اشعار ویژه در وصف موالید ماه شعبان { شاهکار خلقت زیبای خداوند}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرا پا حسين يا عباس
سير تو تا حسين يا عباس

همه جا با حسين يا عباس
سخنت يا حسين يا عباس

هم تو باب الحوائج همه‌اي
هم چراغ دل دو فاطمه‌اي

آفتاب رخ تو ماه علي است
راه تو از نخست راه علي است

به دو بازوي تو نگاه علي است
دست و چشم تو بوسه گاه علي است

برده چشمت دل دو فاطمه را
ديده در گاهواره علقمه را

دست خيل ملك به دامن تو
روح خون خداست در تن تو

زخم تن حلقه‌هاي جوشن تو
قتلگاه تو طور ايمن تو

برتر از درك و فهم و احساسي
چه بخوانم تو را كه عباسي

تو مضامين شعر ناب مني
تو وفا را چو روح در بدني

تو به هر بزم، ماه انجمني
تو علي يا حسين يا حسني

نام باب المراد لايق تو است
هر كه هستي حسين عاشق تو است

كعبه آرد سلام بر حرمت
جان عالم نثار هر قدمت

گوهر انبياست اشك غمت
شهدا زير ساية علمت

تو كه هستي كه شخص خير الناس
گفت جانم فدات يا عباس

آب‌ها تشنه و تو دريايي
خسروان بنده و تو مولايي

تو علمداري و تو سقايي
تو عزيز عزيز زهرايي

روز محشر كه روز وانفساست
بر دو دست تو ديدة زهراست

اي ز گهواره بي قرار حسين
دل و جانت در اختيار حسين

حاضری هر کجا كنار حسين
دست و چشم و سرت نثار حسين

حرمت از نخست علقمه بود
اولين زائر تو فاطمه بود

تو علمدار لشكري عباس
شير و شمشير حيدري عباس

حمزه ای یا که جعفری عباس
تو فدای برادري عباس

تا كني جان خود فداي حسين
زاد مادر تو را براي حسين

اي خجل از رخ تو زيبايي
ساقي لاله‌هاي زهرايي

با لب خشك و چشم دريايي
زهي از اين جلال و آقايي

نه عجب با چنان تب و تابت
خاتم الانبيا دهد آبت

نه فقط ياور حسين استي
در حقيقت در حسين استي

ادب و عشق خاك راه تواند
جنّ و انس و ملك سپاه تواند

به سرشك دو ديده‌ات سوگند
به مرام و عقيده‌ات سوگند

در شرار غمت كبابم كن
ميثم خويشتن خطابم كن

غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آن شب که باغ حال و هوای دعا گرفت
هر شاخه‌ای قنوت برای خدا گرفت

شعر علیل و واژهٔ بی‌اشت‌های آن
با اشک‌های شوق تشرّف شفا گرفت

در گرگ و میش صبح، در انبوه خیر و شر
دل بیدلانه حالت خوف و رجا گرفت.

