از سوی دیگر پاکستانی ها نیز مقاومت پست لانگ والا را دست کم در نظر گرفته بودند و تصور می کردند که بدون داشتن پشتیبانی هوایی کافی و توپخانه قوی می توان آن را تصرف کرد در صورتی که شن های منطقه که آنها در محاسبات خود در نظر نگرفته بودند برای آنها دردسر های بسیاری را ایجاد کرد.
بسیاری از تانک های آنها در شن های نرم با سرعت کند حرکت می کردند و بعضی حتی به علت گرمای بیش از حد موتور ناشی از گیر افتادن در شن از کار می افتادند.
پاکستانی ها همچنین پشتیبانی هوایی نزدیک هندی ها را نیز نادیده گرفته بودند.
نبرد در صحرای بدون هیچ گونه مانع و پوشش برای تانک ها و نفرات پیاده، از پاکستانی ها اهداف ساده و در دسترسی برای هواپیماهای هندی ساخته بود.
طرح حمله یه لانگ والا هرچند از استراتژی کلی جنگ به خوبی طراحی شده بود ولی در طرح عملیاتی و نقشه اجرا با مشکلات بسیار زیادی روبرو بود که باعث شد در نهایت این طرح به شکست منجر شود.
بعد از پایان جنگ به سرگرد (بعدها سرتیپ) کولدیپ سینگ چندپوری مدال ماهاویر چاکرا (دومین نشان کشور هند) داده شد و سایر مدافعان نیز مدال های مختلفی دریافت کردند و در آن سو فرمانده لشکر 18ام ارتش پاکستان نیز از کار خود برکنار شد.
منابع:
تصاویری از ادوات و خودروهای زرهی پاکستانی مهندم شده و یا تسلیم شده به نیروهای هندی
https://www.uplooder.net/img/image/59/07306f49c7b94c8224f406e792868ac2/%D8%AD%D8%B3%D9%86%D8%B9%D9%84%DB%8C__%D8%A7%D8%A8 %D8%B1%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%85%DB%8C_%D8%B3%D8%B9% DB%8C%D8%AF_(7).jpg
https://warinsights.wordpress.com/2016/07/
http://www.indiatimes.com/culture/wh...1_-233975.html
https://www.quora.com/During-the-Bat...ircle-the-post
.jpg)
نقل قول
