سید و مولای کریمان{ویژه نامه میلاد فرخنده امام حسن مجتبی * ع * }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماه میهمانی خدا به نیمه رسیده است؛
ماهی که فرشتگان، دسته دسته بین زمین و آسمان در رفت و آمدند

و هاله های نور اهل ایمان را بالا می برند، و هوا عطرآگین بال آنهاست.
ناگهان، صدای هلهله ای به گوش می رسد. صدای تسبیح؛

صدای شور و نشاط عرشیان. نوری متولد می شود که از عرش تا فرش
را می گستردو جلوه حضور این نور آسمانی، در خاندان وحی رخ می نماید.

آری، امشت خانه علی(ع) و فاطمه(س) غرق در
شادی تولد نخستین فرزند است.

امشب تجلی حسن ازلی است که در چهره دلگشای چهارمین
معصوم،حسن بن علی(ع) نمایان می شود و با آمدنش
جان ها را صفایی دیگر می بخشد.

مقدمش مبارک.

مژده ای دل نور چشم مرتضی آمد خوش آمد
شام میلاد امام مجبتی آمد خوش آمد

غم مخور ای دل که در ماه دعا و استجابت
بهر تأثیر دعا، روح دعا آمد خوش آمد

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

خنده بـه لب های تموم خلقُ الله

که اومده دنیا کریم آلُ الله



عاشقا بـه نوا و زمزمه

این شده گُل رو لب همه



تهنیت یا علی یا فاطمه مرحبا

یا حسن یا امام مجتبی


بـه دامن عصمت نور هدا آمد

خورشید زیبای ماه خدا آمد



این پسر جلوات داوره
هستی و نور چشم حیدره



مُصحفی روی دست مادره، عاشقا

یا حسن یا امام مجتبی



از زندگی مـا بی ولای تـو سیریم
به زودی این جشن و مدینه می گیریم



ای آقا برای مـا کن دعا

که بشیم همسفر با این خوبا



روزیمون شه مدینه کربلا، ای آقا

یا حسن یا امام مجتبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«يا كريم اهل بيت»





مي‌آيي از آبي‌ترين كرانه‌هاي نور؛ تا سخاوت دريايي تو
عرصه‌اي باشد براي طلوع دومين خورشيد امامت در تيرگي زمين.

كريم اهل بيت، ‌اي باغبان نور! با خنده‌هاي غنچه به مهماني آمدي،
ما جشن آفتابي آيينه تو را در چهره علي به تماشا نشسته‌‌ايم
امروز، گل به خانه زهرا رسيده استيعني خدا جمال تو را آفريده است.

اي كمال سخاوت! زمين آغوش خود را گشوده است تا
با تو بپيوندد و دل بي‌قرار خود را به درياي تو بزند.

يا كريم اهل بيت! تو آن آيه‌اي كه از سوره كوثر نازل مي‌شوي
تا منجي روز محشر باشي. تو آمدي و پرده‌هاي شب را كنار
زدي تا در زلالي سينه‌ات، پرنده ‌ايمان، دوباره اوج بگيرد.

درآ كه در دل خسته توان درآيد باز
بيا كه در تن مرده روان درآيد باز

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رایحه‌ی دل‌ نواز میلاد سبط پیامبر تمام هستی
را مملو از شعف ساخته است.

بلبلان خوش آهنگ آمدنش را مژده می‌دهند.
حسن، یادگار فاطمه، ابن علی، یکی از دو سرور
اهل فردوس، جهان را با قدومش دلشاد ساخته است.

مصطفی عاشق مجتبی بود كه فرمود
«اللّهُم اِنّی اُحِبُّهُ فَاَحبِبهُ وَ اَحِبّ مَن یُحبُّهُ»
خداوندا من او را دوست دارم، تو نیز دوستار او
و هر آن كه او را دوست بدارد باش.

قناریان در موسم رمضان
آهنگ شکوفایی غنچه‌ی ریحانه‌ی نبی را، نواخته‌اند
و در گلستان گیتی به یُمن آمدنش نغمه‌ی شادی سر داده‌اند.

و من خاکی با چشمانی شوق آگین در جنت دلم،
به طواف خانه‌ی این غنچه‌ی باغ نبی پرداخته‌ام
و زمزمه می‌کنم:

« یا وجیهاً عندالله، اشفع لنا عندالله»
ای آن كه نزد پروردگار آبرومندی
ما را نیز در پیشگاه او یاد آر.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

میلاد اسوه احسان

حسن علیه ‏السلام گل حسنِ یوسف باغ پیامبر است.
عکس این گلِ حسن یوسف در آینه را بانوان بهشت، تا ابد آه می‏کشند.

حُسن حسن، نیمه سیبی است که پیامبر
صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم به فاطمه علیهاالسلام هدیه داد.

نگاه فاطمه به هر طرف رو کند، آفتاب به آن سور رو می‏کند؛
فاطمه علیهاالسلام ملکه آفتابگردان‏های دنیاست
و حسن علیه‏ السلام ، گلی که در سایه‏اش قد کشیده است.

امشب ستاره‏ها جشن ساده علی علیه‏ السلام
و فاطمه علیهاالسلام را چراغانی می‏کنند.

امشب گلدان آغوش فاطمه،
سرشار از عطر این گلِ آسمانی خواهد شد.

