ویژه نامه عید غدیر{ طلوع صبح ولایت و امامت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عيد سعيد غديرخم ,عید اکمال دین

و اتمام نعمت الهی ، عید ولایت و امامت

اسدا الله الغالب حیدر کرار

مولی الموحدین حضرت علی علیه السلام

برمسلمانان و شیعیان جهان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست
علی نه فاتح خیبر،که فاتح دلهاست

مرا غدیر نه برکه، که خم جوشان است
علی نه ساقی کوثر،که کوثر عظماست

مرا غدیر نه یک برگ سرد تاریخ است
علی نه شافع محشر، که محشر کبراست

مرا غدیر حریم وصال محبوب است
علی نه همسر زهرا که کیمیای ولاست

مرا غدیر بود پایگاه دانش و دین
علی نه کاتب قرآن که آیت عظماست

مرا غدیر نه یک واژه در دل تاریخ
که جان پناه همه رهروان راه خداست

مرا غدیر نه یک روز اختلاف افکن
که همچو چشمه ی مبعث زلال وحدت زاست

مرا غدیر ندای بلند آزادی است
علی نه حامی بوذر که روح صدق و صفاست

مرا علی نبود خلقتی خدا گونه
چو غالیان نسرایم که مالک دو سراست

اگر نه عالم و عادل مرا نمی شاید
ستایمش که علی عالی و علی اعلاست

بخوان ز سوره انعام علت درجات
علی ز علم و عمل بر جهانیان مولاست

مگوکه مولد او کعبه شد که می گویم
به هر مکان که علی هست کعبه خود آنجاست

هر آن که دم زند از عشق آن ولی والا
علی صفت اگرش نیست، کار غرق خطاست

بخوان تو نامه مولا به مالک اشتر
که طرز فکر علی از خطوط آن پیداست

ببین که در دل آن رادمرد بی همتا
به یاد قسط و عدالت چه محشری بر پاست

بکوش رنگ علی گیری و صفات علی
هزار نکته باریک تر ز مو اینجاست

به سالروز امامت به جشن عید غدیر
که اشک شوق به چشمان عاشقان پیداست

گل (امید) به لب ها نشاندم و گفتم
خوشا دلی که در آن مُهر مهر میر ولاست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر على، هنوز هم چشمه اى لبریز از آب حیات
و دریایى موّاج از كرامتها و فضایلست.

غدیر، دریایى از باور و بصیرت،
در كویر حیرت و هامون ضلالت است
تا كام جان هااز آن سیراب شود.



غدیر، یك كتاب مبین است، سندى
براى تداوم خط رسالت در جلوه امامت.

غدیر، براى تشنگان، چشمه زلال هدایت است،
و براى ره گم كردگان، صراطى است که
به سنّت پیامبر منتهى مى شود.


غدیر، عید ولایت است.
اگر امّت، غدیرها را پاس بدارند،
عاشورا هاى مظلومیت
و كربلاهاى خون و شهادت پیش نمى آید
و خورشید امامت، در محاق خلافت قرار نمى گیرد.

امّت بى امام، و راه بى علامت و شب بى چراغ،
كشتى بى ناخدا، دشت بى چشمه،
و . . . قنات خشكیده و بى آب! . .


رهشناس تر از «مولود كعبه» كیست؟
و قاطع تر از «ابوتراب»
و پسندیده تر از «مرتضى»
و والاتر از«على» كدام است؟


غدیر، نشان دادن خورشید به گرفتاران ظلمتهاست.

غدیر، روز تكمیل دین و اتمام نعمت است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چوشهر علم نبی گشت در علی بشود
بدا به حال هرآن کس که بر علی بشود


غدیر صحنه ی اوج ولایت است ببین
پیمبر آمده از هر نظر علی بشود


خدا شود به خداونداگر که یک پله
از این که هست علی بیشتر علی بشود


چه محشری شده برپا به روی بار شتر
حساب کن که نبی ضرب در علی بشود


در این معادله اصلا درست هم این است
خبر رسان که نبی شد خبر علی بشود


نه اینکه نام علی حافظ ابوالبشر است
قرار بود دعای سفر علی بشود


تبر به دست اگر بت شکن شد ابراهیم
نبی ست بت شکن اما تبر علی بشود


چه در غدیر چه در خیبر و چه در محشر
فرار هست فقط یک نفر علی بشود


به غیر فاطمه آن هم نه درتمام جهات
نمی شود که کسی این قدر علی بشود


فقط برای حسین است این فضلیت که:
پدر علی و هرآنچه پسر علی بشود


نه هر جدال که در اوج جنگ کرب و بلا
حسین تر شود عباس تر:علی بشود


چه در زمان نبی و چه در دل محراب
همیشه باعث شق القمر علی بشود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بوی خوش بهشت از کنار آن آبگیر، یعنی غدیر عرشیان و بهشتیان،
جان ها را می نوازد این چه بوی خوشی است که حتی
پس از عبور صدها سال هنوز فضای جان مشتاقان را می نوازد.

