، تخرج أنت وشیعتک من قبورکم ووجوهکم کالقمر لیله البدر، وقد خرجت عنکم الشدائد، وذهبت عنکم
ص: 71
الأحزان، تستظلّون تحت العرش، یخاف الناس ولا تخافون، ویحزن الناس ولا تحزنون، وتوضع لکم مائده والناس فی الحساب...»: بصائر الدرجات ص 104، مختصر بصائر الدرجات ص 165، بحار الأنوار ج 7 ص 180.
(26) . روی أنّه «ما تسقط قطره مطر ولا ثلجه، إلاّ ومعه ملک یوصلها حیث أُمر»:المحتضر ص 205.
(27) . عن أبی عبد اللّه علیه السلام أنّه سُئل: «الملائکه أکثر، أم بنو آدم؟ فقال: والذی نفسی بیده، لملائکه اللّه فی السماوات أکثر من عدد التراب فی الأرض، وما فی السماء موضع قدم إلاّ وفیه ملک یسبّحه ویقدّسه، ولا فی الأرض شجره ولا مدر إلاّ وفیها ملک موکّل بها یأتی اللّه کلّ یوم بعملها، واللّه أعلم بها، وما منهم أحد إلاّ ویتقرّب کلّ یوم إلی اللّه بولایتنا أهل البیت، ویستغفر لمحبّینا، ویلعن أعداءنا، ویسأل اللّه عزّ وجلّ أن یرسل علیهم العذاب إرسالاً...»: تفسیر القمّی ج 2 ص 255، تفسیر نور الثقلین ج 4 ص 511، بحار الأنوار ج 24 ص 210.
(28) . الإمام الصادق علیه السلام، عن آبائه علیهم السلام، قال: «قال رسول اللّه 6 علی منبره: یا علیّ، إنّ اللّه عزّ وجلّ وهب لک حبّ المساکین والمستضعفین فی الأرض، فرضیت بهم إخواناً ورضوا بک إماماً، فطوبی لمن أحبّک وصدق علیک، وویل لمن أبغضک وکذب علیک. یا علیّ، أنت العلم لهذه الأُمّه، من أحبّک فاز، ومن أبغضک هلک. یا علیّ، أنا المدینه وأنت بابها... یا علیّ، أنا المدینه وأنت بابها... یا علیّ، محبّوک جیران اللّه فی دار الفردوس، لا یأسفون علی ما فاتهم من الدنیا. یا علیّ، أنا ولیّ لمن والیت، وأنا عدوّ لمن عادیت. یا علیّ، من أحبّک فقد أحبّنی، ومن أبغضک فقد أبغضنی... ولولا مَن فی الأرض منکم لما أنزَلَتْ السماء قطرها... یا علیّ، أنّ الملائکه والخزّان یشتاقون إلیکم، وأنّ حمله العرش والملائکه المقرّبین لیخصّونکم بالدعاء، ویسألون اللّه لمحبّیکم، ویفرحون لمن قدم علیهم منکم... یا علیّ، أقرئهم منّی السلام، من رآنی منهم ومن لم یرنی، وأعلمهم أنّهم إخوانی الذین أشتاق إلیهم... وأخبرهم أنّ اللّه عزّ وجلّ راضٍ عنهم، وأنّه یباهی ملائکته، وینظر إلیهم فی کلّ جمعه برحمته، ویأمر الملائکه أن تستغفر لهم...»: الأمالی للصدوق ص 655، بشاره المصطفی ص 277، بحار الأنوار ج 65 ص 45؛ وقد ورد فی أحادیث کثیره أنّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم قال: «أنا مدینه العلم وعلیّ بابها»: المستدرک ج 3 ص 126، مجمع الزوائد ج 9 ص 114، المعجم الکبیر ج 11 ص 55، شرح نهج البلاغه ج 7 ص 219، الجامع الصغیر ج 1 ص 415، کنز العمّال ج 13 ص 148، الکامل لابن عدی ج 2 ص 341، تاریخ بغداد ج 3 ص 181، تاریخ دمشق ج 9 ص 20، أُسد الغابه ج 4 ص 22، تهذیب الکمال ج 18 ص 77، میزان الاعتدال ج 2 ص 110.
