ویژه نامه روز عرفه{روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ایمانتان ابراهیمی

تسلیمتان اسماعیلی

صبرتات ایوبی

ترنمتان داوودی

بقای عمرتان نوحی

اسلامتان محمدی

صحرای عرفات زیرپایتان

لباس احرام بر تنتان

زیارت مکه ومدیته قسمتتان

التماس دعا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز عرفه، تفسیر آشکاری را رو به دل ها می گشاید
و می گوید که حسین علیه السلام از کدام
سرچشمه عرفان می نوشید
که آنچنان با لب تشنه در کربلای پر بلا شهید می شود.

آب های همه دریاها، اشک های همه چشم ها، چه قدر
پر حسرت اند در برابر دریا دلی حسین علیه السلام !

عرفه، ما را به یاد رأفت حسین و رحمت خدا می اندازد.
هر کس با کوله ای از دغدغه های نگفته و زمزمه های پنهانی
رو به سمت ساعت های بخشودگی می آید.

امروز، روز اقتدا به واژه های پر سوز حسین علیه السلام است
و دل، اشتغال دیگری جز تطهیر نخواهد داشت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اگرچه دیر...؛ ولى آمدیم

چه قدر شیرین است ساعت ها در بر دوست نشستن
و زمزمه «الهى الهى» بر لب داشتن؛ ساعت ها بر کرانه اقیانوس
معرفت دعاى عرفه نشستن و پاى در خنکاى آب زلالش شستن!

چه قدر زیباست بازگشت همگانى بندگان فرارى به
آغوش مهربان خدایى که همه را خواهد پذیرفت؛

مگر نه آنکه خود فرموده:
«اگر روى گردانان از من شدت شوق مرا به بازگشت شان
مى دانستند، از نهایت شعف جان مى دادند»؟!

الهى! این کهکشان بى نهایت رحمت تو و این
بندگان کوچک شرمسار؛

شاید دیر آمده ایم، ولى آمده ایم.

به زلال اشک هاى جارى بندگان صالحت در صحراى
عرفات قسم، ما دور افتادگان از حریم عشق و عرفان را بپذیر!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیایش چند صفحه اى عشق




عرفه، دلکده اى است وسیع که روشنى اش
را هزاران قلم هم نمى توانند بنگارند.

هر کسى در این روز مى آید و کلمات پر از اشک خود را
از لابه لاى نیایش چند صفحه اى عشق بیرون مى کشد.

زیباترین جشن رهایى زیر این چرخ کبود، ساعات خوش اشک ریزى است.
شاید بتوان گفت لحظه تولد فلسفه اشک، عصر عرفه است.

نام بهارى عرفه نسیمى است که غبار رنج ها را از دل مى زداید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد

و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود

آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است

خدایا من اگر بد کنم تو را بنده های خوب بسیار است

اما تو اگر مدارا نکنی

من را خدای دیگر کجاست ؟

بار الها! دفتر جرم مرا روز جزاباز مکن

من به امید عطای تو خطا کار شدم

یا رب رو سیاهم مکنی / محتاج گدا و پادشاهم مکنی

مو سیه ام کردی به رحمت خویش / با موی سپید رو سیاهم مکنی

خوشا دل سپردن به عشق خدایی / ز قید هوس های دنیا رهایی

خوشا، از گناهان همه توبه کردن / به درگاه حق، نیمه شب، چهر سایی

خوشا بر فراز جهان پر گشودن / گذشتن ز خودبینی و خود نمایی

خدایا من چه سازم خسته ی راهی درازم

نه فرهادم که مرُد از داغ شیرین، نه ایوبم که با دنیا بسازم


التماس دعا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرصت استثنایی حاجت خواست و حاجت گرفتن !




تَخَيَّر لِنَفسِكَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجْتَهِد ، فإنَّهُ (يَومَ عَرَفَة) يَومُ دُعاءٍ و مَسألَةٍ


امام صادق علیه السلام فرمود :

هر چه مى‏ خواهى براى خود دعا بخوان و [در دعا كردن] بكوش كه آن روز
[روز عرفه] روز دعا و درخواست است

التهذيب الأحكام ، ج 5 ، ص 182

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقام معظم رهبری:


فردا روز عرفه است ، روز دعا و ذکر و تضرّع ؛ جوانها قدر این ساعات را بدانید.

