آسمانی ترین عشق

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

مهدی خدامیان آرانی

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

مقدمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَ_نِ الرَّحِیمِ
خدا عشقی بزرگ در قلب ما قرار داده است و به همین جهت ما باید شکرگزار او باشیم.
اگر آن عشق نبود، این همه شور در زندگی ما هم نبود.
من از عشقی آسمانی سخن می گویم، عشقی که تمام وجود ما را در برگرفته است.
کسانی که خود عشق هم عاشق آنها است!
آری، من از عشق به پیامبر و امامان معصوم(ع) سخن می گویم.
در این کتاب می توانی با ارزش این عشق آسمانی، بیشتر آشنا شوی و آنگاه در مسیر رضایت آنها گام برداری.
ص: 7
من برای تو گوهرهای زیبایی را انتخاب کرده ام که امیدوارم برایت جالب و جذاب باشد.
کتابم را به چهارده معصوم پاک اهدا می کنم، به آن امید که روز قیامت شفاعتشان نصیب خوانندگان این کتاب گردد.
بسیار خوشحال می شوم که از نظرات شما در مورد این کتاب بهره ببرم ، منتظر شما هستم .
مهدی خدّامیان آرانی
قم، تیر 1388

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

تو همواره با ما خواهی بود !

من مسافری بودم که از راه دوری برای دیدن امام خویش به مدینه آمده بودم.
حضور در این شهر را برای خود سعادتی بزرگ می دانستم، چرا که می توانستم از دریای گهربار امام صادق(ع) بهره کافی ببرم.
در مدّت اقامت خود در شهر مدینه تلاش می کردم در هر فرصت ممکن، در خانه آن حضرت حضور پیدا کنم و از رفتار و گفتار ایشان برای خود و دوستانم توشه ای بگیرم. برای همین بیشترین وقت من در خانه آن حضرت سپری می شد.
یک روز که در خانه امام صادق(ع) بودم دیدم که پیرمردی که به سختی می توانست راه برود وارد خانه شد.
او با کمک عصای خویش، آرام آرام قدم برمی داشت، کمرش خمیده شده بود و ضعف و ناتوانی بر او غلبه کرده بود.
از ظاهرش معلوم بود که از راه دوری آمده است. گویا روزهای طولانی در
ص: 9
سفر بوده تا به مدینه رسیده است.
او خدمت امام عرض سلام کرد و امام با کمال مهربانی جواب سلامش را داد.
امام او را به نزد خود فرا خواند. او به نزد امام رفته، دست امام را بوسید و ناگهان شروع به گریه کرد.
آن چنان با صدای بلند گریه می کرد که همه ما منقلب شدیم!
همه در فکر فرو رفتیم که علّت این گریه چیست؟
در اینجا امام رو به او کرد و فرمود: ای شیخ! چرا گریه می کنی؟
اینجا بود که پیرمرد پرده از راز درون خویش برداشت و گفت: سال های سال است که امید دارم حکومت شما برقرار گردد و روزگار آقایی و بزرگواری شما را ببینم. آرزو داشتم که بتوانم برای شما قدمی بردارم، امّا اکنون پیر شده ام و پای من لب گور است، دیگر من چه کاری می توانم برای شما انجام دهم؟ آیا آن قدر زنده خواهم بود که عزّت شما را با چشم ببینم؟
