اشعار ولادت حضرت زهرا(س) و مقام مادر

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

اسطورهٌ شهامت وایثار مادر است
تاریخ ساز مکتب پیکار مادر است

گراجتماع چو خانه بود بهر جامعه
تهداب وسقف وپایه ودیوار مادراست

فرزند اگر که تب کند از گردش نسیم
تا صحبدم نشسته وبیدار مادراست

ما از وجود او ست که موجود گشته ایم
همچون درخت میوه پر از بار مادر است

فرقی نمیکند زن افغان که هر کجاست
هم پاک وبانجابت وپُرکارمادراست

صیاد اگر که میزند آتش به لانه اش
همچون عقاب چوچه به منقار مادراست

بیند اگر هزار رقم رنج ودرد وغم
دریای بی کرانه اسرار مادر است

مدیون مادر است (حبیب)در تمام عمر
زیرا همیشه عاشق دیدار مادراست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب فرخندهٔ میلاد زهراست
فروغ معرفت از مکه پیداست

خدا امشب در رحمت گشوده
غبار از دیدۀ خاتم زدوده

ملائک در سما تسبیح گویان
خلایق در زمین توفیق جویان

سرور رحمة للعالمین است
پیام آور ز حق روح الأمین است

محمد! سِرّ حق را کس نداند
حبیبا حق سلامت می رساند

دو چشمت روشن از دیدار زهرا
بهشت آیینه رخسار زهرا

چه زهرا شاهکار آفرینش
حیا و معرفت او را گزینش

چه زهرا برتر از مریم مقامش
هزاران عیسی و مریم غلامش

چه زهرا جلوۀ جذاب هستی
چه زهرا ترجمان حق پرستی

چه زهرا آن که طاووس جنان است
عروس بی مثال آسمان است

چه زهرا از پیمبر یادگار است
زنان را بهترین آموزگار است

چه زهرا همسر شاه ولایت
مدال سینۀ ختم رسالت

چه زهرا کل هستی را دلیل است
ارادتمند کوی جبرئیل است

اگر یک لحظه لب هایش بخندد
خدا درهای دوزخ را ببندد

سید حسن حوشزاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب سیاه بگیرد تمام دنیا را
اگر ز خلق بگیرند نام زهرا را

هزار سال به جز آستانه ی کرمت
نبرده ایم در خانه ای تمنا را
ز روی عاطفه خوابت نمی برد شب ها
اگر روا نکنی حاجت گداها را
قرار نیست به نان مدینه لب بزنی
ز سفره ات نگرفتند رزق بالا را

برای آن که مقام تو را نشان بدهند
نموده اند فراهم بساط فردا را

دل رسول خدا را اسیر درد مکن
مگیر از سخن خویش لفظ «بابا» را