(29) . علیّ علیه السلام قال: «شکوت إلی رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم حسد من یحسدنی، فقال: یا علیّ، أما ترضی أن تکون أوّل أربعه یدخلون الجنّه، أنا وأنت وذرارینا خلف ظهورنا، وشیعتنا عن أیماننا وشمائلنا»:الخصال ص 254، بحار
ص: 72
الأنوار ج 39 ص 218.
(30) . أمیر المؤمنین علیه السلام: «یخرج أهل ولایتنا یوم القیامه من قبورهم مشرقه وجوههم، مستوره عوراتهم، آمنه روعاتهم، قد فُرِّجت عنهم الشدائد، وسُهِّلت لهم الموارد، یخاف الناس ولا یخافون، ویحزن الناس ولا یحزنون، وقد أُعطوا الأمن والإیمان، وانقطعت عنهم الأحزان، حتّی یحملوا علی نوقٍ بیض لها أجنحه، علیهم نعال من ذهب شرکها النور، حتّی یقعدون فی ظلّ عرش الرحمان...»: قرب الإسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 15.
(31) . الإمام الصادق علیه السلام: «شیعتنا جزء منّا، خُلقوا من فضل طینتنا، یسوؤم ما یسوؤا، ویسرّهم ما یسرّنا، فإذا أرادنا أحد فلیقصدهم، فإنّهم الذی یوصل منه إلینا»: الأمالی للطوسی ص 299، بحار الأنوار ج 64 ص 24.
(32) . عن ابن عمر قال: «قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: من أحبّ علیّاً قبل اللّه عنه صلاته وصیامه وقیامه واستجاب دعاءه، ألا ومن أحبّ علیّاً أعطاه اللّه بکلّ عرق فی بدنه مدینه فی الجنّه، ألا ومن أحبّ آل محمّد أمن من الحساب والمیزان والصراط، ألا ومن مات علی حبّ آل محمّد فأنا کفیله بالجنّه مع الأنبیاء، ألا ومن أبغض آل محمّد جاء یوم القیامه مکتوباً بین عینیه: آیس من رحمه اللّه»: کشف الغمّه ج 1 ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 40.
(33) . قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «یبعث اللّه عباداً یوم القیامه تهلّل وجوههم نوراً، علیهم ثیاب من نور، فوق منابر من نور، بأیدیهم قضبان من نور، عن یمین العرش وعن یساره، بمنزله الأنبیاء ولیسوا بأنبیاء، وبمنزله الشهداء ولیسوا بشهداء. فقام رجل فقال: یا رسول اللّه، أنا منهم؟ فقال: لا، فقام آخر فقال: یا رسول اللّه أنا منهم؟ فقال: لا، فقال: مَن هم یا رسول اللّه؟ قال: فوضع یده علی منکب علیّ علیه السلام فقال: هذا وشیعته...»: قرب الاسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 15.
(34) . عن أمیر المؤمنین علیه السلام: «إذا حمل أهل ولایتنا علی الصراط یوم القیامه، نادی منادٍ: یا نار اخمدی! فتقول النار: عجّلوا جوزونی، فقد أطفأ نورکم لهبی»: قرب الإسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 16.
(35) . أمیر المؤمنین علیه السلام:... «یا حبّذا حسن صنع اللّه إلیکم، تخرج شیعتنا یوم القیامه من قبورهم مشرقه ألوانهم ووجوههم، قد أُعطوا الأمان، لا خوف علیهم ولا هم یحزنون، واللّه أشدّ حبّاً لشیعتنا منّا لهم»: بشاره المصطفی ص 36، بحار الأنوار ج 65 ص 44.
