معرفی شمشیر و انواع آن(2)

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دراین قسمت در ادامه قسمت قبل به معرفی یکی دیگر از شمشیرهای مورد استفاده در چین می پردازیم.





آشنایی با جی ان

سومین نوع شمشیر مورد استفاده در چین شمشیری هست که در روش وودانگ کونگ فو استفاده می شده است و یکی از تاثیر گذارترین شمشیرهای دنیا می باشد.




در چین دو روش مبارزاتی موجود بوده است که مادر تمام سبک ها و روش های دیگر در درون دل خود بوده اند و در دنیای هنرهای رزمی نیز باعث ایجاد هنرهای رزمی در ژاپن ،

کره و آسیای جنوب شرقی شده اند.




یکی از این روش ها شائولین است که خود به دو نوع شمالی و جنوبی تقسیم میشده که توضیحاتی مختصردر بالا عرض شد و روش دیگر وودانگ کونک فو بوده که خود دارای سه روش اصلی هسینگ آی ، باگوا جانگ و تای چی است.

در شائولین تمرکز بر روی قدرت بدنی و مهارتهای تکنیکی است تا جایی که سالها هنرجویان این روش در معابد به تکمیل روش مبارزات خود و تمرنی های طاقت فرسای بدنی می پرداخته اند و بنای کار بر قدرت و بنیه بدنی بوده است این تعالیم در کنار تعالیم ربانی بوده است.




شائولین بیشتر پیرو تفکر مراقبه و ذن بوده اند که بعدها بودیسم بیشترین تاثیر را در آنها گذاشته است و به نوعی روش عرفانی ، کلامی و روحانی خود را بر پایه بودیسم پایه ریزی کرده اند.




اما در روش وودانگ که مورد تاثیر تائویسم است علاوه بر تمرین های بدنی بر روی استفاده از نیروهای درونی ومخصوصا چی تمرکز می کرده اند و به اصطلاح مبارزات این روش درونی مصطلح هستند.




این روش از نظر فرم های آن نیز بسیار کاربردی ، عمیق و در عین حال پیچیده هستند.شمشیر مورد استفاده در این روش کونگ فو شمشیر جی ان بوده است.




این شمشیر شمشیری بلند ، متوسط یا کوتاه بوده که تیغه ای صاف و دو لبه تیز داشته است ، ضخامت و پهنای این شمشیر همیشه دستخوش تغییر بوده تا جایی که در برخی موارد پهنایی به اندازه نن دائوو در برخی موارد نیز پهنایی تنها 2 یا چند سانتیمتری داشته است.ضخامت آن نیز به همین ترتیب بوده است .

در این شمشیر انتهای تیغه معمولا به اندازه خیلی کمی از نظر پهنا کوچکتر از ابتدای تیغه است که البته زیاد در خور و قابل ملاحظه نیست و صرفا جهت زیبایی ارگونومی و هندلینگ این عمل انجام میشده است تا در عین حال برش بهتری را نیز به ارمغان بیاورد

تیغه معمولا بلند بوده و در انتهای شمشیر نیز دسته ، محافظ دست و حلقه پایانی بوده است.




دسته این سلاح به اندازه 20 تا 30 و حتی بیشتر می باشد و دارای محافظ دسته ای به شکل هایی چون مختلف (اشکالی چون دایره صلیبی پهن و یا اشکال هندسی چند وجهی که زیبایی خیره کننده ای دارند) بوده.




در انتهای دسته نیز حلقه متصل میشده که هم دسته و تیغه را به هم نصب می کرده و هم با ایجاد وزن بیشتر تعادل کل شمشیر را در دست شمشیرزن بیشتر می کرده است.

به جرات می توانم ادعا کنم اگر طراح و سازنده این سلاح ماهر باشد این نوع سلاح بهترین هندلینگ و ارگونومی را با دست ، مچ و بدن انسان دارد و از دیگر انواع رده های شمشیر زیباتر ، کشنده ، برا و ارگونومیک تر است و کمترین ضعف در همراهی با آناتومی بدن انسان را دارا می باشد

ویژگی این سلاح در سرعت بسیار بالای آن می باشد که با نوع خاصی از برش توسط اساتید ماهر شکافهای بسیار عمیق ایجاد میکرده است(قصد آموزش نوع ضربه را نیز داشتم اما چون جنبه آموزشی دارد منصرف شدم).




