فزت و رب الکعبه{ویژه نامه ضربت خوردن و شهادت حضرت علی (ع) }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

╫►*♥*◄╫ فزت و رب الکعبه ╫►*♥*◄╫


►*♥*◄ویژه نامه ضربت خوردن►*♥*◄
و
►*♥*◄شهادت مولی الموحدین►*♥*◄

╫►*♥*◄╫ حضرت علی علیه السلام╫►*♥*◄╫

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قالَ الامام علی(علیه السلام):

ما مِنْ یَوْم یَمُرُّ عَلَى ابْنِ آدَم إلاّ قالَ لَهُ ذلِکَ الْیَوْمُ: یَابْنَ آدَم أنَا یَوُمٌ جَدیدٌ وَ أناَ عَلَیْکَ شَهیدٌ.
فَقُلْ فیَّ خَیْراً، وَ اعْمَلْ فیَّ خَیْرَاً، أشْهَدُ لَکَ بِهِ فِى الْقِیامَةِ، فَإنَّکَ لَنْ تَرانى بَعْدَهُ أبَداً

امام علی علیه السلام فرمود:

هر روزى که بر انسان وارد شود، گوید: من روز جدیدى هستم، من بر اعمال
و گفتار تو شاهد مى باشم. سعى کن سخن خوب و مفید بگوئى، کار خوب
و نیک انجام دهى. من در روز قیامت شاهد اعمال و گفتار تو خواهم بود.
و بدان امروز که پایان یابد دیگر مرا نخواهى دید و قابل جبران نیست.

بحارالأنوار: ج 68، ص 181، ح 35.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو رستگار شدی!

مگر نه اینکه به حضور پیامبر اعظم صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله خواهی رسید؟!
مگر نه اینکه غم دوری تو در فراق فاطمه علیهاالسلام
پایان خواهد یافت؟!

دیگر نه خار در چشم و نه استخوان در گلو داری.
دیگر از مردم آدم‏نمای کوفه جدا شدی و به سوی
معشوقت پرواز کردی

ولی چرا تنها رفتی؟! کجا رفت وحدت کوفیان؟
این علی علیه‏السلام است باز هم از مظلومیت خود می‏گوید؛

از نامردانی می‏گوید که در حساس‏ترین
لحظه‏ ها تنهایش می‏گذارند.

علی جان، بگو؛ از ناجوان‏مردی کوفیان بگو تا برایم عبرتی شود.
نمی‏خواهم من هم مولایم را در کشاکش بلا، تنها بگذارم.

دوست دارم در تنهایی ‏ات، چاه فریاد غم ‏آلود تو باشم...
علی جان بگو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در سوگ خورشید کوفه

تمام شهر تو را مى شناخت.
مهتاب فقط به اميد ديدار تو برون مى آمد,
آفتاب از نگاه تو شرم داشت.

تمام اقاقيا آشنايت بودند,
آشناى تو و آشناى سجاده ى سرخت.

در آن شب تمام زيبارويان بهشت,
پيرامونت را احاطه كرده بودند
و سجاده ات بوى بهشت مى داد.

بويش تا اوج مى رفت
كه مرغان آسمان را مست مست كرد.

به خداى يگانه سوگند,
پاكتر از سجاده ات آفريده نشده و نخواهد شد.

سجاده ات تاريكى شب را به بازى گرفت
و نورى كه شب هنگام از آن ساتر بود
ظلمت شب را مى شكافت.
و راهى مى شد به سوى بارگاه مقدس او.

سجاده ات جام اشك يتيمان شده بود,
سرخى اش دل را آتش مى زد,
عشق از مستى سجاده ات رنگ مى باخت.

بعد تو نور نيست شد و ظلمات محض.
بعد تو كسى آيه بندگى را توان تفسير نداشت
و بعد تو همه هيچ شد.

اى كاش, اى كاش, زمان متوقف مى ماند
و شمشير زهرآگين مردى دوزخى فرقت را نمى شكافت.

اى كاش هيچ گاه سرخ نمى گشت. اى كاش!
اين آخرين حرف دلم نيست قلم است كه مى لنگد

و توان نوشتن از كف داده, ذهنم ياريم نمى كند
تا اينجا هم فقط خدا كمك كرده و تو.

بگذار آخرين جمله نوشته ام كه در واقع
اولين حرف سر لوحه ى قلبم است را بنگارم
و با نام زيبايت درخشانش كنم.

مولاى من! آقاى من!
حاضرم تمام عمرم را ببخشم
و هزار بار قطعه قطعه شوم
تا فقط بتوانم يك لحظه تو را در خواب ببينم

تا تاريكى شب هايم به نورت نورافشان شود
و وجودم به نوازش لطفت آرامش يابد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آسمان شهر باید
صاعقه خون بر زمینیان بباراند.