(36) . الإمام الصادق علیه السلام: «إنّ المیّت منکم علی هذا الأمر شهید، بمنزله الضارب بسیفه فی سبیل اللّه...»: المحاسن ج 1 ص 164، بحار الأنوار ج 65 ص 68؛ أمیر المؤمنین علیه السلام: «المیّت من شیعتنا صدّیق شهید»: تحف العقول ص 124، الخصال ص 636.
ص: 73
(37) . رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم لعلیّ علیه السلام: «یا علیّ، إنّ اللّه قد زیّنک بزینه لم یزیّن العباد بزینهٍ أحبّ إلی اللّه منها، زیّنک بالزهد فی الدنیا، وجعلک لا ترزأ منها شیئاً، ولا ترزأ منک شیئاً، ووهب لک حبّ المساکین، فجعلک ترضی بهم أتباعاً ویرضون بک إماماً، فطوبی لمن أحبّک وصدق فیک، وویل لمن أبغضک وکذب علیک، فأمّا من أحبّک وصدق فیک فأُولئک جیرانک فی دارک...»: شرح الأخبار ج 1 ص 151، الأمالی للطوسی ص 181، بحار الأنوار ج 39 ص 298.
(38) . أمیر المؤمنین علیه السلام: «یخرج أهل ولایتنا یوم القیامه من قبورهم مشرقه وجوههم مستوره عوراتهم، آمنه روعاتهم، قد فُرِّجت عنهم الشدائد، وسُهِّلت لهم الموارد، یخاف الناس ولا یخافون، ویحزن الناس ولا یحزنون، وقد أُعطوا الأمن والإیمان، وانقطعت عنهم الأحزان، حتّی یحملوا علی نوق بیض لها أجنحه، علیهم نعال من ذهب شرکها النور، حتّی یقعدون فی ظلّ عرش الرحمان...»: قرب الإسناد ص 102، بحار الأنوار ج 65 ص 15.
(39) . «...إنّ شیعه علیّ والأئمّه من ولده هم الفائزون الآمنون یوم القیامه. ثمّ قال: ما ترون لو أنّ رجلاً خرج یدعو الناس إلی ضلاله، من کان أقرب الناس منه؟ قالوا: شیعته وأنصاره، قال: فلو أنّ رجلاً خرج یدعو الناس إلی هدی، من کان أقرب الناس منه؟ قالوا: شیعته وأنصاره، قال: فکذلک علیّ بن أبی طالب علیه السلام بیده لواء الحمد یوم القیامه، أقرب الناس منه شیعته وأنصاره»: الأمالی للصدوق ص 589، روضه الواعظین ص 297، بحار الأنوار ج 22 ص 92.
(40) . الإمام الصادق علیه السلام: «ما أحسن صنع اللّه إلیهم، لولا أن تُفتنوا ویشمت بکم عدوّکم، ویُعظِّم الناس ذلک، لسلّمت علیکم الملائکه قُبُلاً...»:المحاسن ج 1 ص 182،الکافی ج 8 ص 214، بحار الأنوار ج 65 ص 66.

(41) . رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «أنا الشجره، وفاطمه فرعها، وعلیّ لقاحها، والحسن والحسین ثمرها، وأغصان الشجره ذاهبه علی ساقها، فأیّ رجل تعلّق بغصنٍ من أغصانها أدخله اللّه الجنّه برحمته. قیل: یا رسول اللّه، قد عرفنا الشجره وفرعها، فمن أغصانها؟ قال: عترتی، فما من عبدٍ أحبّنا أهل البیت، وعمل بأعمالنا وحاسب نفسه قبل أن یُحاسب، إلاّ أدخله اللّه عزّ وجلّ الجنّه»:الأمالی ص 611، بحار الأنوار ج 65 ص 68.

ص: 74

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

(منابع
1 . الاحتجاج علی أهل اللجاج ، أبو منصور أحمد بن علی بن أبی طالب الطبرسی (ت 620 ه )، تحقیق: إبراهیم البهادری ومحمّد هادی به، طهران : دار الأسوه ، الطبعه الأولی ، 1413 ه .
