ویژه نامه روز عرفه{روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زبان به ثنای الهی گشوده است؛ ایستاده با دست‏هایی شکوهمندتر از دعا:
اَلْحَمْدُللّه‏ِ الّذی لَیْسَ لِقَضائِهِ دافِعٌ وَ لِالَعطائِهِ مانِعٌ وَ لا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ وَ هُوَ الْجَوادُ الْواسِعَ...
صحرای عرفات است و فوج فرشتگان که نوای امام حسین علیه‏السلام را همراهی می‏کنند.

چه باشکوه است این نیایش عارفانه! شکوه اشک است و صدایی که تا عمق آسمان پیش می‏رود.
پروردگارا! من با تمام رغبت، تو را می‏خوانم و شهادت می‏دهم به آفریدگاری‏ات، که تو آفریدگار منی... .
عرفات است و دعا؛ عرفات است و حسین؛ عاشقی که جان مشتاقش، چنین به گفت‏وگوی خدا نشسته است:

«اَلَّهُمَّ اجْعَلْنی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ...»روز عرفات است. این سو، دست‏های پراجابت حسین علیه‏السلام است
که آسمان را مجذوب خود ساخته است. این سو، حسین علیه‏السلام است که اشک‏های بلورین‏اش،
غوغا در دل عرش افکنده است. این سو، میهمانان زیارت بیت‏ الله‏ اند و عرفاتیان نیاز

و نیایش دیگر سوی، شهر کوفه است و نامردمانی عهدشکن و میهمان کُش! روز عرفات است.
آن سوی این لحظات عارفانه، کوفه است و فرزند عقیل. تنهای تنها! مسلم است و لحظات شیرین فنای
فی اللّه‏. مسلم است و دلواپسی آمدن حسین علیه‏السلام . مسلم است و عروج از بام دارالاماره.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

... باز هم عرفه


باز هم عرفه، با همه راز و رمزهایش از راه رسید؛

روزی پر از شور و شیدایی و شناخت؛
روز خوشه چینی بندگان از پهن دشت معرفت الهی؛

روزی که نگاه قلب ها، بیش از همیشه به آسمان است؛

روز چشم های بارانی و نیازهای آسمانی.

آری، عرفه، روز بازگشت عارفانه است از کج راهه
گمراهی و تاریکی، به شاه راه هدایت و نور...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز، روز عرفه است. عاکفان کوی یار، با تمام نیاز، در عرفات جمع شده‏ اند تا با نوای آسمانی
اَنْتَ الَّذی مَنَنْتَ؛ اَنْتَ الَّذی اَنْعَمْتَ، اَنْتَ الَّذی اَحْسَنْتَ، هم‏نوا شوند؛ هم‏نوا با ابا عبداللّه‏، هم‏نوا با سالار شهیدان!

امروز، روز عرفه است؛ روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند. روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق (جل جلاله).
روزی است که باید برای تکامل باورها، باید برای قبول شدن در امتحان حج، خویشتن را با نیایش آزمود،

با نیایش محک زد و برای رسیدن به مراتب بالای معرفت، چون حضرت مسلم بن عقیل
علیه‏السلام شهادت را برگزید، یا همچون حضرت امام حسین علیه‏السلام آماده سفر شهادت شد.

امروز، روز عرفه است؛ روز رسیدن به آمال و آرزوهای متعالی، رسیدن به غایت آمال عارفین،
رسیدن به هم‏جواری با عرش الهی، رسیدن به خدا! رسیدن به «اَنَا یا اِلهی الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبی، فَاغْفِرْ هالِی...»

این من هستم که خطاکارم! این من هستم که غفلت ورزیدم! این من هستم که عهد شکستم!
این من هستم که اقرار می‏کنم به گناهانم؛ اقرار می‏کنم به تمام نعمت‏هایی که از آنها برخوردارم ساخته‏ای؛

پس درگذر از گناهانم، ای خدایی که از گناه بندگانت هیچ زیان به تو نمی‏رسد و از طاعتشان هم بی‏نیازی!
روز عرفه، روز استغفار است؛ روز توسل، روز یادآوری عجز خویش و توانایی خداوند،

روز تسبیح، روز ذکر، روز خواندن «لا اِللّه‏ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ المُوَحِّدینَ» است.
روز عرفه، روز رسیدن است؛ رسیدن به تمام آرزوهای زیبا!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عرفه، روز نیایش است؛

روزی که قطرات اشک، چون کودکان مادر از
دست داده، دامن عرش را محکم می‏گیرند و بنیاد هستی را به لرزه درمی‏آورند.

روز عرفه، روز «خدایا خدایا!» است؛
روزی که کبوتران دعا از گنبد آبی «ربنا» پرواز می‏کنند

و فوج فوج به ایوان کبریا فرود می‏آیند و تا برگ استجابت
را از دستان سخاوتمند «یا غفار» نگرفته‏اند، بازنمی‏گردند.

عرفه، روز اعتراف است؛
اعتراف بندگان گناه‏کار در شبستان نیلگون اشک استغفار،
در محضر بلند پروردگار.

عرفه، روز استغفار است؛
استغفار از رجس و پلیدی، استغفار از هر آنچه زشتی
و بدسرشتی است. عرفه روز بازگشت است؛

«بازگشت به خویشتن»، بازگشت به دامن پرمهر
یار، به آغوش نگار، بازگشت به آرامش و قرار.

عرفه، صمیمانه‏ ترین روز بنده و مولاست.
بندگان، امروز صمیمانه و صادقانه در حضور مولا به تقصیر گناه
خویش اعتراف می‏کنند و مولای مهربان و عطوف، دست نوازش
بر سر و رویش می‏کشد و آسمان آسمان آسایش و آرامش به او هدیه می‏کند.

امروز روز سبز دعاست؛ روز عبودیت، روز بزرگ پرستش.
امروز بندگان، صادقانه بندگی می‏کنند و خواجه، سخاوتمندانه خواجگی.

امروز روز نیایش است؛
روز «یارب، یارب!»
امروز، عرفات، بارگاه حسین است.

حسین آمده است که آخرین زمزمه‏های فراق را
شکوه و نامه وصال را توسط یار، امضا کند.

امروز، عارفانه ‏ترین زمزمه‏ های هستی از تارهای حنجره حسینی
به سمت آسمان می‏رود و راه‏های آسمان را کهکشان کهکشان روشن می‏کند.

امروز، زمزمه ‏های حسین، هستی را به وجد می ‏آورد.
سلام بر حسین! سلام بر اصحاب حسین!

قنبر علی تابش