اما پس از طلوع فراگیرِ آفتاب
بی‌اختیار دامن مهر تو را گرفت

مهر تو شرح روشن اشراق ناب بود
خورشید با تبسم تو روشنا گرفت

عالم قرار بود پس از تو شود خراب
مهرت قدم نهاد که عالم بقا گرفت

با فطرت اویس، دل آمد به سوی تو
از عطر مصطفای وجودت صفا گرفت

باغ از شکوفه هر سحر احرام شوق بست
اذن طواف در حرم کربلا گرفت

بی‌شک سراغ رایحهٔ گیسوی تو را
حافظ هزار بار ز. باد صبا گرفت

با شوق تو مشارقِ الهام جلوه کرد
با عطر تو عوالمِ ایجاد پا گرفت

دیدم چگونه شاهد بزم شهود شد
آن عاشقی که رخصت «یا لیتنا» گرفت

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

جنس نفسها چون طلا ناب است امشب
در عرش نام یار ما قاب است امشب

شکرانه ذکر مُهر و محراب است امشب
خیره بر این گهواره مهتاب است امشب

کنج دهان کربلا آب است امشب
ای نوکران میلاد ارباب است امشب

ارباب آمد تا نی ِ دل نا بگیرد
نوکر سرش را تا ابد بالا بگیرد

الگو از او در سختیِّ دنیا بگیرد
یا جان دهد یا اینکه حقــَّش را بگیرد

در آسمان شوری حسینی پا بگیرد
عرش خدا از عشق سیراب است امشب

آرام جان فاطمه جانم فدایت
فطرس دلش خوش کرده بر دارُالشِّفایت

بر روی چشم آسمانیهاست پایت
کعبه شده مُحرم به عشق روضه هایت

رویای جنّت دیدن کرب و بلایت
ذکر تو ضرب قلب بی تاب است امشب

خورشید ایثار و وفا سرفصل توحید
دور از دل اهل تو باشد اصل تردید

ایل و تبارت می رسد بر نسل تمجید
عشق تو در قلب اباالفضل تو جاوید

باشد حسینی وعده های وصل امِّید
هر کس نگوید یا حسین خواب است امشب

ایزد فلک را زیر پایش می کشاند
احمد تو را بر شانه هایش می نشاند

حیدر دلش را در هوایش می پراند
مادر خودش را با صدایش می رساند

زینب می آید از برایش تا بماند
شاد از حضور شاه محراب است امشب

اسمت که آمد سینه ام را حق جلا داد
آمد خدا و حاجتم را بی صدا داد

اشکی برای چشم و آهی بر نوا داد
حکمی برای دیدن طوس رضا داد

برگ برات کربلا در روضه ها داد
عیدیِّ ما وَالله نایاب است امشب

با روضه پایم را به صحنت می گذارم
باید به یاد خشکیِّ کامت ببارم

شد نوکریِّ خانه ی تو افتخارم
چیزی ندارم جز نگاه لطف یارم

المنــَّة ُ لِـلَّــه حسین را دوست دارم
مهدی بیا نجوای سرداب است امشب

شاعر:حسین ایمانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرا پا حسين يا عباس
سير تو تا حسين يا عباس