2 . اختیار معرفه الرجال (رجال الکشّی) ، أبو جعفر محمّد بن الحسن المعروف بالشیخ الطوسی (ت 460 ه ) ، تحقیق : السیّد مهدی الرجائی ، قمّ : مؤسّسه آل البیت ، الطبعه الاُولی ، 1404 ه .
3 . أُسد الغابه فی معرفه الصحابه ، أبو الحسن عزّ الدین علیّ بن أبی الکرم محمّد بن محمّد بن عبد الکریم الشیبانی المعروف بابن الأثیر الجزری (ت 630 ه ) ، تحقیق : علی محمّد معوّض ، وعادل أحمد ، بیروت : دارالکتب العلمیه ، الطبعه الأولی ، 1415 ه .
4 . الأمالی، أبو جعفر محمّد بن الحسن المعروف بالشیخ الطوسی (ت 460 ه ) ، تحقیق : مؤسّسه البعثه ، قمّ : دارالثقافه ، الطبعه الأولی ، 1414 ه .
5 . الأمالی ، أبو عبد اللّه محمّد بن النعمان العُکبَری البغدادی المعروف بالشیخ المفید (ت 413 ه ) ، بیروت : دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، الطبعه الثانیه ، 1414 ه .
6 . الأمالی ، محمّد بن علی بن بابویه القمّی (الشیخ الصدوق) (ت 381 ه ) ، تحقیق : مؤسّسه البعثه ، قمّ : مؤسّسه البعثه ، الطبعه الأولی ، 1417 ه .
7 . بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمّه الأطهار علیهم السلام ، محمّد باقر بن محمّد تقی المجلسی (ت 1110 ه ) ، تحقیق : دار إحیاء التراث ، بیروت : دار إحیاء التراث ، لطبعه الأولی ، 1412 ه .
8 . بشاره المصطفی لشیعه المرتضی ، أبو جعفر محمّد بن محمّد بن علیّ الطبری (ت 525 ه ) ، النجف الأشرف : المطبعه الحیدریّه ، الطبعه الثانیه ، 1383 ه .
9 . بصائر الدرجات ، أبو جعفر محمّد بن الحسن الصفّار القمّی المعروف بابن فروخ (ت 290 ه ) ، قم : مکتبه آیه اللّه المرعشی ، الطبعه الاُولی ، 1404 ه .
ص: 75
10 . تاریخ بغداد أو مدینه السلام ، أبو بکر أحمد بن علی الخطیب البغدادی (ت 463 ه ) ، تحقیق مصطفی عبد القادر عطاء، بیروت : دار الکتب العلمیه، الطبعه الأولی.
11 . تحف العقول عن آل الرسول ، الحسن بن علی الحرّانی (ابن شعبه) (ت 381 ه ) ، تحقیق : علی أکبر الغفّاری ، قمّ : مؤسّسه النشر الإسلامی ، الطبعه الثانیه، 1404 ه .
12 . تفسیر القرطبیّ (الجامع لأحکام القرآن) ، أبو عبد اللّه محمّد بن أحمد الأنصاریّ القرطبیّ (ت 671 ه ) ، تحقیق : محمّد عبد الرحمن المرعشلی ، بیروت : دار إحیاء التراث العربیّ ، الطبعه الثانیه 1405 ه .
13 . تفسیر القمّی، علی بن إبراهیم القمّی، (ت 329 ه )، تحقیق: السیّد طیّب الموسوی الجزائری، قمّ : منشورات مکتبه الهدی، الطبعه الثالثه، 1404 ه .
14 . تفسیر فرات الکوفی ، أبو القاسم فرات بن إبراهیم بن فرات الکوفی (ق 4 ه ) ، تحقیق : محمّد کاظم المحمودی ، طهران : وزاره الثقافه والإرشاد الإسلامی ، الطبعه الاُولی ، 1410 ه .
