میلادش تولد بهاراست ؛
تولد آب است و تولد هر چه پاکی و زلالی .
میلادش از هر سو رحمت است. ا
ز آن جهت که ادامه ی راه انبیاست.
فاطمه ( س) امتداد راه انبیاست.
اگر او نبود، طریق انبیا ابتر می ماند
و این سلسله ی پیوسته به بن بست می رسید.
فاطمه ، فاطمه نامیده شد؛
چون از هر زشتی و پلیدی بری بود
و ناپاکی در او راه نداشت؛
هر چه بود، عصمت بود و عفاف و پاکی .
فاطمه آن گونه بود که هر گاه پیامبر (ص) او را می دید ،
تسکین می یافت و او همیشه با یک سبد شکوفه ی لبخند
به استقبال پدر می رفت.
فاطمه در خانه ی همسر نیز چنین بود؛
آن سان که علی و فاطمه شایسته ترین زوج جهان بودند.
خانه گلی فاطمه پناهگاه مسکینان و فقیران بود.
هر حاجتمندی که از همه جا ناامید می شد،
رو به خانه فاطمه می آورد و با دست پر باز می گشت.
صفات فاطمه (س) آن چنان آسمانی است که خداوند در قرآن
او را که همراه با همسر و فرزندانش سه شب متوالی
غذای افطار خود را به فقرا می بخشند،
این گونه می ستاید:
و یُطعِمونَ الطعامَ عَلی حُِبّهِ مِسکیناً و یَتیماً و اسیراً
( سوره دهر ، آیه 8 )
فاطمه صفات و خصلت هایی را که از پدر به ارث برده است ،
همان گونه نیز به ارث می گذارد؛
و چنین است که فرزندان او
بهترین انسان های روی زمین هستند.
و از این روست که خداوند بر پیامبر (ص)
به سبب اعطای فاطمه ( س) منت می نهد
و او را به شکر گزاری فرا می خواند و می فرماید :
" انا اَعطیناکَ الکَوثر فَصَّل لِربِّک وَانحر اِن شانِئکَ هُوالَابتَر .
( سوره کوثر)
نقل قول