غدیر تکرار اولین است در کلام آخرین، همان کلام نورانی که در اولین پیام،
علی را به برادری و وصایت خواند و در غدیر، اعلام ولایت و امامت او را فرمود.

مهر بی مثال از آفتاب، نورانی تر و گرما بخش تر،
صبحگاهان به اشارت او سر از خواب بر می دارد.

ستارگان آسمان نیز وامدار نیم نگاه اویند
و ما هم جرعه نوش جام ولای آن بزرگ، آن عزیز،
آن مهربان تر از پدر، آن جاری از باران و آن خوب تر از پاکی که:

شرف، بازوت گیرد تا بخیزد
محبت، آب بر دست تو ریزد

چه گویم مهربانی مادر توست
نگاه راستی در جست و جویت

و ما چه گوییم تو ای مهربان مولای کریم،
که پایمردانه بر زبر کائنات ایستاده ای
و زمین و هر آنچه در آنست در مشت تو و زمان،
رشته آویخته از سرانگشت تو. ورود عظیم تاریخ جویباری
که خیزاب امواجش از قوزک پایت در نمی گذرد.

و ما با کدامین زبان و احساس تو را روایت کنیم
تو ای که پیامبر در شانت فرموده است:

"هر کس علی را در قلبش دوست بدارد،
خداوند ثواب تمام بندگان را به او عطا می فرماید."

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تمام ستاره های آسمان، به شب نشینی چشمان خورشید آمدند.
دست های وحی، بالا می رفت و دست های خورشید را بالاتر
می برد.هزاران باور، می دیدند و تبریک می گفتند.

«اشهد انک امیر المؤمنین الحق الذی نطق بولایتک
التنزیل و اخذ لک العهد علی الأمه».

غدیر فریاد می کشید و دهان های تعجب، خشک شده بود.
غدیر فریاد می کشید و صدای پای بهار، تا آسمان هفتم پیچیده بود.
غدیر فریاد می کشید و رسول، طنین صدایش را در برکه به نجوا نشانده بود.

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه
و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لحظه های معصوم عشق، بر شنزارهای تشنه حجاز باریده است.
صحرای سوزان شوق است و بر مأذنه های امروز، پیغام تازه نور روییده است.

همراه با کاروان سرنوشت، حادثه ای سپید، زیر آفتاب می ایستد.
ازدحام قافله نیاز را غزلستانِ «حجة الوداع» به خوبی سروده است:

ناگاه دست های غدیر، به تکبیر بالا رفت و دل ها به بشارتی
بارانی فراخوانده شدند. گویا همه ملکوت، تذهیبی بوده است
برای نگارش خطِ نورانیِ «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ... .»

زمان، دوست داشتنی تر پیش رفت و برکه آن حوالی کوچک شد
در برابر حریقی از محبت که در دل عشاق افتاد.

شادی جهان به تکثیر رسید و تجلی رشیدترین
قامت دین، در آینه غدیر تماشایی شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صداي كيست چنين دلپذير مي‌آيد؟
كدام چشمه به اين گرمسير مي‌آيد؟