15 . تفسیر فرات الکوفی ، أبو القاسم فرات بن إبراهیم بن فرات الکوفی (ق 4 ه ) ، تحقیق : محمّد کاظم المحمودی ، طهران : وزاره الثقافه والإرشاد الإسلامی ، الطبعه الاُولی ، 1410 ه .
16 . تفسیر نور الثقلین ، عبد علیّ بن جمعه العروسیّ الحویزیّ (ت 1112 ه ) ، تحقیق: هاشم الرسولیّ المحلاّتیّ ، قمّ : مؤسّسه إسماعیلیان ، الطبعه الرابعه ، 1412 ه .
17 . تهذیب الکمال فی أسماء الرجال ، یونس بن عبد الرحمن المزّیّ (ت 742 ه . ق) ، تحقیق : الدکتور بشّار عوّاد معروف ، بیروت : مؤسّسه الرساله ، الطبعه الاُولی 1409 ه .
18 . جامع أحادیث الشیعه، السیّد البروجردی (1383ه )، قمّ : المطبعه العلمیه.
19 . جامع الرواه ، محمّد بن علی الغروی الأردبیلی (ت 1101 ه ) ، بیروت : دار الأضواء ، 1403 ه .
20 . الجامع الصغیر فی أحادیث البشیر النذیر ، جلال الدین عبد الرحمن بن أبی بکر السیوطی (ت 911 ه ) ، بیروت : دار الفکر ، الطبعه الأولی .
21 . حلیه الأبرار فی أحوال محمّد وآله الأطهار ، هاشم البحرانی ، تحقیق : غلام رضا مولانا البروجردی ، قمّ : مؤسّسه المعارف الإسلامیه ، 1413 ه .
22 . الخصال ، أبو جعفر محمّد بن علیّ بن الحسین بن بابویه القمّی المعروف بالشیخ الصدوق (ت 381 ه ) ، تحقیق : علی أکبر الغفّاری ، قمّ : منشورات جماعه المدرّسین فی الحوزه العلمیه
ص: 76
23 . الدُرّ المنثور فی التفسیر المأثور ، جلال الدین عبد الرحمن بن أبی بکر السیوطی (ت 911 ه ) ، بیروت : دارالفکر ، الطبعه الأولی ، 1414 ه .
24 . رجال ابن الغضائری ، أبو الحسن أحمد بن الحسین بن عبید اللّه الغضائری .
25 . رجال ابن داوود ، الحسن بن علی الحلّی (ت 737 ه ) ، تحقیق : محمّد صادق آل بحر العلوم ، قمّ : منشورات الشریف الرضی ، 1392 ه .
26 . رجال البرقی ، أحمد بن محمّد البرقی الکوفی (ت 274 ه ) ، طهران : جامعه طهران ، الطبعه الأولی ، 1342 ش .
27 . رجال الطوسیّ ، أبو جعفر محمّد بن الحسن المعروف بالشیخ الطوسیّ(ت 460 ه ) ، تحقیق : جواد القیّومیّ ، قمّ : مؤسّسه النشر الإسلامیّ ، الطبعه الاُولی 1415 ه .
28 . رجال العلاّمه الحلّی (خلاصه الأقوال) ، حسین بن یوسف الحلّی (العلاّمه) (726 ه ) ، تحقیق : جواد القیومی، قمّ : منشورات الشریف الرضی ، الطبعه الأولی ، 1417 ه .
29 . رجال النجاشیّ (فهرس أسماء مصنّفی الشیعه) ، أبو العبّاس أحمد بن علیّ النجاشیّ (ت 450 ه ) ، قمّ : مؤسّسه النشر الإسلامی التابعه لجماعه المدرّسین ، الطبعه الخامسه، 1416 ه .
30 . روضه الواعظین ، محمّد بن الحسن بن علی الفتّال النیسابوری (ت 508 ه ) ، تحقیق : محمّد مهدی الخرسان، قمّ : منشورات الشریف الرضی .
