ویژه نامه ولادت با سعادت امام هادی علیه السلام{خورشید درخشان هدایت}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«گلاب‏ بارانِ طبيعت»



مولودى از نيمه ذى‏حجه مى‏ آيد و آسمان، رخت آبى ‏اش را با
پشته‏ هاى سپيد ابر مى ‏آرايد

و صبحگاهان، خميازه گل‏ها را كه با لبان ظريف گلبرگ‏هاشان رو به روى جويبار
زلال مى ‏كشندبا بشارتى نو، به گلخنده‏ اى شيرين مبدل مى ‏كند.

گل سرخ، ده گلبرگ خوش‏رنگ را شبنم مى ‏زند.
ماهى ‏هاى قرمز، ده حباب طلايى در آب مى ‏فرستند.

شب‏ بوها، ده شب از عطر دل‏انگيزشان را به مهتاب مى ‏دهند.
پرستوها بر ده شاخه بلوط، گل رُز مى ‏آويزند.

و اقاقى ‏ها، آرام مى ‏شمارند؛ اولين، دومين...
دهمين، آرى دهمين ستاره مى ‏آيد.





منسيه عليمرادى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هادی خلق

خبر به سرعت در خانه های اطراف پیچید و در
اندک زمانی، در خانه های مدینه نیز؛

مگر از «صریا» تا مدینه چه قدر فاصله است؟
چیزی نگذشت که شادی و سرور، همه مدینه را فرا گرفت.

چه صورت هایی که به سجده شکر، بر خاک نیفتاد
و چه اشک هایی که از شوق، بر گونه ها نغلتید!

ولی شادی هیچ کس به اندازه «سمانه» نبود.
زنی با فضیلت که در عبادت و پارسایی، شهره زمانه بود.

اکنون کودکی را در آغوش خویش دارد که می داند خلیفه خدا
بر روی زمین خواهد بود و نام آسمانی اش، جاودانه خواهد ماند.

اندکی بعد، سمانه کودک خویش را از آغوش جوادالائمه،
همسر گرامی اش باز پس گرفت و بر گونه های کوچکش بوسه زد و گفت:

درود خدا بر «علی» کوچک که «هادی»
خلق به سوی هدایت و رستگاری است!






روح الله حبیبیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حضرت هادی

گلاب و عود و اسپند بیاورید، سیب های سرخ را در سینی ها بچینید!
بیارایید اینک کوچه هاتان را؛ بیارایید باغ و بوستان ها را!
بیارایید دل های همیشه سبز باور را؛
بیارایید،به گُلخند تبسّم ها؛ به لطف آیه های آبیِ شادی!
بیارایی با عطر گل های محمد صلی الله علیه و آله !


کسی می آید از آن سوی آیینه!
کسی می آید از ژرفای انوار الهی!

می آید، شُکوهِ ماندگار امامت؛ می آید،
صداقت انوار ولایت؛ می آید،
چلچراغ همیشه روشن هدایت!
می آید، عبای رسالت بر دوش،
شمشیر عدالت بر کف، سرود کرامت بر لب،
شور شهادت در دل و نور عبادت بر پیشانی.


می آید، صداقت صادق علیه السلام در جان،
نجابت کاظم علیه السلام بر چهره، تبسّم رضا علیه السلام بر لب،
و سخاوت محمد علیه السلام در دست!
دستی که برای همیشه حبل المتین مسکینان خواهد شد.
می آید تا کهکشانی از نور هدایت،
فرا راه گم کردگان راه، بیفروزد.


می آید تا زمین با وجود نورانی اش،
به ملکوت لا یتناهی فخر بفروشد.

می آید تا بی پناهان را پناه، دردمندان را شفا،
عاشقان را سعادتِ نجات،
و عارفان را غایت کمال باشد!
می آید با آغوشی از عطر کوچه های بهشت،
تا با توسّل به نام و یادش، مشام جان ها آرام گیرد.

