قرآن مجید
بجهان آمدید و در این تالار مجلل که از گنبد فیروزه آسمان سقف بسته و با پرنیان سبز چمن فرش شده است منزل گرفتید، شمعهای دل افروز اختران بر طاق خانه شما می درخشد و از پرتو خورشید و ماه کانون حیاتتان گرم و روشن است.
از روشندلان سپهر گرفته تا کرمهای مستمند و عاجزی که در دل تیره خاک جای دارند، یعنی کلیه عوامل طبیعت، همه فرمانبردار شما شده اند، و این طبایع تندخو و سرکش در مقابل بنی آدم سر تسلیم پیش آورده و بزانو در افتادند. آیا هیچ در این فکر افتاده اید که ب آدمیزاده این همه اقتدار و تسلط برای چه اعطا شده است آیا می دانید که بشر در مقابل این همه لطف و موهبت بچه چیز وامدار است آری، وظیفه در راه وظیفه شناسی نخستین قدم خودشناسی است.
هر کس بارزش خود پی نبرد، حتما نمی تواند وظایف خود را در زندگی ایفا نماید، و آنهایی که بتکلیف خود آشنا بوده و در انجام وظیفه اندک مسامحه و سستی روا نمی دارند، می توان گفت که شخصیت خود را شناخته و از اسرار آفرینش سری در آورده اند. در میان موجودات فقط انسان بین زمین و آسمان معلّق مانده، گاهی به نیروی شاهباز روح بعالم بالا بال می گشاید، و زمانی مجذوب آغوش زمین می گردد که گهواره پرورش اوست، و همین طبیعت آشفته که از غرائز متضادّ تشکیل شده است، او را موجودی خارق العاده و مرموز جلوه داده بر تمام کائنات سروری و ریاست بخشیده است.
مرام پیغمبران و نوامیس آسمانی اصولا بر هدایت توده بوظائف فردی و اجتماعی قرار دارد، و قرآن مجید بدین مطلب شاهدی صادق است، آنجا که خدا می فرماید:
هدف ما از آفرینش جن و انس جز عبادت آنها چیز دیگر نیست. یعنی: انجام وظیفه و در نتیجه طی تکامل.
برنامه کاملی که توده را درست و حسابی بتکالیفش راهنمایی میکند، قرآن است، قرآن داروی دردهای بیدرمان و پناه آوارگان است. قرآن رشته محکم و متینی است که اجتماعات پریشان فکر را یکجا گرد آورده و در میان آنها روح صمیمیّت و علاقه ملّیّت ایجاد میکند.
نقل قول