31 . سنن الدارمی ، أبو محمّد عبد اللّه بن عبد الرحمن الدارمی (ت 255 ه ) ، تحقیق : مصطفی دیب البغا ، بیروت : دار العلم .
32 . شرح الأخبار فی فضائل الأئمّه الأطهار ، أبو حنیفه القاضی النعمان بن محمّد المصریّ (ت 363 ه ) ، تحقیق : محمّد الحسینی الجلالی ، قمّ : مؤسّسه النشر الإسلامی ، الطبعه الأولی ، 1412 ه .
33 . شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، (656ه )، تحقیق: محمّد أبو الفضل إبراهیم، مؤسّسه مطبوعاتی إسماعیلیان، قمّ بالأوفسیت عن طبعه دار إحیاء الکتب العربیه.
34 . الصحیفه السجّادیّه ، المنسوب إلی الإمام علی بن الحسین علیه السلام ، تصحیح : علی أنصاریان ، دمشق : المستشاریه الثقافیه للجمهوریّه الإسلامیّه الإیرانیّه ، 1405 ه .
35 . علل الشرائع ، أبو جعفر محمّد بن علیّ بن الحسین بن بابویه القمّیّ المعروف بالشیخ الصدوق
ص: 77
(ت 381 ه ) ، بیروت : دار إحیاء التراث ، الطبعه الأولی 1408 ه .
36 . غایه المرام وحجّه الخصام فی تعیین الإمام ، هاشم بن إسماعیل البحرانی (ت 1107 ه ) ، تحقیق : السیّد علی عاشور ، بیروت : مؤسّسه التاریخ العربی ، 1422 ه .
37 . فرج المهموم فی تاریخ علماء النجوم ، علی بن موسی الحلّی (السیّد ابن طاووس) (ت 664 ه ) ، قمّ : منشورات الشریف الرضی .
38 . فضائل الشیعه ، أبو جعفر محمّد بن علیّ بن الحسین بن بابویه القمّیّ المعروف بالشیخ الصدوق (ت 381 ه ) ، تحقیق : مؤسّسه الإمام المهدیّ عج ، قم : مؤسّسه الإمام المهدیّ (عج) ، الطبعه الأولی ، 1410 ه .
39 . فضائل الشیعه ، أبو جعفر محمّد بن علیّ بن الحسین بن بابویه القمّیّ المعروف بالشیخ الصدوق (ت 381 ه ) ، تحقیق : مؤسّسه الإمام المهدیّ عج ، قم : مؤسّسه الإمام المهدیّ (عج) ، الطبعه الأولی ، 1410 ه .
40 . فضل الکوفه ومساجدها، محمّد بن جعفر المشهدی (ق 6 ه )، تحقیق محمّد سعید الطریحی، بیروت : دار المرتضی.
41 . الفهرست ، محمّد بن الحسن الطوسی (ت 460 ه ) ، تحقیق : جواد القیّومی ، قمّ : مؤسّسه نشر الفقاهه ، الطبعه الأولی، 1417 ه .
42 . فیض القدیر شرح الجامع الصغیر، محمّد عبد الرؤوف المناوی، تحقیق: أحمد عبد السلام، بیروت : دار الکتب العلمیه، الطبعه الأولی، 1415 ه .
43 . قرب الإسناد، أبو العبّاس عبد اللّه بن جعفر الحمیری القمّی (ت بعد 304 ه ) ، تحقیق : مؤسّسه آل البیت علیهم السلام ، قمّ : مؤسّسه آل البیت علیهم السلام ، الطبعه الأولی ، 1413 ه .
44 . الکافی ، أبو جعفر ثقه الإسلام محمّد بن یعقوب بن إسحاق الکلینی الرازی (ت 329 ه ) ، تحقیق : علی أکبر الغفّاری ، طهران : دار الکتب الإسلامیه ، الطبعه الثانیه ، 1389 ه .
45 . الکامل، عبد اللّه بن عدی، (ت 365 ه )، تحقیق: یحیی مختار غزاوی، بیروت : دار الفکر للطباعه والنشر والتوزیع، الطبعه الثالثه ، 1409 ه .