امام با شنیدن سخنان پیرمرد اشک از چشمانش جاری شد. راستش را بخواهی، هر کس در آن محفل بود اشکش جاری شد.
پیرمرد یک عمر آرزویی داشته است و اکنون دیگر از رسیدن به آرزوی خود ناامید شده است.
آن هم چه آرزویی! آرزوی فداکاری کردن و شمشیر زدن در رکاب امام زمان خویش.
ولی اکنون دیگر توان راه رفتن ندارد. او چه می توانست بکند، جز اینکه اشک بریزد و بر آرزوی از دست رفته خویش گریه کند.
ص: 10
همه منتظر بودیم ببینیم که امام صادق(ع) چه جوابی به او می دهد.
امام لحظه ای درنگ کرد و سپس فرمود: ای شیخ! اگر آرزویت برآورده نشد، ناراحت نباش که تو در روز قیامت با ما خواهی بود.
این سخن امام، پیرمرد را آرام نمود. چه وعده ای از این بهتر که او در روز قیامت با اهل بیت(ع) باشد.
آیا می خواهی من و تو هم چنین آرزویی داشته باشیم؟!
بیا ما هم مثل آن پیرمرد آرزو کنیم تا برای امام زمان خویش جان فشانی کنیم و در لشکر آن حضرت برای نابودی بی عدالتی ها مبارزه کنیم!
بیا آرمان بلندی را برای خویش انتخاب کنیم!
آنگاه چه ضرری به ما می رسد، اگر ظهور آن حضرت را درک نکنیم؟ چرا که ما در روز قیامت با امام خویش خواهیم بود.(1)
ص: 11
________________________________________
1- 1. . عن معاویه بن وهب قال: «کنت جالساً عند جعفر بن محمّد علیهماالسلام إذ جاء شیخ قد انحنی من الکبر، فقال: السلام علیک ورحمه اللّه، فقال له أبو عبد اللّه: وعلیک السلام ورحمه اللّه یا شیخ! ادنِ منّی، فدنا منه وقبّل یده وبکی، فقال له أبو عبد اللّه علیه السلام: وما یبکیک یا شیخ؟ قال له: یا ابن رسول اللّه أنا مقیم علی رجاء منکم منذ نحو من مئه سنه، أقول هذه السنه وهذا الشهر وهذا الیوم، ولا أراه فیکم، فتلومنی أن أبکی؟ قال: فبکی أبو عبد اللّه علیه السلام ثمّ قال: یا شیخ، إن أخّرت منیّتک کنت معنا، وإن عجّلت کنت یوم القیامه مع ثقل رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله، فقال الشیخ: ما أبالی ما فاتنی بعد هذا یا ابن رسول اللّه، فقال له أبو عبد اللّه علیه السلام: یا شیخ، إنّ رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله قال: إنّی تارک فیکم الثقلین ما إن تمسّکتم بهما لن تضلّوا: کتاب اللّه المنزل، وعترتی أهل بیتی، نجیء وأنت معنا یوم القیامه...»: کفایه الأثر ص 265، الأمالی للطوسی ص 161، بحار الأنوار ج 36 ص 408، جامع أحادیث الشیعه ج 12 ص 558.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

