هر شهر ایران به بافت چه پارچه‌ای مشهور بوده؟
پوشاک همیشه جزئی از زندگی انسان‌ها بوده است. وارد دوره‌های تمدنی که می‌شویم، سبک لباس‌ها و پارچه‌ها متنوع‌تر هم می‌شود. آسیا در طول تاریخ به پارچه‌های مرغوب و خوش نقش و نگارش معروف بوده است. ایران هم همیشه جزئی از جاده ابریشم بوده و همواره پارچه‌های متنوعی در آن داد و ستد میشد. با اینکه پارچه سریع تجزیه می‌شود و مثل سفال و سنگ ماندگاری ندارد، تکه‌های اندکی از پارچه‌های دوران باستان هنوز برایمان به جا مانده که ثابت می‌کند از همان دوران، ایرانیان در انتخاب پارچه‌هایشان وسواس داشتند و از پارچه‌های مرغوب استفاده می‌کردند! حتّی امروزه هم با دیدن لباس‌های گران قیمت محلی می‌توانیم به این نتیجه برسیم که چقدر کیفیت و زیبایی پارچه برای ایرانیان اهمیت دارد. ایرانیان از همان ابتدا به اندازه‌ای به طراحی لباس دقت می‌کردند که لباس‌های محلی اطلاعات فردی صاحب لباس را بیان می‌کرد!
در این متن قرار نیست از تاریخچه پارچه بگوییم، بلکه می‌خواهیم ببینیم هر کدام از شهرهای ایران به چه پارچه‌ای معروف شده‌اند؟ این قضیه بیشتر از همه در تهیه سوغاتی به ما کمک می‌کند. باعث می‌شود بدانیم از هر شهری چه جنس پارچه‌ای تهیه کنیم؟ تهیه پارچه‌های از شهرهایی که آن را تولید می‌کنند، باعث می‌شود هم از کیفیت آنچه می‌خریم و هم از قیمت محصول مطمئن باشیم. مثل همیشه هم تأکید می‌کنیم آنچه نوشته شده همه ماجرا نیست و بدون شک در نقاط دیگر ایران هم ممکن است صنایع نساجی با کیفیت به راه باشد، امّا آنچه گفته شده صرفا بخشی از ماجراست. بنابراین، با این مقدمه برویم سراغ شهرهای پارچه‌بافی ایران.
خوزستان
شوشتری‌ها (دارالملک قدیم خوزستان) به پاره‌های ابریشمی و نخی‌شان مشهور بودند. بازار بزازان شوشتر بسیار معروف بود و دیبای شوشتری طرفداران بسیاری داشت. امّا در نزدیکی خوزستان، بغداد، محله‌ای با نام عَتّابیه بود که به بافت پارچه ابریشمی معروف شده بود؛ پارچه‌هایی مثل صوف، موج‌دار، مخطط که رنگ‌های متنوعی هم داشتند. این پارچه‌ها چون در محله عَتّابیه تولید می‌شود، به جامه عتابی هم معروف بود.
بنابراین، خوزستان یکی از مراکز مهم صنعت بافندگی محسوب میشد و به جز شوشتر، شوش، ایذه، قرقوب، بَصُنّی و طیب از دیگر مراکز بافندگی دوران گذشته بودند.
نقل قول