46 . کشف الغمّه، ابن أبی الفتح الأربلی، (ت 693ه )، بیروت : دار الأضواء، الطبعه الثانیه، 1405 ه .
ص: 78
47 . کفایه الأثر فی النصّ علی الأئمّه الاثنی عشر ، أبو القاسم علیّ بن محمّد بن علیّ الخزّاز القمّی (ق 4 ه ) ، تحقیق: السیّد عبد اللطیف الحسینی الکوه کمری ، نشر بیدار _ الطبعه الأولی 1401 ه .
48 . کنز العمّال فی سنن الأقوال والأفعال ، علی المتّقی بن حسام الدین الهندی (ت 975 ه ) ، تصحیح : صفوه السقّا ، بیروت : مکتبه التراث الإسلامی ، 1397 ه ، الطبعه الأولی.
49 . مجمع الزوائد ومنبع الفوائد ، نور الدین علیّ بن أبی بکر الهیثمی (ت 807 ه ) ، تحقیق : عبد اللّه محمّد درویش ، بیروت : دار الفکر ، الطبعه الاُولی ، 1412 ه .
50 . المحاسنأبو جعفر أحمد بن محمّد بن خالد البرقی (ت 280 ه ) ، تحقیق : السیّد جلال الحسینی، طهران : دار الکتب الإسلامیه .
51 . المحتضر، حسن بن سلیمان الحلّی، (ق 8 ه )، تحقیق: سیّد علی أشرف، انتشارات المکتبه الحیدریه، الطبعه الأولی، 1424 ه .
52 . مختصر بصائر الدرجات ، حسن بن سلیمان الحلّی (ق 9 ه ) ، قمّ : انتشارات الرسول المصطفی .
53 . مدینه المعاجز، السیّد هاشم البحرانی، (1107 ه )، تحقیق: عزّه اللّه المولائی الهمدانی، قمّ: مؤسّسه المعارف الإسلامیه، الطبعه الأولی، 1413 ه .
54 . المزار ، محمّد مکّی العاملی الجزینی الشهیر بالشهید الأوّل ( ت786 ه ) ، تحقیق ونشر : مدرسه الإمام المهدی _ قمّ الطبعه الأولی ، 1410 ه .
55 . المزار ، محمّد مکّی العاملی الجزینی الشهیر بالشهید الأوّل ( ت786 ه ) ، تحقیق ونشر : مدرسه الإمام المهدی _ قمّ الطبعه الأولی ، 1410 ه .
56 . مستدرک الوسائل، المیرزا النوری، (1320ه )، قمّ : مؤسّسه آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، الطبعه الأولی، 1408 ه .
57 . المستدرک علی الصحیحین ، أبو عبد اللّه محمّد بن عبد اللّه الحاکم النیسابوری (ت 405 ه )، إشراف: یوسف عبد الرحمن المرعشلی، طبعه مزیده بفهرس الأحادیث الشریفه.
58 . مشارق أنوار الیقین فی أسرار أمیرالمؤمنین ، الحافظ رجب البرسیّ (ق 9 ه ) ، قمّ : منشورات الشریف الرضیّ ، الطبعه الاُولی 1415 ه .
59 . مشارق أنوار الیقین فی أسرار أمیرالمؤمنین ، الحافظ رجب البرسیّ (ق 9 ه ) ، قمّ : منشورات الشریف
ص: 79
الرضیّ ، الطبعه الاُولی 1415 ه .
60 . مشکاه الأنوار فی غرر الأخبار، أبو الفضل علی الطبرسی (ق 7 ه )، تحقیق : مهدی هوشمند، قمّ : دار الحدیث، الطبعه الأولی، 1418 ه .
61 . مصباح المتهجّد، أبو جعفر محمّد بن الحسن المعروف بالشیخ الطوسی (ت 460 ه ) ، بیروت : مؤسّسه فقه الشیعه، الطبعه الأولی .