و کوههای درهم و سخت ا
ز خون فرو بریزند.

بیدهای مجنون
سرهای خمیده را به زمین بیاسایند.

گلهای پَرپَر و شمعهای سوزان
گرد خانه حیدر به طواف برخیزند.

کودکان با چشمان اشکبار
و قلبهای درهم تپیده نالان،
سرهای یتیمی را به آستانه در می کوبند.

کاسه های شیر لبریز و چشمان منتظر،
در دل و دعایشان خدایا حیدر«پدر ما»؛

ای کاش هیچ کس به یتیمان نگوید
شیر خدا چشمانش را فرو بست.

ای کاش صدای ناله حسنین
و پسران ام البنین به بیرون برنخیزد.
کاش صدای ناله ها به آسمان برنخیزد.
دختر علی طاقت ندارد.

گاه مولا سرش را میان چاه فرو می برد.
و گاه غریبانه میان نخلستان های کوفه می گریست.

که نکند زینبش اشک چشمان
و سوز ناله دل غریبش را بشنود.

مولایم راز دلش،سلام های بی جواب!
چادر خاکی صورت نیلی و غریبی کودکانش را؛
با چاه همنوا می شد.

ای خدا دخت علی چه می بیند؟
آن روز دستهای بسته
و امروز فرق شکسته


صلی الله علیک یا امیرالمؤمنین علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی، ادبی ، صوتی و تصویری

	ویژه نامه ضربت خوردن وشهادت مولای متقیان حضرت علی (در سوگ خورشید کوفه) سال98-99
	ویژه نامه ضربت خــــوردن و شهــــادت مولای متقیـــان حضرت علی علیه الســلام * سال96-97 *
	ویژه نامه ضربت خوردن وشهـــادت مولای متقیان حضرت علــــی ع(نمازعشق)94-95
	خورشید به خون طپیده ویژه نامه ضربت خوردن وشهادت حضرت علی(ع)سال92-93
	سجاده خون {ویژه نامه شهادت مولی الموحدین حضرت علی (ع) }( ویژه نامه سال 91)
	محراب شکسته{ويژه نامه شهادت مولاي متقيان٬حضرت علي(ع)}(ویژه نامه سال 90)
	فزت و رب الكعبه - ويژه نامه ضربت خوردن و شهادت امير المومنين(ع)‍( سال 89)
	( مجموعه مداحی ها و روضه خوانی ها ویژه شهادت حضرت علی ع )
	مجموعه صوتی سخنرانی ها پیرامون امیرالمومنین حضرت علی (ع)
	فلش ویژه ضربت خوردن و شهادت مولی متقیان امام علی (ع)
	فايل صوتي مناجات حضرت علي عليه السلام در مسجد کوفه
	گالری تصاويرويژه ضربت خوردن وشهادت مولاي متقيان
	پيامک هاي تسليت شهادت مظلومانه مولا علی علیه السلام
	کلیپ و نماهنگ ویژه شهادت مولای متقیان علی (ع)
	اشعارویژه شهادت مولای متقیان علی (ع)*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط

	علت اينكه حضرت علي دركوفه به شهادت رسيدند ولي مزارشان درنجف هست چيست
	ابوتراب یعنی چه وچرا به حضرت علی علیه اسلام لقب ابوتراب داده شده است؟
	اگر حق با علی بود چرا از حق خودش در امر خلافت دفاع نکرد؟
	چرا حضرت علی علیه السلام وصیت کرد قبرش پنهان بماند؟
	جلوه‏ هایی از شخصیت امام علی علیه السلام در نهج البلاغه
	سیصدو سیزده آیه در مدح امیرالمومنین علی علیه السلام
	بیست نصیحت کلیدی امام علی(ع) در آخرین لحظه عمر
	نام حضرت علي عليه السلام در اديان و كتب الهي
	وصیت نامه حضرت علی (ع) به امام حسن (ع)
	خبر دادن پيامبر از شهادت على (ع)
	خبر دادن على (ع) از شهادت خود
	تحلیل وصیت امام علی به حسنین (ع)
	آیات نازله درباره علی علیه السلام
	قضاوت های امام علی علیه السلام
	نصیحتی از امام علی علیه السلام
	شمشیر ذوالفقار امیر المؤمنین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در سجده آنچه خواست علی مستجاب شد
محراب پر ز خون دل بوتراب شد

سیمرغ عشق، از قفس آزاد گشت باز
آری قسم به کعبه، علی(ع) کامیاب شد

لرزان اساس خلقت و سرگشته کائنات
جانها ز داغ او، همه در التهاب شد

پیچید در فضای جهان بانگ «قد قُتِل»
روح الامین به سوی زمین با شتاب شد

بر سر زدند جمله مَلَک‏های آسمان
گریان، که پایگاه هدایت خراب شد

گیسوی شب، سپید شد از داغ مرتضی
وقت سحر، که صورتش از خون خضاب شد

کشتند چونکه شیر خدا را به سجده‏گاه
دیگر برای کشتن حق فتح باب شد

جسمی به خاک رفت که جان‏ها فدای اوست
داغی به جای ماند، که دل‏ها کباب شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«غربت تمام شد»

شمشیر فرود آمد.
پیشانی دریا شکافت، محراب در خون شناور شد.