طاقت دوری یارم را ندارم !

نمی دانم تا به حال عاشق شده ای یا نه؟
اگر عاشق شده باشی، می دانی که در آن حال نمی توانی دوری یار خویش را تحمّل کنی و تلاش می کنی هر طور هست به وصال دلبر برسی و آنگاه با نگاهی قلب خویش را آرام کنی.
حالا می خواهم تو را از عشق خود باخبر کنم.
من در شهر مدینه زندگی می کنم و مشغول کسب و کار حلال هستم تا بتوانم لقمه نانی برای زن و بچّه ام تهیّه کنم.
امّا از شما چه پنهان، من محبّت عجیبی به رسول خدا دارم و برای همین، گاهی از خود بی خود می شوم و دیگر دستم به کار نمی رود. آن گاه کار و کسب خویش را رها می کنم و به سوی مسجد پیامبر می روم و خدمت آن حضرت می رسم.
چون نگاهم به آن حضرت می خورد دلم آرام می گیرد. من هیچ گاه از دیدن
ص: 12
او سیر نمی شوم.
من بعد از مدّتی به محلّ کار خویش برمی گردم امّا باز دلم تنگ می شود. دل من، هوای یار را می کند. نمی دانم چه کنم؟! برمی خیزم و به سوی مسجد می شتابم ...
اکنون در مدینه زندگی می کنم و فاصله من تا مسجد پیامبر زیاد نیست، با این حال، طاقت دوری پیامبر را ندارم، پس هنگامی که روز قیامت شود، چه خواهم کرد؟!
معلوم نیست که من در کجا باشم؟ شاید جایگاه من به خاطر گناهانم در دوزخ باشد و شاید هم خدا به من رحم کند و گناهانم را ببخشد و در بهشت جایم دهد!
امّا من کجا و رسول خدا کجا! یارم در بالاترین مقام و جایگاه بهشتی منزل خواهد نمود، اگر دلم برای او تنگ شود و بخواهم او را ببینم چه کنم؟
این غصّه ای است که مدّت ها است به دل دارم و امروز تصمیم دارم آن را به پیامبر بگویم.
به مسجد می روم، می بینم یاران آن حضرت گرداگرد ایشان حلقه زده اند.
من نیز از فرصت استفاده کرده، درد دل خود را با پیامبر مطرح می کنم: ای رسول خدا! روز قیامت هنگامی که شما در بالاترین جایگاه قرار بگیرید، من چگونه دوری شما را تحمّل کنم؟
پیامبر با شنیدن سؤال من به فکر فرو می رود و جوابم را نمی دهد.
ص: 13
بعد از مدّتی، جبرئیل آیه ای از قرآن را برای پیامبر می آورد: «هر کس اطاعت خدا و فرستاده او را بنماید، در روز قیامت در کنار پیامبران و شهدا و مؤنان و صالحان خواهد بود».(1)
اکنون، پیامبر مرا صدا می زند و این آیه را برایم می خواند و به من بشارت می دهد که در روز قیامت در کنارش خواهم بود.(2)
ص: 14
________________________________________
1- 2. . «وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُوْلَئِکَ رَفِیقًا» النساء: 69.
2- 3. . «جاء رجل من الأنصار إلی النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم فقال: یا رسول اللّه، ما أستطیع فراقک، وأنّی لأدخل منزلی فأذکرک فأترک صنیعتی وأقبل حتّی أنظر إلیک حبّاً لک، فذکرت إذا کان یوم القیامه وأدخلت الجنّه، فرفعت فی أعلی علّیّین، فکیف لی بک یا نبیّ اللّه؟ فنزل «وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُوْلَئِکَ رَفِیقًا»، فدعا النبیّ الرجل فقرأها علیه وبشّره بذلک»:الأمالی للطوسی ص 621، بحار الأنوار ج 8 ص 188، میزان الحکمه ج 5 ص 3311.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

آنانی که بر منبرهای نور می نشینند !