رابطه با خدا راته را برای انسان باز می کند و به کارها برکت میدهد.

این ساعات باارزش را هرگز از دست ندهید.[84.10.19]


در این ساعت های باارزش دعا ، التماس دعا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَللّهُمَّ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الَّتی تَهتِکُ العِصَم
ّ
اَللّهُمَّ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الَتی تُنزِل النِقَم

اَللّهُمَ اغفِر لَیَ الذُّنوبَ الَّتی تَحبِسُ الدُّعاء

اَللّهُمَّ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الَّتی تُنزِلُ البَلاء

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تنگ غروب و ساحلِ شور و نواي عرفه

شكسته كشتي دلم، به ناله هاي عرفه

بر پرِ سجاده‌ي دل، گره نشسته، وا نما

اي گل سجاده نشين، به يك دعاي عرفه


به روي خاك بسته‌ام، تيمم نيايشي

تو را قسم اشارتي، بر اين گداي عرفه

دخيلِ بندِ خيمه‌ي عزيزِ آل كوثرم

شفا بده مريض را، تو اي شفاي عرفه

قسم به جد اطهرت، قسم به اشك مادرت

به هر نفس بخوانمت، به نغمه‌هاي عرفه

رها نمي‌كنم تو را، غريب دشتِ زمزمه

من و غروبِ قسم و تو و خداي عرفه

چه كرده‌اي تو با دلم، در اين نسيمِ واپسين

به روضه‌اي مهار كن! تو عقده هاي عرفه


حسن فطرس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبستان اشک و استغفار





عرفه، روز نیایش است؛

روزی که قطرات اشک، چون کودکان مادر از
دست داده، دامن عرش را محکم می‏گیرند و بنیاد هستی را به لرزه درمی‏آورند.

روز عرفه، روز «خدایا خدایا!» است؛
روزی که کبوتران دعا از گنبد آبی «ربنا» پرواز می‏کنند
و فوج فوج به ایوان کبریا فرود می‏آیند و تا برگ استجابت
را از دستان سخاوتمند «یا غفار» نگرفته‏اند، بازنمی‏گردند.

عرفه، روز اعتراف است؛
اعتراف بندگان گناه‏کار در شبستان نیلگون اشک استغفار،
در محضر بلند پروردگار.

عرفه، روز استغفار است؛
استغفار از رجس و پلیدی، استغفار از هر آنچه زشتی
و بدسرشتی است. عرفه روز بازگشت است؛

«بازگشت به خویشتن»، بازگشت به دامن پرمهر
یار، به آغوش نگار، بازگشت به آرامش و قرار.

عرفه، صمیمانه‏ ترین روز بنده و مولاست.
بندگان، امروز صمیمانه و صادقانه در حضور مولا به تقصیر گناه
خویش اعتراف می‏کنند و مولای مهربان و عطوف، دست نوازش
بر سر و رویش می‏کشد و آسمان آسمان آسایش و آرامش به او هدیه می‏کند.

امروز روز سبز دعاست؛ روز عبودیت، روز بزرگ پرستش.
امروز بندگان، صادقانه بندگی می‏کنند و خواجه، سخاوتمندانه خواجگی.

امروز روز نیایش است؛
روز «یارب، یارب!»

امروز، عرفات، بارگاه حسین است.
حسین آمده است که آخرین زمزمه‏های فراق را
شکوه و نامه وصال را توسط یار، امضا کند.

امروز، عارفانه ‏ترین زمزمه‏ های هستی از تارهای حنجره حسینی
به سمت آسمان می‏رود و راه‏های آسمان را کهکشان کهکشان روشن می‏کند.

امروز، زمزمه ‏های حسین، هستی را به وجد می ‏آورد.
سلام بر حسین! سلام بر اصحاب حسین!






قنبر علی تابش