اوتیسم

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

سلام

صفری هستم یک پدر،

دارای فرزند اتیسم ۱۷ ساله

این متن را بخوانید و خواهشمندم در گروها وکانالهایی که اجازه فرواد میدن فرواد کنید هدیه ای باشد به تمام والدین دارای فرزنداتیسم در سراسر ایران.


تا سال ۱۴۰۰ سالی باشد برای انها که به امید خدا به ارامش واسایش واقعی برسند از سمت افراد نااشنا با اتیسم در جامعه...روی صحبتم با خانوادهای غیر اتیستیک است ؛

عزیزان گاها خانوادهایی هستند کنار شما از همسایه خود گرفته تا دوستانتان ،

یا فامیل و یا بستگانتان که دارای فرزند اتیسم هستند این روزها والدین اتیسم بیشتر از هر زمانی دیگر به درک شدن و حمایت شما والدین عزیز نیازمندن.‌‌..

درک شدن انها از سمت شما خانوادها بیشترین ارامشی واسایشی است که شما می توانید به انها هدیه کنید...

بیاییم به یاری هم بزرگترین هدیه را در سال ۱۴۰۰ به خانوادهای اتیسم بدهیم..


والدین اتیسم ،فقط خداست که …
میشود با دهان بسته صدایش کرد…
میشود با پای شکسته هم به سراغش رفت… تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد…تنهاکسی است که وقتی همه رفتند میماند… وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید… وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود…وتنها سلطانیست که … دلش با بخشیدن آرام می گیرد، نه با تنبیه کردن…! همیشه و همه جا …


ایا تا بحال به این موضوع فکرکرده اید که والدین کودکان اتیسم چه روزگاری را میگذرانند آن ها با فرزندان اوتیسم خود چه رفتارهایی دارند و این موضوع تا چه حد بر روح و روان این خانواده ها تاثیر میگذارد،عزیزان اینطور بگم، کودکی را در نظر بگیرید که بیشتر اوقات نتوانید با او ارتباط بگیرید.


رفتارهایی بی‌معنا، بی‌هدف و معمولاً تکراری داشته باشد. گاه هیچ واکنشی به محرک‌ها نشان ندهد و گاه نیز به برخی محرک‌ها واکنشی بیش از حد و غیرعادی نشان دهد.


نتوانید با او ارتباط کلامی و حسی برقرار کنید.

از پس کنترل گریه‌ها و جیغ‌های بی‌دلیل و به یکباره‌ اش برنیایید و نتوانید کنترلش کنید، قشقرق‌های عصبی و غیرقابل مهارش اشک هر رهگذری را درآورد، چه برسد به پدر و مادری که شبانه روز باید با این رفتارها کنار بیایند.


حالا خودتان را جای پدر یا مادر چنین کودکی بگذارید!

پدر و مادرهایی که احیاناً دور و بر ما هم هستند.


شک نکنیم که تنها و تنها عشق و حس مسئولیتی ورای باور این آدم‌ها می‌تواند از عهده مراقبت از یک فرزند مبتلا به ((#اوتیسم)) بربیاید و به زندگی ادامه دهد؛زمانی که کمی به زندگی‌شان نزدیک می‌شوم، با خود می گویم، اگر بنا باشد بهشت زیر پای مادران باشد، پس جای مادران کودکانی که مبتلا به اختلالی مثل اوتیسم هستند، کجاست؟


همیشه در مورد اختلال اوتیسم زیاد گفته و نوشته شده اما کمتر دیده ایم که کسی از خانواده های آنها حرفی بزند!


اما این خانواده‌ها کجایند و حرف و نقل‌شان چیست؟


مادران همراه با فرزندان‌شان گاها، پای درد دل مادرانی نشستم که قلب‌شان کوهی از درد و دریایی از عشق است؛هنوز که هنوز است نمی‌دانند اوتیسم واقعاً از کجا می‌آید و ریشه در چه دارد؟


اما این را خوب می‌دانند که این اختلال چه می‌کند و چه عواقبی دارد. عواقبی که دامن خانواده‌ها را می‌گیرد و حتی در مواردی آنها را دچار تزلزل می‌کند.


بعضی مواقع پدر یا مادر در اثر خستگی ناشی از مواجهه با فرزند اوتیسمی به چالش می‌افتند و سعی در مقصر جلوه دادن طرف مقابل می‌کنند تا شاید با یافتن مقصر، احساس گناه مجهولی را که بر دوش می‌کشند، کمی سبک کنند.


در حالی که در این اختلال هیچ کس مقصر نیست اما در این شکی نیست که خانواده‌ها در بیشتر مواقع نیاز به حمایت دارند.


والدینی که فرزندان سالم دارید باید به این موضوع توجه کنید که والدین دارای فرزند اتیسم به حمایت ودرک شما نیازمندن وبرای بهتر شدن اوضاع روحی و آرامش خودشان گاهی فرزند خود را باید به فردی مورد اعتماد بسپارند.


این فرد می‌تواند از دوستان باشد یا بستگان مانند پدر بزرگ ؛مادربزرگ ؛خاله؛ عمه؛ عمو ؛زن عمو؛ دایی؛ زن دایی؛ که شما میتوانید یکی از این افراد باشید باید انها را درک کنید و با انها همکاری کنید؛ فرضا برای چند ساعتی فرزند اتیسم انها را نزد خود نگهداری کنید انها را به پارک ببرید سرگرمشان کنید ، تا انها بتوانید چند ساعتی برای خودشان باشند این کار شما بزرگترین کمکی است که شما میتوانید در حق انها انجام دهید که از هزاران هزار کمک مالی برای انها با ارزش تر می باشد چرا که والدین اتیستیک خسته ترین والدین روی زمین هستند که گاها بزرگترین ارزوی انها اینکه چند ساعتی برای خودشان باشند تا به ارامش برسند.


یا علی التماس دعا...

صفری
یکشنبه ۱فروردین ۱۴۰۰
https://www.uplooder.net/img/image/7...B%B5%DB%B2.jpg