اشعار زیبای عید فطر{جشن قرآن و جشن غفران است}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد
بگذشت شب هجران، معشوق پديد آمد

آن صبح چو صادق شد، عذراي تو وامق شد
معشوق توعاشق شد، شيخ تو مريد آمد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد
شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کليد آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکي رفت
هرچند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد

از لذت جام تو دل مانده به دام تو
جان نيز چو واقف شد، او نيز دويد آمد

بس توبه شايسته برسنگ تو بشکسته
بس زاهد و بس عابد کو خرقه دريد آمد

باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم
بر بوي بهار تو، ازغيب رسيد آمد

مولوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هزاران آفرین بر جانت ای ماه
روان عاشقان قربانت ای ماه



مبارک باد ماه عشق بازان
که بنشینند در ایوانت ای ماه



مبارک باد عید روزه داران
نکویان جهان مهمانت ای ماه



مبارک باد شهر الله اعظم
همایون طالع رخشانت ای ماه



همه مهمان سلطان وجودیم
خوشا بر سفره ی احسانت ای ماه



نزول دفتر عشق و صعودش
شب قدر است در دورانت ای ماه



به شادروان عزت روزه داران
عیان بینند قدر و شانت ای ماه



نصیب روزه داران دیدن یار
در ایوان عظیم الشانت ای ماه



دو شادی روزه داران را فرستند
ز لطف حضرت سبحانت ای ماه



یکی هنگام افطار اندر این دار
دگر در جنت رضوانت ای ماه



مبارک باد عشق روزه داران
که گفت ( الصوم لی ) در شأنت ای ماه



دل از روزه شود آیینه ی دوست
در او پیدا رخ جانانت ای ماه



سلام سید سجاد و عباد
نثار طلعت رخشانت ای ماه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عيد فطر آمد كه ساقي عاشقان را جام داد
عاشقان تشنه را از جام وحدت كام داد



بعد چندي لب فروبستن ز اكل و شرب، دوست
سفره اي گسترد از احسان و بار عام داد



تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار
ساقي از راه وفا، كام دل ناكام داد



خلعتي از تار و پود نور بر اندام جان
حضرت جانان ز لطف بيكران انعام داد



جانب ميخانه بشتابيد اي ميخوارگان
كاين زمان پير مغان، اصحاب را پيغام داد



حيف، رفت آن ماه و صد شكر آمد اين عيد سعيد
دست ساقي باز مي بوسم كه ما را جام داد



لب فرو بستيد از نوشيدني گر چند گاه
از خم وحدت شما را باده ي گلفام داد



دست افشان، پايكوبان جانب ساقي رويد
چون كه عيدي باده ي جانبخش آن خوشنام داد



روزه داران را ز راه مرحمت در صبح عيد
ايزد جان آفرين پاداش آن ايام داد



«خوش عمل» چون عيد فطر آمد ز لطف خويشتن
حضرت حق طبع ما را قدرت الهام داد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مه ولایت سبط نبی، امام حسن
مه شهـادت مـولا علی، امـام همام

علی که ذات خـداوند بـود مـداحش
علی کـه بعـد پیمبـر امـام بـود امام

علی حقیقت قرآن، علی حقیقت دین
علی ولـی خـدا و وصـی خیـرالانام

علی معلـم آدم، علـی سفینـۀ نـوح
علی روان مسیح و علـی کلیم کلام

علی که مدح و ثنایش حقیقت توحید
علی که مهر و ولایش تمامی اسلام

علی فـروغ بـه جـان بشر دهد دائم
علی که رحمت موصولۀ خداست مدام

علی که ماه، سـلامش کند ز اوج سپهر
علی که مهر، به انگشت او سپرده زمام

نماز و روزه و حـج و زکات بـی او هیچ
کتـاب و دین و نبـوت از او گرفت قوام

نهاده بوسه شجاعت به دست و بازویش
عبــادت همــۀ اولیــاش در هـر گـام

چه حاجتی چه نیازش بر این خلافت بود
کسی که بود به کویش امین وحی، غلام

فقط نه این که به دام جهـان اسیر نشد
ببین بـه گـردن دنیـا نهـاد، مـولا دام

چقـدر دور حـرم راه می‌روی "میثم! "
به طوف خانـۀ مـولا علـی ببند احرام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امسال به قيمتم بيفزاي
بر عشق و ارادتم بيفزاي

جبرئيل گسيل خدمتم کن
بر شوق ولايتم بيافزاي

پر سوخته از شرار عشقم
سوزي به حرارتم بيفزاي

انفاس مرا محمدي کن
بر بار رسالتم بيفزاي

از نور علي منورم کن
بر نور هدايتم بيفزاي

از کوي تو بوي عطر آمد
بر خيز که عيد فطر آمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح‌خيزان كز دو عالم خلوتی برساختند
مجلسی بر ياد عيد از خلد خوشتر ساختند

هاتف ميخانه داد آواز كای جمع‌الصبوح‌
پاسخش را آب لعل و كشتی زر ساختند

تا دهان روزه‌داران داشت مهر از آفتاب
سايه پروردان خم را مهر بر در ساختند

چون لب خم شد موافق با دهان روزه‌دار
سر به مشك آلوده يك ماهش معطر ساختند

از پس يك ماه سنگ انداز در جام بلور
عده‌داران رزان را حجله‌ها برساختند

هم صبوح عيد به كز بهر سنگ‌انداز عمر
روزه‌ی جاويد را روزی مقدر ساختند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد
بگذشت شب هجران، معشوق پديد آمد



آن صبح چو صادق شد، عذراي تو وامق شد
معشوق توعاشق شد، شيخ تو مريد آمد



شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد
شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کليد آمد