همه جا با حسين يا عباس
سخنت يا حسين يا عباس

هم تو باب الحوائج همه‌اي
هم چراغ دل دو فاطمه‌اي

آفتاب رخ تو ماه علي است
راه تو از نخست راه علي است

به دو بازوي تو نگاه علي است
دست و چشم تو بوسه گاه علي است

برده چشمت دل دو فاطمه را
ديده در گاهواره علقمه را

دست خيل ملك به دامن تو
روح خون خداست در تن تو

زخم تن حلقه‌هاي جوشن تو
قتلگاه تو طور ايمن تو

برتر از درك و فهم و احساسي
چه بخوانم تو را كه عباسي

تو مضامين شعر ناب مني
تو وفا را چو روح در بدني

تو به هر بزم، ماه انجمني
تو علي يا حسين يا حسني

نام باب المراد لايق تو است
هر كه هستي حسين عاشق تو است

كعبه آرد سلام بر حرمت
جان عالم نثار هر قدمت

گوهر انبياست اشك غمت
شهدا زير ساية علمت

تو كه هستي كه شخص خير الناس
گفت جانم فدات يا عباس

آب‌ها تشنه و تو دريايي
خسروان بنده و تو مولايي

تو علمداري و تو سقايي
تو عزيز عزيز زهرايي

روز محشر كه روز وانفساست
بر دو دست تو ديدة زهراست

اي ز گهواره بي قرار حسين
دل و جانت در اختيار حسين

حاضری هر کجا كنار حسين
دست و چشم و سرت نثار حسين

حرمت از نخست علقمه بود
اولين زائر تو فاطمه بود

تو علمدار لشكري عباس
شير و شمشير حيدري عباس

حمزه ای یا که جعفری عباس
تو فدای برادري عباس

تا كني جان خود فداي حسين
زاد مادر تو را براي حسين

اي خجل از رخ تو زيبايي
ساقي لاله‌هاي زهرايي

با لب خشك و چشم دريايي
زهي از اين جلال و آقايي

نه عجب با چنان تب و تابت
خاتم الانبيا دهد آبت

نه فقط ياور حسين استي
در حقيقت در حسين استي

ادب و عشق خاك راه تواند
جنّ و انس و ملك سپاه تواند

به سرشك دو ديده‌ات سوگند
به مرام و عقيده‌ات سوگند

در شرار غمت كبابم كن
ميثم خويشتن خطابم كن

غلامرضا سازگار

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

جنس نفسها چون طلا ناب است امشب
در عرش نام یار ما قاب است امشب

شکرانه ذکر مُهر و محراب است امشب
خیره بر این گهواره مهتاب است امشب

کنج دهان کربلا آب است امشب
ای نوکران میلاد ارباب است امشب

ارباب آمد تا نی ِ دل نا بگیرد
نوکر سرش را تا ابد بالا بگیرد

الگو از او در سختیِّ دنیا بگیرد
یا جان دهد یا اینکه حقــَّش را بگیرد

در آسمان شوری حسینی پا بگیرد
عرش خدا از عشق سیراب است امشب

آرام جان فاطمه جانم فدایت
فطرس دلش خوش کرده بر دارُالشِّفایت

بر روی چشم آسمانیهاست پایت
کعبه شده مُحرم به عشق روضه هایت

رویای جنّت دیدن کرب و بلایت
ذکر تو ضرب قلب بی تاب است امشب

خورشید ایثار و وفا سرفصل توحید
دور از دل اهل تو باشد اصل تردید

ایل و تبارت می رسد بر نسل تمجید
عشق تو در قلب اباالفضل تو جاوید

باشد حسینی وعده های وصل امِّید
هر کس نگوید یا حسین خواب است امشب

ایزد فلک را زیر پایش می کشاند
احمد تو را بر شانه هایش می نشاند

حیدر دلش را در هوایش می پراند
مادر خودش را با صدایش می رساند

زینب می آید از برایش تا بماند
شاد از حضور شاه محراب است امشب

اسمت که آمد سینه ام را حق جلا داد
آمد خدا و حاجتم را بی صدا داد

اشکی برای چشم و آهی بر نوا داد
حکمی برای دیدن طوس رضا داد

برگ برات کربلا در روضه ها داد
عیدیِّ ما وَالله نایاب است امشب

با روضه پایم را به صحنت می گذارم
باید به یاد خشکیِّ کامت ببارم

شد نوکریِّ خانه ی تو افتخارم
چیزی ندارم جز نگاه لطف یارم

المنــَّة ُ لِـلَّــه حسین را دوست دارم
مهدی بیا نجوای سرداب است امشب

شاعر:حسین ایمانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبا شبنم به سیمای سه اختر می زند امشب
به درب شادی دلها فلق در می زند امشب

سحر مُهر انا المستی به دفتر می زند امشب
ستاره با شفق حرف سه دلبر می زند امشب

کبوترهای دل یارب کجا پر می زند امشب
دم از عشق سه نوزاد و سه مادر می زند امشب

سه مادر بهر ما دلداده ها سه دلبر آورده
یکی مینا یکی جام و یکی هم ساغر آورده

بگو امشب چه رخ داده بگو ایدل کجا بودی
چرا تنها سفر کردی چرا از ما جدا بودی

مدینه بودی ایدل یا نجف یا کربلا بودی
کنار علقمه یادر بقیع با صفا بودی

تو هم قنداقه بوس دسته گلهای ولا بودی
خوشا بر حال تو ایدل که امشب هر کجا بودی

بگو ایدل کدامین مادر امشب گوهر آورده
که در سینه دل هر عاشقی سوی مدینه پر درآورده

تو را دیدم که دور مهد سه نوزاد می گشتی
چو پروانه به دور سه گل شمشاد می گشتی

عجب آزاد ای دل در علی آباد می گشتی
بنازم من بتو ایدل که تو آزاد می گشتی

گهی خندان گهی گریان وگاهی شاد می گشتی
به دور مهد عباس و حسین و حضرت سجاد می گشتی

بگرد ایدل که سه مادر بدنیااختر آورده
سه شب سه دسته گل بهر علی سه مادر آورده

هوای شهر ما امشب صفای دیگری دارد
دل دلبر پرست ما هوای دیگری دارد

به سینه قلب ما امشب صدای دیگری دارد
متاع عشق ما امشب بهای دیگری دارد

نوای شعر ما امشب نوای دیگری دارد
دل دلخستگان امشب دوای دیگری دارد

به هر دل بنگری شور ونوایی خوش برآورده
زده کف بر کف از شادی که کوثر کوثر آورده

علی با دسته گلهایش، گلستان کرده شعبان را
سه مادر با سه دسته گل ، گل افشان کرده شعبان را

سه مادر با سه اختر، نور بار ان کرده شعبان را
نوای گرم سه بلبل ، بهاران کرده شعبان را

سه یوسف طلعت گلچهره ، کنعان کرده شعبان را
سه تا ماه و سه مهپاره ، چراغان کرده شعبان را

