خدا میداند كه شما همیشه آنگونه سلامت ندارید كه هرشب بتوانید اینهمه عبادت کنید و قرآن بخوانید. عَلِمَ أَنْ سَیَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضی؛ برخی از شما ممكن است مریض باشند، وآخرون یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ؛ یا در بیابانها در مسیر سفر هستند و نمیتوانند عبادت كنند. فَاقْرَؤا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ؛ پس بدان اندازه كه میتوانید قرآن بخوانید. این قرائت قرآن، قرآنی بود كه مسلمانان در اول اسلام در نمازشان میخواندند؛ گاهی سوره بقره را در نماز میخواندند. فَاقْرَؤا ما تَیَسَّرَ مِنْه صحبت از نماز شب و قیام شبانه و در این سیاق است. میگوید اگر نمیتوانید سورههای بزرگ را در نماز شب قرائت كنید، هراندازه كه برایتان میسر است بخوانید. خداوند بهفضل خود، این قرائت را بر ما واجب نكرده است؛ ولی تشویق میكند هراندازه میتوانید این كار را انجام دهید.
ما واقعاً این سنتهای پیغمبر صلی الله علیه و آله را چقدر یاد گرفتهایم و به آن عمل میكنیم؟ متأسفانه روزبهروز وضعیتی فراهم میشود كه توفیق همان عبادتهای مختصر نیز كم میشود. كمكم فرهنگ عمومی چنین شده است که تا ساعت دوازده و گاهی بیشتر، به تماشای تلویزیون و گاهی رایانه، و چیزهای دیگری که انشاءالله حلال است میگذرد؛ زندگی باید شاد باشد! كسی كه بعداز ساعت دوازده یا دیرتر از آن میخوابد، آیا میتواند سحر بلند شود و نماز شب بخواند؟ اگر نماز صبح قضا نشود، خیلی باید خشنود بود. زمانی، مردم پساز نماز عشا میخوابیدند. سنت پیغمبر صلی الله علیه و آله اینگونه بود؛ نماز مغرب را در مسجد میخواندند و به خانهها میرفتند و شام میخوردند؛ دوباره برمیگشتند
﴿ صفحه 185 ﴾
نماز عشا را در مسجد میخواندند و سپس میخوابیدند. آنان میتوانستند پیشاز نیمهشب هم بیدار شوند و تا صبح عبادت کنند؛ اما ما كه تا پساز نیمهشب به تماشای فیلم و کارهای دیگر مشغول هستیم، چگونه میتوانیم؟ از ما كه نسل قدیم هستیم گذشته است، ولی جوانهایی كه در این دوره سر كار میآیند، چه اندازه به احكام اسلام و سنت پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله پایبند خواهند بود؟ الحمدلله خدای متعال بهبركت عنایات آقا ولیعصر عجلالله تعالی فرجهالشریف عشق و علاقه ویژه به معنویت را در نسل جدید ما پدید آورده است، كه قابل محاسبه نیست. عنایت الهی است كه برای جبران عوامل فسادی كه از در و دیوار میبارد، این گرایش معنوی در دلها سر میزند. مجالس احیا و عبادتها را ببینید؛ چگونه همین جوانها با همان قیافههای کذایی حاضر میشوند! این عنایت خداست و روی اسباب عادی نیست؛ از درسهای مدرسه و معلمان و دبیران و مجالس وعظی كه بنده واعظش باشم نیست؛ اسباب ظاهری ندارد؛ یك روح معنوی و خداداد است که در این جامعه دمیده شده است، تا مقداری با آن فسادها مقابله كند.