امشب شب ولادت مولای ما علی است{اشعار ولادت مولا امیرالمومنین علیه السلام}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست



پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست



زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست



علیست محرم اسرار رب بی همتا
کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست



بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست



وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست



علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست



علی است خانه یکی با خدای بی همتا
درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست



علی است فرد نمودار خلقت کامل
که عقل در عجب از خالق یگانه اوست



مقام صید علی برتر از تفکر ماست
چو بی نظیر بعالم غم زمانۀ اوست



تو صید شیرخدا بین که روبهی مکار
بقصد کشتن زهرا در آستانۀ اوست



حسان معرف الله شد ولی الله
چو در تمام صفات علی نشانه اوست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولای ما نمونه ی دیگر نداشته است
اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم
این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی
آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود
شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است…
انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود
یا جبرِییل واژهء بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است
هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او
تقصیر من که نیست برابر نداشته است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چنین روزی خجسته بی نظیر است

مبـارک شـیعیان عـید غـدیر است

در این عـیـد ولایـت گـشـت ثابت

علی مولاست گر چشمی بصیـر است

امامت واجب است بعد از نبوت

که فرمان خداوند کبیر است

خـلافـت پیـش ما معنـا ندارد

چو مولایـم علی تنها امـیر است

علی را نیست در عالم نــظیری

علی بــس که شجاع است و دلیـر است

علی بی حدّ غـنی و بی نیاز است

که دنـیا پـیـش چشمانش حقیر است

عـلی لطف و کـرم دارد فراوان

که قارون هم به نزد او فقیر است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اوج تـفـوق بربشر وی را نـه حـد است
فـخـر بشر در کـبرياء مولود کعبه است

درجسم قرآن گشته جان آن عصمت دين
مـرآت حـق وحـق نما مولود کعبه است

کعـبه چـرا افـراخـته است با سرفـرازی؟
آن راچون عز و علاء مولود کعبه است

آن کس ، به هـنگـام نـمـازی بی هـمانند
يک سجده اش گشته دعامولودکعبه است

گويي که از روز الست در گوش هستی
قـدسـی دم قـالـوا بـلی مولود کعبه است

گر بودی اش کوه طلا بخشيدی يك جا
دانی که باشد بوالسخاء؟ مولود کعبه است

ازسوی حق اعطاء شدش، حکم ولايت
بعد از نـبی شد پيشوا مولود کعبه است

چشم سـما مانند وی هـرگـز نديده است
مـثـلش نيامـد در ثــری، مولود کعبه است

ازپل چسان خواهی گذشت ای کوردرشب
برتو چو تـنــــها رهـنـما مولود کعبه است

در کــربـلا آن عـا شـقـان راسـتين را
آرا سـتـه بـهـر فــدا مولود کعبه است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در میـــان کعـبه جـان ، پـرتـو حق جلــوه گر شــد

فاطمه بنت اســد هم ، صــاحب زیبـا پسر شــد

کعبه آن شب ، غـرقـه در نـور دل افـروز خـدا بـود

آسمان کعبه گویی ، مظــهر صــدها گهـــر شــد

عطــر جـانبخش بهشـتی در فضــای کعبه پیچید

تا کـه میـــلاد ســعید مـرتضی فخــر بشــر شــد

مـژده میـــلاد مـولا ، می کنــــد از غم رهـــــــایم

زین بشارت کام امّت ، مملو از شهد و شکر شـد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیمه­ های شب و سرمای شدید
گوش شب ناله­ ای از دور شنید

