سوگ نشين نهرعلقمه ((سالروز وفات ام الشهداء،خانم ام البنين (س)

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

ام البنین!

اینک تو مادر پسری هستی که قرار است علمدار کربلا باشد
و ساقی گل های محمدی صلی الله علیه و آله وسلم .

تو مادرِ آفتابی شدی، که قرار است، تمام عالم در سایه امن، بیاساید.
و به راستی که فقط تو لایق این ماه بودی!

مگر می شود از تو نگفت؟
مگر می شود از آن همه عظمت حرفی نزد؟!

وقتی خبر شهادتِ پسرت را، امیدت را و نور چشمت را شنیدی، گفتی:
پسرم فدای حسین فاطمه! سلام بر تو، مادر وفا، مادر ادب و مادر عشق!

ام البنین!

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

با عشق نورانی





نماد استقامت در زمین بود

دلش با عشق نورانی عجین بود

فضیلت های غم، معنا نمی شد

اگر لب خالی از «ام البنین» بود

[** عسل خاتون **]

اگرچه در كربلا نبودی تا حزن هزار دلهرگی را

از دوش حسین علیه‏ السلام برداری،

امّا در مدینه ایستادی تا نبض عاشورا را در مدینه به جریان اندازی...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خزان غم به باغ یاس آمد
وفات حضرت عباس آمد

زگلزار چنان یا ایهاالناس
به استقبال مادر عباس آمد

وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها تسلیت باد

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

منم که سایه نشین و جود مولایم
کنیز خانه غم ؛ خاک پای زهرایم

منم که خانـــه به دوش غــم علی منم
که همقدم محنت ولی هستم

منم که شاهد زخم شکسته ابرویم
انیس گریه به یاس شکسته پهلویم

منم که در همه جا در تب حسن بودم
منم که شاهد خون لب حسن بودم

منم که جلوه حق را به عین می دیدم
خدای را به جمال حسین می دیددم

منم که بوده دلم صبح و شام با زینب
منم میان همه ؛ هم کلام با زینب

منم که سوگ گلستان و باغبان دارم
به سینه زخم غم کربلائیان دارم

منم که ظهر عطش را نمی برم از یاد
چهار لاله بی سر ز من به خاک افتاد

منم که مادر عشق و امید و احساسم
فدای یک سر موی حسین عباسم

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

ای مدینه گریه كن بر حال من
گریه سر كن بر من واحوال من

ناله های آتشین را گوش كن
شكوه ام البنین را گوش كن

ای مدینه یاد داری پیش از این
یك مدینه بود و یك ام البنین

بود كانون وفا كاشانه ام
بو ی زهرا می رسید از خانه ام

جای گل در تو گلستان داشتم
هفده سرو خرامان داشتم

خانه ام ام القرای عشق بود
جای جایش جای پای عشق بود

عرش را گر ماه روشن می نمود
كسب نور از خانه من می نمود

خانه ام خشبو ز عطر یاس بود
در كنارم اكبر و یاس بود

بود از یمن حسین بن علی
خشت خشت آشیانم منجلی

هر زنی هر جا كه نامم می شنید
برمقامم آه حسرت می كشید

وه چه شیرین روزگاری بود و رفت
برسرمن سایه ساری بودو رفت

یاد آن كانون احساسم بخیر
ای مدینه یاد عباسم بخیر

یاد باد از قامت رعنای او
یاد باد از نرگس شهلای او

خوب دانم با سر و دستش چه شد
خوب دانم نرگس مستش چه شد

زینبم می گفت آن روح ادب
داده جان یبن دو دریا تشنه لب

زینبم گفتا كنار علقمه
دیده او را در كنار فاطمه

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آموزش مهربانی







نگیر از شب من آفتاب فردا را
نبند روی من آن چشمه های زیبا را

تو گاهواره ماه و ستاره ها هستی
خدا به نام تو کرده است آسمان ها را

تو در ادامه هاجر به خاک آمده ای
که باز سجده کنی امتحان عظمی را

خدا سپرده بدستت چهار اسماعیل
که چشمه چشمه گلستان کنند دنیا را

چه کرده ای که به آغوش مهربانی تو
سپرده اند جگر گوشه های زهرا علیهاالسلام را

بگو چه بر سر بانوی آب آمده است
که باز می شنوم رود رود دریا را

تبر چگونه شکسته ست شاخه و برگ تو را
چطور خم شده ای بر زمین، سپیدارا!

بخوان! دوباره بخوان با گلوی مرثیه ها
حدیث تشنه ترین دست های صحرا را

از آسمان به زمین آمده است گیسویت
که سربلند کند دختران حوّا را






پانته آصفایی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای چراغ بیت الاحزان فرزندان زهرا!

شفاعت حسین علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام شاه بیت غزل عاشقانه
زندگی ‏ات خواهد بود

و ماه درخشان وجودت، سرو رعنای امیدت، عباس، سرمایه جاودانه دنیا و آخرتت.

خوشا به سعادتت ای مادر پسران دلیر!

ای مادر شیرمردان شهید

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

منم که سایه نشین و جود مولایم

کنیز خانه غم ؛ خاک پای زهرایم

منم که خانـــه به دوش غــم علی هستم

منم که همقدم محنت ولی هستم

منم که شاهد زخم شکسته ابرویم

انیس گریه به یاس شکسته پهلویم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای مدینه گریه كن بر حال من
گریه سر كن بر من واحوال من

ناله های آتشین را گوش كن
شكوه ام البنین را گوش كن

ای مدینه یاد داری پیش از این
یك مدینه بود و یك ام البنین

بود كانون وفا كاشانه ام
بو ی زهرا می رسید از خانه ام

جای گل در تو گلستان داشتم
هفده سرو خرامان داشتم

خانه ام ام القرای عشق بود
جای جایش جای پای عشق بود

عرش را گر ماه روشن می نمود
كسب نور از خانه من می نمود

خانه ام خشبو ز عطر یاس بود
در كنارم اكبر و یاس بود

بود از یمن حسین بن علی
خشت خشت آشیانم منجلی

هر زنی هر جا كه نامم می شنید
برمقامم آه حسرت می كشید

وه چه شیرین روزگاری بود و رفت
برسرمن سایه ساری بودو رفت

یاد آن كانون احساسم بخیر
ای مدینه یاد عباسم بخیر

یاد باد از قامت رعنای او
یاد باد از نرگس شهلای او

خوب دانم با سر و دستش چه شد
خوب دانم نرگس مستش چه شد

زینبم می گفت آن روح ادب
داده جان یبن دو دریا تشنه لب

زینبم گفتا كنار علقمه
دیده او را در كنار فاطمه

وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها تسلیت باد