می آید با آغوشی از گل های تبسّم، تا «مدینة النبی»
دوباره آکنده از عطر پیامبر صلی الله علیه و آله شود.

مدینه! مبارکت باد! مبارکت باد،
لحظه های سبز ولادت!
اینک به خود ببال که خورشید را به میهمانی آورده ای.
به خود ببال که اینک تمام آسمان مهمان توست.


مدینه! به خود ببال که اینک عرش به خاک گران بهای تو رشک می برد.
کسی را که به دامان گرفته ای، امام هدایت، فخر عالم امکان،
«علی بن محمد النقی علیه السلام » است؛
سرور مردمان و افتخار تمام اولیاء اللّه!


مدینه! خوش به دامان گرفته ای، گوهری را که در تمام هستی،
بی همتاست؛ و غربت نوازِ دل غریبان؛
آرامش دل یتیمان؛ خلوت فروز سینه بی پناهان؛
و فروغ دیده دردمندان است!


مدینه! دیگر بار، خورشیدی از منظومه «کوثر» را به دامان گرفته ای، خورشیدی
که انوار الهی اش از «سامرّا» تا شرق و غرب عالم سایه خواهد افکند
و درماندگان طریق سعادت را به رستگاری رهنمون خواهد شد.



مولا جان! یا ابالحسن علیه السلام ! سلامت باد!
سلامت باد، هر لحظه ای که با یاد خدا به سر می بریم!
سلامت باد، در ذکر و تشهّد؛
در رکوع و سجود، در قنوت و سلام!

سلامت باد، در توسّل و کُمیل، در «یس» و «کوثر»،
در عطر لحظه های «قدر»، و «الرحمن»!


سلامت باد، در لحظه لحظه ای که نفس می کشیم و در سایه شما
اهل بیت علیهم السلام ،سرافرازترین مردمان زمینیم!
سرافراز از پاکیِ جسم و جان، و زلالی روح و روان!


مولا جان! علی بن محمد علیه السلام !
سلام و درود خداوند بر لحظه ای که خاک «مدینه»،
بوسه بر قدمت زد، و لحظه ای که تربت «سامرّا»
تن شریفت را در آغوش گرفت!


درود خداوند بر لحظه ای که دیگر بار، مبعوث خواهی شد
و در آستان قرب الهی، ما شرمندگان آستان آسمانی ات را،
شفاعت خواهی کرد!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر نور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید!
سلام بر تابناک ترین ودیعه الهی در زمین
بر مجد و شرافت، بر پاکی و عزت!

سلام بر او که یادگار فضیلت و
پارسایی، سخاوت و پاکیزگی بود!

نخل های هدایت از برکت دستانش ثمربخش بود
و سَحَر از دیدن قامت زیبایش تبسم بر لب داشت.

دست های حاجتمندان، بی آنکه سرشار باشند، از درگاهش دور
نمی شد و همگان در برابر شکوهش فروتن بودند.

باران رحمت آگاهی را بر سر و قلب مردمان جاری می کرد
و مؤمنان از پیشگاه همتش نیرو می گرفتند.

آن گاه که ناباوران و دشمنان به شکستن قداست و شکوهش
می اندیشیدند، خود، می شکستند و فرو می ریختند!

او خواب تاریک دلان را برمی آشفت و پرچم توحید را
در بلندترین قله های حیات برمی افراشت.

او چراغ فروزان هدایت بود و یاور و راهنمای همیشه امت؛
کتاب دانایی و پارسایی و زهد را به هم درآمیخته بود
و از مدینه تا سامرا، نور و روشنایی ریخته بود.

میلاد خجسته و پرفروغش مبارک باد!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همین جلوه هستی




مدینه است و شادمانی های خانه حضرت جواد.
مدینه است و طلوع خورشیدی دیگر در خانه امامت.

مدینه است و شکوفایی دهمین بهار ولایت؛
بهاری که از شکوفه های آسمانی اش، «هدایت» می شکفد
و «هادی» امت را به تماشاگران عالم لاهوت معرفی می کند.