امشب بوی سیب، مدینه را بیهوش می‏کند؛
سیبی که عطرش، روزها و سال‏ها و قرن‏ها را در می‏نوردد،
سیبی که عرشی است.

این‏جا خانه فاطمه است.
این‏جا ملکوت عطر سیب است.

امشب کائنات در هوای سیب شناورند،
حالا هر کس یک جرعه از این عطر آسمانی می‏خواهد؛

هرکس می‏خواهد کفش‏های نسیم را بپوشد
یک سبد سلام و صلوات با خودش بیاورد.

امشب شبِ نزول عطر سیب و بالِ فرشته است.
همه می‏دانند، قدر امشب کم از شب قدر نیست.

امشب در خانه فاطمه علیهاالسلام کودکی به دنیا می‏آید؛
کودکی که آمدنش، آسمان را به زمین می‏آورد.

میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام
بر مسلمین و مومنین مبارک باد

محمد سعیدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«يا كريم اهل بيت»





مي‌آيي از آبي‌ترين كرانه‌هاي نور؛ تا سخاوت دريايي تو
عرصه‌اي باشد براي طلوع دومين خورشيد امامت در تيرگي زمين.

كريم اهل بيت، ‌اي باغبان نور! با خنده‌هاي غنچه به مهماني آمدي،
ما جشن آفتابي آيينه تو را در چهره علي به تماشا نشسته‌‌ايم
امروز، گل به خانه زهرا رسيده استيعني خدا جمال تو را آفريده است.

اي كمال سخاوت! زمين آغوش خود را گشوده است تا
با تو بپيوندد و دل بي‌قرار خود را به درياي تو بزند.

يا كريم اهل بيت! تو آن آيه‌اي كه از سوره كوثر نازل مي‌شوي
تا منجي روز محشر باشي. تو آمدي و پرده‌هاي شب را كنار
زدي تا در زلالي سينه‌ات، پرنده ‌ايمان، دوباره اوج بگيرد.

درآ كه در دل خسته توان درآيد باز
بيا كه در تن مرده روان درآيد باز

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ميلاد با سعادت ماه کامل نیمه رمضان

تجلی زیبــای حسـن خلـق سرمـدی

گل بوستان نبــوی ،کریم آل طاها ،

حضـرت امـام حســن مجتبي (ع)

بــرمومنان روزه دار و ميهمـانـان

ضيـافـت سبــز الهـي مبــارك بــاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کرم از کجا تا کجا

ابن كثير از علماى اهل تسنن در البداية والنهاية روايت كرده كه
امام حسن (علیه السلام)غلام سياهى را ديد كه گرده نانى پيش روي خود
نهاده و خودش لقمه‏ اى از آن مى ‏خورد و لقمه ديگرى را
به سگى كه آنجا بود مى ‏دهد.

امام (علیه السلام) كه آن منظره را ديد به او فرمود:
انگيزه تو در اين كار چيست؟
پاسخ داد: «انى استحيى منه ان آكل ولا اطعمه.»؛
من از او شرم دارم كه خود بخورم و به او نخورانم!

امام حسن (علیه السلام) به او فرمودند:
از جاى خود برنخيز تا من بيايم!
سپس به نزد مولاى آن غلام رفت و او را با آن باغى كه در آن زندگى مى ‏كرد
از وى خريدارى كرد، آنگاه آن غلام را آزاد كرده و آن باغ را نيز به او بخشيد!


منبع: البداية والنهاية، (چاپ مصر)، ج 8، ص 38

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!

ماه به نیمه رسیده است
و در کامل ‏ترین صورت خویش به جلوه‏ گری،
دست ‏افشانی می ‏کند
و ستارگان گرداگردش به تکاپو درآمده ‏اند.

آری، میلاد شکوهمند امام برگزیده،
زینت عرش الهى، فرزند جمیل پیامبر رحمت است.

امشب که فرشتگان سخن می گویند
گویا سخن از زبان من می گویند

ذکر لبشان شنیدنی تر شده است
در ارض و سماء حسن حسن می گویند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با آمدنت، بوی علی در کوچه ‏های غم‏زده کوفه جاری شد
و صدای گریه‏های کودکانه ‏ات، در صدای بال فرشتگان پیچید
تا شب‏ها، با لالایی آرام تو، کائنات به خواب بروند.

چشم‏هایت، دورترین افق‏ها را روشن کرده است.
سینه‏ات، اقیانوسی است که همه اندوه ‏های عالم را پذیرا خواهد شد.

با تو، دنیای پدرانه علی علیه‏السلام ، رنگین‏تر و تنهایی ‏اش با رنگ
مهربانی تو پر خواهد شد. تو که آمدی، آبشارها همه قد کشیدند تا در
تن تو، خودشان را تطهیر کنند و رودخانه‏ها به دنبال کوچه خانه
پدری ‏ات دویدند تا بوی قدم‏هایت را به دریاها سوغات ببرند.

از نام تو، تنهایی می‏تراود و پرنده‏ها با آسمان آشتی می‏کنند.
چشمه‏ها در تشنگی کویر، جاری‏اند تا عطش تنهایی
تو را تا کربلای غریب برادرت ببرند

تو آمده ‏ای تا منادی عشق و مهربانی
در دلتنگی دورترین کوچه ‏های شب‏ زده باشی.