سه تا مادر سه تا مولودِ از گل بهتر آورده
یکی یاس و یکی سوسن ، یکی نیلوفر آورده

یکی را می کند نازش علی بر دامن مادر
یکی چون شهد می نوشد لب شیرین پیغمبر

یکی مینای لبهایش شده پیمانة کوثر
یکی را در بغل زینب یکی را ساقی کوثر

یکی را شهربانو می زند بوسه به دست وسر
یکی دلداده آورده یکی آورده یک دلبر

یکی پیغمبر آورده یکی یک حیدر آورده
یکی را حضرت ام البنین و آن یکی را کوثر آورده

چرا زینب دل از بوسیدن دست برادر بر نمی دارد
چرا لب از لبِ عباس ، خـواهر بر نمی دارد

دل از بوسیدن عباس حیدر بر نمی دارد
به رخسارش نهاده چهره مادر بر نمی دارد

برادر دل زدیـدار برادر بر نمی دارد
خدایا از چه رو جبریل شهپر بر نمی دارد

مگر امشب برای هدیه عباس بال و شهپر آورده
برای دیدن عباس حوران بهشتی را بهمره یکسر آورده

خوشا بر حال نوزادی که دارای دو مادر شد
به روی قلب دو مادر دو جبهه مهر پرور شد

به دامان دو مادر چهره او سایه گستر شد
دو تا دستش همیشه بوسه گاه دو برادر شد

همیشه دلنواز او دو تا دست دو خواهر شد
خوشا بر حال نوزادی که با قنداقه محور شد

خدایا این چه مولودیست که اشک علی راهم در آورده
به طفلی همرهش ای(قطره) گویا که دوتا چشم تر آورده

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

شاهکاری قدم لطف خداوند کشید

پرده چون ماه من از چهره تابنده گشود
ماه رویان جهان را ز دل آرام ربود

حوریان گو که بریزند ز دامن اشک‌ها مشک
قدسیان گو که بسوزند به مجمرها عود

عاشقان گو که به صد عزت و اجلال رسید
موکب خسرو خوبان که بر او باد درود

سومین روز ز شعبان چون برآمد خورشید
سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود

روز میلاد همایون حسین ابن علی است
باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود

میوه باغ رسالت، مه ایوان جلال
وارث تاج ولایت، شه اقلیم وجود

مظهر عزت و آزادگی و فضل و کمال
آیت غیرت و مردانگی و رحمت و جود

صولت حیدری از چهره پاکش پیداست
جلوه احمدی از نور جمالش مشهود

سینه گنجینه الطاف و عنایات و کرم
چهره آیینه آیات خداوند ودود

عصمت از فاطمه آموخت، شجاعت ز علی
صبر و احسان ز حسن، حُسن خصال از محمود

شاهکاری قلم لطف خداوند کشید
که بدین جامه ناچیز محال است ستود

همچو یوسف چو قدم بر سر بازار گذاشت
ماه مجلس شد و بر رونق بازار افتاد

کیست این کوکب تابان که پی تهنیتش
از طربخانه افلاک رسد بانگ سرود

کیست این غنچه خندان که زانفاس خوشش
هر دم آید ز فضا بوی خوش عنبر و عود

کیست این لاله خونین که زهفتاد و دو داغ
به فلک می‌رود از آه دل سوخته دود

این حسین است که از مهر جهان افروزش
محو خورشید جمالش شده ذرات وجود

این حسین است که لطفش کند آزاد ز بند
ملکی را که ز درگاه خدا شد مردود

این حسین است که در پیشگه حضرت حق
گاه در حال قیام است و گهی حال قعود

عاشقان را چو فتد دیده بر آن تربت پاک
اشک اندوه و غم از دیده روان است چو رود

نیست جز درگه او اهل ولا را مأمن
نیست جز کعبه او اهل صفا را مقصود

کرم و منزلتش را نبود هیچ شمار
شرف و مرتبتش را نبود هیچ حدود

کس به جز میوه توحید از آن شاخ نچید
کس به جز نکته توحید از آن لب نشنود

جلوه چون کرد در آفاق تجلی حسین بن علی
ظلمت کفر ز آئینه اسلام زدود

شام تاریک دلان شد ز فروغش روشن
کاخ بیدادگران شد ز قیامش نابود

چون گدا جبهه بر آن درگه شاهانه بسای
که در آن بارگه افکنده شهان سر به سجود

خسروا خسته دلان را به نگاهی بنواز
که بود عاشق مسکین به نگاهی خشنود

چون رسا کوی سعادت ز جهان برد کسی
که ره دوستی آل علی(ع) را پیمود

سید جلال یاسینی