تبارک الله از حضور دهمین حجت خداوند در زمین!
تبارک الله از حضور آسمانی فرزندی از فرزندان
حضرت رسول صلی الله علیه و آله !

تبارک الله از حضور خورشید پرفروغ هدایت!
می آید؛ هم نام مولایی که مجموع صفات الهی است.
اصل و فرع تمام اوصاف حسنه!

«علی» است؛ همانند نیایش. در شجاعت و غیرت، در کمال و
کرامت، در عبادت و تسبیح، در مناعت وجود!

او ادامه انبیاست. تبلور اندیشه های الهی در عصر خویش است.
می آید؛ اشراق آدم علیه السلام در نگاه؛

صداقت نوح علیه السلام در زبان؛ ایمان ابراهیم علیه السلام در دل.
شهود موسی علیه السلام در بیان، قدرت عیسی علیه السلام در نفس،
نور محمد صلی الله علیه و آله در جبین.

می آید؛ بلاغت علی علیه السلام در بیان، صداقت زهرا علیهاالسلام
در زبان، کرامت حسن علیه السلام در نفس، شهامت حسین علیه السلام در دل،

عبادت سجاد علیه السلام در جبین؛ شرافت باقر علیه السلام
در وجود، صلابت جعفر علیه السلام در ضمیر، نجابت کاظم علیه السلام
در شأن، سخاوت جواد علیه السلام در جود.

می آید تا از مدینه تا سامرا، مسیر تازه ای از جاده های
هدایت را فراراه گمگشتگان بگشاید.
می آید تا آیینه ای از پرتو طور، در تجلی گاه سامرا باشد.

می آید تا «متوکلین» گم کرده مسیر «توکل» را، سیر الی الله بیاموزد.
می آید تا با چلچراغ هدایت خویش، آدمیان را از
اشراقی دیگر در شناخت معبود، آگاه سازد.

می آید علی وار، برای رهایی امت از قید و بردگی،
از قید کج اندیشی عباسیان. از قید جهل.

صلوات و درود خداوند بر تو باد، ای برگزیده خداوند برای هدایت بشر!
صلوات و درود خداوند بر تو باد ای ولی خداوند در زمین!


صلوات و درود خداوند بر تو باد ای وارث علم انبیا و اولیای الهی!
صلوات و درود خداوند بر تو باد ای وارث ولایت پیامبر
صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام !

صلوات و درود خداوند بر تو باد، ای وارث کرامت حسن علیه السلام
شهامت حسین علیه السلام ، عبادت سجاد علیه السلام ، فقاهت باقر علیه السلام ،

صداقت صادق علیه السلام ، نجابت کاظم علیه السلام ،
رضایت رضا و سخاوت جواد!

صلوات و درود خداوند بر تو باد ای خورشید هدایت،
ای هادی ره گم کردگان، به سوی حق! حضرت ابالحسن، علی بن محمد هادی!

صلوات و درود خداوند بر تو باد، مادام که خورشید برمی آید
و آسمان آبی ست. مولاجان! بی پناهیم؛

ما را در پناه نام هدایت گسترت گیر!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!

ميلاد تو، جاده ‏ها را بى ‏طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان، نبض
قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى‏ رسى، تا قلب‏ها در سايه ‏سار بلند نام تو آرام گيرند.
اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود

اما شوق آمدن تو، كوچه ‏هاى بنى‏ هاشم را به تپش واداشت تا
در مژده ديدار صبر مجسم، به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه‏ ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نماز "حضرت هادي عليه السلام"

دو ركعت است در ركعت اول سوره "حمد" و "يس"
و در ركعت دوم سوره "حمد" و "الرحمن" :

دعاي آن حضرت

يَا بَارُّ يَا وَصُولُ يَا شَاهِدَ كُلِّ غَائِبٍ

وَ يَا قَرِيبُ غَيْرَ بَعِيدٍ وَ يَا غَالِبُ غَيْرَ مَغْلُوبٍ

وَ يَا مَنْ لاَ يَعْلَمُ كَيْفَ هُوَ إِلَاّ هُوَ يَا مَنْ لاَ تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ

أَسْأَلُكَ اَلَلّهَُمّ بِاسْمِكَ اَلْمَكْنُونِ اَلْمَخْزُونِ اَلْمَكْتُومِ عََمّنْ شِئْتَ

اَلَطّاهِرِ اَلْمُطََهّرِ اَلْمُقََدّسِ اَلنُّورِ اَلَتّامِّ اَلْحَيِّ اَلْقَيُّومِ اَلْعَظِيمِ

نُورِ اَلَسّمَاوَاتِ وَ نُورِ اَلَأْرَضِينَ عَالِمِ اَلْغَيْبِ وَ اَلَشّهَادَةِ اَلْكَبِيرِ

اَلْمُتَعَالِ اَلْعَظِيمِ صَلِّ عَلَي "مُحََمّدٍ" وَ "آلِ مُحََمّدٍ"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دهمین چراغ روشن هدایت آمده است؛
بلند و پایدار، ایستاده بر پیشانی جبروت؛

آن چنان استوار که زانوان عصیان دشمنان را درهم فرو ریخته است.
سمانه، چنان بی تاب آمدنش بود که دقایق، درهم می تنیدند و تندتر می کوبیدند.

باران نور، شدت گرفته است «مدینه» خیره مانده است.
طنین شوقناک ملائک، آسمان را لبریز کرده است.

زمین در شکوفه می غلتد ـ شادیِ منتظران و هراس بیمناکان.
پیشوای دهم آمد و ترس در چشم های متوکل، نشست.

آمد و سمانه از آمدنش چنان شاد است که صدای فاطمه علیهاالسلام
را به شادباش آمدنش، نزدیک تر می شنود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از فرش تا عرش، امتدادِ فرشته است و نور... .
...و مدینه، چشم به راهِ طلوعِ دهمین خورشید، لحظه ها را می شمارد.

امشب، دلِ شب، چلچراغی درخشان در آسمانِ مدینه است.
امشب، حرم آسمان،چراغانی ست.

ستاره ها، فانوس هایی روشن در دستِ فرشتگان، و ماه
روشن ترین آیینه بر طاقچه آسمان است امشب.

امشب، فرشتگان بر خانه خورشید نُهُم، سبد سبد
گلِ بهشتی می پاشند.

امشب، نوزادِ مبارکی به دنیا می آید تا
خورشیدِ هدایتِ انسان به ملکوت شود.

او می آید تا پرچمدار علم مکتب جعفری باشد.
او می آید تا با نورِ دانش، ظُلمت «متوکل عباسی» را بشکافد.

او می آید تا خون خدا را در شریان جهان مرده جاری کند.
او می آید تا آسمان را چون کوله باری سبز بر دوش گیرد
و رسالت هزاران ساله دین را به مقصد برساند.

خورشید دهم، می آید تا پدر خورشید یازدهم و نیای گل نرگس باشد.
امشب، مدینه در باغی از عطر گُل محمدی جاری ست.

شانه های شهر، خیس باران گُل و ستاره است.
از هفت آسمان، صدای دَف می بارد.
و آوای تهنیت فرشتگان در ملکوت شب شنیدنی ست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای امام هدایت و روشنی!
میلاد تو، جاده ها را بی طاقت می کن
د تا با همه رگ هایشان، نبض قدم های تو را انتظار بکشند.

تو سر می رسی، تا قلب ها در سایه سار
بلند نام تو آرام گیرند.

اگر چه شهر، در پیله تاریک خود فرو رفته بود
اما شوق آمدن تو، کوچه های بنی هاشم را به تپش واداشت
تا در مژده دیدار صبر مجسم، به ادامه ریسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه یوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه ها پنهان کنند
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»
سرود زندگی تو خواهد بود، ای نور هدایت.