من و جمعی دیگر از اهل مدینه در گوشه ای از مسجد نشسته، مشغول گفتگو بودیم.
در گوشه دیگر حضرت علی(ع) مشغول نماز و دعا بود و چنان سرگرم عبادت بود که متوجّه حضور ما نبود.
در این میان پیامبر وارد مسجد شد، ما از جای خود برخاستیم و به ایشان عرض ادب نمودیم.
خیلی دوست داشتم که پیامبر لحظاتی در کنار ما می نشست امّا آن حضرت به گوشه دیگر مسجد رفت، همان جایی که حضرت علی(ع) مشغول عبادت بود.
پیامبر در کنار حضرت علی(ع) نشست.
ما هم تصمیم گرفتیم که در کنار پیامبر باشیم برای همین از آن جا بلند شدیم و خود را به ایشان رساندیم.
در این میان پیامبر نگاهی به سمت راست خود نموده، سپس نگاهی به
ص: 15
سمت چپ خود نمود و فرمودند: خداوند در طرف راست عرش و هم چنین در طرف چپ عرش، عدّه ای را بر منبرهایی از نور می نشاند و صورت آنان مانند ماه می درخشد.
سخن پیامبر به اینجا که رسید، ابوبکر از جای خود بلند شد و خطاب به پیامبر گفت: ای رسول خدا! آیا من جز آنها هستم؟
پیامبر در جواب او فرمود: بنشین!
آن جایگاهی که پیامبر در موردش سخن می گوید، جایگاه بسیار بالایی است و هر کسی نمی تواند بر آن منبرهای نور قرار بگیرد.
بعد از آن عُمَر بن خطّاب از جای برخاست و همان سؤال را تکرار کرد و پیامبر هم از او خواست که در جای خود بنشیند.
به راستی چه افرادی در کنار عرش خدا بر منبرهای نور قرار می گیرند؟
به نظر شما، آیا راهی هست که بتوانیم ما هم یکی از آنها باشیم؟
سکوت بر فضای مسجد غلبه کرده است، هر کسی در این فکر است که چه کسانی در عرش خدا چنین جایگاهی دارند؟
در این میان ابن مسعود از جای خود برخاست و خطاب به پیامبر فرمود: پدر و مادرم فدای شما باد، آیا می شود ویژگی آن افراد را برای ما بگویید تا آنها را بشناسیم؟
پیامبر دست خود را به کتف علی(ع) زد و فرمود: کسانی که در عرش خدا بر منبرهایی از نور قرار می گیرند، علی و شیعیان او هستند.
دوست من! اگر من و تو شیعه واقعی مولای خویش باشیم خداوند ما را بر آن منبرهای نورانی جای می دهد.(1)
ص: 16
________________________________________
1- 4. . عن عامر الجهنی قال: «دخل رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم المسجد ونحن جلوس، وفینا أبو بکر وعمر وعثمان، وعلیّ علیه السلام ناحیه، فجاء النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم فجلس إلی جانب علیّ علیه السلام فجعل ینظر یمیناً وشمالاً ثمّ قال: إنّ عن یمین العرش وعن یسار العرش لرجالاً علی منابرٍ من نور تتلألأ وجوههم نوراً. قال: فقام أبو بکر فقال: بأبی أنت وأُمّی یا رسول اللّه، أنا منهم؟ قال له: اجلس. ثمّ قام إلیه عمر فقال له مثل ذلک، فقال له: اجلس. فلمّا رأی ابن مسعود ما قال لهما النبیّ صلی الله علیه و آله وسلم، قام حتّی استوی قائماً علی قدمیه، ثمّ قال: بأبی أنت وأُمّی یا رسول اللّه، صفهم لنا نعرفهم بصفتهم، قال: فضرب یده علی منکب علیّ علیه السلام ثمّ قال: هذا وشیعته هم الفائزون»: فضائل الشیعه ص 11، بحار الأنوار ج 7 ص 178.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