62 . معانی الأخبار ، أبو جعفر محمّد بن علیّ بن الحسین بن بابویه القمّی المعروف بالشیخ الصدوق (ت 381 ه ) ، تحقیق : علی أکبر الغفّاری ، قمّ : مؤسّسه النشر الإسلامی ، الطبعه الاُولی ، 1361 ه . ش .
63 . المعجم الکبیر ، أبو القاسم سلیمان بن أحمد اللخمیّ الطبرانیّ (ت 360 ه ) ، تحقیق : حمدی عبد المجید السلفی ، بیروت : دار إحیاء التراث العربی ، الطبعه الثانیه ، 1404 ه .
64 . معجم رجال الحدیث، السیّد الخوئی، (ت 411 ه)، الطبعه الخامسه، 413 ه ، طبعه منقّحه ومزیده.
65 . مفتاح الفلاح ، بهاء الدین محمّد بن الحسین بن عبد الصمد الحارثی الهمدانی العاملی المعروف بالشیخ البهائی ، بیروت : مؤسّسه الأعلمی للمطبوعات .
66 . منتقی الجمان فی الأحادیث الصحاح والحسان ، جمال الدین الحسن بن زین الدین (1011 ه ) ، تحقیق علی الغفاری ، قمّ: جماعه المدرّسین .
67 . موسوعه میزان الحکمه ، محمّد الرَّیشَهری وآخرون ، قمّ : دار الحدیث ، 1425 ه .
68 . المیزان فی تفسیر القرآن ، السیّد محمّد حسین الطباطبائی (ت 1402 ه ) ، قمّ : إسماعیلیان ، الطبعه الثالثه ، 1394 ه .
69 . نقد الرجال ، مصطفی بن الحسین التفرشی ( القرن الحادی عشر) ، قمّ : مؤّسه آل البیت لإحیاء التراث ، الطبعه الأولی ، 1418 ه .
70 . وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه ، محمّد بن الحسن الحرّ العاملی (ت 1104ه ) ، تحقیق : مؤسّسه آل البیت لإحیاء التراث ، قمّ ، الطبعه الأولی ، 1409 ه .
ص: 80
درباره مركز
بسمه تعالی
هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ
آیا کسانى که مى‏دانند و کسانى که نمى‏دانند یکسانند ؟
سوره زمر/ 9

مقدمه:
موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، از سال 1385 هـ .ش تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن فقیه امامی (قدس سره الشریف)، با فعالیت خالصانه و شبانه روزی گروهی از نخبگان و فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.

مرامنامه:
موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان در راستای تسهیل و تسریع دسترسی محققین به آثار و ابزار تحقیقاتی در حوزه علوم اسلامی، و با توجه به تعدد و پراکندگی مراکز فعال در این عرصه و منابع متعدد و صعب الوصول، و با نگاهی صرفا علمی و به دور از تعصبات و جریانات اجتماعی، سیاسی، قومی و فردی، بر مبنای اجرای طرحی در قالب « مدیریت آثار تولید شده و انتشار یافته از سوی تمامی مراکز شیعه» تلاش می نماید تا مجموعه ای غنی و سرشار از کتب و مقالات پژوهشی برای متخصصین، و مطالب و مباحثی راهگشا برای فرهیختگان و عموم طبقات مردمی به زبان های مختلف و با فرمت های گوناگون تولید و در فضای مجازی به صورت رایگان در اختیار علاقمندان قرار دهد.

اهداف:
1.بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام)
2.تقویت انگیزه عامه مردم بخصوص جوانان نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی
3.جایگزین کردن محتوای سودمند به جای مطالب بی محتوا در تلفن های همراه ، تبلت ها، رایانه ها و ...
4.سرویس دهی به محققین طلاب و دانشجو
5.گسترش فرهنگ عمومی مطالعه
6.زمینه سازی جهت تشویق انتشارات و مؤلفین برای دیجیتالی نمودن آثار خود.