سرعت به این سلاح برتری میداده تا در نبردهای تن به تن که تعداد دشمن بسیار زیاد می بوده است جنگجو بتواند با سرعت و مهارت بیشتری دشمنان خود را از پا در آورد و این شمشیر در بین دیگر رده های این مقاله بیشترین توانایی را برای درگیریهای چند نفره دارد.




این شمشیر یکی از پر استفاده ترین شمشیرهای چین بوده و اساتید بزرگی حریفان خود را با این سلاح از میدان به در کرده اند و در عین حال استفاده از آن نیازمند تکنیک و مهارت بالایی است چراکه روش ضربه زدن با آن خاص می باشد و این در حیطه توانایی افراد مبتدی نیست ؛ در دستان یک فرد غیر ماهر و مبتدی توانایی دائو و نن دائو را نداشته ندارد ولی در دستان استادی ماهر از هر سلاحی موثرتر و خطرناکتر است.




به فراخور مکان استفاده این سلاح ضخامت و پهنای آن همانطور که گفته شد تفاوت داشته است به شکلی که در نیروهای نظامی انواع بسیار ضخیم و پهنی از این شمشیر ساخته میشده و در دست فرماندهان ارشد و امپراطوران چین قرار می رفته است در حالی که معمولا نیروهای عادی از شمشیرهای دائو یا نن دائو و خانواده آنها استفاده می کرده اند.




در میان تمام رده های شمشیر مورد بررسی در این مقاله این رده شمشیر سرعت بالاتری دارد ، توانایی برش خوبی را ارائه میدهد و بنا به ضخامت و پهنای تیغه شمشیر قدرت خوبی نیز دارد ؛ به شکلی که در انواع نازک و کمتر پهن برشی عادی و در انواع سنگین تر به فراخور وزن بیشتر قدرت بیشتری نیز اعمال می کند.




اما این موارد بستگی به توانایی بدن استفاده کننده آن دارد.

نکته ای قابل تامل در مورد شمشیرهای چینی توجه خاص سازندگان خوش ذوق آنها به زیبایی و ارگونومی شمشیرهای خود بوده و می توان گفت در دنیای قدیم بدون بودن ابر کامپیوترها و فرمول های فیزیکی سلاح هایی بسیار علمی و در عین حال زیبا تولید می کرده اند.




آنها دقیقا می دانستند که وزن دسته شمشیر باید به اندازه ی تیغه باشد تا شمشیر در دستان مبارز به خوبی جای بگیرد و به همین دلیل دسته شمشیرهای خود را بلند و در انتهای آن وزنه و یا حلقه هایی(سیبک) برای تعادل متصل می کرده اند.




این حلقه ها و محافظ ها در طول زمان با رنگ ها ، جنس ها و اشکال زیبایی طراحی میشده اند و در کنار رزم صحنه های بسیار زیبا و چشم نوازی از هنر را نیز با خود داشته اند.این مورد در شمشیر جی ان به خوبی دیده می شود وبروز بیشتری دارد.




در دنیای شمشیرهای باستان هیچ کشوری به اندازه چین به زیبایی و هنر در ساخته های خود توجه نداشته است.

همچنین چینی ها برای اینکه در مبارزات حریف خود را دچار اختلال دید و اشتباه محاسباتی کنند معمولا در انتهای شمشیر خود تکه پارچه ای به اندازه های مختلف می آویخته اند که در زمان شمشیر زدن در راستای بدنه شمشیر قرار می گرفته و به دلیل سرعت بالا باعث اشتباه دید در دیدن تیغه و پارچه توسط حریف میشده است.




همچنین قابل ذکر است مردم مغول در شمال چین که زمانی بخشهایی از آن جزء امپراطوری چین بوده و بخش های صحرا نیشن آنها از نوعی شمشیر استفاده میکرده اند که شبیه دائو یا بیشتر شبیه ساتور بوده و همچنین نوعی دیگر از شمشیرها که به نوع عربی موسوم هستند و در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.



منبع:::http://kohne_sarbaz_iran.rozblog.com/Forum/Post/2253

https://www.uplooder.net/files/99c3dd8b0a682c44e1f0621e7239788b/جوانی-من-کجاست؟؟---hasan_ali_ebrahimi_said_جوانی-من-کجاست؟؟-.mp4.html