کسانی که صورت های نورانی دارند


پیامبر در جمع یاران خود نشسته بود و برای آنها سخن می گفت و همه از وجود پیامبر بهره می گرفتند.
نمی دانم چه شد که سخن از روز قیامت به میان آمد و پیامبر به این مناسبت فرمود: وقتی روز قیامت بر پا شود، افرادی را می بینی که صورت های آنها مانند ماه شب چهارده می درخشد و همه آرزو می کنند، کاش جای آنها بودند.
پیامبر این سخن خویش را سه بار تکرار کرد. همه می خواستیم بدانیم که این افراد چه کسانی می باشند.
در این هنگام شخصی سؤال کرد: آیا آنها همان شهیدانی می باشند که جان خود را در راه اسلام فدا کرده اند؟
پیامبر در جواب فرمود: آنها ثواب شهدا را دارند امّا این طور نیست که در جبهه جنگ شهید شده باشند.
آیا آنها پیامبرانند؟ آیا آنها جانشینان پیامبران هستند؟
ص: 17
جواب منفی است. پس به راستی آنها چه کسانی هستند؟ آیا آنها از فرشتگان هستند؟
آنها از فرزندان آدم هستند و بر روی همین زمین زندگی کرده اند. آنها کسانی هستند که همه فرشتگان و شهدا آرزوی مقام ایشان را دارند.
ای رسول خدا! آیا می شود آنها را برای ما معرفی کنید؟
در این هنگام پیامبر نگاهی به اطراف خود می کند. به راستی او به دنبال چه کسی می گردد؟
او نگاهی به علی(ع) کرده و با دست به او را نشان می دهد و می فرماید: کسانی که روز قیامت صورت هایشان چون ماه می درخشد و همه آرزوی مقام آنها را دارند، علی و شیعیان او هستند.(1)
ص: 18
________________________________________
1- 5. . «قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: إذا کان یوم القیامه، یؤی بأقوامٍ علی منابرٍ من نور تتلألأ وجوههم کالقمر لیله البدر، یغبطهم الأوّلون والآخرون. ثمّ سکت، ثمّ أعاد الکلام ثلاثاً، فقال عمر بن الخطّاب: بأبی أنت وأُمّی، هم الشهداء؟ قال: هم الشهداء ولیس هم الشهداء الذین تظنّون، قال: هم الأنبیاء؟ قال: هم الأنبیاء ولیس هم الأنبیاء الذین تظنّون، قال: هم الأوصیاء؟ قال: هم الأوصیاء ولیس هم الأوصیاء الذین تظنّون، قال: فمن السماء أم من أهل الأرض؟ قال: هم من أهل الأرض، قال: فأخبرنی من هم؟ قال: فأومأ بیده إلی علیّ علیه السلام فقال: هذا وشیعته، ما یبغضه من قریش إلاّ سفاحی، ولا من الأنصار إلاّ یهودی، ولا من العرب إلاّ دعی، ولا من سائر الناس إلاّ شقیّ، یا عمر، کذب من زعم أنّه یحبّنی ویبغض علیّاً»: فضائل الشیعه ص 29، مشکاه الأنوار ص 175، بحار الأنوار ج 65 ص 68، غایه المرام ج 4 ص 266؛ قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: «یأتی یوم القیامه قوم علیهم ثیاب من نور، علی وجوههم نور، یُعرفون بآثار السجود، یتخطّون صفّاً بعد صفّ، حتّی یصیروا بین یدی ربّ العالمین، یغبطهم النبیّون والملائکه والشهداء والصالحون. ثمّ قال: أُولئک شیعتنا وعلیّ إمامهم»: فضائل الشیعه ص 30، بحار الأنوار ج 7 ص 180.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

عبادتی که ادامه پیدا می کند !


من همراه با عدّه ای از یاران امام صادق(ع)، خدمت آن حضرت بودیم.
در این میان امام رو به من کرد و فرمود: شیعه ما چه زنده باشد و چه مرده، خدا را عبادت می کند.
من از شنیدن این سخن خیلی تعجّب کردم، وقتی مرگ به سراغ ما بیاید، دیگر چگونه می توانیم خدا را عبادت نماییم؟!
برای همین رو به امام کرده و گفتم: چگونه وقتی شیعه شما مرگش فرا رسید، عبادت خدا را می کند؟! مگر با مرگ، پرونده اعمال انسان بسته می شود؟ پس چگونه است که بعد از مرگِ شیعه، هنوز او در حال عبادت است.
امام رو به من کرده و فرمودند:
وقتی لحظه مرگِ شیعه ما فرا برسد و جان به جان آفرین تسلیم کند، دو فرشته ای که مأمور ثبت کردار و گفتار او بودند به سوی آسمان پرواز می کنند. آنها مأموریّت خود را پایان یافته می یابند و خیال می کنند دیگر
ص: 19
در روی زمین کاری ندارند.
هنگامی که آنها به آسمان می رسند، خطاب به خداوند عرضه می دارند: بار خدایا! ما را مأمور ثبت اعمال بنده خود کرده بودی، اکنون عمر او به سر آمد و مأموریّت ما تمام شد. به ما اجازه بده تا در آسمان یا در زمین به عبادت تو بپردازیم!
خداوند به آنان می گوید: ای فرشتگان من! در آسمان من کسانی که عبادت مرا می کنند، زیاد هستند و من به عبادت آنها نیاز ندارم و در زمین هم افراد زیادی عبادت مرا می کنند و من از همه این عبادت ها بی نیاز هستم.
اکنون به شما مأموریّت تازه ای می دهم. از شما می خواهم که به زمین برگردید و به کنار قبر بنده من بروید و در آن جا نماز بخوانید.
این دو فرشته خطاب به خداوند عرضه می دارند: بار خدایا! چگونه این بنده تو شایسته محبّت تو شده است؟!
و خداوند در جواب آنها می فرماید: این به خاطر محبّتی است که به خاندان پیامبر من داشته است.
و آن دو فرشته به کنار قبر آن بنده برمی گردند.
آنها تا روز قیامت مشغول نماز و عبادت می شوند و ثواب همه آنها برای آن مؤمن نوشته می شود. البته ثواب یک رکعت نماز آن فرشتگان به اندازه ثواب هزار رکعت نماز انسان ها می باشد.
ص: 20