صداي كيست كه اين گونه روشن و گيراست؟
كه بود و كيست كه از اين مسير مي‌آيد؟

چه گفته است مگر جبرييل با احمد؟
صداي كاتب و كلك دبير مي‌آيد

خبر به روشني روز در فضا پيچيد
خبر دهيد:‌كسي دستگير مي‌آيد

كسي بزرگ‌تر از آسمان و هر چه در اوست
به دست‌گيري طفل صغير مي‌آيد

علي به جاي محمد به انتخاب خدا
خبر دهيد: بشيري به نذير مي‌آيد

كسي كه به سختي سوهان، به سختي صخره
كسي كه به نرمي موج حرير مي‌آيد

كسي كه مثل كسي نيست، مثل او تنهاست
كسي شبيه خودش، بي‌نظير مي‌آيد

خبر دهيد كه: دريا به چشمه خواهد ريخت
خر دهيد به ياران: غدير مي‌آيد

به سالكان طريق شرافت و شمشير
خبر دهيد كه از راه، پير مي‌آيد

خبر دهيد به ياران:‌دوباره از بيشه
صداي زنده يك شرزه شير مي‌آيد

خم غدير به دوش از كرانه‌ها، مردي
به آبياري خاك كوير مي‌آيد

كسي دوباره به پاي يتيم مي‌سوزد
كسي دوباره سراغ فقير مي‌ايد

كسي حماسه‌تر از اين حماسه‌هاي سبك
كسي كه مرگ به چشمش حقير مي‌آيد

غدير آمد و من خواب ديده‌ام ديشب
كسي سراغ من گوشه گير مي‌آيد

كسي به كلبه شاعر، به كلبه درويش
به ديده بوسي عيد غدير مي‌آيد

شبيه چشمه كسي جاري و تبپنده، كسي
شبيه آينه روشن ضمير مي‌آيد

علي (ع) هميشه بزرگ است در تمام فصول
امير عشق هميشه امير مي‌آيد

به سربلندي او هر كه معترف نشود
به هر كجا كه رود سر به زير مي‌آيد

شبيه آيه قرآن نمي‌توان آورد
كجا شبيه به اين مرد، گير مي‌آيد؟

مگر نديده‌اي آن اتفاق روشن را؟
به اين محله خبرها چه دير مي‌آيد!

بيا كه منكر مولا اگر چه آزاد است
به عرصه گاه قيامت اسير مي‌آيد

بيا كه منكر مولا اگر چه پخته، ولي
هنوز از دهنش بوي شير مي‌آيد

علي هميشه بزرگ است در تمام فصول
امير عشق هميشه امير مي‌آيد...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشید، امروز از نور غدیر، غلغله ای
در دل داردو زمزمه ای بر لب.

خورشید تا به صبح، لحظه لحظه ها را شمرده تا
به خوش آمد غدیر، نوری دگر دهد.

خورشید، امروز از مکّه آمده، از سرزمین ولایت، از
سرزمین خلافت، از سرزمین وصیت.

همگان در غدیر خم جمع شده اند و دست ها سایبان چشم هاست
دیده ها مشتاق و دل ها بی قرار، همه یک دیگر را نگاه
می کنند، چه شده است؟

پیامبر صلی الله علیه و آله ما را به چه می خواند؟
به ناگاه، دیدگان مشتاق، غرق نور و سرور می شوند.

پیامبر صلی الله علیه و آله از بزرگ ترین پیام خداوند
سخن می گوید؛ «پیام تکمیل دین»، و علی علیه السلام
در میان دست ها، دیده ها، بوسه ها و شادی ها گم می شود.

علی علیه السلام مولای همه شد و وارث پیامبر صلی الله علیه و آله .
از آن روز در دل هر مشتاقی، چشمه ای از عشق جوشید
و هر چشمه ای را ندایی است که هر صبح،در هر طلوع، هر ظهر
و هر شام و هر غروب، به ولایت علی علیه السلام شهادت می دهد؛

«اشهد انّ علیا ولیُّ اللّه ».
اذان از بالای گل دسته ها، غدیر را سر می دهد.

دسته های گل در میان خانه ها، غدیر را تبریک می گویند.
شیرینی و گلاب نیز هر کدام در این جشن سهمی دارند
و لحنی، که خود با غدیر می گویند:

غدیر مبارک باد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لحظه های معصوم عشق، بر شنزارهای تشنه حجاز باریده است.
صحرای سوزان شوق است و بر مأذنه های امروز، پیغام تازه نور روییده است.

همراه با کاروان سرنوشت، حادثه ای سپید، زیر آفتاب می ایستد.
ازدحام قافله نیاز را غزلستانِ «حجة الوداع» به خوبی سروده است:

ناگاه دست های غدیر، به تکبیر بالا رفت و دل ها به بشارتی
بارانی فراخوانده شدند. گویا همه ملکوت، تذهیبی بوده است
برای نگارش خطِ نورانیِ «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ... .»

زمان، دوست داشتنی تر پیش رفت و برکه آن حوالی کوچک شد
در برابر حریقی از محبت که در دل عشاق افتاد.

شادی جهان به تکثیر رسید و تجلی رشیدترین
قامت دین، در آینه غدیر تماشایی شد.