ویژه نامه روز عرفه{روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند}

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

الهی!
چگونه به درگاه تو روی آورم،
وقتی خویش را آلوده پست ‏ترین عصیان‏ها می‏بینم
و در توشه عملم جز زشتی و سیاهی نیاندوخته‏ ام؟

دعای امام را شامل این ذرات ناچیز و بی‏ ارزش عرفات کن
که بر زمین، به امید عنایت تو نشستیم
و حسین علیه ‏السلام را شفیع قرار دادیم.

تمام اجزای این خاک اشک می‏ریزند
و تمام ذرات این صحرا فریاد می‏زنند:

«اللهم انی ارغب الیک و اشهدُ بالرّبوبیّ
ة لکَ مُقراً بِانکَ رَبّی و الیک مَرَدّی».

علی خالقی

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

تنگ غروب و ساحلِ شور و نواي عرفه
شكسته كشتي دلم، به ناله هاي عرفه

بر پرِ سجاده‌ي دل، گره نشسته، وا نما
اي گل سجاده نشين، به يك دعاي عرفه


به روي خاك بسته‌ام، تيمم نيايشي
تو را قسم اشارتي، بر اين گداي عرفه

دخيلِ بندِ خيمه‌ي عزيزِ آل كوثرم
شفا بده مريض را، تو اي شفاي عرفه

قسم به جد اطهرت، قسم به اشك مادرت
به هر نفس بخوانمت، به نغمه‌هاي عرفه

رها نمي‌كنم تو را، غريب دشتِ زمزمه
من و غروبِ قسم و تو و خداي عرفه

چه كرده‌اي تو با دلم، در اين نسيمِ واپسين
به روضه‌اي مهار كن! تو عقده هاي عرفه


شاعر : حسن فطرس

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

امام سجاد(ع) در حدیثی فرمود:

عصر روز عرفه و ظهر روز دهم که حاجیان در منا حضور دارند،
خدای سبحان به فرشتگان مباهات می‌کند و می‌فرماید:

«اینان بندگان من هستند که از راه‌های دور و نزدیک
با مشکلات بسیار به اینجا آمده

و بسیاری از لذت‌ها را بر خود حرام کرده
و بر شن‌های بیابان‌های عرفات و منا خوابیده‌اند

و این‌گونه با چهره‌های غبارآلود،
در پیشگاه من اظهار ناتوانی و خواری می‌کنند.

اینک به شما اجازه دادم تا آنان را ببینید.
آنگاه فرشتگان حق به اذن خداوند
بر دل‌ها و اسرار نهان آنها آگاه می‌شوند.


اصول کافی ج 96، ص 259.

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

بازهم به سینه آه

باز هم به لب نوا

می نهم دوباره روی، سوی قبله دعا

اشک گرم و آه سرد

از دلم حکایتی است

در قنوت صد نیاز

می زنم تو را صدا

گشته ام ز خود رها

با تو عهد بسته ام

در کویر سینه ها، چشمه های «ربّنا»ست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زمزمه زائران در عرفه

یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست
که مغیلان طریقش گل و نسرین من است

دست‏های پر از نیازمان را بر آستان مهربانی‏ات می‏گشاییم
و با سر انگشتان پر از التماسمان تنها بر درگاه تو می‏آویزیم.

خدایا؛ تو همانی که
«لَیْسَ لِقضائِهِ دافِعٌ وَ لا لِعَطائِهِ مانِعٌ».

خدایا، تو همانی که در شداید و مصائب تو را خواندم،
اجابت کردی، و اگر شکرت کردم، افزونم دادی.

خدایا، تو را به کدام نامت بخوانم که تمام نام‏ هایت مقدس است؟
تو را به عطایت بخوانم یا به جلالت؟

به رحمانیتت؟ به مهربانی‏ات یا به معبودیتت ؟
به جود و کرمت یا به عفو و بخششت؟

ای خدای کعبه! ما را از خودمان برهان و به خودت برسان.
اکنون که ما را در مقام ابراهیمت جای داده‏ ای،

اکنون که لباسی محرمیّت را به تن کرده ‏ایم و وجودمان را از پلیدی‏ها زدوده ‏ایم،
اکنون که میان صفا و مروه فقط یا رب، یا رب زمزمه می‏کنیم

و اکنون که در چشمه زمزم ایستاده ‏ایم و صدای لبیک از این چشمه می‏جوشد؛
اکنون که در عرفات مناجات، در مقام تعظیم در برابر تو ایستاده ‏ایم،
به ما نشان ده که چه بودیم و چه هستیم.

یا قابِلَ التَّوْباتِ، من این‏جا نیامده‏ ام که توبه کنم و توبه بشکنم،
من آمده ‏ام که در مقام بنده ناچیز، در برابر جلال و بزرگی ‏ات به خاک بیفتم
و وجودم را از تاریکی‏ها بزدایم و تنها نیازمند تو باشم.

دست‏هایم را در مقام سپاس در آستان تو بالا می‏گیرم و فریاد می‏زنم
أَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ فقیر و خسته به درگاهت آمدم،
رحمی! که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز.

مرضیه کامرانی اقدام