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

سخن امام به پایان می رسد.
من با خود فکر می کنم که وقتی شیعه ای جان بدهد، عبادتش بیش از موقعی است که زنده است.
وقتی شیعه از دنیا برود آن دو فرشته برای او نماز می خوانند و هر رکعت نماز آنها با هزار رکعت نماز انسان برابری می کند!(1)
ص: 21
________________________________________
1- 6. . عن سدیر الصیرفی قال: «دخلت علیه وعنده أبو بصیر ومیسر وعدّه من جلسائه، فلمّا أن أخذت مجلسی، أقبل علیَّ بوجهه وقال: یا سدیر، أما أنّ ولیّنا لیعبد اللّه قائماً وقاعداً ونائماً وحیّاً ومیّتاً. قال: قلت: جُعلت فداک، أمّا عبادته قائماً وقاعداً وحیّاً، فقد عرفنا، فکیف یعبد اللّه نائماً ومیّتاً؟ قال: إنّ ولیّنا لیضع رأسه فیرقد، فإذا کان وقت الصلاه وکّل به ملکین خلقاً من الأرض لم یصعدا إلی السماء، ولم یریا ملکوتهما، فیصلّیان عنده حتّی ینتبه، فیکتب اللّه ثواب صلاتهما له، والرکعه من صلاتهما تعدل ألف صلاه من صلاه الآدمیّین، وأنّ ولیّنا لیقبضه اللّه إلیه فیصعد ملکاه إلی السماء فیقولان: یا ربّنا عبدک فلان بن فلان انقطع واستوفی أجله، ولأنت أعلم منّا بذلک، فائذن لنا نعبدک فی آفاق سمائک وأطراف أرضک، قال: فیوحی اللّه إلیهما أنّ فی سمائی لمن یعبدنی ومالی فی عبادته من حاجه، بل هو أحوج إلیها، وأنّ فی أرضی لمن یعبدنی ومالی فی عبادته من حاجه، وما خلقت خلقاً أحوج إلیَّ منه، فاهبطا إلی قبر ولیّی. فیقولان: یا ربّنا، مَن هذا یسعد بحبّک إیّاه؟ قال: فیوحی اللّه إلیهما: ذلک من أخذ میثاقه بمحمّد عبدی ووصیّه وذرّیتهما بالولایه، اهبطا إلی قبر ولیّی فلان بن فلان، فصلّیا عنده إلی أن أبعثه فی القیامه. قال: فیهبط الملکان فیصلّیان عند القبر إلی أن یبعثه اللّه، فیکتب ثواب صلاتهما له، والرکعه من صلاتهما تعدل ألف صلاه من صلاه الآدمیین. قال سدیر: جُعلت فداک یا ابن رسول اللّه، فإذا ولیّکم نائماً ومیّتاً أعبد منه حیّاً وقائماً! قال: فقال: هیهات یا سدیر، إنّ ولیّنا لیؤن علی اللّه عزّ وجلّ یوم القیامه فیجیز أمانه»: فضائل الشیعه ص 28، بحار الأنوار ج 5 ص 328.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

