آه از دمی که آید، دیگر برون ز زندانمردی که در سیه چال، از یاد رفته باشد{ اشعار شهادت امام موسی کاظم *ع*}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کنج زندان می کشم این سو و آن سو پیکرم
جرمم این بوده که فرزند نبی و حیدرم

بس که دشمن داده آزارم در این زندان غم
می چکد خون جگر از نوک مژگان ترم

استخوان هایم شکسته، از جفای دشمنم
سلسله در سلسله سر تا به پا، پا تا سرم

رد پای تازیانه بر تنم افتاده و ...
پیرهن گردیده عضوی از تمام پیکرم

سلسله سنگین و تن زار و فراوان زخم من
خون چکد از جسم زارم تا تکانی می خورم

تا شکسته استخوان ها را نظاره می کنم
یاد آن پهلو شکسته، یاد دیوار و درم

من اسیرم لیک مردم، از جسارت ها چه باک
دل غمین زینب و بازار و سنگ و معجرم


شاعر : ناصر شهریاری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشید عشق را، ره شام و زوال نیست
بر هر دلی که تافت، در آن دل ضلال نیست

در آسمان دلبری و آستان عشق
نور جمال دلبر ما را مثال نیست

هر دم چو مهر نور فشاند به خاطرم
تا شوق اوست، جان و دلم را ملال نیست

با نام احمد است که دل زنده می شود
دل را بیازمای که کاری محال نیست

ای آفتاب حق که تویی ختم مرسلین
با روشنیّ روی تو، بدر وهلال نیست

حد کمال و حکمت و انوار معرفت
تنها تویی وغیر تو حدّ کمال نیست

تا تو شفیع خلقی و دریای رحمتی
امید عفو هست و نشان وبال نیست

در صحنه حیات و به طومار کائنات
آیین پاک منجی ما را همال نیست

ما عاشقان و پیرو راه محمدیم
بهتر ازین طریقت و راه و روال نیست

"محمدرضا خزائلی"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

احمد مرسل آن چراع جهان
رحمت عالم آشكار و نهان

آمد از رب سوى زمين عرب
چشمه زندگانى اندر لب

هم عرب هم عجم مسخّر او
لقمه خواهان رحمت در او

در جهانى فكنده آوازه
با خود آورده سنّتى تازه

دين بدو يافت زينت و رونق
زانكه زو يافت خلق راه به حق

سخن او برد تو را به بهشت
ادب او رهاندت ز كنشت

دل پر درد را كه نيرو نيست
هيچ تيماردار چون او نيست

بر تو از نفس تو رحيم‌تر است
در شفاعت از آن كريم‌تر است

از كرم، نزهوا و نزهوسي
مهربانتر ز تست بر تو بسي

گر تو خواهى كه گردى او را يار
از حرام و سفاح دست بدار

در حريم وي اى سلامت جوي
شرم‌دار از حرام و دست بشوي

اى فرو مانده زاروار و خجل
در حجيم تن و جهنم دل

گر تو را ديده هست و بينايي
چون ز دوزخ سبك برون نايي؟

پاك شو، پاك، رستى از دوزخ
كو رهاند ترا از آن برزخ

خاك او باش و پادشاهى كن
آن او باش و هر چه خواهي كن

تا به حشر اى دل ار ثنا گفتي
همه گفتى چو مصطفي گفتي

شمع بود آن هماى فرخنده
از درون سوز و از برون خنده

گنج همسايه بد دل پاكش
رنج سايه نبود بر خاكش

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هفتم امام شیعیان،موسی بن جعفر
زندانی آل نبی،سبط پیمبر
در کنج زندان،با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

انا فتحنا لک فتحا مبینا

گفتا خدایا کنج این زندان افکارم
از زهر هارون رفته از کف اختیارم
در کنج زندان با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

انا فتحنا لک فتحا مبینا

جرمم بود حق گوئی و ترویج دینم
هستم رضا در راه حق گر این چنینم
در کنج زندان،با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

انا فتحنا لک فتحا مبینا

پایم اگر دبند و زنجیر خسان است
در راه حق این شیوه آزادگان است
در کنج زندان با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

انا فتحنا لک فتحا مبینا

یا رب نجاتم ده ، از این زندان هارون
از ظلم و جور آن لعین،گشته دلم خون
در کنج زندان با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

انا فتحنا لک فتحا مبینا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سر شب تا به سحر گوشه زندان چه کنم
دل آشفته چو گیسوی پریشان چه کنم

گاه پروانه صفت سوختم از هجر رضا
گاه چون شمع مرا سینه سوزان چه کنم

آرزویم به جهان دیدن روی پسر است
سوختم،سوختم از آتش هجران چه کنم؟

کنج زندان،بلا گشته ز هجران رضا
تیره روز من از شام غریبان چه کنم

نه رفیقی به جز از دانه زنجیر مرا
نه انیسی به جز از ناله و افغان چه کنم

به خدا دوری معصومه و هجران رضا
می کشد عاقبتم گوشه زندان چه کنم

از وطن کرده مرا دور،جفای هارون
من دل خسته سر گشته و حیران چه کنم

گلی از خار ندید،این همه آزار که من
دیدم از طعنه این مردم نادان چه کنم

سرنگو کاش شود خانه هارون پلید
که چنین کرد مرا بی سرو سامان چه کنم؟