دل به درد آمده­ ای می نالید
دست بر پشت و کمر می­ مالید

گاه از درد به خود می­ پیچید
گاه از پرده­ ی دل ناله کشید

مگر او بود زن حامله­ ای
بی­ پرستاری و بی­ قابله­ ای

درد زا بر کمرش سخت گرفت
پشت و پهلوی ورا سخت گرفت

گویی از خون جگر لخت گرفت
نیمه شب سوی حرم رخت گرفت

جان­ پناه خوشی از بخت گرفت
پرده­ ی کعبه در آن وقت گرفت

تا مگر پرده ز کارش گیرد
دست حق آید و بارش گیرد

گفت ای با خبر از راز دلم
ای خدای من و دم­ ساز دلم

مهر تو بارقه­ انداز دلم
بر سر کوی تو پرواز دلم

شنوی از کرم آواز دلم؟
دست تو پرده­ زن ساز دلم

سهل کن عارضه­ ی مشکل من
بار بردار ز روی دل من

در پناه حرمت آمده ام
به امید کرمت آمده ام

بر در محترمت آمده ام
به بساط نِعَمت آمده ام

خسته از بار غمت آمده ام
شرح غم تا دهمت آمده ام

شب تاریک مرا روشن کن
سهل بر من خطر زادن کن

من که نُه ماهه زنی حامله ام
بی­ پرستارم و بی­ قابله ام

درد افکنده به تن زلزله­ ام
تنگ شد از غم دل حوصله­ ام

در دل افکنده چنین ولوله­ ام
مگر از درد تو سازی یله­ ام

زایمان را تو به من آسان کن
درد سنگین مرا درمان کن

نصف شب بس که به دل زاری کرد
از دل و دیده گهرباری کرد

کردگارش ز کرم یاری کرد
عوض قابله غم­ خواری کرد

حق از او خوب نگه­ داری کرد
مهربانی و پرستاری کرد

داد در خلوت کعبه راهش
شد حرم منزل و زایشگاهش

شب او یک­ سره با درد گذشت
با دل زار و رخ زرد گذشت

آن شبِ دل­ سیهِ سرد گذشت
هر چه آن درد بر او کرد گذشت

درد هر چه که برآورد گذشت
لحظات غم و هم درد گذشت

تا که شب رفت و سحرگاه رسید
آن مه نو سفر از راه رسید

نغمه­ ی مرغ سحر از یک سو
شادی رکن و حجر از یک سو...

کعبه را شاد نگر از یک سو
بانگ تکبیر پسر از یک سو

مادرش کرده به بر از یک سو
نشر آن تازه خبر از یک سو

همه گفتند: علی آمده است
مظهر لم یزلی آمده است

فاطمه بنت اسد شیری زاد
شیر غرّانِ جهان­گیری زاد

دست بر قبضه­ ی شمشیری زاد
عقل کل صاحب تدبیری زاد

پور آورد ولی پیری زاد
بهر مردان خدا میری زاد

آری آن میر، امیر عرب است
شیر یزدان و خدای ادب است...

چون که اطفال به دنیا آیند
ناله و گریه ز دل بگشایند

چون علی پرده ز رخسار افکند
غرّشی کرد به آواز بلند

مادرش دید که طفلی دِل­ بَند
در حرم همهمه­ ی شیر افکند

بچه­ ی شیر چو او را پنداشت
نام او را اسدالله گذاشت

چون که دیدند زنان عربش
وان مباهات و نشاط و طربش

خوش دویدند همه از عقبش
تا بپرسند ز حالات شبش

شب تنهایی و درد و تعبش
زاده چون این پسرِ لعل لبش

روی نیکوی علی را دیدند
بهر تبریک رخش بوسیدند

جشن فرخنده­ ی میلاد علی است
دل ما پر همه از یاد علی است

کعبه زایش­ گه و آباد علی است
حرم حق دل آزاد علی است

همه را چشم به امداد علی است
جان ما زنده به ارشاد علی است

چشم ما روشن از این مولود است
بر همه روز علی مسعود است

مبدأ خلق، وجود علی است
هستی و بود، ز بود علی است

هر چه بینیم نمود علی است
خلق محتاج به جود علی است

مرغ حق گرم سرود علی است
اُسجُدوا رمز سجود علی است

ظاهراً آدم اگر مسجود است
باطناً سجده بدین مولود است

کشتی بحر نجات است علی
چشمه­ ی آب حیات است علی

اصل خیر و برکات است علی
معنی صوم و صلات است علی

چه رفیع الدّرجات است علی
جمع اضداد صفات است علی

ها علیّ ٌ بشرٌ کیف بشر
ربّه فیه تجلَّی و ظهر!

چارده قرنِ تمام است علی
بر همه خلق، امام است علی

صاحب کوثر و جام است علی
شهره­ ی خاص و عَوام است علی

مِهر بام و مه شام است علی
من چه گویم که به نام است علی

نام او نام خدای ازلی است
اسم اعظم به خدا نام علی است

یا علی دست من و دامن تو
چشم دارم به رخ روشن تو

خوشه­ چینم به سر خرمن تو
سرمه­ اَم خاک سُم توسن تو

حرم عشق بود مدفن تو
آرزوی دل من دیدن تو

نا امیدم مکن از درگاهت
نظری کن به فقیر راهت

اوّلین پیرو احمد باشد
یاور دین محمّد باشد

واجد قدرت بی­ حد باشد
ولیّ داور ایزد باشد

وارث منبر و مسند باشد
بر همه میر و ممجّد باشد

میرفخرا صله گیرم ز کفش
جان به قربان علیّ و نجفش

آقای مرتضی جندقی(میرفخرا)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي خانة كعبه زادگاهت
اي صحنة حشر دادگاهت