مگر شما علی را می شناسید ؟

پیامبر در سفر معراج خود، وقتی به بیت المقدّس می رسد و قرار می شود به سوی آسمان ها حرکت کند، خداوند برای او وسیله ای از نور آماده می کند و ایشان بر آن سوار می شود و به سوی آسمان حرکت می کند.
هنگامی که پیامبر به آسمان دوّم می رسد و فرشتگان، آن نور را می بینند، به سجده رفته و می گویند: این نور چقدر به نور خدای ما شبیه است.
و جبرئیل فریاد می زند: أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ اِلاَّ اللّه.
فرشتگان چون صدای جبرئیل رامی شنوند، او رامی شناسند و از او می پرسند: چه کسی همراه تو است؟
جبرئیل به آنان خبر می دهد که پیامبر آخر الزّمان به آسمان آنها آمده است.
پس فرشتگان به سوی پیامبر می شتابند و عرض سلام و ادب می کنند و از او می خواهند تا سلام آنها را به حضرت علی(ع) برساند.
پیامبر سؤل می کند: مگر شما علی را می شناسید؟
آنان جواب می دهند: چگونه او را نشناسیم و حال آنکه خداوند در مورد او از
ص: 22
ما پیمان گرفته است و ما هر روز پنج بار به صورت شیعیان او نگاه می کنیم.(1)
اکنون پیامبر به سوی آسمان سوّم حرکت می کند. چهل نور دیگر بر نور پیامبر اضافه می شود. ملائکه چون عظمت این نور را می بینند، همگی به سجده می روند و همان کلام فرشتگان آسمان اوّل و دوّم را تکرار می کنند که این نور چقدر به نور خدای ما شبیه است!
جبرئیل فریاد می زند: أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إلاَّ اللّه.
فرشتگان می فهمند که حضرت محمد(ص) به آسمان آنها آمده است. پس همه به او خوش آمد می گویند: خوش آمدی ای محمّد! ای آخرین پیامبر خدا!
و جملگی براو سلام می کنند و از او در مورد حضرت علی(ع) سؤال می کنند.
پیامبر از آنان می پرسد: مگر شما علی رامی شناسید؟
آنان در جواب می گویند: چگونه علی(ع) را نشناسیم در حالی که ما وقتی دور بیت المعمور" طواف می کنیم، نام او و فرزندان و شیعیان او را می بینیم که بر آن خانه نوشته شده است.(2)
حتماً می دانی که بیت المعمور، خانه خدا و کعبه فرشتگان است و در آسمان چهارم قرار دارد.
ای شیعیان! اکنون جا دارد که بر خود ببالید و افتخار کنید که به خاطر این محبّتی به مولایتان دارید آن قدر مقام پیدا کرده اید که فرشتگان بر دورِ نام شما طواف می کنند.
ص: 23
________________________________________
1- 7. . الإمام الصادق علیه السلام: «...ثمّ زاده أربعین نوعاً من أنواع النور، لا یشبه شیء منه ذلک النور الأوّل ، وزاده فی محمله حلقاً وسلاسل ، ثمّ عرج به إلی السماء الثانیه ، فلمّا قرب من باب السماء تنافرت الملائکه إلی أطراف السماء وخرّت سجداً وقالت: سبّوح قدّوس ربّ الملائکه والروح ، ما أشبه هذا النور بنور ربّنا؟ ! فقال جبرئیل: أشهد أن لا إله إلاّ اللّه ، أشهد أن لا إله إلاّ اللّه ، فاجتمعت الملائکه ، وفُتحت أبواب السماء ، وقالت: یا جبرئیل مَن هذا معک؟ فقال: هذا محمّد ، قالوا: وقد بُعث؟ قال: نعم .قال رسول اللّه: فخرجوا إلیَّ شبه المعانیق، فسلّموا علیَّ ، وقالوا: اقرأ أخاک السلام، فقلت: هل تعرفونه؟ قالوا: نعم ، وکیف لا نعرفه وقد أخذ اللّه میثاقک ومیثاقه ومیثاق شیعته إلی یوم القیامه علینا؟ وأنّا لنتصفّح وجوه شیعته فی کلّ یوم خمساً. یعنون فی وقت کلّ صلاه»: الکافی ج 3 ص 483، علل الشرائع ج 2 ص 312، حلیه الأبرار ج 1 ص 422، غایه المرام ج 6 ص 326.
2- 8. . «ثمّ زادنی ربّی عزّ وجلّ أربعین نوعاً من أنواع النور، لا تشبه الأنوار الأول ، وزادنی حلقاً وسلاسل ، ثمّ عرج بی إلی السماء الثالثه، فنفرت الملائکه إلی أطراف السماء وخرّت سجداً ، وقالت: سبّوح قدّوس ، ربّ الملائکه والروح ، ما هذا النور الذی یشبه نور ربّنا؟ فقال جبرئیل: أشهد أنّ محمّداً رسول اللّه ، أشهد أنّ محمّداً رسول اللّه. فاجتمعت الملائکه ، وفُتحت أبواب السماء وقالت: مرحباً بالأوّل ، ومرحبا بالآخر ، ومرحبا بالحاشر ، ومرحبا بالناشر، محمّد خاتم النبیّین ، وعلیّ خیر الوصیّین . فقال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم: سلّموا علیَّ ، وسألونی عن علیّ أخی ، فقلت: هو فی الأرض خلیفتی، أوَ تعرفونه؟ فقالوا: نعم ، کیف لا نعرفه وقد نحجّ البیت المعمور فی کلّ سنه مرّه ، وعلیه رقّ أبیض فیه اسم محمّد وعلیّ والحسن والحسین والأئمّه وشیعتهم إلی یوم القیامه؟...»: الکافی ج 3 ص 483، علل الشرائع ج 2 ص 312، حلیه الأبرار ج 1 ص 422، غایه المرام ج 6 ص 326.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

