امتحان مسلمانان به انواع بلا ماجرایی بود که سالها قبل پیامبر (ص) از آن خبر داده بود. امروز و در زمانه ما انواع بلاها را میتوان به چشم دید. نمونهاش وهابیت است که وحشیانه در گوشه و کنار دنیا به جان مسلمانها و به خصوص شیعیان میافتند و از هیچ جنایتی هم دریغ ندارند؛ از حمله وحشیانه به مردم یمن تا همکاری و همدستی در انواع توطئه علیه مردم مظلوم دنیا. از ذبح کردن و سر بریدن شیعههای مظلوم و بیگناه تا حمله به زنان باردار و سر بریدن جنینها. همه اینها گوشهای از جنایتهای آنها در طول فعالیت ۲۸۰ ساله وهابیت است.
با مرور تاریخ، به نمونههایی از بزرگترین فجایع و جنایتهای فرقه ضاله وهابیت و مشارکت آنها با آل سعود اشاره کرده ایم.
سال ۱۱۸۷ قمری؛ حمله به ریاض و نجد
اولین منطقهای که طعم تلخ جنگ و غارت وهابیها را چشید، شهر ریاض در عربستان سعودی بود. چند سالی قبل از ۱۱۸۷ هجری قمری بود.
محمد بن عبدالوهاب، بنیانگذار فرقه ضاله وهابیت، با محمد بن سعود که جد آل سعود عربستان است، همپیمان شد. همان زمان محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود که در منطقه درعیه در عربستان ساکن بودند، به قصد غارت و چپاول داراییهای مسلمانان به ریاض حمله کردند.
این جنگ حدود سی سال طول کشید. دلیل طولانی شدن جنگ هم آن بود که حاکم ریاض قدرت زیادی داشت و وهابیها نمیتوانستند به سادگی بر آن منطقه مسلط شوند.
تا اینکه در تابستان سال ۱۱۸۷ عبدالعزیز پسر محمد بن سعود لشکر زیادی فراهم کرد و به ریاض یورش برد. حمله آنها آنقدر وحشتناک بود که بسیاری از مردم در این جنگ کشته شدند و بقیه مردم شهر ریاض به همراه حکمران آنجا، همگی ریاض را ترک کردند و به منطقه دیگری به نام احسا پناه بردند. آنها غذا و آبی با خودشان نداشتند، به همین دلیل حدود چهارصد نفر از فراریان شهر ریاض در بیابانهای بی آب و علف از تشنگی و گرسنگی مردند.
البته وهابیها و آل سعود به همین کشتار اکتفا نکردند. آنها با وجود اینکه شهر ریاض را تصرف کرده و تمام اموال موجود در خانههای خالی را به غنیمت گرفته بودند، باز هم در بیابانها به دنبال مردم فراری میگشتند و هر کسی را که از تشنگی و گرسنگی نمرده بود با شمشیر به قتل میرساندند و داراییهایشان را غارت میکردند.
آنها خانههای خالی در ریاض را تصرف میکردند و همه اموال، اسلحه، مواد غذایی و وسایل خانه را به غنیمت میگرفتند و خانهها و نخلستانها را به تصرف خودشان درمیآوردند. نمونه دیگری از جنایتهای وهابیها در آن زمان در دشمنیهایشان با مسلمانان، کشتن مؤذنها بود.
درواقع وهابیها از اینکه بر روی منبرها اذان گفته شود و بر پیغمبر اسلام صلیالله علیه و آله یاد شده و بر آن حضرت درود بفرستند، ممانعت میکردند. به اندازهای که مؤذنها را میکشتند. در تاریخ نوشته شده که مرد صالح نابینایی اذان میگفت و بعد از اذان بر پیغمبر اکرم صلیالله علیه و آله درود فرستاد. وهابیها او را دستگیر کردند و به دستور محمد بن عبدالوهاب کشتند.