جان از تن آلوده، هم پاک به پاکي رفت
هرچند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد



از لذت جام تو دل مانده به دام تو
جان نيز چو واقف شد، او نيز دويد آمد



بس توبه شايسته برسنگ تو بشکسته
بس زاهد و بس عابد کو خرقه دريد آمد



باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم
بر بوي بهار تو، ازغيب رسيد آمد

مولوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا پيك صبا مژده ز عيد رمضان داد
او باب چنان را ز رخ ماه نشان داد

از آتش دوزخ همه را حضرت جانان
از يُمن چنين روز بكف خط امان داد

از مرحمت ماه پر از فيض و ضيافت
پاداش خداوند به ما باغ جنان داد

بشنو ز خروس سحر از بام شريعت
بر پيكر اين روز به آواز توان داد

بر مسلم و بر مسلمه اين عيد مبارك
كز نور حضورش طربي بر همگان داد

تا سود و زيان شد عملت را همه ميزان
اين عيد صيامست نشان سود و زيان داد

مقبول نمازيست نيازش بود از پي
خوش آنكه بخيل فقرا لقمه نان داد

خورشيد جهان بود همه صُم و صلاتت
كين گونه طراوت به تو و كون و مكان داد

برخيز و به شكرانه اين عيد سماع كن
زيرا رمضان را به تو حق هديه گران داد

اين روزه و اين خمس و زكاتست پريسا
بر پيکره ي مرده ي اشعار تو جان داد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گذشت ماه صیام و رسید عید صیام
کنیـد یکسـره بهـر نمـاز عید، قیام

اگرچـه رفت مـه روزه و مـه تسبیح
مبارک است به اهل صیام، عید قیام

شراب کوثـر و باغ بهشت و جلوۀ یار
به روزه‌دار حلال و به روزه‌خوار حرام

بـرات عفـو بگیریـد از خـدای کریم
که گشته عفو عمومی به دوستان اعلام

هزار حیف! دریغا! چه زود پایان یافت
مهی که دست الهی به ما خوراند طعام

سلام بـاد بـه ماهی که بود ماه درود
درود باد به ماهـی که بود ماه سلام

سلام بـاد بـه ماهـی که بـود لیلۀ قدر
سلام بـاد بـه ماهـی که بـود ماه تمام

سلام باد به ماهی که از نسیم خوشش
رسید بوی خداوند، دم‌بـه‌دم بـه مشام

بـه وسعت همـه عالـم برای مهمانان
گشـوده بـود خداونـد، سفــرۀ اطعـام

ثواب روزه خودش بود؛ بهتر از این چیست؟
ز هـر کرامت و لطف و عنایت و اکرام

اگرچه مـاه خـدا بـود ایـن مه پر فیض
بدان جلالت و قدر از علی گرفت طعام

سلام باد به ماهی که هر شبش دل ما
به «افتتاح» و «ابوحمزه» می‌گرفت آرام

مهـی کـه بود لیالیش بهترین شب‌هـا
مهـی کـه بـود در ایـام، بهترین ایـام

مهی که هر شب و هر روز در بهشت وصال
خدای، ریخت شراب طهورتان در جام

مه ولایت سبط نبی، امام حسن
مه شهـادت مـولا علی، امـام همام

علی که ذات خـداوند بـود مـداحش
علی کـه بعـد پیمبـر امـام بـود امام

علی حقیقت قرآن، علی حقیقت دین
علی ولـی خـدا و وصـی خیـرالانام

علی معلـم آدم، علـی سفینـۀ نـوح
علی روان مسیح و علـی کلیم کلام

علی که مدح و ثنایش حقیقت توحید
علی که مهر و ولایش تمامی اسلام

علی فـروغ بـه جـان بشر دهد دائم
علی که رحمت موصولۀ خداست مدام

علی که ماه، سـلامش کند ز اوج سپهر
علی که مهر، به انگشت او سپرده زمام

نماز و روزه و حـج و زکات بـی او هیچ
کتـاب و دین و نبـوت از او گرفت قوام

نهاده بوسه شجاعت به دست و بازویش
عبــادت همــۀ اولیــاش در هـر گـام

چه حاجتی چه نیازش بر این خلافت بود
کسی که بود به کویش امین وحی، غلام

فقط نه این که به دام جهـان اسیر نشد
ببین بـه گـردن دنیـا نهـاد، مـولا دام

چقـدر دور حـرم راه می‌روی "میثم!"
به طوف خانـۀ مـولا علـی ببند احرام

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عيد فطر آمد كه ساقي عاشقان را جام داد
عاشقان تشنه را از جام وحدت كام داد

بعد چندي لب فروبستن ز اكل و شرب، دوست
سفره اي گسترد از احسان و بار عام داد

تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار
ساقي از راه وفا، كام دل ناكام داد

خلعتي از تار و پود نور بر اندام جان
حضرت جانان ز لطف بيكران انعام داد

جانب ميخانه بشتابيد اي ميخوارگان
كاين زمان پير مغان، اصحاب را پيغام داد

حيف، رفت آن ماه و صد شكر آمد اين عيد سعيد
دست ساقي باز مي بوسم كه ما را جام داد

لب فرو بستيد از نوشيدني گر چند گاه
از خم وحدت شما را باده ي گلفام داد

دست افشان، پايكوبان جانب ساقي رويد
چون كه عيدي باده ي جانبخش آن خوشنام داد

روزه داران را ز راه مرحمت در صبح عيد
ايزد جان آفرين پاداش آن ايام داد

«خوش عمل» چون عيد فطر آمد ز لطف خويشتن
حضرت حق طبع ما را قدرت الهام داد.