چرا پیامبر گریه می کند ؟

روز قیامت فرا رسیده است و همه انسان ها سر از خاک برداشته اند. کوه ها متلاشی شده اند و آسمان شکافته شده است.
چه غوغایی بر پا شده است!
همه جا را ترس و اضطراب فرا گرفته است!
همه مردم در صحرای قیامت جمع شده اند و تشنگی بر همه غلبه کرده است. گرمای شدید به گونه ای است که نفس کشیدن بر همه سخت شده است.
نمی دانم چقدر زمان گذشته است، آن قدر می دانم که اگر به سال های دنیا حساب کنی به اندازه پنجاه سال می شود که همه مردم در صحرای قیامت جمع شده اند و همه در وحشت به سر می برند.
هر کسی با خود فکر می کند که سرانجام من چه خواهد شد؟
آیا خواهم توانست به سلامت از پل صراط عبور کنم؟
مردم دیگر خسته شده اند، پس خدا کی می خواهد حسابرسی را شروع کند؟
ص: 24
گوش کن، صدایی می آید!
این صدا از عرش خدا می آید، یکی از فرشتگان از طرف خداوند با صدای بلند فریاد می زند: پیامبر مهربانی ها؛ محمّد کجاست؟
اینجا است که پیامبر ما جلو می رود و خود را به حوض کوثر می رساند.
بعد از آن، این صدا در همه صحرای محشر می پیچد: امیر المؤمنین، علی مرتضی(ع) کجاست؟
تو با چشم خود می بینی که مولایت از جای خود برخاسته، به سمت حوض کوثر می رود و در کنار رسول خدا قرار می گیرد.
اکنون خداوند تصمیم گرفته است بندگان خوبش را به دست پیامبر و حضرت علی(ع) از آب کوثر سیراب کند.
تشنگی بر همه غلبه کرده است، به خاطر همین همه به سمت حوض کوثر هجوم می برند!
امّا همه نمی توانند از این آب بنوشند!
این آب گوارا مخصوص بندگان خوب خدا است و برای همین فرشتگانی مأمور هستند تا نگذارند گنهکاران به کنار این آب بیایند.
عدّه ای از شیعیان برای نوشیدن آب به سمت حوض کوثر می آیند امّا فرشتگان آنها را بر می گردانند!
آنها شیعیانی هستند که در دنیا به گناه آلوده شده و فریب شیطان را خورده بودند.
پیامبر این صحنه را نظاره می کند، او شیعیان را می شناسد و می بیند که چگونه در آتش تشنگی می سوزند امّا نمی توانند خود را به کنار حوض کوثر
ص: 25
برسانند.