قرآن، ورق ورق کاسه صبر لبریز.
در افلاک غلغله شد و قدسیان بی ‏تاب؛ فاطمه گریست.

شمشیر فرود آمد... .
ماه، دو تکه شد، تاریخ، طعم تلخ یتیمی را مزه مزه کرد.

بادها شیون‏ کنان، مصیبت را وزیدند.
درختان، مویه‏ کنان نالیدند.

ریگ ‏ها، از داغ گریستند.
رودخانه‏ ها بر سرزنان، خروشیدند.

ابرها، ضجه ‏زنان باریدند.
عرش، ترک برداشت آفتاب گرفت.

روز، شب شد.
کوه‏ ها، رشته رشته شدند.
گل ‏ها، رنگ باختند.

اندوه جهان همیشگی شد.
خانه ‏زاده کعبه در محراب، به خون غلطید.

شمشیر فرود آمد...
عطش کینه ‏ای زهرآلود، سیراب شد.
شصت و سه سال رنج مداوم، به ثمر نشست.

فضیلت ‏ها، بی ‏پدر شدند.
مهربانی‏ ها، ناتمام ماندند. پرچم هدایت بر زمین افتاد.

کانون ایمان لرزید. ساقی کوثر، دیده فرو بست.
کوفه تنها شد.

کوفه ماند و یک محراب خالی.
کوفه ماند و تا همیشه حسرت.

کوفه ماند و یک عمر فقدان عدالت.
کوفه ماند و خاطره شیرین پنج سال عدالت محض.

کوفه ماند و یک عمر اندوه حق نشناسی.
کوفه ماند و داغ غریب بی‏ کسی.

شمشیر فرود آمد!
«فزت و رب الکعبه»

غربت مولا تمام شد.


خدیجه پنجی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مردی بود از قبیله آفتاب با دلی به وسعت‏بی‏کرانه‏ها
او را نه زمانه می‏شناختش، نه زمانیان

اندیشناک بود بر «قوم خویش‏» و بر «ابنای روزگار» و
بیمناک بر هوس هایی که چشم های بصیرت را به یغما برده بود.

به قدری که بر سرگذشت پیشینیان آگاه بود،
بر سرنوشت آیندگان نیز اندیشه می‏کرد...

چه شامگاهان که سر بر بالین آسایش نمی‏نهاد
مگر با قیام و قعود عارفانه‏ اش


و چه صبحگاهان که برنمی‏خاست
جز با کمر بستن به خدمت خلق

به که می‏مانست که کسی را با وی مانندی نبود
و که چون او می‏دانست که دانای اسرار مگو او بود.


در شجاعتش همه دانند که «اسد بیشه فتوت‏» بود و

بر عدالتش همه معترف،
تا بدانجا که «شهید عدالت‏» نام ‏گرفت.

هیچ کس، چون او آن مقام نیافت، کعبه به یمن قدمش چاک می‏زند
و مسجد به خونش، غسل طهارت می‏کند.

کدام مرشد و مرادی توانی یافت چون محمد که در لیله ‏المبیت پیشمرگی او کند
و کدام همسری توانی جست جز فاطمه که کوثر در شان اوست.
در نبرد هماوردی نداشت و در دوستی، نظیری نه!

روح بی‏قرارش جز درگاه نیایش، قرار نمی‏یافت،
لطایف حکمی و آیات قرآنی حد کلام او بود
و عمل به احکام آن مرام او...

درس آموخته مکتب وحی بود و شکوه دین،
جلوه‏ای از شگفتی‏های او. به برق نگاهی،

رعدی در دلها برمی‏فروخت و به اشاره سرانگشتی،
مس وجود، طلای حقیقت می‏شد و ...

اما آیا از غربت این اول مظلوم عالم همه شنیده ‏ای!!
از نجوای شبانه‏ اش با چاه ؟!
از گریه ‏های غریبانه‏ اش در نماز؟!
از شکیبایی ۲۵ سال، سکوت و خانه ‏نشینی ؟!

از تازیانه‏های ناجوانمردانه‏ای که بر پیکر فاطمه ‏اش زدند.
از طعنه‏ ها و سبک‏سری‏ هایی که چون گرز گران
بر سرش می‏کوفتند. و بیش از همه.......