اشعار شهیدان{از قافله های شهدا جاماندیم ...رفتند رفیقان و چه تنها ماندیم}

[تهمینه محمدی* در باغ شهادت را نبندید...*]

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم

بایداین بار به غوغای قیامت برسم

من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش

لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم

آه ،مادر! مگر از من چه گناهی سر زد

که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟

طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من

نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم

سیب سرخی سر نیزه ست... دعا کن من نیز

این‌چنین کال نمانم به شهادت برسم

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

با اینکه نرفته در کتش می خواند
به خاطر پول ژا کتش می خواند

ازنیت هر کسی خدا با خبر است
مداح برای پا کتش می خواند

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

این سبکبالان که تا عرش جنون پر کشیدند
آفتاب وصل را چون صبح، در بر می‌کشند

از دم تیغ شهادت باده جوی وصلتند
ذیل اگر گردد بلا لاجرعه‌نوش سر می‌کشند

هر مقام عشق را موقوف زخمی ساختند
بی‌سران در هفت شهر عاشقی سر می‌کشند

آفتاب دیگرند اینان که روز خصم را
تیره می‌سازند چون از کوه سربر می‌کشند

عرش با فریادهاشان همنوایی می‌کند
تا که از دل نعره الله‌اکبر می‌کشند

آذرخش خشم اینان آتش قهر خداست
بیشه‌زار بت‌پرستی را به آذر می‌کشند

فصل دیگر می‌گشایند از کتاب کربلا
عشق را با جوهر خون نقش دیگر می کشند

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم

بایداین بار به غوغای قیامت برسم

من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش

لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم

آه ،مادر! مگر از من چه گناهی سر زد

که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟

طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من

نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم

سیب سرخی سر نیزه ست... دعا کن من نیز

این‌چنین کال نمانم به شهادت برسم

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

عاقد دوباره گفت وکیلم ...پدر نبود

ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود



گفتند رفته گل...نه ! گلی گم دلش گرفت

یعنی که از اجازه ی بابا خبر نبود



هجده بهار منتظرش بود و برنگشت

آن فصل های سرد که بی درد سر نبود



ای کاش نامه یا خبری عطر چفیه ای

رویای دخترانه ی او بیشتر نبود



عکس پدر مقابل آیینه شمعدان

آن روز دور سفره جز چشم تر نبود



عاقد دوباره گفت :وکیلم؟ دلش شکست

یعنی به قاب عکس امید دگر نبود



او گفت با اجازه ی بابا...بله ...بله

مردی که غیر آینه ای شعله ور نبود

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

شهداء دعا داشتند؛ ادعا نداشتند
نیایش داشتند؛ نمایش نداشتند

حیا داشتند؛ ریا نداشتند
رسم داشتند؛ اسم نداشتند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در میان خاک دنبال تو ام
در پی راز تو وحال تو ام

مست دیدار تو هستم مهربان
جان من تقدیم تو مال توام

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

در سبزه های سبز گیلان و گلستان

شعر تو را در یزد و کرمان میسرایم

تا کشتی ما،هم دران ساحل نشیند

مانند نوح در حین طوفان میسرایم

شعر تو را شبهای قدر و بعد توبه

در روزه های ماه رمضان میسرایم

تا که ثواب عشق تو نامم نویسند

شعر تو را امشب فراوان میسرایم

آهنگران آوینی و همت کلاه دوز

این شعر را برای چمران میسرایم

شعر تورا شعر تورا شعر تورا این

شعر تو را شعر تورا آن میسرایم

این شعر های ارتجالی را برایت

تنها برایت با دل و جان میسرایم

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

شهداء دعا داشتند؛ ادعا نداشتند
نیایش داشتند؛ نمایش نداشتند

حیا داشتند؛ ریا نداشتند
رسم داشتند؛ اسم نداشتند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عاقد دوباره گفت وکیلم ...پدر نبود

ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود



گفتند رفته گل...نه ! گلی گم دلش گرفت

یعنی که از اجازه ی بابا خبر نبود



هجده بهار منتظرش بود و برنگشت

آن فصل های سرد که بی درد سر نبود



ای کاش نامه یا خبری عطر چفیه ای

رویای دخترانه ی او بیشتر نبود



عکس پدر مقابل آیینه شمعدان

آن روز دور سفره جز چشم تر نبود



عاقد دوباره گفت :وکیلم؟ دلش شکست

یعنی به قاب عکس امید دگر نبود



او گفت با اجازه ی بابا...بله ...بله

مردی که غیر آینه ای شعله ور نبود