اشعار شهیدان{از قافله های شهدا جاماندیم ...رفتند رفیقان و چه تنها ماندیم}

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

از قافله های شهدا جاماندیم
رفتند رفیقان و چه تنها ماندیم

افسوس که در زمانه دلتنگی
مجروح شدیم اسیر دنیا ماندیم

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

و کاش آن روزگاران گم نمی شد
هوای خوب باران گم نمی شد

صفای جبهه ها می ماند ای کاش
صدای پای یاران گم نمی شد

[نصرالله عاشق خداومولا]

گل اشکم شبی وا می شد ای کاش

همه دردم مداوا می شد ای کاش

به هرکس قسمتی دادی خدایا

شهادت قسمت ما می شد ای کاش

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

ای روشنای خانه امید،‌ ای شهید
ای معنی حماسه جاوید،‌ ای شهید


چشم ستارگان فلک از تو روشن است
ای برتر از سراچه خورشید‌ ای شهید …

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خوشا آن روز را که سنگری بود
شبی ، میدان مینی ، معبری بود

خوشا آن روزهای آسمانی
که شوری بود ، سودا و سری بود

[طاهره رشیدی* خادمه اباصالح المهدی(ع)*]

و اهل آسمان بودیم آن روز
که قدری بی نشان بودیم آن روز

و نای دل نوای نینوا داشت
و با صاحب زمان(عج) بودیم آن روز

[فاطمه سادات*خادمه بانوی محشر*]

در هق‌هق شاخه های پاییز آمد
از غربت سبز آسمان‌خیز آمد

آن لاله‌ی بی نشان پرپر، امروز
با کاسه‌ای از بهار لبریز آمد

[خادمه زینب کبری(س)]

چقدر از منش این شهدا دور شدیم

آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم

معذرت از همه خوبان و همه همرزمان

ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم

شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن

عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم

شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا

ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم

و از آن برکت خون شهدامان حالا

ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم

و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم

یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم

پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما

در میان قفس نفس چه محصور شدیم

[مهراوه* باران اشک *]

کوله بارى پر زمهر انبیا دارد شهید

سینه‏ اى چون صبح صادق، باصفا دارد شهید

این نه خون است اى برادر بر لب خشکیده‏ اش‏

بر لب خونرنگ خود، آب بقا دارد شهید

گرچه در گرداب خون، خوابیده آرام و خموش‏

با نواى بینوایى، بس نوا دارد شهید

کعبه ‏ى دل را زیارت کرده با سعى و صفا

در ضمیر جان خود، گویى منا دارد شهید

دانى از بهر چه جانبازى کند در راه دوست‏

چون طواف کعبه را در کربلا دارد شهید

تا مس ناقابل خود را بدل سازد به زر

در رگ دل جوهرى از کیمیا دارد شهید

پیکر عریان او در خاک و خون افتاده است‏

از شرف بر جسم خود خونین قبا دارد شهید

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

گل اشکم شبی وا می شد ای کاش

همه دردم مداوا می شد ای کاش

به هرکس قسمتی دادی خدایا

شهادت قسمت ما می شد ای کاش