تو احمد و احمد است حيدر
يك روح كه ديده در دو پيكر

گفتار همارة تو تنزيل
شاگرد قديمي تو جبريل

در ليلة قدر، قدر قدري
در صحنه بدر، بدر بدري

ميدان نبرد پاي بستت
شمشير نيازمند دستت

تو قله عرش را اميري
يا همدم كودك صغيري؟

غير از تو که، اي خداي را شير
بخشیده به خصم خويش شمشير؟

در ملك وسیع حق امامي
با پير فقير هم كلامي

با آنكه امام جمع بودي
در بزم فقير، شمع بودي

تو مالك عرش در زميني
حيف است ميان ما نشيني

در عرش امام آفتابي
در فرش چرا ابوترابي؟

اي قلب تو خانة محمد
جاي تو به شانة محمد

تو بت‌شكن و خداپرستي
بر شانه وحي بت شكستي

بت‌هاي حرم قيام كردند
بر تو همگي سلام كردند

هر بت كه فتاد و بر زمين خفت
فرياد كشيد و يا علي گفت

اي پشت سرت دعاي كعبه
اي بت‌شكن خداي كعبه

اي مهر تو لطف بي‌نهايت
توحيد و نبوت و ولایت

مهر تو بود تمام دينم
تا كور شود عدو من اینم

روزي كه نه آب و نه گِلم بود
جاي تو به خانة دلم بود

با مهر تو روي خود نمودم
با مهر تو چشم خود گشودم

دل را به ولات زنده كردم
گه گريه و گاه خنده كردم

اي شهد ولایت تو شيرم
اي كرده به عشق خود اسيرم

مادر که میان گاهواره
می کرد به صورتم نظاره

هر شب كه به گاهواره خفتم
تا صبح علي علي شنفتم

صد شكر خداي را که هر دم
با دوستي تو رُشد كردم

عمري به محبتت اسيرم
تا با تو بمانم و بميرم...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز پيچيده به هر كوي و مكان بوي علي (ع)
هر دل غمـزده اي آمده در كوي علـي (ع)

حوريانـي ز بهــشت آمـده در ميــلادش
خانه ی كعبـه منوّر شـده از روي علي( ع)

فاطمـه بنت اسـد مـادر آن شيـر خـدا
فاطمـه بنت نبي همسر دلجوي علي (ع)

عارفـان جلـوه حق را ز كجـا مي طلبند
گو تماشـا بكنند از گُل خوشبـوي علي( ع)

هيـچ آييـنه جمـال ازلـي را ننمـود
بهتـر از معرفـت و سيرت نيـكوي علي(ع )

در شـب كفـر و ستم دين خـدا پا نگـرفت
مگـر از نـور دل و قـوت بازوي علـي (ع)

يارب از دسـت علـي كوثر لبريـزم بخـش
تا ببوسـم زصفا دسـت علـي روي علي( ع )

آنكه عمـري به گناه و غم و غفلـت گذراند
امشب از عشق علي گشته ثناگوي علـي( ع)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غیر ازین در، خواهش احسان نمی‌آید به کار
التماس از دست این‌وآن نمی‌آید به کار

یا که کشکول گدایی یا وبال گردن است
گر نباشد دست بر دامان نمی‌آید به کار

بی‌سروسامان شدن سیر و سلوک عاشق است
طالب دل را سروساماننمی‌آیدبهکار

خلوت یک کنج یوسف را عزیز مصر کرد
بی‌گناهان را چرا زندان نمی‌آید به کار

کار؛کار پنجهمشگل‌گشای مرتضاست
این گره طوری ست که دندان نمی‌آید به کار

کوفه هم ویرانه بود اول؛ علی ‌آباد کرد
چه کسی گفته دل ویران نمی‌آید به کار

دوستانت خاک را این‌قدر ارزش داده‌اند
ورنه بی کنعانیان کنعان نمی‌آید به کار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب شب ولادت مولای ما علی است
سلطان دين و دل، شه ارض و سماء علی است


با گوش دل شنو که به يمن قدوم او
تسبيح اهل هر دو جهان ذکر يا علی است


دريای علم و معرفت و عشق و بندگی
سرچشمه کرامت بی منتها علی است

سالار صحنه های نبرد و امير حق
. آموزگار واقعهء نينوا علی است

ای آنکه دل شکسته ای از جور روزگار
بر هر بلا و رنج و مصيبت دوا علی است

زين در کجا روی که نيابی به هيچ روی
بهتر از آن سرای که صاحب سرا علی است

دست نيازت ار ز سر صدق شد بلند
آن کس که بی دريغ نمايد روا علی است

ای مدعی تو غره به طاعات خويش و من
دارم اميد آنکه شفيع همه علی است